Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, η στάση της νέας επικεφαλής της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής Kaja Kallas λειτουργεί ως «δώρο» για το Κρεμλίνο
Η Ευρώπη κινδυνεύει να βρεθεί για άλλη μια φορά θεατής στις μεγάλες γεωπολιτικές εξελίξεις, καθώς οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα έχουν αναλάβει τον πραγματικό διάλογο για το μέλλον της Ουκρανίας – αφήνοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση εκτός τραπεζιού.
Και, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, η στάση της νέας επικεφαλής της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής Kaja Kallas λειτουργεί ως «δώρο» για το Κρεμλίνο.
Η ίδια η Kallas είχε προειδοποιήσει από τον Μάρτιο ότι «η μεγαλύτερη απειλή για την Ουκρανία είναι η διχόνοια μεταξύ των δυτικών συμμάχων της» και πως «η Ρωσία θέλει να δει ΗΠΑ και ΕΕ διχασμένες».
Ωστόσο, σήμερα, αυτή η διχόνοια έχει γίνει πραγματικότητα – και η Ευρώπη φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης.
Η Ευρώπη επιλέγει ιδεολογία αντί πραγματισμού
Την ώρα που οι Ευρωπαίοι συζητούν μεταξύ τους πώς θα «διορθώσουν» το ειρηνευτικό σχέδιο των 28 σημείων του Donald Trump, οι ουσιαστικές διαπραγματεύσεις διεξάγονται αλλού: μεταξύ Μόσχας, Ουάσινγκτον και Πεκίνου.
Η Ευρώπη δεν συμμετέχει στη διαμόρφωση της νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας της ηπείρου – απλώς παρακολουθεί.
Η Kallas και πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες προτιμούν την «ηθική καθαρότητα» από την πρακτική διπλωματία: επιμένουν ότι χρειάζεται «μια δίκαιη, βιώσιμη ειρήνη» και ότι η στρατηγική της ΕΕ είναι «να ενισχύσει την Ουκρανία και να αποδυναμώσει τη Ρωσία».
Ωραία λόγια. Αλλά για να συνεχίσει η Ουκρανία να πολεμά χρειάζεται τρία πράγματα: χρήματα, όπλα και, κυρίως, νέους ανθρώπους πρόθυμους να πολεμήσουν και να θυσιαστούν.
Και η Ευρώπη δεν προσφέρει τίποτα από αυτά σε επαρκή βαθμό.
Απροθυμία για χρηματοδότηση
Τα κράτη-μέλη της ΕΕ αρνούνται σταθερά να καλύψουν το έλλειμμα των 60 δισ. ευρώ του ουκρανικού προϋπολογισμού. Ο Viktor Orbán πρωτοστατεί στις αντιρρήσεις, ενώ νέες δεξιές κυβερνήσεις σε Σλοβακία, Τσεχία και Αυστρία συσπειρώνονται γύρω από τη σκεπτικιστική γραμμή για συνέχιση της χρηματοδότησης.
Ακόμη και η Giorgia Meloni, μέχρι πρότινος από τους πιο πιστούς συμμάχους του Κιέβου, ανέβαλε ψηφοφορία για νέο πακέτο όπλων όσο διαρκούν οι συζητήσεις για την ειρήνη.
Η «έξοδος κινδύνου» της Kallas είναι ένα δάνειο 140 δισ. ευρώ, εγγυημένο από τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στο Βέλγιο. Η Ursula von der Leyen μάλιστα πρότεινε να παρακαμφθούν οι αντιρρήσεις των κρατών-μελών με… έκτακτες εξουσίες.
Όμως τόσο η ΕΚΤ όσο και το ΔΝΤ χαρακτήρισαν το σχέδιο «παράνομο».
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός του Βελγίου Bart De Wever το έθεσε ωμά:
«Η ιδέα ότι η Ρωσία μπορεί να ηττηθεί στην Ουκρανία είναι πλήρης αυταπάτη».
Η Kallas ως «γεράκι» – αλλά προς όφελος ποιανού;
Η Kallas, τόσο ως πρωθυπουργός της Εσθονίας όσο και τώρα ως επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, έχει ηγηθεί των σκληροπυρηνικών απέναντι στη Ρωσία.
Έχει δηλώσει ότι η Μόσχα αποτελεί «υπαρξιακή απειλή» για την Ευρώπη και ότι επιδιώκει «μακροχρόνια επιθετικότητα».
Έχει ακόμη υποστηρίξει ότι «η Ρωσία έχει εισβάλει σε 19 χώρες – καμία από αυτές δεν επιτέθηκε ποτέ στη Ρωσία».
