H ηθικοποίηση του Covid-19 και όλων των άλλων ζητημάτων εν μέρει μας τυφλώνει από τη λήψη αμερόληπτων και ορθολογικών κρίσεων και αποφάσεων.
Η αντιμετώπιση του κορωνοιού αποδεικνύεται το νέο Βιετνάμ της ανθρωπότητας παραφράζοντας την απόφαση των ΗΠΑ να παρέμβουν και να επέμβουν στο Βιετνάμ αναφέρει το American Institute for Economic Research.
Οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι η συμμετοχή της Αμερικής στο Βιετνάμ ήταν μια απροσδόκητη καταστροφή.
Το 2020, έχει τεθεί ένα νέο πρότυπο μνημειώδους κυβερνητικής αποτυχίας: η απάντηση της δημόσιας πολιτικής στον κορωνοϊό, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την καθιέρωση υποχρεωτικής κοινωνικής απόστασης, ενός τυραννικού αστυνομικού κράτους δήθεν για την δημόσια υγεία και η επιβολή μιας ατελείωτης «κατάσταση έκτακτης ανάγκης».
Οι ομοιότητες Βιετνάμ και κορωνοιού
Οι ομοιότητες μεταξύ των λανθασμένων επιλογών στο Βιετνάμ και του κορωνοϊού είναι εντυπωσιακές.
Η στρατιωτική δράση των ΗΠΑ στο Βιετνάμ ξεκίνησε ως μια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», που οδήγησε το Κογκρέσο να εγκρίνει το ψήφισμα του Tonkin, που οδήγησε την Αμερική στην πλήρη εμπλοκή της στο Βιετνάμ.
Το Βιετνάμ θεωρείται επίσης ως η πεμπτουσία των κινδύνων της συλλογικής σκέψης, όταν οι σύμβουλοι του Προέδρου Johnosn αρνήθηκαν να εξετάσουν στρατηγικές και εναλλακτικές λύσεις.
Ο ψυχολόγος Irving Janis, ο οποίος ανέπτυξε την έννοια του groupthink και βασίστηκε σε μια ανάλυση της διάσημης ομάδας Johnosn
Τον Μάρτιο του 2020, εμφανίστηκε ο ίδιος τύπος συλλογικής σκέψης σχετικά με τις αρετές των πρωτοφανών και καταστροφικών «μη φαρμακευτικών παρεμβάσεων».
«Δεκαπέντε μέρες για να εξομαλυνθεί η καμπύλη», «Μείνετε σπίτι - σώστε ζωές» και «Είμαστε όλοι μαζί» παρουσιάστηκαν ως πατριωτικές πράξεις, υποστηριζόμενες ακόμη και από τους πιο ευσεβείς συντηρητικούς, οι οποίοι κανονικά θα αντιτάσσονταν σε οποιαδήποτε κατάργηση ατομικής ελευθερίας ή θρησκευτικής ελευθερίας.
Εκείνοι που αμφισβήτησαν τις καραντίνες και τα περιοριστικά μέτρα, κακοποιήθηκαν και λογοκρίθηκαν από τα mainstream και τα κοινωνικά μέσα ως πηγές παραπληροφόρησης ή θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας.
Στο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ αμέσως προώθησαν τα στρατεύματα και προέβησαν σε βομβαρδισμό μαζικής κλίμακας.
Στον «πόλεμο» ενάντια στον κορωνοϊό, απαιτήθηκαν «15 ημέρες για να ισοπεδωθεί η καμπύλη» αλλά εξελίσσονται σε 15 μήνες (τουλάχιστον) για την πλήρη εξάλειψη του ιού.
Το τελικό παιχνίδι φαίνεται να είναι παίγνιο μηδενικού αθροίσματος.
Οι εμβολιασμοί δεν αρκούν
Οι ειδικοί για τις λοιμώδεις νόσους μας προειδοποιούν ήδη ότι οι εμβολιασμοί δεν θα είναι αρκετοί για να μας επαναφέρουν στο φυσιολογικό.
Ο σχεδιασμός συνδέεται συχνά με τη σκόπιμη παραποίηση των πληροφοριών από κυβερνητικούς αξιωματούχους.
Ο πνευματικός αρχιτέκτονας και αρχιερέας… Anthony Fauci, πρόσφατα παραδέχτηκε ότι μας είπε ψέματα σχετικά με την ανοσία της αγέλης, προκειμένου να πείσει τις μάζες να εμβολιαστούν.
Για πολλούς μήνες, ανέφερε το 60% έως 70% του πληθυσμού να εμβολιαστεί ώστε να επιτευχθεί η ανοσία της αγέλης.
Ωστόσο, σε μια συνέντευξη στους New York Times, αυτός ο υποτιθέμενος, εμπειρογνώμονας επιστήμονας παραδέχτηκε καθυστερημένα, ότι παραποίησε τις εκτιμήσεις για να πείσει τους πολίτες να εμβολιαστούν.
Αυτός ο επιστήμονας «ακολουθεί την επιστήμη», αλλά δυστυχώς, η ιατρική εξελίσσεται σε πολιτική επιστήμη.
Οι ανακριβείς στατιστικές έπαιξαν επίσης ρόλο στη λανθασμένη λήψη αποφάσεων κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ.
Οι αναφορές για τον αριθμό των εχθρών που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, υπερεκτιμήθηκαν για να συντηρήσουν και ενισχύσουν τη χρηματοδότηση και την υποστήριξη στον πόλεμο. Στο πλαίσιο του Covid-19, τόσο τα «κρούσματα» (με συμπτώματα ή ασυμπτωματικά ή με ήπια συμπτώματα) και οι θάνατοι (με τον ιό, ή χωρίς τον κορωνοιό) υπερεκτιμώνται, για να αυξηθεί η χρηματοδότηση για τον «πόλεμο» κατά του ιού και να παραταθεί η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης».
Οι ίδιοι επιστήμονες από το Imperial College του Λονδίνου, των οποίων ανακριβέστατα μοντέλα προκάλεσαν πανικό τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2020, προκαλούν ξανά μια καταστροφή, με τρομερές προβλέψεις για την νέα μετάλλαξη του κορωνοιού.
Τα στοιχεία αυτά προκάλεσαν νέα πιο σοβαρά Lockodwon και περιορισμούς στα ταξίδια σε πολλά έθνη.
Ταυτόχρονα, πρόσφατες μελέτες που δείχνουν ότι η εξάπλωση της νόσου του κορωνοιού κατά βάση είναι ασυμπτωματική (π.χ. από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα) ουσιαστικά αγνοούνται από τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς.
Μια άλλη ομοιότητα μεταξύ του Βιετνάμ και του κορωνοϊού είναι ότι οι πολιτικοί μας έχουν πέσει για άλλη μια φορά σε αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν «παγίδα κόστους» και αυτό που οι ψυχολόγοι αναφέρονται ως «κλιμάκωση της δέσμευσης».
Στα Πανεπιστήμια διδάσκουν ότι οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων θα πρέπει να αγνοούν το κόστος που έχει ήδη πραγματοποιηθεί και να δίνουν προσοχή μόνο στο μελλοντικό ή στο ενδεχόμενο κόστος.
Κατά την τελευταία φάση της σύγκρουσης στο Βιετνάμ, πολλοί υποστηρικτές της στρατιωτικής συμμετοχής της Αμερικής επικαλέστηκαν την ακόλουθη λογική για να υποστηρίξουν αυτήν την πολιτική.
Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ είχαν επενδύσει εκατομμύρια δολάρια και χιλιάδες στρατιώτες είχαν σκοτωθεί, οποιαδήποτε απόσυρση των ΗΠΑ χωρίς την επίτευξη των στόχων θα ήταν καταστροφική.
Επένδυση στις καραντίνες
Οι πολιτικοί έχουν επενδύσει σημαντικό χρόνο, ενέργεια και πόρους για την προώθηση λύσεων τύπου lockdwon (ενώ ταυτόχρονα προωθούν τους εαυτούς τους ως σωτήρες της ανθρωπότητας, όλα γίνονται για το καλό μας).
Ακόμη και οι συντηρητικοί πολιτικοί υπέκυψαν σε αυτήν την πλάνη.
Έχουν ήδη κάνει μια σημαντική «επένδυση» σε υποχρεωτικές πολιτικές κοινωνικής απόστασης, παρόλο που το κοινωνικό κόστος της υιοθέτησης αυτών των πολιτικών είναι τεράστιο και αρκετά μεγάλο για να αντισταθμίσει τα οφέλη από την υιοθέτηση δρακόντειων πολιτικών για «την ισοπέδωση της καμπύλης».
Στο Ηνωμένο Βασίλειο και με βάση την Διακήρυξη του Great Barrington, η οποία προωθεί την κοινή λογική / λογική προσέγγιση της «εστιασμένης προστασίας», εμφανίζει δεδομένα και πολλές επιστημονικές μελέτες που δείχνουν ότι η «θεραπεία» της καραντίνας είναι πολύ χειρότερη από την ασθένεια.
Όπως και κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στο Βιετνάμ, οι φτωχοί και η εργατική τάξη είναι εκείνοι που φέρουν το βάρος του κόστους διεξαγωγής του πολέμου στον κορωνοϊό.
Όπως ο καθηγητής Sunetra Gupta της Οξφόρδης, ένας από τους τρεις συν-συγγραφείς της Διακήρυξης του Great Barrington, ένθερμα υποστηρίζει ότι οι καραντίνες είναι μια πολυτέλεια των πλούσιων.
Οι ελίτ προστατεύονται άνετα από το οικονομικό και ψυχολογικό σοκ των καραντίνων, των κλειδαριών, ενώ η εργατική τάξη, πολλοί από τους οποίους είναι «βασικοί εργαζόμενοι» θα υποστούν μεγάλο πλήγμα εάν χάσουν την εργασία τους.
Δεν υπάρχει σχέδιο εξόδου
Οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ βάλτωσαν αλλά ο πόλεμος συνεχίστηκε επίσης επειδή δεν υπήρχε σαφώς καθορισμένη στρατηγική εξόδου, έως ότου ο Πρόεδρος Nixon παρουσίασε μια πρόταση εξόδου.
Στην υπόθεση του κορωνοιού, οι πολιτικοί ηγέτες απέτυχαν να παρουσιάσουν μια στρατηγική εξόδου αποτελεσματική και πειστική.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε από το αστυνομικό κράτος να παραιτηθεί οικειοθελώς από την εξουσία.
Ομοίως, οι πολιτικοί που τρέφονται από τους φορολογούμενους είναι επίσης απρόθυμοι να ακυρώσουν τις μακράς διάρκειας συνεντεύξεις τύπου.
Οι εμπειρογνώμονες των λοιμωδών νόσων και άλλοι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας δεν είχαν κοινωνικά ερείσματα.
Σήμερα οι προϋπολογισμοί τους έχουν αυξηθεί και ταυτόχρονα καταστρέφουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες με το να επιβάλλουν συνέχιση των περιορισμών.
Παρά τις ομοιότητες, η ανταπόκριση της δημόσιας πολιτικής στον κορωνοϊό είναι χειρότερη από το Βιετνάμ για έναν βασικό λόγο: τις ολέθριες επιπτώσεις της στις νέες και τις μελλοντικές γενιές.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, τα παιδιά δεν υπηρετούσαν στις πρώτες γραμμές.
Το αστυνομικό κράτος που έχει επιβληθεί με πρόσχημα την δημόσια υγεία, τα παιδιά αναγκάστηκαν να θυσιαστούν άσκοπα για τους ηλικιωμένους.
Πολλά από τα παιδιά μας είναι εκτός του σχολείου από τον Μάρτιο 2020 και το τέλος είναι ασαφές μέχρις ότου είναι όλοι «ασφαλείς». Πρέπει να μείνουν στο σπίτι υπό κατ 'οίκον περιορισμό, ώστε να μπορούν να χρησιμεύσουν ως άβουλα άτομα (όπως οι υπόλοιποι από εμάς) στο κοινωνικό πείραμα που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Το κοινωνικό πείραμα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μέλλον των παιδιών μας και η ποιότητα της ζωής τους θυσιάστηκαν για τη διεξαγωγή αυτού του πειράματος.
Η καραντίνα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη επιλογή για δύο τύπους παιδιών:
(1) τα παιδιά από χαμηλότερο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο, τα οποία ζουν σε περιορισμένες συνθήκες σε πληγείσες γειτονιές και είναι θύματα του «ψηφιακού χάσματος» και
(2) αυτιστικών παιδιών και άλλων παιδιών με ειδικές ανάγκες.
Για πολλά φτωχά παιδιά, σχολεία, δημόσιες βιβλιοθήκες και δημόσιες εγκαταστάσεις και πάρκα αποτελούν ένα ευπρόσδεκτο καταφύγιο από την αναταραχή, το χάος και την πιθανή κακοποίηση που μπορεί να βιώνουν στο σπίτι τους.
Τα αυτιστικά και άλλα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν πληγεί ιδιαίτερα από τις καραντίνες, καθώς έχουν πολύ περιορισμένη πρόσβαση στη θεραπεία, καθώς και στην προσωπική εκπαίδευση.
Όσοι αμφισβητούν την καραντίνα αμαυρώνονται
Εκείνοι που προσπαθούν με καλή την πίστη και παρουσιάζοντας βάσιμα επιχειρήματα να αμφισβητήσουν την αποτελεσματικότητα των lockdown ή τον συνολικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε ο κορωνοίος, καταδικάζονται αμέσως.
Είναι σαν να μίλησαν εναντίον της εκκλησίας.
Η καθηγήτρια της Οξφόρδης Sunetra Gupta μοιράζεται την εμπειρία της με τέτοιες επιθέσεις.
Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μια πρόσφατη μελέτη που πραγματοποιήθηκε από μια ομάδα τριών ερευνητών σε τρία διαφορετικά πανεπιστήμια επιβεβαιώνει αυτό το ακριβές πρόβλημα.
Προσωπικά, θα έλεγα ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει το μυαλό τους όσον αφορά το Covid-19 και δεν σκέφτονται ορθολογικά.
Η ηθικοποίηση
Ένα δελτίο τύπου από το Πανεπιστήμιο του Otago στη Νέα Ζηλανδία το θέτει πιο εύγλωττα,
«Μια μελέτη με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Otago έδειξε ότι οι προσπάθειες περιορισμού και εξάλειψης του COVID-19 έχουν ηθικοποιηθεί.
Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να δεχθούν, διατήρηση των μέτρων, καραντίνες ή και θανάτους ακόμη και την κατάχρηση εξουσίας από την αστυνομία.
Αυτή η ηθικοποίηση ήταν τόσο ισχυρή που οι άνθρωποι αντέδρασαν αρνητικά ακόμη και όταν οι περιορισμοί COVID-19 απλώς αμφισβητήθηκαν.
Δημοσιεύθηκε στο The Journal of Experimental Social Psychology, η μελέτη, Moralization of COVID-19 Health Response: Asymmetry in Tolerance for Human Cost, εξέτασε το πόσο πιθανό είναι οι άνθρωποι να δεχθούν κάποια πράγματα για να μειωθεί ο κορωνοιός, σε σύγκριση με παρόμοιες ενέργειες που δεν σχετίζονται με τον COVID-19 (π.χ. μείωση των θανάτων από τροχαία ατυχήματα) ή εκείνοι που αντιμετωπίζουν τον οικονομικό αντίκτυπο του COVID-19.
Αντί να αντιμετωπίζουν οι ερωτώμενοι την πανδημία Covid-19 όπως οποιαδήποτε άλλη ανησυχία, πολλοί άνθρωποι επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τον κορωνοιό σαν θρησκεία.
Αυτό είναι προβληματικό, επειδή οι αποφάσεις που θα ληφθούν από τις κυβερνήσεις έχουν πραγματικές συνέπειες μεταξύ πολλών άλλων παραγόντων όπως η μακροπρόθεσμη οικονομική υγεία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η γενική αποτελεσματικότητα των ακολουθούμενων πολιτικών.
Η θεώρηση του Covid-19 με ηθικούς όρους εμποδίζει αναπόφευκτα την ικανότητά μας να κάνουμε παραγωγικές συζητήσεις και τελικά να στηρίξουμε τη γενική ευημερία της κοινωνίας.
Οι συγγραφείς της μελέτης: Maja Graso του Πανεπιστημίου του Otago, Fan Xuan του Πανεπιστημίου του Ιλινόις στο Urbana Champaign και Tania Reynolds του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού γράφουν, «Υποθέσαμε ότι επειδή ο Covid-19 (C19) παραμένει μια επείγουσα και ορατή απειλή, οι προσπάθειες για την καταπολέμηση των αρνητικών συνεπειών της στην υγεία έχουν ηθικοποιηθεί.
Αυτή η ηθικοποίηση των προσπαθειών που βασίζονται στην υγεία μπορεί να προκαλέσει ασσύμετρους κινδύνους π.χ. η ζημία στην οικονομία περνάει σε δεύτερη μοίρα....
Οι συγγραφείς εξηγούν ότι η ηθικοποίηση μπορεί να είναι ένα πρόβλημα επειδή «όταν οι τάσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν το κορωνοιό εντάσσονται σε μια ισχυρή ηθική πεποίθηση (γνωστές ως ηθικές εντολές), θεωρούνται αντικειμενικά αληθινές και καθολικά υποχρεωτικές.
«Συνολικά, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η μείωση ή η εξάλειψη του κορωνοιού έχουν γίνει ηθικό ζήτημα, δημιουργώντας ασυμμετρίες στην αξιολόγηση του ανθρώπινου πόνου.
Αυτή η ηθικοποίηση επιτρέπει τις παρεμβάσεις των πολιτικών στη δημόσια υγεία ενώ η ηθικοποίηση είναι εχθρική προς τις απόψεις που αντιτίθενται σε αυτές τις ιδέες.
Φιλελεύθεροι και αριστεροί… κοινή στάση
Η μελέτη σημείωσε επίσης διαφορές στις απαντήσεις με βάση το πώς αντιλαμβάνονται οι πολίτες τον κίνδυνο του Covid-19 και την πολιτική ιδεολογία.
Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι φιλελεύθεροι και οι αριστεροί είναι πιο πιθανό να δουν τον κορωνοιό μέσω ενός ηθικοποιημένου στρεβλωτικού φακού και να επιδείξουν ασύμμετρη ανοχή σε διάφορα θέματα.
Σε πείραμα, που συμμετείχαν 180 άτομα στη Νέα Ζηλανδία ανατέθηκαν τυχαία να αξιολογήσουν μια πρόταση που καταργούσε την καραντίνα και μια άλλη που ζητούσε επέκταση της καραντίνας.
Και οι δύο προτάσεις είχαν πανομοιότυπη δομή και στηρίζονταν σε δεδομένα.
Τους είπαν να αξιολογήσουν την πρόταση σε αριθμητική κλίμακα 1 (διαφωνούν έντονα) - 7 (συμφωνούν απόλυτα) με κριτήρια εάν αντιλαμβάνονται πλήρως τα δεδομένα, εάν αισθάνονται οργή κ.α. Οι συγγραφείς καταλήγουν «η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι προσεγγίσεις για τον κορωνοιό με γνώμονα την υγεία έχουν ηθικοποιηθεί, ακόμη και σε σημείο ιερό….
Οι φιλελεύθεροι έτειναν να βλέπουν την πρόταση υπέρ του κλειδώματος ως την πρέπουσα, μικρότερη οργή για τις αποφάσεις των κυβερνήσεων, έδιναν σημασία στο κύρος της ερευνητικής ομάδας.
Οι συντηρητικοί έτειναν να αντιμετωπίζουν διαφορετικά τον κορωνοιό, τάσσονταν κατά των lockdowns.
Οι άνθρωποι σε όλη την ιστορία έχουν ηθικοποιήσει σημαντικά ζητήματα, εισάγοντας περισσότερο δηλητήριο και πάθος από ότι πρέπει.
Το σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι η ηθικοποίηση του Covid-19 και όλων των άλλων ζητημάτων εν μέρει μας τυφλώνει από τη λήψη αμερόληπτων και ορθολογικών κρίσεων και αποφάσεων.
www.bankingnews.gr
Οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι η συμμετοχή της Αμερικής στο Βιετνάμ ήταν μια απροσδόκητη καταστροφή.
Το 2020, έχει τεθεί ένα νέο πρότυπο μνημειώδους κυβερνητικής αποτυχίας: η απάντηση της δημόσιας πολιτικής στον κορωνοϊό, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την καθιέρωση υποχρεωτικής κοινωνικής απόστασης, ενός τυραννικού αστυνομικού κράτους δήθεν για την δημόσια υγεία και η επιβολή μιας ατελείωτης «κατάσταση έκτακτης ανάγκης».
Οι ομοιότητες Βιετνάμ και κορωνοιού
Οι ομοιότητες μεταξύ των λανθασμένων επιλογών στο Βιετνάμ και του κορωνοϊού είναι εντυπωσιακές.
Η στρατιωτική δράση των ΗΠΑ στο Βιετνάμ ξεκίνησε ως μια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», που οδήγησε το Κογκρέσο να εγκρίνει το ψήφισμα του Tonkin, που οδήγησε την Αμερική στην πλήρη εμπλοκή της στο Βιετνάμ.
Το Βιετνάμ θεωρείται επίσης ως η πεμπτουσία των κινδύνων της συλλογικής σκέψης, όταν οι σύμβουλοι του Προέδρου Johnosn αρνήθηκαν να εξετάσουν στρατηγικές και εναλλακτικές λύσεις.
Ο ψυχολόγος Irving Janis, ο οποίος ανέπτυξε την έννοια του groupthink και βασίστηκε σε μια ανάλυση της διάσημης ομάδας Johnosn
Τον Μάρτιο του 2020, εμφανίστηκε ο ίδιος τύπος συλλογικής σκέψης σχετικά με τις αρετές των πρωτοφανών και καταστροφικών «μη φαρμακευτικών παρεμβάσεων».
«Δεκαπέντε μέρες για να εξομαλυνθεί η καμπύλη», «Μείνετε σπίτι - σώστε ζωές» και «Είμαστε όλοι μαζί» παρουσιάστηκαν ως πατριωτικές πράξεις, υποστηριζόμενες ακόμη και από τους πιο ευσεβείς συντηρητικούς, οι οποίοι κανονικά θα αντιτάσσονταν σε οποιαδήποτε κατάργηση ατομικής ελευθερίας ή θρησκευτικής ελευθερίας.
Εκείνοι που αμφισβήτησαν τις καραντίνες και τα περιοριστικά μέτρα, κακοποιήθηκαν και λογοκρίθηκαν από τα mainstream και τα κοινωνικά μέσα ως πηγές παραπληροφόρησης ή θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας.
Στο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ αμέσως προώθησαν τα στρατεύματα και προέβησαν σε βομβαρδισμό μαζικής κλίμακας.
Στον «πόλεμο» ενάντια στον κορωνοϊό, απαιτήθηκαν «15 ημέρες για να ισοπεδωθεί η καμπύλη» αλλά εξελίσσονται σε 15 μήνες (τουλάχιστον) για την πλήρη εξάλειψη του ιού.
Το τελικό παιχνίδι φαίνεται να είναι παίγνιο μηδενικού αθροίσματος.
Οι εμβολιασμοί δεν αρκούν
Οι ειδικοί για τις λοιμώδεις νόσους μας προειδοποιούν ήδη ότι οι εμβολιασμοί δεν θα είναι αρκετοί για να μας επαναφέρουν στο φυσιολογικό.
Ο σχεδιασμός συνδέεται συχνά με τη σκόπιμη παραποίηση των πληροφοριών από κυβερνητικούς αξιωματούχους.
Ο πνευματικός αρχιτέκτονας και αρχιερέας… Anthony Fauci, πρόσφατα παραδέχτηκε ότι μας είπε ψέματα σχετικά με την ανοσία της αγέλης, προκειμένου να πείσει τις μάζες να εμβολιαστούν.
Για πολλούς μήνες, ανέφερε το 60% έως 70% του πληθυσμού να εμβολιαστεί ώστε να επιτευχθεί η ανοσία της αγέλης.
Ωστόσο, σε μια συνέντευξη στους New York Times, αυτός ο υποτιθέμενος, εμπειρογνώμονας επιστήμονας παραδέχτηκε καθυστερημένα, ότι παραποίησε τις εκτιμήσεις για να πείσει τους πολίτες να εμβολιαστούν.
Αυτός ο επιστήμονας «ακολουθεί την επιστήμη», αλλά δυστυχώς, η ιατρική εξελίσσεται σε πολιτική επιστήμη.
Οι ανακριβείς στατιστικές έπαιξαν επίσης ρόλο στη λανθασμένη λήψη αποφάσεων κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ.
Οι αναφορές για τον αριθμό των εχθρών που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, υπερεκτιμήθηκαν για να συντηρήσουν και ενισχύσουν τη χρηματοδότηση και την υποστήριξη στον πόλεμο. Στο πλαίσιο του Covid-19, τόσο τα «κρούσματα» (με συμπτώματα ή ασυμπτωματικά ή με ήπια συμπτώματα) και οι θάνατοι (με τον ιό, ή χωρίς τον κορωνοιό) υπερεκτιμώνται, για να αυξηθεί η χρηματοδότηση για τον «πόλεμο» κατά του ιού και να παραταθεί η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης».
Οι ίδιοι επιστήμονες από το Imperial College του Λονδίνου, των οποίων ανακριβέστατα μοντέλα προκάλεσαν πανικό τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2020, προκαλούν ξανά μια καταστροφή, με τρομερές προβλέψεις για την νέα μετάλλαξη του κορωνοιού.
Τα στοιχεία αυτά προκάλεσαν νέα πιο σοβαρά Lockodwon και περιορισμούς στα ταξίδια σε πολλά έθνη.
Ταυτόχρονα, πρόσφατες μελέτες που δείχνουν ότι η εξάπλωση της νόσου του κορωνοιού κατά βάση είναι ασυμπτωματική (π.χ. από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα) ουσιαστικά αγνοούνται από τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς.
Μια άλλη ομοιότητα μεταξύ του Βιετνάμ και του κορωνοϊού είναι ότι οι πολιτικοί μας έχουν πέσει για άλλη μια φορά σε αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν «παγίδα κόστους» και αυτό που οι ψυχολόγοι αναφέρονται ως «κλιμάκωση της δέσμευσης».
Στα Πανεπιστήμια διδάσκουν ότι οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων θα πρέπει να αγνοούν το κόστος που έχει ήδη πραγματοποιηθεί και να δίνουν προσοχή μόνο στο μελλοντικό ή στο ενδεχόμενο κόστος.
Κατά την τελευταία φάση της σύγκρουσης στο Βιετνάμ, πολλοί υποστηρικτές της στρατιωτικής συμμετοχής της Αμερικής επικαλέστηκαν την ακόλουθη λογική για να υποστηρίξουν αυτήν την πολιτική.
Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ είχαν επενδύσει εκατομμύρια δολάρια και χιλιάδες στρατιώτες είχαν σκοτωθεί, οποιαδήποτε απόσυρση των ΗΠΑ χωρίς την επίτευξη των στόχων θα ήταν καταστροφική.
Επένδυση στις καραντίνες
Οι πολιτικοί έχουν επενδύσει σημαντικό χρόνο, ενέργεια και πόρους για την προώθηση λύσεων τύπου lockdwon (ενώ ταυτόχρονα προωθούν τους εαυτούς τους ως σωτήρες της ανθρωπότητας, όλα γίνονται για το καλό μας).
Ακόμη και οι συντηρητικοί πολιτικοί υπέκυψαν σε αυτήν την πλάνη.
Έχουν ήδη κάνει μια σημαντική «επένδυση» σε υποχρεωτικές πολιτικές κοινωνικής απόστασης, παρόλο που το κοινωνικό κόστος της υιοθέτησης αυτών των πολιτικών είναι τεράστιο και αρκετά μεγάλο για να αντισταθμίσει τα οφέλη από την υιοθέτηση δρακόντειων πολιτικών για «την ισοπέδωση της καμπύλης».
Στο Ηνωμένο Βασίλειο και με βάση την Διακήρυξη του Great Barrington, η οποία προωθεί την κοινή λογική / λογική προσέγγιση της «εστιασμένης προστασίας», εμφανίζει δεδομένα και πολλές επιστημονικές μελέτες που δείχνουν ότι η «θεραπεία» της καραντίνας είναι πολύ χειρότερη από την ασθένεια.
Όπως και κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στο Βιετνάμ, οι φτωχοί και η εργατική τάξη είναι εκείνοι που φέρουν το βάρος του κόστους διεξαγωγής του πολέμου στον κορωνοϊό.
Όπως ο καθηγητής Sunetra Gupta της Οξφόρδης, ένας από τους τρεις συν-συγγραφείς της Διακήρυξης του Great Barrington, ένθερμα υποστηρίζει ότι οι καραντίνες είναι μια πολυτέλεια των πλούσιων.
Οι ελίτ προστατεύονται άνετα από το οικονομικό και ψυχολογικό σοκ των καραντίνων, των κλειδαριών, ενώ η εργατική τάξη, πολλοί από τους οποίους είναι «βασικοί εργαζόμενοι» θα υποστούν μεγάλο πλήγμα εάν χάσουν την εργασία τους.
Δεν υπάρχει σχέδιο εξόδου
Οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ βάλτωσαν αλλά ο πόλεμος συνεχίστηκε επίσης επειδή δεν υπήρχε σαφώς καθορισμένη στρατηγική εξόδου, έως ότου ο Πρόεδρος Nixon παρουσίασε μια πρόταση εξόδου.
Στην υπόθεση του κορωνοιού, οι πολιτικοί ηγέτες απέτυχαν να παρουσιάσουν μια στρατηγική εξόδου αποτελεσματική και πειστική.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε από το αστυνομικό κράτος να παραιτηθεί οικειοθελώς από την εξουσία.
Ομοίως, οι πολιτικοί που τρέφονται από τους φορολογούμενους είναι επίσης απρόθυμοι να ακυρώσουν τις μακράς διάρκειας συνεντεύξεις τύπου.
Οι εμπειρογνώμονες των λοιμωδών νόσων και άλλοι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας δεν είχαν κοινωνικά ερείσματα.
Σήμερα οι προϋπολογισμοί τους έχουν αυξηθεί και ταυτόχρονα καταστρέφουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες με το να επιβάλλουν συνέχιση των περιορισμών.
Παρά τις ομοιότητες, η ανταπόκριση της δημόσιας πολιτικής στον κορωνοϊό είναι χειρότερη από το Βιετνάμ για έναν βασικό λόγο: τις ολέθριες επιπτώσεις της στις νέες και τις μελλοντικές γενιές.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, τα παιδιά δεν υπηρετούσαν στις πρώτες γραμμές.
Το αστυνομικό κράτος που έχει επιβληθεί με πρόσχημα την δημόσια υγεία, τα παιδιά αναγκάστηκαν να θυσιαστούν άσκοπα για τους ηλικιωμένους.
Πολλά από τα παιδιά μας είναι εκτός του σχολείου από τον Μάρτιο 2020 και το τέλος είναι ασαφές μέχρις ότου είναι όλοι «ασφαλείς». Πρέπει να μείνουν στο σπίτι υπό κατ 'οίκον περιορισμό, ώστε να μπορούν να χρησιμεύσουν ως άβουλα άτομα (όπως οι υπόλοιποι από εμάς) στο κοινωνικό πείραμα που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Το κοινωνικό πείραμα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μέλλον των παιδιών μας και η ποιότητα της ζωής τους θυσιάστηκαν για τη διεξαγωγή αυτού του πειράματος.
Η καραντίνα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη επιλογή για δύο τύπους παιδιών:
(1) τα παιδιά από χαμηλότερο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο, τα οποία ζουν σε περιορισμένες συνθήκες σε πληγείσες γειτονιές και είναι θύματα του «ψηφιακού χάσματος» και
(2) αυτιστικών παιδιών και άλλων παιδιών με ειδικές ανάγκες.
Για πολλά φτωχά παιδιά, σχολεία, δημόσιες βιβλιοθήκες και δημόσιες εγκαταστάσεις και πάρκα αποτελούν ένα ευπρόσδεκτο καταφύγιο από την αναταραχή, το χάος και την πιθανή κακοποίηση που μπορεί να βιώνουν στο σπίτι τους.
Τα αυτιστικά και άλλα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν πληγεί ιδιαίτερα από τις καραντίνες, καθώς έχουν πολύ περιορισμένη πρόσβαση στη θεραπεία, καθώς και στην προσωπική εκπαίδευση.
Όσοι αμφισβητούν την καραντίνα αμαυρώνονται
Εκείνοι που προσπαθούν με καλή την πίστη και παρουσιάζοντας βάσιμα επιχειρήματα να αμφισβητήσουν την αποτελεσματικότητα των lockdown ή τον συνολικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε ο κορωνοίος, καταδικάζονται αμέσως.
Είναι σαν να μίλησαν εναντίον της εκκλησίας.
Η καθηγήτρια της Οξφόρδης Sunetra Gupta μοιράζεται την εμπειρία της με τέτοιες επιθέσεις.
Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μια πρόσφατη μελέτη που πραγματοποιήθηκε από μια ομάδα τριών ερευνητών σε τρία διαφορετικά πανεπιστήμια επιβεβαιώνει αυτό το ακριβές πρόβλημα.
Προσωπικά, θα έλεγα ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει το μυαλό τους όσον αφορά το Covid-19 και δεν σκέφτονται ορθολογικά.
Η ηθικοποίηση
Ένα δελτίο τύπου από το Πανεπιστήμιο του Otago στη Νέα Ζηλανδία το θέτει πιο εύγλωττα,
«Μια μελέτη με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Otago έδειξε ότι οι προσπάθειες περιορισμού και εξάλειψης του COVID-19 έχουν ηθικοποιηθεί.
Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να δεχθούν, διατήρηση των μέτρων, καραντίνες ή και θανάτους ακόμη και την κατάχρηση εξουσίας από την αστυνομία.
Αυτή η ηθικοποίηση ήταν τόσο ισχυρή που οι άνθρωποι αντέδρασαν αρνητικά ακόμη και όταν οι περιορισμοί COVID-19 απλώς αμφισβητήθηκαν.
Δημοσιεύθηκε στο The Journal of Experimental Social Psychology, η μελέτη, Moralization of COVID-19 Health Response: Asymmetry in Tolerance for Human Cost, εξέτασε το πόσο πιθανό είναι οι άνθρωποι να δεχθούν κάποια πράγματα για να μειωθεί ο κορωνοιός, σε σύγκριση με παρόμοιες ενέργειες που δεν σχετίζονται με τον COVID-19 (π.χ. μείωση των θανάτων από τροχαία ατυχήματα) ή εκείνοι που αντιμετωπίζουν τον οικονομικό αντίκτυπο του COVID-19.
Αντί να αντιμετωπίζουν οι ερωτώμενοι την πανδημία Covid-19 όπως οποιαδήποτε άλλη ανησυχία, πολλοί άνθρωποι επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τον κορωνοιό σαν θρησκεία.
Αυτό είναι προβληματικό, επειδή οι αποφάσεις που θα ληφθούν από τις κυβερνήσεις έχουν πραγματικές συνέπειες μεταξύ πολλών άλλων παραγόντων όπως η μακροπρόθεσμη οικονομική υγεία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η γενική αποτελεσματικότητα των ακολουθούμενων πολιτικών.
Η θεώρηση του Covid-19 με ηθικούς όρους εμποδίζει αναπόφευκτα την ικανότητά μας να κάνουμε παραγωγικές συζητήσεις και τελικά να στηρίξουμε τη γενική ευημερία της κοινωνίας.
Οι συγγραφείς της μελέτης: Maja Graso του Πανεπιστημίου του Otago, Fan Xuan του Πανεπιστημίου του Ιλινόις στο Urbana Champaign και Tania Reynolds του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού γράφουν, «Υποθέσαμε ότι επειδή ο Covid-19 (C19) παραμένει μια επείγουσα και ορατή απειλή, οι προσπάθειες για την καταπολέμηση των αρνητικών συνεπειών της στην υγεία έχουν ηθικοποιηθεί.
Αυτή η ηθικοποίηση των προσπαθειών που βασίζονται στην υγεία μπορεί να προκαλέσει ασσύμετρους κινδύνους π.χ. η ζημία στην οικονομία περνάει σε δεύτερη μοίρα....
Οι συγγραφείς εξηγούν ότι η ηθικοποίηση μπορεί να είναι ένα πρόβλημα επειδή «όταν οι τάσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν το κορωνοιό εντάσσονται σε μια ισχυρή ηθική πεποίθηση (γνωστές ως ηθικές εντολές), θεωρούνται αντικειμενικά αληθινές και καθολικά υποχρεωτικές.
«Συνολικά, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η μείωση ή η εξάλειψη του κορωνοιού έχουν γίνει ηθικό ζήτημα, δημιουργώντας ασυμμετρίες στην αξιολόγηση του ανθρώπινου πόνου.
Αυτή η ηθικοποίηση επιτρέπει τις παρεμβάσεις των πολιτικών στη δημόσια υγεία ενώ η ηθικοποίηση είναι εχθρική προς τις απόψεις που αντιτίθενται σε αυτές τις ιδέες.
Φιλελεύθεροι και αριστεροί… κοινή στάση
Η μελέτη σημείωσε επίσης διαφορές στις απαντήσεις με βάση το πώς αντιλαμβάνονται οι πολίτες τον κίνδυνο του Covid-19 και την πολιτική ιδεολογία.
Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι φιλελεύθεροι και οι αριστεροί είναι πιο πιθανό να δουν τον κορωνοιό μέσω ενός ηθικοποιημένου στρεβλωτικού φακού και να επιδείξουν ασύμμετρη ανοχή σε διάφορα θέματα.
Σε πείραμα, που συμμετείχαν 180 άτομα στη Νέα Ζηλανδία ανατέθηκαν τυχαία να αξιολογήσουν μια πρόταση που καταργούσε την καραντίνα και μια άλλη που ζητούσε επέκταση της καραντίνας.
Και οι δύο προτάσεις είχαν πανομοιότυπη δομή και στηρίζονταν σε δεδομένα.
Τους είπαν να αξιολογήσουν την πρόταση σε αριθμητική κλίμακα 1 (διαφωνούν έντονα) - 7 (συμφωνούν απόλυτα) με κριτήρια εάν αντιλαμβάνονται πλήρως τα δεδομένα, εάν αισθάνονται οργή κ.α. Οι συγγραφείς καταλήγουν «η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι προσεγγίσεις για τον κορωνοιό με γνώμονα την υγεία έχουν ηθικοποιηθεί, ακόμη και σε σημείο ιερό….
Οι φιλελεύθεροι έτειναν να βλέπουν την πρόταση υπέρ του κλειδώματος ως την πρέπουσα, μικρότερη οργή για τις αποφάσεις των κυβερνήσεων, έδιναν σημασία στο κύρος της ερευνητικής ομάδας.
Οι συντηρητικοί έτειναν να αντιμετωπίζουν διαφορετικά τον κορωνοιό, τάσσονταν κατά των lockdowns.
Οι άνθρωποι σε όλη την ιστορία έχουν ηθικοποιήσει σημαντικά ζητήματα, εισάγοντας περισσότερο δηλητήριο και πάθος από ότι πρέπει.
Το σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι η ηθικοποίηση του Covid-19 και όλων των άλλων ζητημάτων εν μέρει μας τυφλώνει από τη λήψη αμερόληπτων και ορθολογικών κρίσεων και αποφάσεων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών