Μια υπόθεση που στοιχειώνει την Ελλάδα - Δώδεκα χρόνια μετά
Ο βουλευτής Ιωάννης Δημητροκάλλης ζητά από την κυβέρνηση να σπάσει τη σιωπή και να αποδώσει δικαιοσύνη.
Δώδεκα χρόνια μετά τη διπλή δολοφονία των Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη, η σιωπή της Πολιτείας ηχεί πιο εκκωφαντικά από τους πυροβολισμούς που έσβησαν δύο ζωές ένα βράδυ του Νοέμβρη στο Νέο Ηράκλειο.
Δύο νέοι άνθρωποι, 26 και 22 ετών, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ έξω από τα γραφεία ενός πολιτικού κόμματος.
Ένας τρίτος, ο Αλέξανδρος Γέροντας, έμεινε για μήνες να παλεύει με τον θάνατο.
Τότε, όλοι μίλησαν για «τρομοκρατική επίθεση». Υποσχέσεις δόθηκαν, δηλώσεις έγιναν, φώτα άναψαν. Και ύστερα - σκοτάδι.
Η υπόθεση παραμένει, δώδεκα χρόνια μετά, ανεξιχνίαστη.
Καμία σύλληψη, καμία ουσιαστική ενημέρωση, κανένα νέο στοιχείο.
Οι οικογένειες των θυμάτων ζουν με ένα μόνιμο «γιατί» — κι ένα κράτος που μοιάζει να έχει αποδεχθεί τη λήθη ως απάντηση.
«Η Δημοκρατία δεν μπορεί να έχει επιλεκτική ευαισθησία».
Με αυτά τα λόγια, ο ανεξάρτητος βουλευτής Ανατολικής Αττικής, Ιωάννης Δημητροκάλλης, κατέθεσε στη Βουλή ερώτηση προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, απαιτώντας να μάθει αν η έρευνα για τη δολοφονία των δύο νέων συνεχίζεται ή έχει σιωπηρά μπει στο αρχείο.
Ο Δημητροκάλλης μιλά για βαθύ πλήγμα στο κράτος δικαίου και θέτει το αυτονόητο: πώς γίνεται υποθέσεις όπως η πρόσφατη δολοφονία στη Φοινικούντα να εξιχνιάζονται μέσα σε λίγες μέρες, με πλήρη αξιοποίηση τεχνολογικών μέσων, ενώ η υπόθεση του Νέου Ηρακλείου παραμένει στάσιμη εδώ και πάνω από μια δεκαετία;
«Δεν μπορεί το κράτος να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά όταν πρόκειται για ανθρώπινες ζωές», τονίζει ο βουλευτής.
«Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργεί με φίλτρα ιδεολογίας ή πολιτικής ταυτότητας».
Η δολοφονία των Φουντούλη και Καπελώνη δεν είναι απλώς ένας “ανοιχτός φάκελος” στη δικογραφία της Αντιτρομοκρατικής.
Είναι μια βαθιά πληγή για μια κοινωνία που βλέπει το αίμα δύο νέων να χάνεται στο όνομα της ατιμωρησίας.
Οι οικογένειες συνεχίζουν να περιμένουν.
Όχι για εκδίκηση - αλλά για δικαιοσύνη, για αναγνώριση, για την αλήθεια. Αντ’ αυτού, το μόνο που παίρνουν είναι σιωπή.
Κάθε χρόνο, την 1η Νοεμβρίου, εκατοντάδες άνθρωποι αφήνουν ένα κερί εκεί που κάποτε έπεσαν οι σφαίρες.
Η πολιτεία απουσιάζει.
Οι αρμόδιες αρχές σωπαίνουν. Και η Δικαιοσύνη παραμένει «τυφλή» - όχι από ουδετερότητα, αλλά από αδιαφορία.
Η πρωτοβουλία του Δημητροκάλλη δεν είναι ζήτημα παραταξιακό.
Είναι ανθρώπινο. Αγγίζει την ίδια τη νομιμοποίηση του κράτους στα μάτια των πολιτών.
Διότι, όπως ο ίδιος σημειώνει, η διαλεύκανση της υπόθεσης δεν αφορά μόνο τα θύματα - αφορά την αξιοπιστία της Δημοκρατίας και την πίστη των πολιτών στους θεσμούς.
Κι αν η Δημοκρατία θέλει να στέκεται στο ύψος της, οφείλει να αποδεικνύει ότι κανένας φόνος δεν είναι “λιγότερο σημαντικός”, ότι καμία ζωή δεν μετρά λιγότερο - ανεξάρτητα από πολιτικά φρονήματα, ιδεολογίες ή κομματικές ταυτότητες.
Η ερώτηση του Δημητροκάλλη έρχεται να ταράξει ένα βολικό καθεστώς σιωπής.
Και απευθύνεται ευθέως στην κυβέρνηση, ζητώντας ξεκάθαρες απαντήσεις:
• Παραμένει ενεργή η έρευνα ή έχει εγκαταλειφθεί;
• Τι ενέργειες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια;
• Γιατί δεν αξιοποιήθηκαν τα ίδια μέσα που χρησιμοποιούνται σε άλλες υποθέσεις;
• Θα επανεξεταστεί ο φάκελος με σύγχρονες μεθόδους και διεθνή συνεργασία;
Γιατί δώδεκα χρόνια μετά, το ερώτημα δεν είναι απλώς ποιος τράβηξε τη σκανδάλη.
Το πραγματικό ερώτημα είναι: Γιατί η Πολιτεία άφησε τη σιωπή να γίνει συνένοχη;
www.bankingnews.gr
Δώδεκα χρόνια μετά τη διπλή δολοφονία των Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη, η σιωπή της Πολιτείας ηχεί πιο εκκωφαντικά από τους πυροβολισμούς που έσβησαν δύο ζωές ένα βράδυ του Νοέμβρη στο Νέο Ηράκλειο.
Δύο νέοι άνθρωποι, 26 και 22 ετών, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ έξω από τα γραφεία ενός πολιτικού κόμματος.
Ένας τρίτος, ο Αλέξανδρος Γέροντας, έμεινε για μήνες να παλεύει με τον θάνατο.
Τότε, όλοι μίλησαν για «τρομοκρατική επίθεση». Υποσχέσεις δόθηκαν, δηλώσεις έγιναν, φώτα άναψαν. Και ύστερα - σκοτάδι.
Η υπόθεση παραμένει, δώδεκα χρόνια μετά, ανεξιχνίαστη.
Καμία σύλληψη, καμία ουσιαστική ενημέρωση, κανένα νέο στοιχείο.
Οι οικογένειες των θυμάτων ζουν με ένα μόνιμο «γιατί» — κι ένα κράτος που μοιάζει να έχει αποδεχθεί τη λήθη ως απάντηση.
«Η Δημοκρατία δεν μπορεί να έχει επιλεκτική ευαισθησία».
Με αυτά τα λόγια, ο ανεξάρτητος βουλευτής Ανατολικής Αττικής, Ιωάννης Δημητροκάλλης, κατέθεσε στη Βουλή ερώτηση προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, απαιτώντας να μάθει αν η έρευνα για τη δολοφονία των δύο νέων συνεχίζεται ή έχει σιωπηρά μπει στο αρχείο.
Ο Δημητροκάλλης μιλά για βαθύ πλήγμα στο κράτος δικαίου και θέτει το αυτονόητο: πώς γίνεται υποθέσεις όπως η πρόσφατη δολοφονία στη Φοινικούντα να εξιχνιάζονται μέσα σε λίγες μέρες, με πλήρη αξιοποίηση τεχνολογικών μέσων, ενώ η υπόθεση του Νέου Ηρακλείου παραμένει στάσιμη εδώ και πάνω από μια δεκαετία;
«Δεν μπορεί το κράτος να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά όταν πρόκειται για ανθρώπινες ζωές», τονίζει ο βουλευτής.
«Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργεί με φίλτρα ιδεολογίας ή πολιτικής ταυτότητας».
Η δολοφονία των Φουντούλη και Καπελώνη δεν είναι απλώς ένας “ανοιχτός φάκελος” στη δικογραφία της Αντιτρομοκρατικής.
Είναι μια βαθιά πληγή για μια κοινωνία που βλέπει το αίμα δύο νέων να χάνεται στο όνομα της ατιμωρησίας.
Οι οικογένειες συνεχίζουν να περιμένουν.
Όχι για εκδίκηση - αλλά για δικαιοσύνη, για αναγνώριση, για την αλήθεια. Αντ’ αυτού, το μόνο που παίρνουν είναι σιωπή.
Κάθε χρόνο, την 1η Νοεμβρίου, εκατοντάδες άνθρωποι αφήνουν ένα κερί εκεί που κάποτε έπεσαν οι σφαίρες.
Η πολιτεία απουσιάζει.
Οι αρμόδιες αρχές σωπαίνουν. Και η Δικαιοσύνη παραμένει «τυφλή» - όχι από ουδετερότητα, αλλά από αδιαφορία.
Η πρωτοβουλία του Δημητροκάλλη δεν είναι ζήτημα παραταξιακό.
Είναι ανθρώπινο. Αγγίζει την ίδια τη νομιμοποίηση του κράτους στα μάτια των πολιτών.
Διότι, όπως ο ίδιος σημειώνει, η διαλεύκανση της υπόθεσης δεν αφορά μόνο τα θύματα - αφορά την αξιοπιστία της Δημοκρατίας και την πίστη των πολιτών στους θεσμούς.
Κι αν η Δημοκρατία θέλει να στέκεται στο ύψος της, οφείλει να αποδεικνύει ότι κανένας φόνος δεν είναι “λιγότερο σημαντικός”, ότι καμία ζωή δεν μετρά λιγότερο - ανεξάρτητα από πολιτικά φρονήματα, ιδεολογίες ή κομματικές ταυτότητες.
Η ερώτηση του Δημητροκάλλη έρχεται να ταράξει ένα βολικό καθεστώς σιωπής.
Και απευθύνεται ευθέως στην κυβέρνηση, ζητώντας ξεκάθαρες απαντήσεις:
• Παραμένει ενεργή η έρευνα ή έχει εγκαταλειφθεί;
• Τι ενέργειες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια;
• Γιατί δεν αξιοποιήθηκαν τα ίδια μέσα που χρησιμοποιούνται σε άλλες υποθέσεις;
• Θα επανεξεταστεί ο φάκελος με σύγχρονες μεθόδους και διεθνή συνεργασία;
Γιατί δώδεκα χρόνια μετά, το ερώτημα δεν είναι απλώς ποιος τράβηξε τη σκανδάλη.
Το πραγματικό ερώτημα είναι: Γιατί η Πολιτεία άφησε τη σιωπή να γίνει συνένοχη;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών