Αντώνης Αργυρός: Δικηγόροι – Η συντεχνία της συμφοράς

Τo τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε μπροστά σε μια ομαδική μπορώ να πω οπαδική επίθεση κατά του δικηγορικού σώματος. Ξεκίνησε από κάποιους που αποκάλεσαν τους δικηγόρους συντεχνία!!! Η τυφλή επίθεση κατά του Δικηγορικού Σώματος συνεχίσθηκε από «ευγενείς» σχολιαστές που υπεδείκνυαν τους δικηγόρους, ως εχθρούς της κοινωνίας και τους απένειμαν και άλλα «κομψά» και όχι κολακευτικά σχόλια και χαρακτηρισμούς. Της επιθέσεως επακολούθησαν και αλλά εξαιρετικά κόσμια και ενδιαφέροντα που σκοπούσαν την δημιουργία κλίματος εχθροπάθειας και τοξικότητας πρωτοφανούς στα χρονικά. Η πραγματικότητα είναι άλλη, αλλά ελάχιστοι ,πλην των ενδιαφερομένων ,την αναζητούν.

Ίσως τα πολλά λόγια να είναι περιττά όταν συμβαίνει αυτό που δεν μπορούσες να φανταστείς.
Ότι δηλαδή κάποιοι(οι δικηγόροι) θα «οδηγούνταν» στην γκρίζα ζώνη, όπου συναντώνται ο ευτελισμός και η αποσύνθεση, μέσα σε ένα κλίμα ιλαρότητας, με τον μόχθο μιας συνεχώς αγωνιζόμενης επιστημονικής ομάδας τα δίκαια της οποίας ελάχιστοι υπερασπίζονται.

Γιατί αυτή η εχθρότητα; Οι απορίες παραμένουν αναπάντητες:

Μήπως η «συντεχνία των δικηγόρων» ευθύνεται και όχι το εκάστοτε Υπουργείο Παιδείας(!) για τον δικηγορικό πληθωρισμό, όταν η Πολιτεία καθορίζει τον αριθμό των εισακτέων στις Νομικές Σχολές;

Μήπως η «συντεχνία των δικηγόρων» ευθύνεται για την καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης(!), όταν η διοίκηση ασκεί χιλιάδες αβάσιμα και προπετή ένδικα μέσα και περιφρονεί βαθύτατα τις δικαστικές Αποφάσεις ,με αποτέλεσμα να σύρονται οι πολίτες στα δικαστήρια από το δημόσιο; Η μήπως η συντεχνία των δικηγόρων ευθύνεται για την πολυνομία και την κακονομία και την μη εφαρμογή των νόμων ;

Μήπως η «συντεχνία των δικηγόρων» ευθύνεται για τις συνεχείς καταδίκες της Χώρας από το ΕΔΔΑ για παραβίαση του άρθρου 6 παρ1 ΕΣΔΑ για την «δίκαιη δίκη»;

Μήπως η «συντεχνία των δικηγόρων» ευθύνεται για την μη υλοποίηση του νόμου 4937/2022 για την επίδοση εγγράφων με ηλεκτρονικά μέσα((ΦΕΚ Β’ 2318/12.05.2022).

Μήπως η «συντεχνία των δικηγόρων» ευθύνεται που τα ήδη υπάρχοντα δικαστήρια αντιμετωπίζουν προβλήματα υποστελέχωσης και αδυναμία να ανταποκριθούν ακόμη και στα βασικά λειτουργικά έξοδα; Μήπως ευθύνονται οι δικηγόροι που εκλιπαρούν χρόνια να πληρωθούν την νομική βοήθεια; Μήπως είναι υπεύθυνοι οι δικηγόροι που αναβάλλονται οι υποθέσεις, αφού δεν υπάρχουν αίθουσες, μεταφραστές και τα πινάκια είναι γεμάτα και οι υποθέσεις αναβάλλονται λόγω ωραρίου
; Μήπως φταίνε οι δικηγόροι που υποθέσεις που μπορούν να αντιμετωπισθούν εξωδικαστικά, όπως η προσημείωση υποθήκης, αλλά αυτό δεν συμβαίνει γιατί δεν το επιθυμούν οι Τράπεζες.

Μήπως η «συντεχνία των δικηγόρων» ευθύνεται που υπάρχουν ενδιαφερόμενοι για να μετατρέψουν τους δικηγόρους σε «υπαλλήλους των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, χωρίς ανεξάρτητη βούληση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη; Κάποιοι θεωρούν αναγκαίο τον κοινωνικό αυτοματισμό, όπου μια επαγγελματική ομάδα, εδώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες αντιδρά σε μια ρύθμιση που την αφορά και κάποιοι προσπαθούν να στρέψουμε την υπόλοιπη κοινωνία εναντίον της, ώστε να τεθεί σε λειτουργία ο μηχανισμός επικοινωνιακής διαπόμπευσης τους.

Παρ’ όλα όσα συμβαίνουν σήμερα, με πάθος και πνεύμα αυτοθυσίας πορεύεται ο δικηγορικός κόσμος στον κοινό δρόμο της Δικαιοσύνης. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν παρόμοια γεγονότα σε βάρος του δικηγορικού Σώματος.
Μπορεί να είναι – και είναι αναμφίβολα – ανηφορικός και δυσβάστακτος ο δρόμος του δικηγόρου, μπορεί κάποτε να μας εκτρέπει από την ευθεία. Αρκετές μερικές φορές να μας ποτίζει με πικρίες ή απογοητεύσεις.
Δυστυχώς δεν διαθέτω μεγάλες ελπίδες για αλλαγή της στάσης της κοινωνίας και της Πολιτείας και μέρους των λειτουργών της Δικαιοσύνης απέναντι στο χειμαζόμενο από την ανεργία και την μιζέρια δικηγορικό Σώμα.
Μας κατηγορούν συλλήβδην για τις «απρέπειες» κάποιων που επικαλούνται στο κατρακύλισμα τους την δικηγορική ιδιότητα.
Δυστυχώς σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και ομάδες υπάρχουν και τα κοινωνικά «περιτρίμματα», αυτό δεν μπορεί να χαρακτηρίζει την κοινωνία.

Δεν είμαστε αντίδικοι στην αγωνία μας για την λειτουργία των Θεσμών, αντίθετα κατανοούμε πώς ευνομούμενο Κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει αν όλοι, χωρίς καμμιά εξαίρεση, δεν υπηρετούν τον ίδιο σκοπό ,την λειτουργία του Κράτους μέσα στα Συνταγματικά πλαίσια και την υποχρέωση του άρθρου 4 παρ 5 του Συντάγματος για την αναλογική συμμετοχή στα δημόσια βάρη, σύμφωνα με τις δυνατότητες εκάστου.. Πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να κατηγορούνται αδιακρίτως όλοι οι δικηγόροι και να τσουβαλιάζονται στη βάση γενικών αναφορών, με τρόπο που προσβάλλει το δικηγορικό λειτούργημα και πλήττει τον θεσμικό του ρόλο σε μια ευνομούμενη κοινωνία. Όλοι δεν είμαστε ίδιοι…
Ο καλύτερος τρόπος για να υπερασπιστούμε τον ρόλο και το κύρος του συνηγόρου απέναντι σε αμφισβητήσεις και επιθέσεις είναι να λειτουργήσουμε ως φωνή της κοινωνίας, να αφουγκραστούμε τις αγωνίες της και το αίτημα να αποδοθεί δικαιοσύνη, να λειτουργούμε δεοντολογικά στην ενάσκηση των καθηκόντων μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αποτελεί υποχρέωση του δικηγορικού Σώματος όπως αυτή επισημάνθηκε από τον πρώην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευάγγελος Κρουσταλλάκη: «Σε μια δημοκρατική κοινωνία ο Δικηγόρος έχει να επιτελέσει το ύψιστο λειτούργημα. Λειτούργημα που συνδέεται με την ανακάλυψη της αλήθειας και με την εφαρμογή των κανόνων του δικαίου. Και έχει να υλοποιήσει ένα έργο που στοχεύει στην υπεράσπιση των ατομικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών. Μπροστά στην πραγματικότητα της πολύπλοκης νομοθεσίας, η ισότητα των ανύποπτων πολιτών θα ήταν κενό γράμμα αν δεν υπήρχε η βοήθεια του νομικού συμπαραστάτη, του Δικηγόρου, ο οποίος επιτυγχάνει να εξισώσει τους εκ των πραγμάτων άνισους μεταξύ τους πολίτες, που είναι ακόμη πιο άνισοι και αισθάνονται ανίσχυροι έναντι της ποικιλόμορφης εξουσίας.»

Η νομισματική και υγειονομική κρίση υπήρξε καταλύτης στην λειτουργία του δικηγορικού λειτουργήματος και στην απονομή της δικαιοσύνης , η δικηγορία είναι πλέον στο απόσπασμα.

Όχι λοιπόν, οι δικηγόροι δεν είμαστε “συντεχνία”, όπως βολεύει μερικούς, είμαστε «ΚΑΡΒΕΛΟΜΆΧΟΙ».

Ο δικηγόρος ήτανε πάντα και πρέπει να παραμένει “ο συνήγορος”.
Αυτός ο μέγας τίτλος που συνοδεύει τον υπερασπιστή στον επαγγελματικό του βίο. Το ΕΔΔΑ στη υπόθεση EZELIN c. FRANCE (Requête no11800/85) έκρινε ότι ο δικηγόρος είναι “Συλλειτουργός της δικαιοσύνης”.

Ελένη Τσιάβο
www.bankingnews.gr