Στο επίκεντρο βρίσκεται η δημιουργία μιας νέας διεθνούς ομάδας πέντε χωρών –ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ινδία και Ιαπωνία– η οποία φέρεται να φέρει ήδη την ονομασία Core 5 (C5).
Μια ριζική αναδιάταξη του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων φαίνεται ότι εξετάζει η κυβέρνηση των ΗΠΑ υπό τον Donald Trump, σύμφωνα με πληροφορίες του Politico και του Defense One.
Στο επίκεντρο βρίσκεται η δημιουργία μιας νέας διεθνούς ομάδας πέντε χωρών (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ινδία και Ιαπωνία) η οποία φέρεται να φέρει ήδη την ονομασία Core 5 (C5).
Μια τέτοια δομή θα αποτελούσε πρακτικά έναν «διάδοχο οργανισμό» της G7, παραμερίζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση από την καρδιά της παγκόσμιας λήψης αποφάσεων.
Το Defense One υποστηρίζει ότι η έννοια του C5 εμπεριέχεται σε μη δημοσιευμένη εκδοχή της Εθνικής Στρατηγικής Ασφάλειας των ΗΠΑ.
Παρότι η αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Anna Kelly, απέφυγε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη του εγγράφου, ειδικοί σε θέματα ασφαλείας θεωρούν πως η ιδέα ταιριάζει απολύτως στη νέα αμερικανική θεώρηση περί «ισορροπίας δυνάμεων» στον 21ο αιώνα.
Όπως σημειώνει ο πολιτικός επιστήμονας Vladimir Mozhegov, η νέα στρατηγική απορρίπτει κάθε έννοια «παγκόσμιας ενότητας» και επιστρέφει στη λογική των σφαιρών επιρροής και των μεγάλων αυτοκρατορικών πόλων ισχύος.
Η απουσία της Ευρώπης και ο συμβολισμός της
Εντύπωση προκαλεί ο αποκλεισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Μεγάλης Βρετανίας.
Κατά τον Mozhegov, πρόκειται για μια συνειδητή αμερικανική αποστασιοποίηση από έναν «άμορφο παγκοσμιοποιητικό σχηματισμό, με ασαφή ιδεολογική βάση».
Η Ευρώπη, υποστηρίζει, εκπροσωπεί ένα αδύναμο πολιτικό κέντρο, χωρίς εθνική συνοχή και με ηγεσίες που οι ΗΠΑ θεωρούν «παγιδευμένες σε ιδεολογικές εμμονές».
Η επιλογή των ΗΠΑ να στραφούν προς την Ιαπωνία αντί της Ευρώπης εξηγείται, όπως αναφέρει, από το γεγονός ότι το Τόκιο είναι σταθερός και αξιόπιστος σύμμαχος, με ρόλο-κλειδί στην ισορροπία δυνάμεων στον Ειρηνικό.
Η άνοδος της Sanae Takaichi, που περιγράφεται ως «η Mishima με φούστα», έχει ενισχύσει τη δυναμική της ιαπωνικής πολιτικής σκηνής και έχει εντυπωσιάσει τον Trump.
Η Ρωσία, σύμφωνα με τον Mozhegov, εμφανίζεται ως «χιλιετής συντηρητική αυτοκρατορία», παρά τις εσωτερικές αντιφάσεις της σημερινής ελίτ.
Ο Trump φέρεται να θεωρεί τη Μόσχα έναν από τους βασικότερους σταθεροποιητικούς παράγοντες της βορειοανατολικής Ευρασίας – άποψη που εξηγεί γιατί η Ουάσινγκτον εξετάζει την παρουσία της Ρωσίας στη νέα αρχιτεκτονική παρά τις εντάσεις των προηγούμενων ετών.
Παρά το ότι οι δύο ασιατικές υπερδυνάμεις διακρίνονται ήδη εντός των BRICS, η αμερικανική πρόταση θα μπορούσε να αποτελέσει για Πεκίνο και Νέο Δελχί μια ευκαιρία ενίσχυσης του διεθνούς κύρους τους στο πλευρό των ΗΠΑ.
Ο Mozhegov περιγράφει την ιδέα του C5 ως «εντελώς επαναστατική» και πιθανή αφετηρία για μια νέα παγκόσμια τάξη.
Η νέα έκδοση του Δόγματος Monroe
Το πιο αποκαλυπτικό στοιχείο της νέας στρατηγικής, σύμφωνα με τους αναλυτές, είναι πως οι ΗΠΑ ανακηρύσσουν ανοιχτά τον εαυτό τους «υπεραυτοκρατορία του Δυτικού Ημισφαιρίου», υιοθετώντας μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή του Δόγματος Monroe: «Οι δύο Αμερικές είναι δικές μας – και όποιος το αμφισβητήσει θα βρει απέναντί του την οικονομική και στρατιωτική ισχύ μας».
Παράλληλα, η Ευρώπη περιγράφεται ως ήπειρος με κρίση δημοκρατίας, λογοκρισία και ελίτ που «σφετερίζονται» την εξουσία – μια οξεία κριτική που ουσιαστικά ακυρώνει τον ρόλο της στην παγκόσμια διακυβέρνηση.
Ο αναλυτής Gevorg Mirzayan υπογραμμίζει ότι ο Trump δεν θεωρεί αποτελεσματικούς τους σημερινούς παγκόσμιους οργανισμούς, όπως η G7 και η G20, ενώ απορρίπτει πλήρως τις μη δυτικές δομές όπως ο SCO και οι BRICS, καθώς δεν τις ελέγχει η Δύση – και κυρίως όχι οι ΗΠΑ.
Η Ιαπωνία, τονίζει, αποτελεί το «τέλειο συστατικό» του αμερικανικού σχεδίου: αξιόπιστη, σταθερή και αντισταθμιστική δύναμη απέναντι στην Κίνα.
Η ΕΕ, σύμφωνα με τον Mirzayan, αντιμετωπίζεται από την Ουάσινγκτον ως αδύναμος και ιδεολογικά φορτισμένος παίκτης, που όχι μόνο δεν συμβάλλει σε μια νέα δομή ισχύος αλλά λειτουργεί ως τροχοπέδη.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν τα τρία κράτη-κλειδιά (Ρωσία, Ινδία, Κίνα) έχουν συμφέρον να ενταχθούν σε μια νέα δομή που θα οδηγήσει στη διάλυση των BRICS ως κεντρικού πόλου του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου.
Όπως σημειώνουν οι αναλυτές, οι επόμενοι μήνες θα καθορίσουν εάν η ιδέα του C5 αποτελεί πράγματι το «νέο συμβούλιο πλανητικής ισχύος» ή ακόμη μια τολμηρή αλλά ανέφικτη αμερικανική πρόταση.
www.bankingnews.gr
Στο επίκεντρο βρίσκεται η δημιουργία μιας νέας διεθνούς ομάδας πέντε χωρών (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ινδία και Ιαπωνία) η οποία φέρεται να φέρει ήδη την ονομασία Core 5 (C5).
Μια τέτοια δομή θα αποτελούσε πρακτικά έναν «διάδοχο οργανισμό» της G7, παραμερίζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση από την καρδιά της παγκόσμιας λήψης αποφάσεων.
Το Defense One υποστηρίζει ότι η έννοια του C5 εμπεριέχεται σε μη δημοσιευμένη εκδοχή της Εθνικής Στρατηγικής Ασφάλειας των ΗΠΑ.
Παρότι η αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Anna Kelly, απέφυγε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη του εγγράφου, ειδικοί σε θέματα ασφαλείας θεωρούν πως η ιδέα ταιριάζει απολύτως στη νέα αμερικανική θεώρηση περί «ισορροπίας δυνάμεων» στον 21ο αιώνα.
Όπως σημειώνει ο πολιτικός επιστήμονας Vladimir Mozhegov, η νέα στρατηγική απορρίπτει κάθε έννοια «παγκόσμιας ενότητας» και επιστρέφει στη λογική των σφαιρών επιρροής και των μεγάλων αυτοκρατορικών πόλων ισχύος.
Η απουσία της Ευρώπης και ο συμβολισμός της
Εντύπωση προκαλεί ο αποκλεισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Μεγάλης Βρετανίας.
Κατά τον Mozhegov, πρόκειται για μια συνειδητή αμερικανική αποστασιοποίηση από έναν «άμορφο παγκοσμιοποιητικό σχηματισμό, με ασαφή ιδεολογική βάση».
Η Ευρώπη, υποστηρίζει, εκπροσωπεί ένα αδύναμο πολιτικό κέντρο, χωρίς εθνική συνοχή και με ηγεσίες που οι ΗΠΑ θεωρούν «παγιδευμένες σε ιδεολογικές εμμονές».
Η επιλογή των ΗΠΑ να στραφούν προς την Ιαπωνία αντί της Ευρώπης εξηγείται, όπως αναφέρει, από το γεγονός ότι το Τόκιο είναι σταθερός και αξιόπιστος σύμμαχος, με ρόλο-κλειδί στην ισορροπία δυνάμεων στον Ειρηνικό.
Η άνοδος της Sanae Takaichi, που περιγράφεται ως «η Mishima με φούστα», έχει ενισχύσει τη δυναμική της ιαπωνικής πολιτικής σκηνής και έχει εντυπωσιάσει τον Trump.
Η Ρωσία, σύμφωνα με τον Mozhegov, εμφανίζεται ως «χιλιετής συντηρητική αυτοκρατορία», παρά τις εσωτερικές αντιφάσεις της σημερινής ελίτ.
Ο Trump φέρεται να θεωρεί τη Μόσχα έναν από τους βασικότερους σταθεροποιητικούς παράγοντες της βορειοανατολικής Ευρασίας – άποψη που εξηγεί γιατί η Ουάσινγκτον εξετάζει την παρουσία της Ρωσίας στη νέα αρχιτεκτονική παρά τις εντάσεις των προηγούμενων ετών.
Παρά το ότι οι δύο ασιατικές υπερδυνάμεις διακρίνονται ήδη εντός των BRICS, η αμερικανική πρόταση θα μπορούσε να αποτελέσει για Πεκίνο και Νέο Δελχί μια ευκαιρία ενίσχυσης του διεθνούς κύρους τους στο πλευρό των ΗΠΑ.
Ο Mozhegov περιγράφει την ιδέα του C5 ως «εντελώς επαναστατική» και πιθανή αφετηρία για μια νέα παγκόσμια τάξη.
Η νέα έκδοση του Δόγματος Monroe
Το πιο αποκαλυπτικό στοιχείο της νέας στρατηγικής, σύμφωνα με τους αναλυτές, είναι πως οι ΗΠΑ ανακηρύσσουν ανοιχτά τον εαυτό τους «υπεραυτοκρατορία του Δυτικού Ημισφαιρίου», υιοθετώντας μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή του Δόγματος Monroe: «Οι δύο Αμερικές είναι δικές μας – και όποιος το αμφισβητήσει θα βρει απέναντί του την οικονομική και στρατιωτική ισχύ μας».
Παράλληλα, η Ευρώπη περιγράφεται ως ήπειρος με κρίση δημοκρατίας, λογοκρισία και ελίτ που «σφετερίζονται» την εξουσία – μια οξεία κριτική που ουσιαστικά ακυρώνει τον ρόλο της στην παγκόσμια διακυβέρνηση.
Ο αναλυτής Gevorg Mirzayan υπογραμμίζει ότι ο Trump δεν θεωρεί αποτελεσματικούς τους σημερινούς παγκόσμιους οργανισμούς, όπως η G7 και η G20, ενώ απορρίπτει πλήρως τις μη δυτικές δομές όπως ο SCO και οι BRICS, καθώς δεν τις ελέγχει η Δύση – και κυρίως όχι οι ΗΠΑ.
Η Ιαπωνία, τονίζει, αποτελεί το «τέλειο συστατικό» του αμερικανικού σχεδίου: αξιόπιστη, σταθερή και αντισταθμιστική δύναμη απέναντι στην Κίνα.
Η ΕΕ, σύμφωνα με τον Mirzayan, αντιμετωπίζεται από την Ουάσινγκτον ως αδύναμος και ιδεολογικά φορτισμένος παίκτης, που όχι μόνο δεν συμβάλλει σε μια νέα δομή ισχύος αλλά λειτουργεί ως τροχοπέδη.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν τα τρία κράτη-κλειδιά (Ρωσία, Ινδία, Κίνα) έχουν συμφέρον να ενταχθούν σε μια νέα δομή που θα οδηγήσει στη διάλυση των BRICS ως κεντρικού πόλου του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου.
Όπως σημειώνουν οι αναλυτές, οι επόμενοι μήνες θα καθορίσουν εάν η ιδέα του C5 αποτελεί πράγματι το «νέο συμβούλιο πλανητικής ισχύος» ή ακόμη μια τολμηρή αλλά ανέφικτη αμερικανική πρόταση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών