Ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ «συστήνει» σε Πορτογαλία, Ελλάδα, Ιρλανδία και Ισπανία να σταθεροποιήσουν τον τραπεζικό τομέα και τις πιστωτικές αγορές, να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητα ώστε η οικονομική ανάπτυξη να ξεπεράσει τον μέσο όρο
Άμεσο μήνυμα προς την Ελλάδα απηύθυνε ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, Luis de Guindos, με αφορμή την πορεία της ισπανικής οικονομίας.
Ειδικότερα, σε δηλώσεις του στην ισπανική εφημερίδα El Mundo, με αφορμή το γεγονός ότι η ισπανική οικονομία παρουσιάζει ανάπτυξη υψηλότερη του μέσου όρου, αν και επηρεάζει από την οικονομική επιβράδυνση, όπως και οι υπόλοιπες της ευρωζώνης, επεσήμανε: «η σύσταση μου αφορά όλη την ευρωζώνη, όχι μόνο την Ισπανία: εάν το χρέος προσεγγίζει στο 100% του ΑΕΠ, πρέπει να μειώσεις ώστε να είσαι λιγότερο ευάλωτος».
Ο ίδιος αναφερόμενος στην πολιτική αβεβαιότητα που ταλαιπωρεί την Ισπανία υποστήριξε ότι «δεν έχουμε την πολιτική σταθερότητα που είναι απαραίτητη ώστε να εφαρμοστούν τα απαραίτητα μέτρα και πολιτικές, συμπεριλαμβανομένου του προϋπολογισμού».
Ωστόσο, τόνισε ότι η Ισπανία συνεχίζει να μειώσει το δημόσιο χρέος επισημαίνοντας «Θα μπορούσε να μειωθεί περισσότερο ή θα μπορούσε να μειωθεί περισσότερο.
Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ένας βασικός παράγοντας: η διαφορά ανάπτυξης.
Στην ισπανική οικονομία, αυτό προέρχεται από έναν χρηματοπιστωτικό τομέα που δεν πλήττεται από τόσο μεγάλη αβεβαιότητα όπως επτά χρόνια πριν.
Και είναι ανταγωνιστική.
Το πιο σημαντικό πράγμα, σε αντίθεση με τους προηγούμενους και κύκλους ανάπτυξης, είναι ότι αναπτύσσεται χωρίς αύξηση των δανείων και χωρίς φούσκα ακινήτων, αλλά με αύξηση του δανεισμού κάτω από το ονομαστικό ΑΕΠ και με ένα πλεόνασμα του ισοζυγίου πληρωμών.
Εφόσον συνεχίσουν αυτά τα δύο πράγματα, η ισπανική οικονομία θα συνεχίσει να αναπτύσσεται ταχύτερα από τα υπόλοιπα.
Η σύσταση, η οποία ισχύει και για την Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Ιρλανδία, ακόμη και για την Ιταλία, είναι η εξής: σταθεροποίηση του τραπεζικού τομέα και των αγορών ομολόγων.
Και να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα.
Τότε θα πορευτείτε καλύτερα από τον μέσο όρο»
Όσον αφορά τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, ο de Guindos παραδέχθηκε ότι αν και οι τράπεζες, τώρα είναι καλύτερα κεφαλαιοποιημένες, έχουν περισσότερη ρευστότητα, αλλά έχουν χαμηλή κερδοφορία, κάτι που αποτελεί πρόβλημα.
Παράλληλα, επεσήμανε ότι σε περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων αλλάζει η επενδυτική στρατηγική των εταιρειών asset management και των επενδυτικών funds, που πλέον αναλαμβάνουν μεγαλύτερο ρίσκο, με στόχο τις υψηλότερες αποδόσεις αλλά έχουν λιγότερη ρευστότητα.
Επίσης, τάχθηκε κατά της συζήτησης περί ιαπωνοποίησης λέγοντας «από δημοσιογραφική άποψη, η συζήτηση περί ιαπωνοποίησης είναι ελκυστική, αλλά υπάρχουν πολλές διαφορές.
Ενώ τα ευρωπαϊκά δημογραφικά στοιχεία δεν είναι λαμπρά, δεν μπορούν να συγκριθούν με την Ιαπωνία.
Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες εδώ δεν είναι τόσο κακή.
Η φούσκα ακινήτων εδώ δεν έχει έσκασε όπως εκεί.
Οι παραλληλισμού είναι αφορούν τον χαμηλό πληθωρισμό, τα χαμηλά επιτόκια και τη χαμηλή ανάπτυξη.
Αλλά οι προοπτικές είναι διαφορετικές και δεν νομίζω ότι ο όρος ισχύει πραγματικά για την ευρωπαϊκή οικονομία».
Τέλος, ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ επεσήμανε ότι ποτέ δεν τέθηκε αλλά ούτε και πρέπει να τεθεί θέμα «χρημάτων από το ελικόπτερο».
Τι μας διδάσκει η αποτυχία του νομισματικού πειράματος της Ιαπωνίας για την ΕΕ – Τι είναι η «Ιαπωνοποίηση της οικονομίας»
Η Fitch σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ανάλυση – προειδοποίηση για την ευρωζώνη και τις χώρες του νότου όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία τονίζοντας ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ιαπωνοποίησης της οικονομίας.
Τι σημαίνει ιαπωνοποίηση της οικονομίας;
Το πείραμα που ξεκίνησε ο πρωθυπουργός Shinzo Abe στις αρχές του 2010 στην Ιαπωνία θα πρέπει να αποτελέσει σημαντική προειδοποίηση για τις πλούσιες χώρες, τα αποτελέσματα του πειράματος θα είναι απογοητευτικά.
Η αποτυχία του Abenomics (επειδή η νομισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας ξεκίνησε επί διακυβέρνησης Abe ονομάζεται Abenomics) ήταν εντυπωσιακή.
Ο ισολογισμός της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας έχει υπερβεί το 100% του ΑΕΠ της χώρας, η κεντρική τράπεζα κατέχει σχεδόν το 70% των ETF της Ιαπωνίας και είναι ένας από τους 10 πρώτους μετόχους στην πλειοψηφία των μεγαλύτερων εταιρειών του χρηματιστηριακού δείκτη Nikkei.
Το δημόσιο χρέος προς το ΑΕΠ έχει αυξηθεί στο 236% και παρά το χαμηλό κόστος η κυβέρνηση δαπανά σχεδόν το 22% του προϋπολογισμού για έξοδα τόκων.
Κανένα από τα αποτελέσματα που αναμένονταν από το μαζικό νομισματικό πείραμα, αποκαλούμενο QQE (ποσοτική και ποιοτική χαλάρωση), δεν έχει επιτευχθεί.
Η ανάπτυξη αναμένεται να είναι μια από τις πιο αδύναμες στον κόσμο το 2020, σύμφωνα με το ΔΝΤ, και η χώρα έχει χάσει σταθερά τους στόχους της για τον πληθωρισμό και την οικονομική ανάπτυξη, ενώ ο ισολογισμός της κεντρικής τράπεζας και το χρέος της Ιαπωνίας αυξήθηκαν.
Οι πραγματικοί μισθοί έχουν παραμείνει σταθεροί εδώ και χρόνια και η οικονομική δραστηριότητα εξακολουθεί να είναι τόσο φτωχή όσο ήταν στις δύο τελευταίες δεκαετίες όπου τα κίνητρα ήταν ισχυρά.
Ποια είναι τα διδάγματα από την Ιαπωνία και την Ιαπωνοποίηση ως μοντέλο οικονομικής και νομισματικής πολιτικής;
-Καμία χώρα δεν μπορεί να αντισταθμίσει το πρόβλημα των δημογραφικών στοιχείων και της παραγωγικότητας με μεγαλύτερη εκτύπωση χρεών και χρημάτων.
Η οικονομία παραμένει ασθενέστερη και σε μόνιμη στασιμότητα.
-Οι προκλήσεις της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας δεν μπορούν να λυθούν, γεγονός που ενθαρρύνει τις κακές επενδύσεις και τις κρατικές δαπάνες.
Πρόκειται για μια μαζικά σταθερή μεταβίβαση του πλούτου από την παραγωγική στην μη παραγωγική.
-Η εσφαλμένη διάγνωση των προβλημάτων θα οδηγήσει σε επιδείνωση των αποτελεσμάτων.
Όταν η κυβέρνηση περιβάλλεται από οικονομολόγους που υποστηρίζουν να παρθούν μέτρα, τότε θα αποφασίσει να αυξήσει τους φόρους και να δημιουργήσει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα κατά της κατανάλωσης.
Με ιδιωτικό χρέος στο 221% του ΑΕΠ η Ιαπωνία έχει πρόβλημα ενώ η αποταμίευση συνεχώς μειώνεται.
-Εάν λόγω της νομισματικής πολιτικής μια χώρα εγκαταλείψει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τα αποτελέσματα θα είναι χειρότερα. Το πρόγραμμα QQE βασίστηκε σε τρεις άξονες.
Α) τη νομισματική πολιτική,
Β)τις κρατικές δαπάνες και
Γ)τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Οι κυβερνήσεις ποιον άξονα ξέχασαν να εφαρμόσουν;
Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν ποτέ, και όταν το έκαναν, πήραν την μορφή υψηλότερων φόρων και περισσότερου παρεμβατισμού, το αντίθετο από αυτό που η οικονομία χρειαζόταν.
-Το μεγαλύτερο μάθημα από την Ιαπωνία δεν είναι ότι η κεντρική τράπεζα μπορεί να αγοράζει μετοχές πρωτοφανές στο παρελθόν αλλά όχι στο παρόν.
Το μεγαλύτερο δίδαγμα από την Ιαπωνία είναι ότι η νομισματική και δημοσιονομική πολιτική δεν έχει ως στόχο να επανεκκινήσει την οικονομία και να βελτιώσει την ανάπτυξη ή την παραγωγικότητα, αλλά να διαιωνίσει τις ανισορροπίες που δημιουργούνται από την υπερβολική κυβερνητική παρέμβαση και να μεταφέρει τον πλούτο από τους μισθούς και τις αποταμιεύσεις στην κυβέρνηση μέσω των πάσης φύσεως φόρων.
-Το μάθημα από την Ιαπωνία είναι ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προσθέτει δύο συν δύο και το άθροισμα να ισούνται με είκοσι δύο, ωστόσο το ιαπωνικό μοντέλο ή Ιαπωνοποίηση διαιώνισε τις δημοσιονομικές ανισορροπίες για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι θα υπαγόρευε η λογική.
-Το αληθινό δίδαγμα από την Ιαπωνία είναι ότι με αυτό το μοντέλο ο πλανήτης οδηγείται στην στασιμότητα, δεν θα υπάρχει καθόλου ανάπτυξη, η παραγωγικότητα θα είναι χαμηλή και η δυσαρέσκεια, των κοινωνιών θα αυξάνεται.
Ειδικότερα, σε δηλώσεις του στην ισπανική εφημερίδα El Mundo, με αφορμή το γεγονός ότι η ισπανική οικονομία παρουσιάζει ανάπτυξη υψηλότερη του μέσου όρου, αν και επηρεάζει από την οικονομική επιβράδυνση, όπως και οι υπόλοιπες της ευρωζώνης, επεσήμανε: «η σύσταση μου αφορά όλη την ευρωζώνη, όχι μόνο την Ισπανία: εάν το χρέος προσεγγίζει στο 100% του ΑΕΠ, πρέπει να μειώσεις ώστε να είσαι λιγότερο ευάλωτος».
Ο ίδιος αναφερόμενος στην πολιτική αβεβαιότητα που ταλαιπωρεί την Ισπανία υποστήριξε ότι «δεν έχουμε την πολιτική σταθερότητα που είναι απαραίτητη ώστε να εφαρμοστούν τα απαραίτητα μέτρα και πολιτικές, συμπεριλαμβανομένου του προϋπολογισμού».
Ωστόσο, τόνισε ότι η Ισπανία συνεχίζει να μειώσει το δημόσιο χρέος επισημαίνοντας «Θα μπορούσε να μειωθεί περισσότερο ή θα μπορούσε να μειωθεί περισσότερο.
Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ένας βασικός παράγοντας: η διαφορά ανάπτυξης.
Στην ισπανική οικονομία, αυτό προέρχεται από έναν χρηματοπιστωτικό τομέα που δεν πλήττεται από τόσο μεγάλη αβεβαιότητα όπως επτά χρόνια πριν.
Και είναι ανταγωνιστική.
Το πιο σημαντικό πράγμα, σε αντίθεση με τους προηγούμενους και κύκλους ανάπτυξης, είναι ότι αναπτύσσεται χωρίς αύξηση των δανείων και χωρίς φούσκα ακινήτων, αλλά με αύξηση του δανεισμού κάτω από το ονομαστικό ΑΕΠ και με ένα πλεόνασμα του ισοζυγίου πληρωμών.
Εφόσον συνεχίσουν αυτά τα δύο πράγματα, η ισπανική οικονομία θα συνεχίσει να αναπτύσσεται ταχύτερα από τα υπόλοιπα.
Η σύσταση, η οποία ισχύει και για την Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Ιρλανδία, ακόμη και για την Ιταλία, είναι η εξής: σταθεροποίηση του τραπεζικού τομέα και των αγορών ομολόγων.
Και να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα.
Τότε θα πορευτείτε καλύτερα από τον μέσο όρο»
Όσον αφορά τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, ο de Guindos παραδέχθηκε ότι αν και οι τράπεζες, τώρα είναι καλύτερα κεφαλαιοποιημένες, έχουν περισσότερη ρευστότητα, αλλά έχουν χαμηλή κερδοφορία, κάτι που αποτελεί πρόβλημα.
Παράλληλα, επεσήμανε ότι σε περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων αλλάζει η επενδυτική στρατηγική των εταιρειών asset management και των επενδυτικών funds, που πλέον αναλαμβάνουν μεγαλύτερο ρίσκο, με στόχο τις υψηλότερες αποδόσεις αλλά έχουν λιγότερη ρευστότητα.
Επίσης, τάχθηκε κατά της συζήτησης περί ιαπωνοποίησης λέγοντας «από δημοσιογραφική άποψη, η συζήτηση περί ιαπωνοποίησης είναι ελκυστική, αλλά υπάρχουν πολλές διαφορές.
Ενώ τα ευρωπαϊκά δημογραφικά στοιχεία δεν είναι λαμπρά, δεν μπορούν να συγκριθούν με την Ιαπωνία.
Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες εδώ δεν είναι τόσο κακή.
Η φούσκα ακινήτων εδώ δεν έχει έσκασε όπως εκεί.
Οι παραλληλισμού είναι αφορούν τον χαμηλό πληθωρισμό, τα χαμηλά επιτόκια και τη χαμηλή ανάπτυξη.
Αλλά οι προοπτικές είναι διαφορετικές και δεν νομίζω ότι ο όρος ισχύει πραγματικά για την ευρωπαϊκή οικονομία».
Τέλος, ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ επεσήμανε ότι ποτέ δεν τέθηκε αλλά ούτε και πρέπει να τεθεί θέμα «χρημάτων από το ελικόπτερο».
Τι μας διδάσκει η αποτυχία του νομισματικού πειράματος της Ιαπωνίας για την ΕΕ – Τι είναι η «Ιαπωνοποίηση της οικονομίας»
Η Fitch σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ανάλυση – προειδοποίηση για την ευρωζώνη και τις χώρες του νότου όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία τονίζοντας ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ιαπωνοποίησης της οικονομίας.
Τι σημαίνει ιαπωνοποίηση της οικονομίας;
Το πείραμα που ξεκίνησε ο πρωθυπουργός Shinzo Abe στις αρχές του 2010 στην Ιαπωνία θα πρέπει να αποτελέσει σημαντική προειδοποίηση για τις πλούσιες χώρες, τα αποτελέσματα του πειράματος θα είναι απογοητευτικά.
Η αποτυχία του Abenomics (επειδή η νομισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας ξεκίνησε επί διακυβέρνησης Abe ονομάζεται Abenomics) ήταν εντυπωσιακή.
Ο ισολογισμός της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας έχει υπερβεί το 100% του ΑΕΠ της χώρας, η κεντρική τράπεζα κατέχει σχεδόν το 70% των ETF της Ιαπωνίας και είναι ένας από τους 10 πρώτους μετόχους στην πλειοψηφία των μεγαλύτερων εταιρειών του χρηματιστηριακού δείκτη Nikkei.
Το δημόσιο χρέος προς το ΑΕΠ έχει αυξηθεί στο 236% και παρά το χαμηλό κόστος η κυβέρνηση δαπανά σχεδόν το 22% του προϋπολογισμού για έξοδα τόκων.
Κανένα από τα αποτελέσματα που αναμένονταν από το μαζικό νομισματικό πείραμα, αποκαλούμενο QQE (ποσοτική και ποιοτική χαλάρωση), δεν έχει επιτευχθεί.
Η ανάπτυξη αναμένεται να είναι μια από τις πιο αδύναμες στον κόσμο το 2020, σύμφωνα με το ΔΝΤ, και η χώρα έχει χάσει σταθερά τους στόχους της για τον πληθωρισμό και την οικονομική ανάπτυξη, ενώ ο ισολογισμός της κεντρικής τράπεζας και το χρέος της Ιαπωνίας αυξήθηκαν.
Οι πραγματικοί μισθοί έχουν παραμείνει σταθεροί εδώ και χρόνια και η οικονομική δραστηριότητα εξακολουθεί να είναι τόσο φτωχή όσο ήταν στις δύο τελευταίες δεκαετίες όπου τα κίνητρα ήταν ισχυρά.
Ποια είναι τα διδάγματα από την Ιαπωνία και την Ιαπωνοποίηση ως μοντέλο οικονομικής και νομισματικής πολιτικής;
-Καμία χώρα δεν μπορεί να αντισταθμίσει το πρόβλημα των δημογραφικών στοιχείων και της παραγωγικότητας με μεγαλύτερη εκτύπωση χρεών και χρημάτων.
Η οικονομία παραμένει ασθενέστερη και σε μόνιμη στασιμότητα.
-Οι προκλήσεις της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας δεν μπορούν να λυθούν, γεγονός που ενθαρρύνει τις κακές επενδύσεις και τις κρατικές δαπάνες.
Πρόκειται για μια μαζικά σταθερή μεταβίβαση του πλούτου από την παραγωγική στην μη παραγωγική.
-Η εσφαλμένη διάγνωση των προβλημάτων θα οδηγήσει σε επιδείνωση των αποτελεσμάτων.
Όταν η κυβέρνηση περιβάλλεται από οικονομολόγους που υποστηρίζουν να παρθούν μέτρα, τότε θα αποφασίσει να αυξήσει τους φόρους και να δημιουργήσει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα κατά της κατανάλωσης.
Με ιδιωτικό χρέος στο 221% του ΑΕΠ η Ιαπωνία έχει πρόβλημα ενώ η αποταμίευση συνεχώς μειώνεται.
-Εάν λόγω της νομισματικής πολιτικής μια χώρα εγκαταλείψει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τα αποτελέσματα θα είναι χειρότερα. Το πρόγραμμα QQE βασίστηκε σε τρεις άξονες.
Α) τη νομισματική πολιτική,
Β)τις κρατικές δαπάνες και
Γ)τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Οι κυβερνήσεις ποιον άξονα ξέχασαν να εφαρμόσουν;
Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν ποτέ, και όταν το έκαναν, πήραν την μορφή υψηλότερων φόρων και περισσότερου παρεμβατισμού, το αντίθετο από αυτό που η οικονομία χρειαζόταν.
-Το μεγαλύτερο μάθημα από την Ιαπωνία δεν είναι ότι η κεντρική τράπεζα μπορεί να αγοράζει μετοχές πρωτοφανές στο παρελθόν αλλά όχι στο παρόν.
Το μεγαλύτερο δίδαγμα από την Ιαπωνία είναι ότι η νομισματική και δημοσιονομική πολιτική δεν έχει ως στόχο να επανεκκινήσει την οικονομία και να βελτιώσει την ανάπτυξη ή την παραγωγικότητα, αλλά να διαιωνίσει τις ανισορροπίες που δημιουργούνται από την υπερβολική κυβερνητική παρέμβαση και να μεταφέρει τον πλούτο από τους μισθούς και τις αποταμιεύσεις στην κυβέρνηση μέσω των πάσης φύσεως φόρων.
-Το μάθημα από την Ιαπωνία είναι ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προσθέτει δύο συν δύο και το άθροισμα να ισούνται με είκοσι δύο, ωστόσο το ιαπωνικό μοντέλο ή Ιαπωνοποίηση διαιώνισε τις δημοσιονομικές ανισορροπίες για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι θα υπαγόρευε η λογική.
-Το αληθινό δίδαγμα από την Ιαπωνία είναι ότι με αυτό το μοντέλο ο πλανήτης οδηγείται στην στασιμότητα, δεν θα υπάρχει καθόλου ανάπτυξη, η παραγωγικότητα θα είναι χαμηλή και η δυσαρέσκεια, των κοινωνιών θα αυξάνεται.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών