Oι δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ θα απαιτήσουν από ορισμένες χώρες να περιορίσουν τις δαπάνες περισσότερο από άλλες, κυρίως από την Ιταλία
Μετά από χρόνια δημοσιονομικής γενναιοδωρίας, η λιτότητα επιστρέφει στην Ευρωζώνη.
Όπως προειδοποιούν οι αναλυτές της Capital Economics «υποψιαζόμαστε ότι οι περικοπές στον προϋπολογισμό θα μειώσουν την αύξηση του ΑΕΠ της ευρωζώνης μόνο κατά περίπου 0,1 ή 0,2 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως κατά την επόμενη πενταετία.
Ωστόσο, οι δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ θα απαιτήσουν από ορισμένες χώρες να περιορίσουν τις δαπάνες περισσότερο από άλλες, κυρίως από την Ιταλία.
Γεγονός το οποίο θα επιβαρύνει την ανάπτυξή τους πιο σημαντικά και κινδυνεύει να προκαλέσει αντιδράσεις κατά της ΕΕ».
Μνήμες ευρωκρίσης
Η τελευταία περίοδος λιτότητας στην ευρωζώνη ήταν από το 2011 έως το 2013, όταν οι περικοπές στον προϋπολογισμό συνέβαλαν στο να βυθιστεί η οικονομία στην ύφεση.
Η περιοχή θα αντιμετωπίσει άλλη μια περίοδο δημοσιονομικής εξυγίανσης, «αλλά αναμένουμε ότι ο αντίκτυπος στην ανάπτυξη θα είναι πολύ μικρότερος αυτή τη φορά, για τρεις βασικούς λόγους», εξηγεί η Capital Economics:
- Ο πρώτος είναι ότι οι περικοπές του προϋπολογισμού θα είναι πιο αργές και θα κατανεμηθούν πιο ομοιόμορφα στις χώρες.
Τα επόμενα πέντε περίπου χρόνια, η δημοσιονομική πολιτική είναι πιθανό να περιοριστεί με μέσο ετήσιο ρυθμό που δεν θα υπερβαίνει το 0,5% του ΑΕΠ.
Ρυθμός χαμηλότερος από το μισό της περιόδου 2011 έως το 2013.
Οι δημοσιονομικές προσαρμογές θα είναι πιο ομοιόμορφα κατανεμημένες σε όλες τις χώρες απ' ό,τι ήταν στη δεκαετία του 2010, όταν οι περικοπές συγκεντρώνονταν στην περιφέρεια.
- Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η οικονομία είναι σε καλύτερη θέση να αντιμετωπίσει την αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική.
- Ο τρίτος λόγος είναι ότι η ΕΚΤ θα μπορούσε να χαλαρώσει τη νομισματική πολιτική για να αντισταθμίσει την ασθενέστερη ζήτηση του δημόσιου τομέα.
«Συνδυάζοντας τα παραπάνω, η καλύτερη εκτίμησή μας είναι ότι η λιτότητα θα μειώσει την αύξηση του ΑΕΠ της ευρωζώνης κατά μόλις 0,1 ή 0,2 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως κατά τα επόμενα πέντε χρόνια.
Ωστόσο, η δημοσιονομική πολιτική θα αποτελέσει μεγαλύτερη τροχοπέδη σε ορισμένες χώρες.
Η Ιταλία και η Γαλλία θα μπορούσαν να πιεστούν να περιορίσουν την πολιτική τους κατά 1% του ΑΕΠ ή και περισσότερο ετησίως.
Οι μεσοπρόθεσμοι δημοσιονομικοί στόχοι για την Ιταλία - συμπεριλαμβανομένου ενός πρωτογενούς δημοσιονομικού πλεονάσματος ίσως γύρω στο 4% του ΑΕΠ - είναι πιθανό να είναι ιδιαίτερα δύσκολο να επιτευχθούν.
Αυτό θα μπορούσε να αναζωπυρώσει το αντιευρωπαϊκό συναίσθημα και να ενθαρρύνει τις εθνικιστικές κυβερνήσεις να συγκρουστούν με την Επιτροπή για τη δημοσιονομική πολιτική.
Η εμπειρία δείχνει ότι τέτοιες συγκρούσεις τείνουν να προκαλούν σημαντική διεύρυνση των περιθωρίων των ομολόγων», εξηγούν οι αναλυτές.
Πολιτικοί κίνδυνοι
Όπως σημειώνει η Capital Economics, επί του παρόντος, τα περισσότερα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα στις μεγάλες οικονομίες της ευρωζώνης έχουν περιορίσει τη ρητορική τους κατά του ευρώ.
Αλλά οι συμπεριφορές αυτές θα μπορούσαν να επιστρέψουν.
Και ακόμη και αν δεν επανέλθουν, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάπου στην πορεία μια κυβέρνηση να αντιδράσει στις περικοπές του προϋπολογισμού που της επιβάλλει η ΕΕ. Επομένως, υπάρχει ο κίνδυνος μιας νέας αύξησης των spreads των ομολόγων στην Ιταλία και σε μερικές άλλες χώρες στο μέλλον.
www.bankingnews.gr
Το
Όπως προειδοποιούν οι αναλυτές της Capital Economics «υποψιαζόμαστε ότι οι περικοπές στον προϋπολογισμό θα μειώσουν την αύξηση του ΑΕΠ της ευρωζώνης μόνο κατά περίπου 0,1 ή 0,2 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως κατά την επόμενη πενταετία.
Ωστόσο, οι δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ θα απαιτήσουν από ορισμένες χώρες να περιορίσουν τις δαπάνες περισσότερο από άλλες, κυρίως από την Ιταλία.
Γεγονός το οποίο θα επιβαρύνει την ανάπτυξή τους πιο σημαντικά και κινδυνεύει να προκαλέσει αντιδράσεις κατά της ΕΕ».
Μνήμες ευρωκρίσης
Η τελευταία περίοδος λιτότητας στην ευρωζώνη ήταν από το 2011 έως το 2013, όταν οι περικοπές στον προϋπολογισμό συνέβαλαν στο να βυθιστεί η οικονομία στην ύφεση.
Η περιοχή θα αντιμετωπίσει άλλη μια περίοδο δημοσιονομικής εξυγίανσης, «αλλά αναμένουμε ότι ο αντίκτυπος στην ανάπτυξη θα είναι πολύ μικρότερος αυτή τη φορά, για τρεις βασικούς λόγους», εξηγεί η Capital Economics:
- Ο πρώτος είναι ότι οι περικοπές του προϋπολογισμού θα είναι πιο αργές και θα κατανεμηθούν πιο ομοιόμορφα στις χώρες.
Τα επόμενα πέντε περίπου χρόνια, η δημοσιονομική πολιτική είναι πιθανό να περιοριστεί με μέσο ετήσιο ρυθμό που δεν θα υπερβαίνει το 0,5% του ΑΕΠ.
Ρυθμός χαμηλότερος από το μισό της περιόδου 2011 έως το 2013.
Οι δημοσιονομικές προσαρμογές θα είναι πιο ομοιόμορφα κατανεμημένες σε όλες τις χώρες απ' ό,τι ήταν στη δεκαετία του 2010, όταν οι περικοπές συγκεντρώνονταν στην περιφέρεια.
- Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η οικονομία είναι σε καλύτερη θέση να αντιμετωπίσει την αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική.
- Ο τρίτος λόγος είναι ότι η ΕΚΤ θα μπορούσε να χαλαρώσει τη νομισματική πολιτική για να αντισταθμίσει την ασθενέστερη ζήτηση του δημόσιου τομέα.
«Συνδυάζοντας τα παραπάνω, η καλύτερη εκτίμησή μας είναι ότι η λιτότητα θα μειώσει την αύξηση του ΑΕΠ της ευρωζώνης κατά μόλις 0,1 ή 0,2 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως κατά τα επόμενα πέντε χρόνια.
Ωστόσο, η δημοσιονομική πολιτική θα αποτελέσει μεγαλύτερη τροχοπέδη σε ορισμένες χώρες.
Η Ιταλία και η Γαλλία θα μπορούσαν να πιεστούν να περιορίσουν την πολιτική τους κατά 1% του ΑΕΠ ή και περισσότερο ετησίως.
Οι μεσοπρόθεσμοι δημοσιονομικοί στόχοι για την Ιταλία - συμπεριλαμβανομένου ενός πρωτογενούς δημοσιονομικού πλεονάσματος ίσως γύρω στο 4% του ΑΕΠ - είναι πιθανό να είναι ιδιαίτερα δύσκολο να επιτευχθούν.
Αυτό θα μπορούσε να αναζωπυρώσει το αντιευρωπαϊκό συναίσθημα και να ενθαρρύνει τις εθνικιστικές κυβερνήσεις να συγκρουστούν με την Επιτροπή για τη δημοσιονομική πολιτική.
Η εμπειρία δείχνει ότι τέτοιες συγκρούσεις τείνουν να προκαλούν σημαντική διεύρυνση των περιθωρίων των ομολόγων», εξηγούν οι αναλυτές.
Πολιτικοί κίνδυνοι
Όπως σημειώνει η Capital Economics, επί του παρόντος, τα περισσότερα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα στις μεγάλες οικονομίες της ευρωζώνης έχουν περιορίσει τη ρητορική τους κατά του ευρώ.
Αλλά οι συμπεριφορές αυτές θα μπορούσαν να επιστρέψουν.
Και ακόμη και αν δεν επανέλθουν, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάπου στην πορεία μια κυβέρνηση να αντιδράσει στις περικοπές του προϋπολογισμού που της επιβάλλει η ΕΕ. Επομένως, υπάρχει ο κίνδυνος μιας νέας αύξησης των spreads των ομολόγων στην Ιταλία και σε μερικές άλλες χώρες στο μέλλον.
www.bankingnews.gr
Το
Σχόλια αναγνωστών