Η ημέρα που η Βραζιλία των 5 «δεκαριών» έκατσε στον θρόνο της για τρίτη φορά!

Ένας αγώνας που θα αποφάσιζε για το πεπρωμένο του τροπαίου Jules Rimet: Ιταλία και η Βραζιλία συναντήθηκαν στην πόλη του Μεξικό, με τους δύο να επιδιώκουν να γίνουν η πρώτη χώρα που κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο για τρίτη φορά.

Εκείνη η Βραζιλία αντιπροσωπεύει σίγουρα την ακμή του επιθετικού ποδοσφαίρου. Οι παίκτες έφτασαν στο Μεξικό με τη δίψα να κάνουν ό,τι δεν έκαναν το 1966, όταν οι προσπάθειές τους να κερδίσουν έναν τρίτο διαδοχικό τίτλο αποδείχθηκαν καταστροφικές.

Το παρασκήνιο, η αλλαγή προπονητή και φιλοσοφίας

Η ιδιαιτερότητα εκείνης της ομάδας αποτέλεσε η υπόθεση με τον προπονητή της, Ζοάο Σαλντάνια, και την απόλυσή του λίγες εβδομάδες πριν από το τουρνουά. Ο Βραζιλιάνος, πρώην δημοσιογράφος απολύθηκε εν μέσω αξιοσημείωτων ισχυρισμών αναταραχής στο παρασκήνιο. Αναφέρθηκε ότι είχε στοχεύσει ένα περίστροφο στον προπονητή της Φλαμένγκο, Dorival Yustrich. Η αποχώρησή του από την ομάδα αιτιολογήθηκε με το γεγονός ότι ήταν «συναισθηματικά ασταθής».

Τη θέση του πήρε ο Μάριο Ζαγκάλο, παγκόσμιος πρωταθλητής το 1958 και ο πρώτος στη διοργάνωση που κατακτά το τρόπαιο τόσο σαν παίκτης όσο και σαν προπονητής – πλέον το ρεκόρ του έχουν πιάσει οι Φραντς Μπεκενμπάουερ και Ντιντιέ Ντεσάν. Με την έλευσή του στον πάγκο της ομάδας αποκαλύφθηκε και ο βασικός άξονας που εστίαζε, οι οποίοι ήταν η καλή φυσική κατάσταση.

Καθιέρωσε επίσης μια ομάδα που θα έφτανε στον τελικό έχοντας σημειώσει μέσο όρο 3,2 γκολ ανά παιχνίδι. «Δεν χρησιμοποιούμε σύστημα προσωπικής σήμανσης. Παίζουμε την μπάλα. Ίσως αυτός είναι ο μεγαλύτερος λόγος για την επιτυχία μας».

Η ημέρα του μεγάλου τελικού

Η Βραζιλία έφτασε στον τελικό φέροντας τον τίτλο του φαβορί γεγονός που φαντάζει λογικό αν αναλογιστεί κανείς πως έφτασε μέχρι εκεί χωρίς να χάσει αγώνα. Το σκορ της αναμέτρησης άνοιξε ο Πελέ, ο οποίος έκανε την τελευταία εμφάνιση της καριέρας του σε Παγκόσμιο Κύπελλο, στο 19^ο  λεπτό.

Η κακή αμυντική λειτουργία των παικτών του Ζαγκάλο, επέτρεψε όμως στον Ρομπέρτο Μπονινσένια να φέρει ισορροπία στην αναμέτρηση λίγο πριν την ανάπαυλα (37’). Ωστόσο, η Ιταλία μπήκε στον αγώνα ερχόμενη από το επικό 4-3 εναντίον της Δυτικής Γερμανίας γεγονός που έκανε την κούραση των παικτών να εμφανιστεί στο δεύτερο ημίχρονο.

Έτσι, το 2-1 για τη Βραζιλία ήρθε στο 66^ο  λεπτό με τρομερό σουτ του Ζέρσον, ενώ στη συνέχεια ο Ζαϊρζίνιο πρόσθεσε το όνομά του στους σκόρερ, υποδεχόμενος μια εξαιρετική πάσα από τον Πελέ. Αξιοσημείωτο είναι πως ο Βραζιλιάνος δεξιός εξτρέμ κατάφερε να σημειώσει τέρμα από το πρώτο έως και το τελευταίο παιχνίδι του Μουντιάλ εκείνης της χρονιάς!

Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο Κάρλος Αλμπέρτο σημειώνοντας, όπως παραδέχτηκε αργότερα και ο ίδιος, ίσως το καλύτερο γκολ στην καριέρα του. Η φάση ξεκίνησε με τη Βραζιλία να παίζει με την άμυνα, προτού ο Κλοντόαλντο να «χορεύει» τέσσερις αντιπάλους και να παίζει για τον Ριβελίνο, ο οποίος βρήκε τον Ζαϊρζίνιο στο πλάι. Εκείνος έπαιξε στον Πελέ στην άκρη της περιοχής, ο οποίος «σέρβιρε» στον αρχηγό, που με ένα εντυπωσιακό σουτ αποτελείωσε τους Ιταλούς (87’)!

Από πλευράς Ιταλίας, οι οπαδοί δεν ήταν καθόλου χαρούμενοι με τις επιλογές του προπονητή Φερούτσιο Βαλκαρέτζι. Ο Ιταλός δεν μπόρεσε ποτέ να χωρέσει στην ίδια εντεκάδα τα δεκαριά της Μίλαν, Τζιάνι, Ριβέρα και της Ίντερ, Σάντρο Ματσόλα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δίνει μόνο 7 λεπτά χρόνο συμμετοχής στον άσσο των Μιλανέζων, ο οποίος ήταν ο νικητής της «Χρυσής Μπάλας» το 1969, ενώ η κριτική που του ασκήθηκε ήταν σκληρή.

Το τρόπαιο Jules Rimet μεταφέρθηκε στα γραφεία της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Βραζιλίας όπου παρέμεινε μέχρι το 1982, όταν διαρρήκτες το έκλεψαν και δεν βρέθηκε ποτέ!

Ξανθίππη Δασκαλάκη