Μια δήλωση που αγνοεί τον πυρήνα του ρωσικού στρατηγικού ψυχισμού: τη ναζιστική εισβολή του 1941, από Γερμανία, Ρουμανία, Ιταλία, Ουγγαρία και Φινλανδία.
Ακόμη χειρότερα, λίγο πριν αναλάβει τα ευρωπαϊκά καθήκοντά της, η Kallas μίλησε για πιθανή «διάλυση της Ρωσίας σε μικρότερα κράτη» – τροφοδοτώντας ακριβώς το αφήγημα περί «υπαρξιακής απειλής» που προωθεί το Κρεμλίνο.
Οι ΗΠΑ δυσαρεστούνται – αλλάζουν στρατηγική
Στην Ουάσινγκτον, ανώτεροι αξιωματούχοι εκφράζουν ενόχληση με την «Estonianisation» της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής. Η νέα αμερικανική στρατηγική εθνικής ασφάλειας ανακοινώνει:
Προτεραιότητα η επίτευξη συμφωνίας τερματισμού του πολέμου.
Τέλος στη λογική της συνεχούς διεύρυνσης του ΝΑΤΟ.
Η Ευρώπη να αναλάβει μόνη την άμυνά της.
Οι «πατριωτικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις» (δηλαδή οι δεξιές, σκεπτικιστικές απέναντι στην Ουκρανία) θεωρούνται πλέον «αιτία αισιοδοξίας» για τις ΗΠΑ.
Με άλλα λόγια, η Ουάσινγκτον παίρνει αποστάσεις από τις ευρωπαϊκές εμμονές και στρέφει τη συζήτηση σε ρεαλιστική ειρήνη.
Ακόμη και στο Κίεβο, η υπομονή εξαντλείται
Στην Ουκρανία, η απογοήτευση αυξάνεται. Η πρώην εκπρόσωπος του Zelensky, Iuliia Mendel, γράφει:
«Η χώρα μου αιμορραγεί. Όσοι απορρίπτουν κάθε πρόταση ειρήνης νομίζουν ότι υπερασπίζονται την Ουκρανία. Με κάθε σεβασμό, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει στο μέτωπο και στο εσωτερικό».
Πολλοί μοιράζονται τις επιθυμίες της Kallas για πλήρη νίκη, αποζημιώσεις και δίκη του Putin – αλλά κανένα από αυτά δεν είναι εφικτό.
Η Ευρώπη έχει δώσει λιγότερα χρήματα στην Ουκρανία απ’ όσα έχει πληρώσει στη Ρωσία για ενέργεια από το 2022 έως σήμερα.
www.bankingnews.gr
Και, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, η στάση της νέας επικεφαλής της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής Kaja Kallas λειτουργεί ως «δώρο» για το Κρεμλίνο.
Η ίδια η Kallas είχε προειδοποιήσει από τον Μάρτιο ότι «η μεγαλύτερη απειλή για την Ουκρανία είναι η διχόνοια μεταξύ των δυτικών συμμάχων της» και πως «η Ρωσία θέλει να δει ΗΠΑ και ΕΕ διχασμένες».
Ωστόσο, σήμερα, αυτή η διχόνοια έχει γίνει πραγματικότητα – και η Ευρώπη φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης.
Η Ευρώπη επιλέγει ιδεολογία αντί πραγματισμού
Την ώρα που οι Ευρωπαίοι συζητούν μεταξύ τους πώς θα «διορθώσουν» το ειρηνευτικό σχέδιο των 28 σημείων του Donald Trump, οι ουσιαστικές διαπραγματεύσεις διεξάγονται αλλού: μεταξύ Μόσχας, Ουάσινγκτον και Πεκίνου.
Η Ευρώπη δεν συμμετέχει στη διαμόρφωση της νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας της ηπείρου – απλώς παρακολουθεί.
Η Kallas και πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες προτιμούν την «ηθική καθαρότητα» από την πρακτική διπλωματία: επιμένουν ότι χρειάζεται «μια δίκαιη, βιώσιμη ειρήνη» και ότι η στρατηγική της ΕΕ είναι «να ενισχύσει την Ουκρανία και να αποδυναμώσει τη Ρωσία».
Ωραία λόγια. Αλλά για να συνεχίσει η Ουκρανία να πολεμά χρειάζεται τρία πράγματα: χρήματα, όπλα και, κυρίως, νέους ανθρώπους πρόθυμους να πολεμήσουν και να θυσιαστούν.
Και η Ευρώπη δεν προσφέρει τίποτα από αυτά σε επαρκή βαθμό.
Απροθυμία για χρηματοδότηση
Τα κράτη-μέλη της ΕΕ αρνούνται σταθερά να καλύψουν το έλλειμμα των 60 δισ. ευρώ του ουκρανικού προϋπολογισμού. Ο Viktor Orbán πρωτοστατεί στις αντιρρήσεις, ενώ νέες δεξιές κυβερνήσεις σε Σλοβακία, Τσεχία και Αυστρία συσπειρώνονται γύρω από τη σκεπτικιστική γραμμή για συνέχιση της χρηματοδότησης.
Ακόμη και η Giorgia Meloni, μέχρι πρότινος από τους πιο πιστούς συμμάχους του Κιέβου, ανέβαλε ψηφοφορία για νέο πακέτο όπλων όσο διαρκούν οι συζητήσεις για την ειρήνη.
Η «έξοδος κινδύνου» της Kallas είναι ένα δάνειο 140 δισ. ευρώ, εγγυημένο από τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στο Βέλγιο. Η Ursula von der Leyen μάλιστα πρότεινε να παρακαμφθούν οι αντιρρήσεις των κρατών-μελών με… έκτακτες εξουσίες.
Όμως τόσο η ΕΚΤ όσο και το ΔΝΤ χαρακτήρισαν το σχέδιο «παράνομο».
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός του Βελγίου Bart De Wever το έθεσε ωμά:
«Η ιδέα ότι η Ρωσία μπορεί να ηττηθεί στην Ουκρανία είναι πλήρης αυταπάτη».
Η Kallas ως «γεράκι» – αλλά προς όφελος ποιανού;
Η Kallas, τόσο ως πρωθυπουργός της Εσθονίας όσο και τώρα ως επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, έχει ηγηθεί των σκληροπυρηνικών απέναντι στη Ρωσία.
Έχει δηλώσει ότι η Μόσχα αποτελεί «υπαρξιακή απειλή» για την Ευρώπη και ότι επιδιώκει «μακροχρόνια επιθετικότητα».
Έχει ακόμη υποστηρίξει ότι «η Ρωσία έχει εισβάλει σε 19 χώρες – καμία από αυτές δεν επιτέθηκε ποτέ στη Ρωσία».
Μια δήλωση που αγνοεί τον πυρήνα του ρωσικού στρατηγικού ψυχισμού: τη ναζιστική εισβολή του 1941, από Γερμανία, Ρουμανία, Ιταλία, Ουγγαρία και Φινλανδία.
Ακόμη χειρότερα, λίγο πριν αναλάβει τα ευρωπαϊκά καθήκοντά της, η Kallas μίλησε για πιθανή «διάλυση της Ρωσίας σε μικρότερα κράτη» – τροφοδοτώντας ακριβώς το αφήγημα περί «υπαρξιακής απειλής» που προωθεί το Κρεμλίνο.
Οι ΗΠΑ δυσαρεστούνται – αλλάζουν στρατηγική
Στην Ουάσινγκτον, ανώτεροι αξιωματούχοι εκφράζουν ενόχληση με την «Estonianisation» της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής. Η νέα αμερικανική στρατηγική εθνικής ασφάλειας ανακοινώνει:
Προτεραιότητα η επίτευξη συμφωνίας τερματισμού του πολέμου.
Τέλος στη λογική της συνεχούς διεύρυνσης του ΝΑΤΟ.
Η Ευρώπη να αναλάβει μόνη την άμυνά της.
Οι «πατριωτικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις» (δηλαδή οι δεξιές, σκεπτικιστικές απέναντι στην Ουκρανία) θεωρούνται πλέον «αιτία αισιοδοξίας» για τις ΗΠΑ.
Με άλλα λόγια, η Ουάσινγκτον παίρνει αποστάσεις από τις ευρωπαϊκές εμμονές και στρέφει τη συζήτηση σε ρεαλιστική ειρήνη.
Ακόμη και στο Κίεβο, η υπομονή εξαντλείται
Στην Ουκρανία, η απογοήτευση αυξάνεται. Η πρώην εκπρόσωπος του Zelensky, Iuliia Mendel, γράφει:
«Η χώρα μου αιμορραγεί. Όσοι απορρίπτουν κάθε πρόταση ειρήνης νομίζουν ότι υπερασπίζονται την Ουκρανία. Με κάθε σεβασμό, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει στο μέτωπο και στο εσωτερικό».
Πολλοί μοιράζονται τις επιθυμίες της Kallas για πλήρη νίκη, αποζημιώσεις και δίκη του Putin – αλλά κανένα από αυτά δεν είναι εφικτό.
Η Ευρώπη έχει δώσει λιγότερα χρήματα στην Ουκρανία απ’ όσα έχει πληρώσει στη Ρωσία για ενέργεια από το 2022 έως σήμερα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών