Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη πρέπει να περιμένουν μέχρι να τελειώσει η εποχή του Erdogan και στη συνέχεια να προσεγγίσουν τη νέα ηγεσία της Τουρκίας με μια μεγάλη συμφωνία.
Η νομισματική κρίση και η στάση της Τουρκίας έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με τη φυλάκιση ενός Αμερικανού πάστορα έχουν εκθέσει την διάτρητη συνεργασία των δύο χωρών από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πολιτικοί θα πρέπει να εξετάσουν μια νέα πολιτική προς την Τουρκία αναφέρει το Council on Foreign Relations.
(Council on Foreign Relations: Είναι ινστιτούτο σκέψης των ΗΠΑ και ιδρύθηκε από τον Ροκφέλερ)
Η άρνηση της Τουρκίας να απελευθερώσει τον Αμερικανό πάστορα Andrew Brunson, ο οποίος κατηγορείται για τρομοκρατία, κατασκοπεία και συμμετοχή στο αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 εναντίον του Τούρκου Προέδρου Recep Tayyip Erdoğan έχει προκαλέσει εντάσεις.
Η αμερικανική κυβέρνηση έχει δίκιο να αντιταχθεί στην κράτηση του Brunson.
Αλλά η αντίδρασή της ήταν αντιπαραγωγική.
Ειδικότερα, η επιβολή πρόσθετων δασμών στις εισαγωγές ατσαλιού και αλουμινίου από την Τουρκία θα μπορούσε να υπονομεύσει περαιτέρω την εμπιστοσύνη στην οικονομία της Τουρκίας, προκαλώντας μια ευρύτερη κρίση που θα έβλαπτε σοβαρά την παγκόσμια οικονομία.
Επιπλέον, οι δασμοί επιτρέπουν στον Erdogan να κατηγορεί για τα οικονομικά δεινά της χώρας του την Αμερική, αποκρύπτοντας την ανικανότητα της κυβέρνησής του.
Είναι ακόμα πιθανό η τουρκική κυβέρνηση να βρει έναν τρόπο να απελευθερώσει τον Brunson και ο Αμερικανός πρόεδρος Trump, πιστός στους ευαγγελιστές που αποτελούν βασικό μέρος της εκλογική του βάσης, να ακυρώσει τους δασμούς.
Αλλά ακόμα κι αν επιλυθεί η άμεση κρίση, η πολιτική κρίση στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις - και οι δυτικοτουρκικές σχέσεις γενικά - θα παραμείνει.
Είμαστε μάρτυρες της σταδιακής αλλά σταθερής κατάρρευσης της σχέσης της Τουρκίας με την Δύση.
Οι δύο αρχές
Η σχέση μεταξύ Τουρκίας και Δύσης έχει από καιρό βασιστεί σε δύο αρχές, οι οποίες πλέον δεν υφίστανται.
Η πρώτη είναι ότι η Τουρκία είναι μέρος της Δύσης, πράγμα που σημαίνει ότι είναι μια φιλελεύθερη δημοκρατία.
Ωστόσο, η Τουρκία δεν είναι ούτε φιλελεύθερη ούτε δημοκρατική. Η Τουρκία τελεί σε μονομερή κυριαρχία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) και η εξουσία έχει συγκεντρωθεί στα χέρια του Erdogan, ο οποίος είναι και ο ηγέτης του ΑΚΡ.
Κάτω από τον Erdogan, οι έλεγχοι και οι ισορροπίες έχουν εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό από το τουρκικό πολιτικό σύστημα και ο πρόεδρος ελέγχει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη γραφειοκρατία και τα δικαστήρια.
Το αποτυχημένο πραξικόπημα που επικαλείται ο Erdoğan ως λόγος φυλάκισης του αμερικανού πάστορα Brunson χρησίμευσε επίσης ως δικαιολογία για την κράτηση χιλιάδων άλλων πολιτών. Σε αυτό το σημείο, είναι αδύνατο να δούμε πώς θα μπορούσε η Τουρκία του Erdogan να γίνει μέλος της ΕΕ.
Η δεύτερη αρχή η οποία στηρίζεται στην ευθυγράμμιση της εξωτερικής πολιτικής.
Η Τουρκία αγόρασε πρόσφατα περισσότερα 100 προηγμένα μαχητικά μαχητικά F-35 από τις ΗΠΑ.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία υποστήριξε επίσης το ISIS στη Συρία, βρίσκεται πλησιέστερα στο Ιράν και προχώρησε στην αγορά πυραύλων S-400 από την Ρωσία.
Πάνω απ 'όλα, η Τουρκία και οι ΗΠΑ βρίσκονται σε διαφορετικές πλευρές στην Συρία.
Ενώ οι Κούρδοι της Συρίας ήταν στενοί εταίροι των ΗΠΑ, θεωρούνταν τρομοκράτες από την Τουρκία, λόγω των δεσμών τους με τις κουρδικές ομάδες στην Τουρκία που έχουν ιστορικά επιδιώξει την αυτονομία, αν όχι την ανεξαρτησία.
Κάποιοι μπορεί να λένε ότι το σημερινό επίπεδο αμερικανικής-τουρκικής έντασης δεν είναι κάτι νέο.
Οι δύο χώρες έχουν ευθύνη στις διαφορές τους.
Οι Τούρκοι δεν ήταν ευχαριστημένοι με την απόφαση των ΗΠΑ να αποσύρουν πυραύλους μεσαίας εμβέλειας από την Τουρκία ως μέρος της συμφωνίας που τερμάτισε τμε την κρίση στην Κούβα το 1962.
Οι δύο χώρες συγκρούστηκαν επανειλημμένα για την τουρκική παρέμβαση και την επακόλουθη κατοχή της Βόρειας Κύπρου το 1974 και για την υποστήριξη των ΗΠΑ στην Ελλάδα η οποία είναι καλή σύμμαχος των ΗΠΑ.
Η Τουρκία αρνήθηκε να δώσει στις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις πρόσβαση στην αεροπορική βάση Incirlik κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ιράκ το 2003.
Και τα τελευταία χρόνια, η τουρκική κυβέρνηση έχει εξοργισθεί από την άρνηση της Αμερικής να εκδώσει τον κληρικό Fethullah Gülen που βρίσκεται στην Πενσυλβανία, τον οποίο ο Erdogan κατηγορεί ότι έκανε το πραξικόπημα του 2016.
Η παρουσία της Τουρκίας δεν ενισχύει το ΝΑΤΟ.
Το πρόβλημα είναι ότι η συνθήκη του ΝΑΤΟ δεν παρέχει μηχανισμό διαζυγίου.
Η Τουρκία μπορεί να αποχωρήσει από τη συμμαχία, αλλά δεν μπορεί να εξαναγκαστεί.
Δεδομένης αυτής της πραγματικότητας, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διατηρήσουν μια διττή προσέγγιση έναντι της Τουρκίας.
Πρώτον, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να επικρίνουν την τουρκική πολιτική.
Επίσης να αλλάξει η βάση στο Incirlik, να αρνηθούν την πρόσβαση της Τουρκίας σε προηγμένο στρατιωτικό υλικό όπως τα F-35 και να επανεξετάσουν την γενικότερη πολιτική.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ δεν πρέπει να εκδώσουν τον Gülen εκτός εάν η Τουρκία μπορεί να αποδείξει τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα με αποδεικτικά στοιχεία που θα τεθούν ενώπιον δικαστηρίου των ΗΠΑ και θα πληρούν τις διατάξεις της συνθήκης αμοιβαίας έκδοσης του 1981.
Ούτε οι ΗΠΑ θα πρέπει να εγκαταλείψουν τους Κούρδους, δεδομένου του ανεκτίμητου ρόλου τους στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS).
Δεύτερον, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη πρέπει να περιμένουν μέχρι να τελειώσει η εποχή του Erdogan και στη συνέχεια να προσεγγίσουν τη νέα ηγεσία της Τουρκίας με μια μεγάλη συμφωνία.
Η Δύση θα πρέπει να ζητήσει από την Τουρκία δέσμευση για φιλελεύθερη δημοκρατία και για μια εξωτερική πολιτική επικεντρωμένη στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και στην αποτροπή του ρωσικού παράγοντα.
Ο Erdogan προειδοποίησε πρόσφατα στους New York Times ότι η αμερικανική-τουρκική σχέση «θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο» και ότι η Τουρκία σύντομα θα άρχιζε να αναζητά νέους φίλους και συμμάχους, εάν η αμερικανική μονομερή προσέγγιση και η έλλειψη σεβασμού δεν αλλλάξει.
Στην πραγματικότητα, η σχέση των δύο χωρών ήταν ήδη σε κίνδυνο, κυρίως λόγω των τουρκικών ενεργειών και ο Erdoğan είχε ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία αναζήτησης νέων φίλων και συμμάχων.
Είναι καιρός οι ΗΠΑ και η Ευρώπη να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα αυτή.
www.bankingnews.gr
Οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πολιτικοί θα πρέπει να εξετάσουν μια νέα πολιτική προς την Τουρκία αναφέρει το Council on Foreign Relations.
(Council on Foreign Relations: Είναι ινστιτούτο σκέψης των ΗΠΑ και ιδρύθηκε από τον Ροκφέλερ)
Η άρνηση της Τουρκίας να απελευθερώσει τον Αμερικανό πάστορα Andrew Brunson, ο οποίος κατηγορείται για τρομοκρατία, κατασκοπεία και συμμετοχή στο αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 εναντίον του Τούρκου Προέδρου Recep Tayyip Erdoğan έχει προκαλέσει εντάσεις.
Η αμερικανική κυβέρνηση έχει δίκιο να αντιταχθεί στην κράτηση του Brunson.
Αλλά η αντίδρασή της ήταν αντιπαραγωγική.
Ειδικότερα, η επιβολή πρόσθετων δασμών στις εισαγωγές ατσαλιού και αλουμινίου από την Τουρκία θα μπορούσε να υπονομεύσει περαιτέρω την εμπιστοσύνη στην οικονομία της Τουρκίας, προκαλώντας μια ευρύτερη κρίση που θα έβλαπτε σοβαρά την παγκόσμια οικονομία.
Επιπλέον, οι δασμοί επιτρέπουν στον Erdogan να κατηγορεί για τα οικονομικά δεινά της χώρας του την Αμερική, αποκρύπτοντας την ανικανότητα της κυβέρνησής του.
Είναι ακόμα πιθανό η τουρκική κυβέρνηση να βρει έναν τρόπο να απελευθερώσει τον Brunson και ο Αμερικανός πρόεδρος Trump, πιστός στους ευαγγελιστές που αποτελούν βασικό μέρος της εκλογική του βάσης, να ακυρώσει τους δασμούς.
Αλλά ακόμα κι αν επιλυθεί η άμεση κρίση, η πολιτική κρίση στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις - και οι δυτικοτουρκικές σχέσεις γενικά - θα παραμείνει.
Είμαστε μάρτυρες της σταδιακής αλλά σταθερής κατάρρευσης της σχέσης της Τουρκίας με την Δύση.
Οι δύο αρχές
Η σχέση μεταξύ Τουρκίας και Δύσης έχει από καιρό βασιστεί σε δύο αρχές, οι οποίες πλέον δεν υφίστανται.
Η πρώτη είναι ότι η Τουρκία είναι μέρος της Δύσης, πράγμα που σημαίνει ότι είναι μια φιλελεύθερη δημοκρατία.
Ωστόσο, η Τουρκία δεν είναι ούτε φιλελεύθερη ούτε δημοκρατική. Η Τουρκία τελεί σε μονομερή κυριαρχία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) και η εξουσία έχει συγκεντρωθεί στα χέρια του Erdogan, ο οποίος είναι και ο ηγέτης του ΑΚΡ.
Κάτω από τον Erdogan, οι έλεγχοι και οι ισορροπίες έχουν εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό από το τουρκικό πολιτικό σύστημα και ο πρόεδρος ελέγχει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη γραφειοκρατία και τα δικαστήρια.
Το αποτυχημένο πραξικόπημα που επικαλείται ο Erdoğan ως λόγος φυλάκισης του αμερικανού πάστορα Brunson χρησίμευσε επίσης ως δικαιολογία για την κράτηση χιλιάδων άλλων πολιτών. Σε αυτό το σημείο, είναι αδύνατο να δούμε πώς θα μπορούσε η Τουρκία του Erdogan να γίνει μέλος της ΕΕ.
Η δεύτερη αρχή η οποία στηρίζεται στην ευθυγράμμιση της εξωτερικής πολιτικής.
Η Τουρκία αγόρασε πρόσφατα περισσότερα 100 προηγμένα μαχητικά μαχητικά F-35 από τις ΗΠΑ.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία υποστήριξε επίσης το ISIS στη Συρία, βρίσκεται πλησιέστερα στο Ιράν και προχώρησε στην αγορά πυραύλων S-400 από την Ρωσία.
Πάνω απ 'όλα, η Τουρκία και οι ΗΠΑ βρίσκονται σε διαφορετικές πλευρές στην Συρία.
Ενώ οι Κούρδοι της Συρίας ήταν στενοί εταίροι των ΗΠΑ, θεωρούνταν τρομοκράτες από την Τουρκία, λόγω των δεσμών τους με τις κουρδικές ομάδες στην Τουρκία που έχουν ιστορικά επιδιώξει την αυτονομία, αν όχι την ανεξαρτησία.
Κάποιοι μπορεί να λένε ότι το σημερινό επίπεδο αμερικανικής-τουρκικής έντασης δεν είναι κάτι νέο.
Οι δύο χώρες έχουν ευθύνη στις διαφορές τους.
Οι Τούρκοι δεν ήταν ευχαριστημένοι με την απόφαση των ΗΠΑ να αποσύρουν πυραύλους μεσαίας εμβέλειας από την Τουρκία ως μέρος της συμφωνίας που τερμάτισε τμε την κρίση στην Κούβα το 1962.
Οι δύο χώρες συγκρούστηκαν επανειλημμένα για την τουρκική παρέμβαση και την επακόλουθη κατοχή της Βόρειας Κύπρου το 1974 και για την υποστήριξη των ΗΠΑ στην Ελλάδα η οποία είναι καλή σύμμαχος των ΗΠΑ.
Η Τουρκία αρνήθηκε να δώσει στις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις πρόσβαση στην αεροπορική βάση Incirlik κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ιράκ το 2003.
Και τα τελευταία χρόνια, η τουρκική κυβέρνηση έχει εξοργισθεί από την άρνηση της Αμερικής να εκδώσει τον κληρικό Fethullah Gülen που βρίσκεται στην Πενσυλβανία, τον οποίο ο Erdogan κατηγορεί ότι έκανε το πραξικόπημα του 2016.
Η παρουσία της Τουρκίας δεν ενισχύει το ΝΑΤΟ.
Το πρόβλημα είναι ότι η συνθήκη του ΝΑΤΟ δεν παρέχει μηχανισμό διαζυγίου.
Η Τουρκία μπορεί να αποχωρήσει από τη συμμαχία, αλλά δεν μπορεί να εξαναγκαστεί.
Δεδομένης αυτής της πραγματικότητας, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διατηρήσουν μια διττή προσέγγιση έναντι της Τουρκίας.
Πρώτον, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να επικρίνουν την τουρκική πολιτική.
Επίσης να αλλάξει η βάση στο Incirlik, να αρνηθούν την πρόσβαση της Τουρκίας σε προηγμένο στρατιωτικό υλικό όπως τα F-35 και να επανεξετάσουν την γενικότερη πολιτική.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ δεν πρέπει να εκδώσουν τον Gülen εκτός εάν η Τουρκία μπορεί να αποδείξει τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα με αποδεικτικά στοιχεία που θα τεθούν ενώπιον δικαστηρίου των ΗΠΑ και θα πληρούν τις διατάξεις της συνθήκης αμοιβαίας έκδοσης του 1981.
Ούτε οι ΗΠΑ θα πρέπει να εγκαταλείψουν τους Κούρδους, δεδομένου του ανεκτίμητου ρόλου τους στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS).
Δεύτερον, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη πρέπει να περιμένουν μέχρι να τελειώσει η εποχή του Erdogan και στη συνέχεια να προσεγγίσουν τη νέα ηγεσία της Τουρκίας με μια μεγάλη συμφωνία.
Η Δύση θα πρέπει να ζητήσει από την Τουρκία δέσμευση για φιλελεύθερη δημοκρατία και για μια εξωτερική πολιτική επικεντρωμένη στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και στην αποτροπή του ρωσικού παράγοντα.
Ο Erdogan προειδοποίησε πρόσφατα στους New York Times ότι η αμερικανική-τουρκική σχέση «θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο» και ότι η Τουρκία σύντομα θα άρχιζε να αναζητά νέους φίλους και συμμάχους, εάν η αμερικανική μονομερή προσέγγιση και η έλλειψη σεβασμού δεν αλλλάξει.
Στην πραγματικότητα, η σχέση των δύο χωρών ήταν ήδη σε κίνδυνο, κυρίως λόγω των τουρκικών ενεργειών και ο Erdoğan είχε ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία αναζήτησης νέων φίλων και συμμάχων.
Είναι καιρός οι ΗΠΑ και η Ευρώπη να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα αυτή.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών