Σχετικά Άρθρα
Rabobank: Πολιτική απόφαση η αύξηση του πληθωρισμού, με τους μισθούς να παραμένουν καθηλωμένοι
Bank of America: Εάν καταφέρετε να πάτε Μύκονο φέτος... ανοίξτε και long θέσεις στο ευρώ
El Erian: Πιθανόν να αποτύχει το Bitcoin - Τα χαμηλά επιτόκια έφεραν ανεύθυνες επενδυτικές επιλογές
Στην παγίδα των αναδυόμενων αγορών έχουν πέσει οι τράπεζες της Δύσης, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο διακεκριμένος οικονομολόγος Mohamed El Erian, υποστηρίζοντας πως προ των πυλών είναι επώδυνες αναδιαρθρώσεις.
Όπως εξηγεί ο επικεφαλής οικονομολόγος της Allianz, την προηγούμενη εβδομάδα κατέστη σαφές ότι οι περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν συναίσθηση του επείγοντος της διευθέτησης του δημοσίου χρέους τους.
Οι εαρινές προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας υπογραμμίζουν την ανησυχία που υπάρχει για την απόκλιση που παρουσιάζουν σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς δείκτες οι ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες.
Φυσικά, αυτή η ανισορροπία έχει τις ρίζες της στην ανισότητα που διαπιστώνεται σε σχέση με την καταπολέμηση της πανδημικής κρίσης και τις διαφορετικές πολιτικές αντιμετώπισής της.
Οι ιδιωτικές τράπεζες, κρίνοντας ότι αναδυόμενες αγορές είναι ανθεκτικές, έχουν αναλάβει υπερβολικό ρίσκο – κάτι το οποίο θα οδηγήσει σε οδυνηρές αναδιαρθρώσεις.
Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ένα υπολογισμένο ρίσκο που, αν αποτύχει, εγκυμονεί κινδύνους τόσο για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όσο και για τις αναδυόμενες αγορές στο σύνολό τους.
Αναδιαρθρώσεις
Η ιδέα μιας επίσημης προσέγγισης για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στις αναδιαρθρώσεις χρέους δεν είναι καινούργια, σύμφωνα με τον Εl Erian.
Ήδη από τη δεκαετία του 2000, οι αναδιαρθρώσεις χρέους αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της διεθνούς αρχιτεκτονικής.
Πιο πρόσφατα, η συμφωνία του G20 για τη δημιουργία ενός κοινού πλαισίου για την ελάφρυνση του χρέους χάριν των φτωχότερων χωρών του κόσμου έχει ως στόχο τη δικαιότερη κατανομή των βαρών.
Πέντε είναι οι βασικοί παράγοντες, πέρα από τον εφησυχασμό, που εξηγούν τη χαλαρή στάση των τραπεζών.
α)Tο ένα είναι η εμπειρία.
Επανειλημμένα, ο επίσημος τομέας παρείχε υποστήριξη σε ευάλωτες αναπτυσσόμενες χώρες χωρίς να πιέσει τον ιδιωτικό τομέα να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.
β)Ένα δεύτερο είναι η διστακτικότητα: οι χώρες οφειλέτες διστάζουν να πιέσουν για ελάφρυνση του ιδιωτικού χρέους.
γ) Δεν υπάρχουν μηχανισμοί για το συντονισμό ενός διασκορπισμένου συνόλου πιστωτών και χρεωστικών μέσων.
δ)Δεν θα γίνουν μειώσεις στις πληρωμές χρέους έως το 2024.
ε)Υπάρχει συστημικός κίνδυνος: Με τις αναδυόμενες αγορές να προσελκύουν ένα τόσο ευρύ φάσμα επενδυτών, μια διαταραχή σε αυτήν την κατηγορία περιουσιακών στοιχείων θα μπορούσε να εξαπλωθεί αλλού.
Τι πρέπει να γίνει
Η ανάπτυξη θα αμφισβητηθεί για κάποιο χρονικό διάστημα.
Το γεγονός ότι η παγκόσμια οικονομία απέφυγε μια έκρηξη προβλημάτων χρέους σε ό,τι αφορά τις αναπτυσσόμενες χώρες κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για να αγνοηθεί ο κίνδυνος παγίδων χρέους τα επόμενα χρόνια.
Ο επίσημος τομέας πρέπει να συνεχίζει να παρέχει στήριξη, με μια προσέγγιση καρότου και μαστιγίου, για την εξασφάλιση συμφωνιών αναδιάρθρωσης.
Οι ιδιώτες επενδυτές θα πρέπει να διαφοροποιούν καλύτερα τα χαρτοφυλάκιά τους και να περιορίσουν την έκθεσή τους στις αναδυόμενες αγορές.
Η οικοδόμηση μιας ισχυρότερης, δικαιότερης και πιο βιώσιμης παγκόσμιας οικονομίας απαιτεί πιο εκλεπτυσμένη συμμετοχή τόσο των δημόσιων όσο και των ιδιωτών πιστωτών, καταλήγει ο El Erian
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών