Η Αίγυπτος υπήρξε σταθερός υποστηρικτής του LNA από την εμφάνισή του στη σκιά της αναταραχής που επικράτησε στη Λιβύη μετά την πτώση του καθεστώτος του επί μακρόν Λίβυου ηγέτη Muammar Gaddafi το 2011.
Οι αιγυπτιακές και οι αρχές της Ανατολικής Λιβύης συμφώνησαν να προχωρήσουν σε οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών τους, παρά την ανησυχία ότι η κίνηση αυτή ενδέχεται να αναζωπυρώσει εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδίως με την Τουρκία.
Οι σχεδιαζόμενες συμφωνίες ανακοινώθηκαν στο Κάιρο στις 8 Δεκεμβρίου, μετά από συνάντηση του Αιγύπτιου Προέδρου Abdel Fattah al-Sisi με τον διοικητή του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) Khalifa Haftar, του οποίου οι δυνάμεις ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής και νότιας Λιβύης.
Εφόσον οριστικοποιηθούν, υποστηρίζουν ειδικοί στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα, οι συμφωνίες θα καθορίσουν τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες των δύο χωρών και, κατά συνέπεια, θα τους δώσουν την ελευθερία να διαπραγματεύονται συμφωνίες με διεθνείς ενεργειακές εταιρείες για την έρευνα υδρογονανθράκων, ιδίως φυσικού αερίου, καθεμία εντός των αντίστοιχων ορίων της.
«Η Αίγυπτος δεν μπορεί να προσκαλέσει ενεργειακές εταιρείες να ερευνήσουν για υδρογονάνθρακες στην περιοχή, ελλείψει μιας συμφωνίας που να ορίζει με σαφήνεια την αποκλειστική οικονομική της ζώνη», δήλωσε στο The New Arab ο Salah Hafez, πρώην αναπληρωτής επικεφαλής της Αρχής Πετρελαίου, του εκτελεστικού βραχίονα του αιγυπτιακού Υπουργείου Πετρελαίου και Ορυκτών Πόρων.
«Οι ενεργειακές εταιρείες, που επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια στην αναζήτηση ορυκτών, δραστηριοποιούνται μόνο σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν νομικές ή στρατιωτικές προκλήσεις που να απειλούν την ανάκτηση των επενδύσεών τους», πρόσθεσε.
Ο Hafez σημείωσε ότι η πιθανή ανακάλυψη πρόσθετων αποθεμάτων υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο θα ωφελούσε την αιγυπτιακή οικονομία και θα βοηθούσε τη χώρα να επιτύχει τον στόχο της να καταστεί περιφερειακός ενεργειακός κόμβος.
Η Αίγυπτος αναζητεί επειγόντως πρόσθετους πόρους για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες, δεδομένου ότι ο πληθυσμός της αυξάνεται και η ζήτηση ενέργειας εντείνεται.
Η προσπάθεια της πολυπληθούς αραβικής χώρας για εξεύρεση ενέργειας, ειδικά φυσικού αερίου, που τροφοδοτεί τα περισσότερα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, τροφοδοτείται επίσης από τα φιλόδοξα σχέδια βιομηχανικής και εξαγωγικής επέκτασης.
Μέσα σε περίπου 15 χρόνια, η Αίγυπτος πέρασε από καθαρός εισαγωγέας φυσικού αερίου σε καθαρός εξαγωγέας και στη συνέχεια ξανά σε καθαρός εισαγωγέας.
Αυτό την οδήγησε να αναζητεί επανειλημμένα εισαγωγές στη διεθνή ενεργειακή αγορά για να γεφυρώσει το χάσμα παραγωγής - κατανάλωσης και να αποτρέψει τη δυσλειτουργία των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής.
Ωστόσο, η εξάρτηση της Αιγύπτου από εισαγωγές αποδείχθηκε πολιτικά δαπανηρή, ιδίως σε σχέση με το Ισραήλ, τον κύριο προμηθευτή φυσικού αερίου τα τελευταία χρόνια, το οποίο συνέδεσε τις εξαγωγές αερίου με αιγυπτιακή επιείκεια σε μια σειρά εκτεταμένων ζητημάτων, μεταξύ των οποίων, μεταξύ πολλών άλλων, οι φιλοδοξίες του Ισραήλ να αποψιλώσει τη Γάζα από τον παλαιστινιακό πληθυσμό της και η σθεναρή αντίθεση της Αιγύπτου σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Αμφισβητώντας τη συμφωνία με την Τουρκία
Η Αίγυπτος υπήρξε σταθερός υποστηρικτής του LNA από την εμφάνισή του στη σκιά της αναταραχής που επικράτησε στη Λιβύη μετά την πτώση του καθεστώτος του επί μακρόν Λίβυου ηγέτη Muammar Gaddafi το 2011.
Με την παροχή στήριξης στον LNA, το Κάιρο επιδίωκε κυρίως έναν ισχυρό σύμμαχο που θα μπορούσε να σταθεροποιήσει τη λιβυκή πλευρά των συνόρων και να αποτρέψει τη διάχυση του χάους από τη γειτονική χώρα στην εκτεταμένη Δυτική Έρημο της Αιγύπτου, η οποία καλύπτει σχεδόν τα δύο τρίτα της επικράτειας και αποτελεί περιοχή σχεδόν στο μέγεθος της Πολιτείας του Τέξας στις ΗΠΑ.
Οι συνομιλίες του El Sisi με τον στρατάρχη Haftar στο Κάιρο στις 8 Δεκεμβρίου κάλυψαν ευρύ φάσμα ζητημάτων αμοιβαίου ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανομένης της κατάστασης στο γειτονικό Σουδάν και της πολιτικής μετάβασης της Λιβύης.
Ωστόσο, η πιθανή υπογραφή συμφωνίας οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Αιγύπτου και Λιβύης ξεχώρισε ως ένα από τα πιο κρίσιμα θέματα των συνομιλιών.
Η Λιβύη παραμένει η μόνη χώρα με την οποία η Αίγυπτος δεν έχει ακόμη υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων συνόρων.
Υπενθυμίζεται πως η Αίγυπτος υπέγραψε συμφωνία με την Κύπρο το 2003, μία ακόμη με τη Σαουδική Αραβία το 2016 και τρίτη με την Ελλάδα το 2020.
Ωστόσο, μια πιθανή συμφωνία με τη Λιβύη είναι πιθανό να προσκρούσει με άλλη συμφωνία που υπεγράφη το 2019 από την κυβέρνηση της Δυτικής Λιβύης και την Τουρκία.
Όταν υπογράφηκε, η τουρκο-ολιβυκή συμφωνία οριοθέτησης προκάλεσε την οργή τόσο της Αιγύπτου όσο και της Ελλάδας, με τις δύο χώρες να μην την αναγνωρίσουν.
Ο φόβος τώρα είναι ότι η υφαλοκρηπίδα που παραχωρήθηκε στην Τουρκία με τη συμφωνία του 2019 θα επικαλυφθεί από μια πιθανή συμφωνία Αιγύπτου–ανατολικής Λιβύης, ανοίγοντας τον δρόμο για μια ανανεωμένη νομική αντιπαράθεση στην περιοχή, η οποία θα μπορούσε να μετατραπεί σε στρατιωτική σύγκρουση, σύμφωνα με παρατηρητές.
«Η Αίγυπτος δεν αναγνώρισε τη συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων συνόρων του 2019 μεταξύ Τουρκίας και της δυτικής λιβυκής κυβέρνησης, επειδή η συμφωνία παραβιάζει την αποκλειστική οικονομική ζώνη της Αιγύπτου», δήλωσε ο Αιγύπτιος πολιτικός αναλυτής Abdel Sattar Heteita.
Αναφέρθηκε σε αυτό που περιέγραψε ως «κατανόηση» μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών όσον αφορά τη θέση και τα δικαιώματα της Αιγύπτου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πλοήγηση σε νέες σχέσεις
Οι σχέσεις μεταξύ Αιγύπτου και Τουρκίας έχουν βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία τρία χρόνια, μετά από μια δεκαετία εντάσεων, με τις ιδεολογικές συγκρούσεις και την επιδίωξη πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο να βρίσκονται στο επίκεντρο.
Για να «σφίξει τον κλοιό» γύρω από την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο και να περιορίσει τις περιφερειακές της φιλοδοξίες, η Αίγυπτος καλλιέργησε στενές σχέσεις με την Ελλάδα, περιφερειακό αντίπαλο της Τουρκίας, και την Κύπρο.
Τα τρία κράτη σχημάτισαν μια συμμαχία για να αντιμετωπίσουν αυτό που θεωρούσαν τουρκικές φιλοδοξίες περιφερειακής κυριαρχίας, ιδίως σε σχέση με τους πόρους της Ανατολικής Μεσογείου.
Η συμφωνία οριοθέτησης του 2019 μεταξύ Τουρκίας και της δυτικής λιβυκής κυβέρνησης, την οποία η Άγκυρα προσέγγιζε επί χρόνια και συνεχίζει να προσεγγίζει, αποτέλεσε την προσπάθειά της να απεγκλωβιστεί από την «πολιορκία» που της είχαν επιβάλει στην περιοχή η Ελλάδα, η Αίγυπτος και η Κύπρος.
Το τελευταίο διάστημα, η Τουρκία επιχείρησε επανειλημμένα να δελεάσει την Αίγυπτο ώστε να αποχωρήσει από τη συμμαχία της με τις δύο χώρες, υποσχόμενη μεγαλύτερη υφαλοκρηπίδα από εκείνη που της παραχωρήθηκε στις συμφωνίες οριοθέτησης με την Ελλάδα και την Κύπρο, χωρίς αποτέλεσμα.
Εν τω μεταξύ, η βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Καΐρου και Άγκυρας συμβάλλει στην αποκλιμάκωση των περιφερειακών εντάσεων.
Οι δύο πρωτεύουσες συνεργάζονται πλέον σε πολυάριθμα περιφερειακά ζητήματα, μεταξύ των οποίων το Σουδάν, η Γάζα και η ίδια η Λιβύη.
Επίσης, ενισχύουν τη στενή συνεργασία στους οικονομικούς και στρατιωτικούς τομείς, με τουρκικές εταιρείες να βοηθούν την Αίγυπτο να προωθήσει τη στρατιωτική της βιομηχανία, ιδίως στην κατασκευή μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Κατά κάποιον τρόπο, αυτή η αυξανόμενη συνεργασία αναδεικνύει τα πλεονεκτήματα της συμφιλίωσης και τα μειονεκτήματα της σύγκρουσης, σύμφωνα με αναλυτές και στις δύο χώρες.
Ωστόσο, οι ίδιοι αναλυτές φοβούνται ότι μια πιθανή συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ Αιγύπτου και της ανατολικής λιβυκής κυβέρνησης θα μπορούσε να αναζωπυρώσει μακροχρόνιες εντάσεις και ανταγωνισμούς γύρω από τους περιφερειακούς πόρους.
Τούρκοι αναλυτές θεωρούν ότι το Κάιρο και η Άγκυρα χρειάζεται να διατηρήσουν υψηλό επίπεδο συντονισμού στο προσεχές διάστημα για να αποτραπεί η επανεμφάνιση των παλαιών εχθροτήτων τους.
«Είναι πολύ σημαντικό οι δύο χώρες να συντονιστούν μεταξύ τους τώρα περισσότερο από ποτέ για να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή», δήλωσε στο TNA ο Τούρκος πολιτικός αναλυτής Feras Ridwan Oğlu.
Εξέφρασε αμφιβολίες για την ικανότητα του Στρατάρχη Haftar να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες υπό την ιδιότητά του ως διοικητή του Λιβυκού Στρατού.
«Σε κάθε περίπτωση, η Αίγυπτος και η Τουρκία μοιράζονται συμφέροντα και πιστεύω ότι οι δύο χώρες είναι πρόθυμες να διατηρήσουν ζωντανή την τρέχουσα ψυχρή ατμόσφαιρα», πρόσθεσε.
www.bankingnews.gr
Οι σχεδιαζόμενες συμφωνίες ανακοινώθηκαν στο Κάιρο στις 8 Δεκεμβρίου, μετά από συνάντηση του Αιγύπτιου Προέδρου Abdel Fattah al-Sisi με τον διοικητή του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) Khalifa Haftar, του οποίου οι δυνάμεις ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής και νότιας Λιβύης.
Εφόσον οριστικοποιηθούν, υποστηρίζουν ειδικοί στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα, οι συμφωνίες θα καθορίσουν τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες των δύο χωρών και, κατά συνέπεια, θα τους δώσουν την ελευθερία να διαπραγματεύονται συμφωνίες με διεθνείς ενεργειακές εταιρείες για την έρευνα υδρογονανθράκων, ιδίως φυσικού αερίου, καθεμία εντός των αντίστοιχων ορίων της.
«Η Αίγυπτος δεν μπορεί να προσκαλέσει ενεργειακές εταιρείες να ερευνήσουν για υδρογονάνθρακες στην περιοχή, ελλείψει μιας συμφωνίας που να ορίζει με σαφήνεια την αποκλειστική οικονομική της ζώνη», δήλωσε στο The New Arab ο Salah Hafez, πρώην αναπληρωτής επικεφαλής της Αρχής Πετρελαίου, του εκτελεστικού βραχίονα του αιγυπτιακού Υπουργείου Πετρελαίου και Ορυκτών Πόρων.
«Οι ενεργειακές εταιρείες, που επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια στην αναζήτηση ορυκτών, δραστηριοποιούνται μόνο σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν νομικές ή στρατιωτικές προκλήσεις που να απειλούν την ανάκτηση των επενδύσεών τους», πρόσθεσε.
Ο Hafez σημείωσε ότι η πιθανή ανακάλυψη πρόσθετων αποθεμάτων υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο θα ωφελούσε την αιγυπτιακή οικονομία και θα βοηθούσε τη χώρα να επιτύχει τον στόχο της να καταστεί περιφερειακός ενεργειακός κόμβος.
Η Αίγυπτος αναζητεί επειγόντως πρόσθετους πόρους για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες, δεδομένου ότι ο πληθυσμός της αυξάνεται και η ζήτηση ενέργειας εντείνεται.
Η προσπάθεια της πολυπληθούς αραβικής χώρας για εξεύρεση ενέργειας, ειδικά φυσικού αερίου, που τροφοδοτεί τα περισσότερα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, τροφοδοτείται επίσης από τα φιλόδοξα σχέδια βιομηχανικής και εξαγωγικής επέκτασης.
Μέσα σε περίπου 15 χρόνια, η Αίγυπτος πέρασε από καθαρός εισαγωγέας φυσικού αερίου σε καθαρός εξαγωγέας και στη συνέχεια ξανά σε καθαρός εισαγωγέας.
Αυτό την οδήγησε να αναζητεί επανειλημμένα εισαγωγές στη διεθνή ενεργειακή αγορά για να γεφυρώσει το χάσμα παραγωγής - κατανάλωσης και να αποτρέψει τη δυσλειτουργία των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής.
Ωστόσο, η εξάρτηση της Αιγύπτου από εισαγωγές αποδείχθηκε πολιτικά δαπανηρή, ιδίως σε σχέση με το Ισραήλ, τον κύριο προμηθευτή φυσικού αερίου τα τελευταία χρόνια, το οποίο συνέδεσε τις εξαγωγές αερίου με αιγυπτιακή επιείκεια σε μια σειρά εκτεταμένων ζητημάτων, μεταξύ των οποίων, μεταξύ πολλών άλλων, οι φιλοδοξίες του Ισραήλ να αποψιλώσει τη Γάζα από τον παλαιστινιακό πληθυσμό της και η σθεναρή αντίθεση της Αιγύπτου σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Αμφισβητώντας τη συμφωνία με την Τουρκία
Η Αίγυπτος υπήρξε σταθερός υποστηρικτής του LNA από την εμφάνισή του στη σκιά της αναταραχής που επικράτησε στη Λιβύη μετά την πτώση του καθεστώτος του επί μακρόν Λίβυου ηγέτη Muammar Gaddafi το 2011.
Με την παροχή στήριξης στον LNA, το Κάιρο επιδίωκε κυρίως έναν ισχυρό σύμμαχο που θα μπορούσε να σταθεροποιήσει τη λιβυκή πλευρά των συνόρων και να αποτρέψει τη διάχυση του χάους από τη γειτονική χώρα στην εκτεταμένη Δυτική Έρημο της Αιγύπτου, η οποία καλύπτει σχεδόν τα δύο τρίτα της επικράτειας και αποτελεί περιοχή σχεδόν στο μέγεθος της Πολιτείας του Τέξας στις ΗΠΑ.
Οι συνομιλίες του El Sisi με τον στρατάρχη Haftar στο Κάιρο στις 8 Δεκεμβρίου κάλυψαν ευρύ φάσμα ζητημάτων αμοιβαίου ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανομένης της κατάστασης στο γειτονικό Σουδάν και της πολιτικής μετάβασης της Λιβύης.
Ωστόσο, η πιθανή υπογραφή συμφωνίας οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Αιγύπτου και Λιβύης ξεχώρισε ως ένα από τα πιο κρίσιμα θέματα των συνομιλιών.
Η Λιβύη παραμένει η μόνη χώρα με την οποία η Αίγυπτος δεν έχει ακόμη υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων συνόρων.
Υπενθυμίζεται πως η Αίγυπτος υπέγραψε συμφωνία με την Κύπρο το 2003, μία ακόμη με τη Σαουδική Αραβία το 2016 και τρίτη με την Ελλάδα το 2020.
Ωστόσο, μια πιθανή συμφωνία με τη Λιβύη είναι πιθανό να προσκρούσει με άλλη συμφωνία που υπεγράφη το 2019 από την κυβέρνηση της Δυτικής Λιβύης και την Τουρκία.
Όταν υπογράφηκε, η τουρκο-ολιβυκή συμφωνία οριοθέτησης προκάλεσε την οργή τόσο της Αιγύπτου όσο και της Ελλάδας, με τις δύο χώρες να μην την αναγνωρίσουν.
Ο φόβος τώρα είναι ότι η υφαλοκρηπίδα που παραχωρήθηκε στην Τουρκία με τη συμφωνία του 2019 θα επικαλυφθεί από μια πιθανή συμφωνία Αιγύπτου–ανατολικής Λιβύης, ανοίγοντας τον δρόμο για μια ανανεωμένη νομική αντιπαράθεση στην περιοχή, η οποία θα μπορούσε να μετατραπεί σε στρατιωτική σύγκρουση, σύμφωνα με παρατηρητές.
«Η Αίγυπτος δεν αναγνώρισε τη συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων συνόρων του 2019 μεταξύ Τουρκίας και της δυτικής λιβυκής κυβέρνησης, επειδή η συμφωνία παραβιάζει την αποκλειστική οικονομική ζώνη της Αιγύπτου», δήλωσε ο Αιγύπτιος πολιτικός αναλυτής Abdel Sattar Heteita.
Αναφέρθηκε σε αυτό που περιέγραψε ως «κατανόηση» μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών όσον αφορά τη θέση και τα δικαιώματα της Αιγύπτου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πλοήγηση σε νέες σχέσεις
Οι σχέσεις μεταξύ Αιγύπτου και Τουρκίας έχουν βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία τρία χρόνια, μετά από μια δεκαετία εντάσεων, με τις ιδεολογικές συγκρούσεις και την επιδίωξη πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο να βρίσκονται στο επίκεντρο.
Για να «σφίξει τον κλοιό» γύρω από την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο και να περιορίσει τις περιφερειακές της φιλοδοξίες, η Αίγυπτος καλλιέργησε στενές σχέσεις με την Ελλάδα, περιφερειακό αντίπαλο της Τουρκίας, και την Κύπρο.
Τα τρία κράτη σχημάτισαν μια συμμαχία για να αντιμετωπίσουν αυτό που θεωρούσαν τουρκικές φιλοδοξίες περιφερειακής κυριαρχίας, ιδίως σε σχέση με τους πόρους της Ανατολικής Μεσογείου.
Η συμφωνία οριοθέτησης του 2019 μεταξύ Τουρκίας και της δυτικής λιβυκής κυβέρνησης, την οποία η Άγκυρα προσέγγιζε επί χρόνια και συνεχίζει να προσεγγίζει, αποτέλεσε την προσπάθειά της να απεγκλωβιστεί από την «πολιορκία» που της είχαν επιβάλει στην περιοχή η Ελλάδα, η Αίγυπτος και η Κύπρος.
Το τελευταίο διάστημα, η Τουρκία επιχείρησε επανειλημμένα να δελεάσει την Αίγυπτο ώστε να αποχωρήσει από τη συμμαχία της με τις δύο χώρες, υποσχόμενη μεγαλύτερη υφαλοκρηπίδα από εκείνη που της παραχωρήθηκε στις συμφωνίες οριοθέτησης με την Ελλάδα και την Κύπρο, χωρίς αποτέλεσμα.
Εν τω μεταξύ, η βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Καΐρου και Άγκυρας συμβάλλει στην αποκλιμάκωση των περιφερειακών εντάσεων.
Οι δύο πρωτεύουσες συνεργάζονται πλέον σε πολυάριθμα περιφερειακά ζητήματα, μεταξύ των οποίων το Σουδάν, η Γάζα και η ίδια η Λιβύη.
Επίσης, ενισχύουν τη στενή συνεργασία στους οικονομικούς και στρατιωτικούς τομείς, με τουρκικές εταιρείες να βοηθούν την Αίγυπτο να προωθήσει τη στρατιωτική της βιομηχανία, ιδίως στην κατασκευή μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Κατά κάποιον τρόπο, αυτή η αυξανόμενη συνεργασία αναδεικνύει τα πλεονεκτήματα της συμφιλίωσης και τα μειονεκτήματα της σύγκρουσης, σύμφωνα με αναλυτές και στις δύο χώρες.
Ωστόσο, οι ίδιοι αναλυτές φοβούνται ότι μια πιθανή συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ Αιγύπτου και της ανατολικής λιβυκής κυβέρνησης θα μπορούσε να αναζωπυρώσει μακροχρόνιες εντάσεις και ανταγωνισμούς γύρω από τους περιφερειακούς πόρους.
Τούρκοι αναλυτές θεωρούν ότι το Κάιρο και η Άγκυρα χρειάζεται να διατηρήσουν υψηλό επίπεδο συντονισμού στο προσεχές διάστημα για να αποτραπεί η επανεμφάνιση των παλαιών εχθροτήτων τους.
«Είναι πολύ σημαντικό οι δύο χώρες να συντονιστούν μεταξύ τους τώρα περισσότερο από ποτέ για να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή», δήλωσε στο TNA ο Τούρκος πολιτικός αναλυτής Feras Ridwan Oğlu.
Εξέφρασε αμφιβολίες για την ικανότητα του Στρατάρχη Haftar να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες υπό την ιδιότητά του ως διοικητή του Λιβυκού Στρατού.
«Σε κάθε περίπτωση, η Αίγυπτος και η Τουρκία μοιράζονται συμφέροντα και πιστεύω ότι οι δύο χώρες είναι πρόθυμες να διατηρήσουν ζωντανή την τρέχουσα ψυχρή ατμόσφαιρα», πρόσθεσε.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών