γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
H αθώωση - ουσιαστικά - του Γ. Παπακωνσταντίνου σκανδάλισε σημαντικό μέρος της κοινωνίας και της κοινής γνώμης, καθώς η εγχώρια... τηλεοπτική δημοκρατία είχε «χτίσει» αρένα κανιβαλισμού υποσχόμενη… αίμα...
«Το δικαστήριο εξάντλησε την επιείκειά, του κ. κατηγορούμενε. Με την ευχή να αποτελέσει έναν οδηγό για την υπόλοιπη ζωή σας αν και όπως έχω αντιληφθεί έχετε εγκαταλείψει την πολιτική. Κατά το διάστημα αυτό θα πρέπει να είστε προσεκτικός γιατί ενδεχομένως να εκτελεστεί και αυτή η ποινή, εάν διαπράξετε άλλο αδίκημα. Πηγαίνετε καίτοι μη αμαρτάνετε».
Με τις φράσεις – συμβουλές αυτές προς τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου «έκλεισε» ο πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου κ. Νίκος Πάσσος την πολύκροτη δίκη, για την κατηγορία της αλλοίωσης της λίστας Λαγκάρντ με το σβήσιμο συγγενικών του προσώπων από μέσα.
Το δικαστήριο έκρινε πως όντως ο κ. Παπακωνσταντίνου «διέγραψε από τη λίστα Λαγκάρντ τα στοιχεία που αφορούσαν στους συγγενείς του, όμως αυτό το έκανε με σκοπό να διαφυλάξει την πολιτική του εικόνα», ενώ δεν αποδείχθηκε ζημία σε βάρος του δημοσίου άνω των 150.000 ευρώ!
Η ποινή φυλάκισης ενός έτους με τριετή αναστολή που επέβαλε κατά πλειοψηφία το Ειδικό Δικαστήριο στον κ. Παπακωνσταντίνου, κρίνεται αν μη τι άλλο η μικρότερη που θα ανέμενε κάποιος, στην
πιο πολύκροτη, θορυβώδη, πολυδιαφημισμένη δίκη που ενέπλεκε πολιτικό πρόσωπο τα τελευταία έτη, μαζί με αυτή του Άκη Τσοχατζόπουλου.
Ποινή φυλάκισης ενός έτους για έναν άνθρωπο που έφτασε να απειλείται ακόμη και με ισόβια – είναι αν μη τι άλλο κάτι που ακούγεται σαν… χάδι.
Τα ερωτήματα και οι δύο «σχολές» σκέψης
Μια ολόκληρη κοινωνία που είχε ετοιμαστεί για… αίμα, έμεινε ανικανοποίητη… Η μία «σχολή» σκέψης, αυτή που ήθελε… αίμα και ισόβια, εκφράζει τη δυσαρέσκειά της. Τι ακριβώς συνέβη; Υπήρξε μεροληψία υπέρ του πολιτικού; Τι έγινε; Είναι τυφλή η δικαιοσύνη; Δικάζει ή αθωώνει κατά βούληση; Τη στιγμή που πάνε «μέσα» άνθρωποι για πολύ μικρά – οικονομικά – εγκλήματα, πως είναι δυνατόν να την έβγαλε… καθαρή ο πρώην τσάρος της Οικονομίας; Τα ερωτήματα πολλά και αρκετά εξ αυτών εύλογα.
Από την άλλη πλευρά, η…. έτερη «σχολή» σκέψης, χαιρετίζει και σέβεται την απόφαση, τονίζοντας ότι δεν δικάζουν τα media ούτε ο άκρατος λαϊκισμός της κοινής γνώμης! Αυτή η σχολή σκέψης τονίζει τη σπουδαιότητα της ανεξαρτησίας της δικαστικής εξουσίας που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της Δημοκρατίας.
Μακριά από διαθέσεις λαϊκισμού και θηριωδίας, οι δικαστές έβγαλαν μια απόφαση που για κάποιους είναι η πλησιέστερη στην πραγματικότητα και στο ρεαλισμό. Επαναλαμβάνουμε «πραγματικότητα και ρεαλισμό». Και όχι «εντολή» και ετυμηγορία από τα λαϊκά δικαστήρια και τα media.
Αυτή η σχολή σκέψης χαιρετίζει την απόφαση καθώς οι δικαστές αντιστάθηκαν στον… κανιβαλισμό και στη διάθεση ανθρωποφαγίας των κρίσιμων και δύσκολων ημερών που βιώνει η χώρα.
Το δικαστήριο, το σοβαρό Ειδικό Δικαστήριο, ο σοβαρός αυτός θεσμός, αποφάνθηκε. Εξάντλησε την επιείκειά του δίνοντας μια ακόμη ευκαιρία σε έναν άνθρωπο.
Στην αρένα του Κολοσσαίου και του κανιβαλισμού
Η αλήθεια είναι ότι στην περίπτωση Παπακωνσταντίνου, είχε «χτιστεί» μια… αρένα κανιβαλισμού, που εμφορούνταν πρωτίστως από την εγχώρια παντοδύναμη Τηλεοπτική Δημοκρατία που μολύνει όλη την ψυχοσύνθεση της κοινωνίας, δηλητηριάζοντας συνειδήσεις σε όλο το δημόσιο βίο. Παράλληλα, αυτός ο κανιβαλισμός – εν μέρει – εμφορούνταν και από τους ίδιους τους… συναδέλφους του κ. Παπακωνσταντίνου, τόσο μέσα από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ, όσο και από τις άλλες κομματικές παρατάξεις.
Και τούτο διότι ήταν καλή… ζαριά για εξιλαστήριο θύμα, ήταν… καινούριο «πουλέν» στην πολιτική, σκανδάλισε αρκετούς με τους χειρισμούς κατά την υπογραφή των πρώτων μνημονίων και γενικώς δεν είχε πολλές συμπάθειες.
Ο Παπακωνσταντίνου είχε «φορτωθεί» και σημαντικό μέρος της ευθύνης για τα μνημόνια, για τους Τιτανικούς, για όλο το «βύθισμα» στην ανυποληψία της ελληνικής οικονομίας το 2010, οπότε η «κοινωνία», η… κοινή γνώμη και η τηλεοπτική δημοκρατία είχε έναν λόγο παραπάνω να ζητά… αίμα!
H ασυμφωνία της τηλεοπτικής δημοκρατίας με την πραγματικότητα – Οι φαντασιώσεις και τα ένστικτα
Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε, χωρίς να παίρνουμε θέση υπέρ ή κατά της απόφασης, είναι η μνημειώδης αναντιστοιχία και… ασυμφωνία που φάνηκε μεταξύ όσων είχε «υποσχεθεί» η τηλεοπτική δημοκρατία για την περίπτωση των… αμαρτημάτων του υπουργού και των αποφάσεων του (πραγματικού) δικαστηρίου.
Η τηλεοπτική δημοκρατία, είχε καλλιεργήσει και σχεδόν πείσει την κοινή γνώμη, ότι ο πρώην υπουργός ήταν το απόλυτο κακό, το απόλυτο βδέλυγμα των μνημονίων, που έκοψε μισθούς και συντάξεις αλλά κάλυψε τα συγγενικά του πρόσωπα.
Η… αναντιστοιχία λοιπόν της τηλεοπτικής δημοκρατίας και των φαντασιώσεων ή ενστίκτων που αυτή καλλιεργεί έναντι του θεσμού της πραγματικής δικαιοσύνης, θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους.
Γιατί, ο κανιβαλισμός από τα media, δημιουργεί προϋποθέσεις λιντσαρίσματος από την κοινή γνώμη πριν την ετυμηγορία του δικαστηρίου, με τη μάζα να χειραγωγείται κατά το δοκούν!
Προϋποθέσεις λιντσαρίσματος και… πλιάτσικου σχεδόν ανάλογου – έστω και αν δεν γίνεται σωματικά – με τις τριτοκοσμικές και ζωώδεις «πρακτικές» στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν, όπου άνθρωποι ποδοπατούνται ή καίγονται έως θανάτου, για λόγους θρησκευτικούς, ενδυμασίας ή βεβήλωσης του Κορανίου!.
Επικίνδυνες ακροβασίες αυτές, που ασφαλώς μαρτυρούν τις εγγενείς παθογένειες της δημοκρατίας μας, καθώς επίσης και το βαθμό… διείσδυσης του «θρησκεύματος» του λαϊκισμού στη σύγχρονη κοινωνία μας…
www.bankingnews.gr
Με τις φράσεις – συμβουλές αυτές προς τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου «έκλεισε» ο πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου κ. Νίκος Πάσσος την πολύκροτη δίκη, για την κατηγορία της αλλοίωσης της λίστας Λαγκάρντ με το σβήσιμο συγγενικών του προσώπων από μέσα.
Το δικαστήριο έκρινε πως όντως ο κ. Παπακωνσταντίνου «διέγραψε από τη λίστα Λαγκάρντ τα στοιχεία που αφορούσαν στους συγγενείς του, όμως αυτό το έκανε με σκοπό να διαφυλάξει την πολιτική του εικόνα», ενώ δεν αποδείχθηκε ζημία σε βάρος του δημοσίου άνω των 150.000 ευρώ!
Η ποινή φυλάκισης ενός έτους με τριετή αναστολή που επέβαλε κατά πλειοψηφία το Ειδικό Δικαστήριο στον κ. Παπακωνσταντίνου, κρίνεται αν μη τι άλλο η μικρότερη που θα ανέμενε κάποιος, στην
πιο πολύκροτη, θορυβώδη, πολυδιαφημισμένη δίκη που ενέπλεκε πολιτικό πρόσωπο τα τελευταία έτη, μαζί με αυτή του Άκη Τσοχατζόπουλου.
Ποινή φυλάκισης ενός έτους για έναν άνθρωπο που έφτασε να απειλείται ακόμη και με ισόβια – είναι αν μη τι άλλο κάτι που ακούγεται σαν… χάδι.
Τα ερωτήματα και οι δύο «σχολές» σκέψης
Μια ολόκληρη κοινωνία που είχε ετοιμαστεί για… αίμα, έμεινε ανικανοποίητη… Η μία «σχολή» σκέψης, αυτή που ήθελε… αίμα και ισόβια, εκφράζει τη δυσαρέσκειά της. Τι ακριβώς συνέβη; Υπήρξε μεροληψία υπέρ του πολιτικού; Τι έγινε; Είναι τυφλή η δικαιοσύνη; Δικάζει ή αθωώνει κατά βούληση; Τη στιγμή που πάνε «μέσα» άνθρωποι για πολύ μικρά – οικονομικά – εγκλήματα, πως είναι δυνατόν να την έβγαλε… καθαρή ο πρώην τσάρος της Οικονομίας; Τα ερωτήματα πολλά και αρκετά εξ αυτών εύλογα.
Από την άλλη πλευρά, η…. έτερη «σχολή» σκέψης, χαιρετίζει και σέβεται την απόφαση, τονίζοντας ότι δεν δικάζουν τα media ούτε ο άκρατος λαϊκισμός της κοινής γνώμης! Αυτή η σχολή σκέψης τονίζει τη σπουδαιότητα της ανεξαρτησίας της δικαστικής εξουσίας που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της Δημοκρατίας.
Μακριά από διαθέσεις λαϊκισμού και θηριωδίας, οι δικαστές έβγαλαν μια απόφαση που για κάποιους είναι η πλησιέστερη στην πραγματικότητα και στο ρεαλισμό. Επαναλαμβάνουμε «πραγματικότητα και ρεαλισμό». Και όχι «εντολή» και ετυμηγορία από τα λαϊκά δικαστήρια και τα media.
Αυτή η σχολή σκέψης χαιρετίζει την απόφαση καθώς οι δικαστές αντιστάθηκαν στον… κανιβαλισμό και στη διάθεση ανθρωποφαγίας των κρίσιμων και δύσκολων ημερών που βιώνει η χώρα.
Το δικαστήριο, το σοβαρό Ειδικό Δικαστήριο, ο σοβαρός αυτός θεσμός, αποφάνθηκε. Εξάντλησε την επιείκειά του δίνοντας μια ακόμη ευκαιρία σε έναν άνθρωπο.
Στην αρένα του Κολοσσαίου και του κανιβαλισμού
Η αλήθεια είναι ότι στην περίπτωση Παπακωνσταντίνου, είχε «χτιστεί» μια… αρένα κανιβαλισμού, που εμφορούνταν πρωτίστως από την εγχώρια παντοδύναμη Τηλεοπτική Δημοκρατία που μολύνει όλη την ψυχοσύνθεση της κοινωνίας, δηλητηριάζοντας συνειδήσεις σε όλο το δημόσιο βίο. Παράλληλα, αυτός ο κανιβαλισμός – εν μέρει – εμφορούνταν και από τους ίδιους τους… συναδέλφους του κ. Παπακωνσταντίνου, τόσο μέσα από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ, όσο και από τις άλλες κομματικές παρατάξεις.
Και τούτο διότι ήταν καλή… ζαριά για εξιλαστήριο θύμα, ήταν… καινούριο «πουλέν» στην πολιτική, σκανδάλισε αρκετούς με τους χειρισμούς κατά την υπογραφή των πρώτων μνημονίων και γενικώς δεν είχε πολλές συμπάθειες.
Ο Παπακωνσταντίνου είχε «φορτωθεί» και σημαντικό μέρος της ευθύνης για τα μνημόνια, για τους Τιτανικούς, για όλο το «βύθισμα» στην ανυποληψία της ελληνικής οικονομίας το 2010, οπότε η «κοινωνία», η… κοινή γνώμη και η τηλεοπτική δημοκρατία είχε έναν λόγο παραπάνω να ζητά… αίμα!
H ασυμφωνία της τηλεοπτικής δημοκρατίας με την πραγματικότητα – Οι φαντασιώσεις και τα ένστικτα
Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε, χωρίς να παίρνουμε θέση υπέρ ή κατά της απόφασης, είναι η μνημειώδης αναντιστοιχία και… ασυμφωνία που φάνηκε μεταξύ όσων είχε «υποσχεθεί» η τηλεοπτική δημοκρατία για την περίπτωση των… αμαρτημάτων του υπουργού και των αποφάσεων του (πραγματικού) δικαστηρίου.
Η τηλεοπτική δημοκρατία, είχε καλλιεργήσει και σχεδόν πείσει την κοινή γνώμη, ότι ο πρώην υπουργός ήταν το απόλυτο κακό, το απόλυτο βδέλυγμα των μνημονίων, που έκοψε μισθούς και συντάξεις αλλά κάλυψε τα συγγενικά του πρόσωπα.
Η… αναντιστοιχία λοιπόν της τηλεοπτικής δημοκρατίας και των φαντασιώσεων ή ενστίκτων που αυτή καλλιεργεί έναντι του θεσμού της πραγματικής δικαιοσύνης, θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους.
Γιατί, ο κανιβαλισμός από τα media, δημιουργεί προϋποθέσεις λιντσαρίσματος από την κοινή γνώμη πριν την ετυμηγορία του δικαστηρίου, με τη μάζα να χειραγωγείται κατά το δοκούν!
Προϋποθέσεις λιντσαρίσματος και… πλιάτσικου σχεδόν ανάλογου – έστω και αν δεν γίνεται σωματικά – με τις τριτοκοσμικές και ζωώδεις «πρακτικές» στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν, όπου άνθρωποι ποδοπατούνται ή καίγονται έως θανάτου, για λόγους θρησκευτικούς, ενδυμασίας ή βεβήλωσης του Κορανίου!.
Επικίνδυνες ακροβασίες αυτές, που ασφαλώς μαρτυρούν τις εγγενείς παθογένειες της δημοκρατίας μας, καθώς επίσης και το βαθμό… διείσδυσης του «θρησκεύματος» του λαϊκισμού στη σύγχρονη κοινωνία μας…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών