Η σκέψη εκείνη την εποχή ήταν ότι οι αξιολογήσεις των αφρικανικών χωρών θα βελτιωνόταν και το κόστος δανεισμού τους θα μειωνόταν
Ο ρόλος των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης στην πανωλεθρία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος το 2008, έχει γίνει ακόμη και αντικείμενο τανιών, όπως το «Big Short».
Ακόμη και στα απόνερα της παγκόσμιας κρίσης που προκάλεσαν την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, οι οίκοι αξιολόγησης συνέχισαν να αποτελούν για «άγνωστο» λόγο τους διαμορφωτές της οικονομικής πολιτικής των κρατών (εδώ στην Ελλάδα το ζήσαμε, με τις κυβερνήσεις να ζητιανεύουν... αναβαθμίσεις).
Ένα μάτσο γιάπηδες σε γραφείο της Νέας Υόρκης, να επηρεάζουν ενεργά τους τόκους αποπληρωμής χρέους και να στερούν πολύτιμους πόρους από τους λαούς.
Η ιστορία ωστόσο δεν σταμάτησε στην κρίση της Ευρωζώνης και συνεχίζεται, με επόμενο σταθμό της ανικανότητας των οίκων αξιολόγησης, την πολυ-ταλανιζόμενη Αφρική.
Ακούγοντας συμβουλές έξωθεν, οι χώρες αυτές αποφάσισαν να βγουν στις διεθνείς κεφαλιαγορές τα τελευταία χρόνια να να δανειστούν μέσω ομολόγων τα κεφάλαια που θα τους επέτρεπαν να επενδύσουν σε καίριας σημασίας έργα που θα μείωναν τη φτώχεια.
Όπως αναφέρει σε αφιερωμά του το Reuters, οι τρεις μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας που εδρεύουν στις ΗΠΑ -S&P Global Ratings, Moody's Ratings και Fitch Ratings, οι οποίοι μαζί αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% των παγκόσμιων αξιολογήσεων- έδωσαν στις περισσότερες χώρες βαθμολογίες χαμηλότερης επενδυτικής βαθμίδας, δηλαδή «junk»: αυτές οι χαμηλές βαθμολογίες σήμαιναν ότι οι χώρες έπρεπε να πληρώσουν υψηλότερα επιτόκια στα ομόλογά τους για να προσελκύσουν επενδυτές.
Η σκέψη εκείνη την εποχή ήταν ότι οι αξιολογήσεις των αφρικανικών χωρών θα βελτιωνόταν και το κόστος δανεισμού τους θα μειωνόταν, καθώς οι αναπτυσσόμενες οικονομίες τους επέτρεπαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους και να επενδύσουν στην ανάπτυξη.
Ωστόσο, αντίθετα, η ώθηση για αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας έθεσε αυτά τα κράτη σε μια πορεία προς το χρέος που πολλοί δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, περισσότερες από δώδεκα χώρες της υποσαχάριας περιοχής δανείστηκαν σχεδόν 200 δισεκ. δολάρια από ξένους επενδυτές ομολόγων, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Καθώς τα οικονομικά των κρατών κατέρρευσαν, οι Αφρικανοί ηγέτες επιτέθηκαν στους οίκους αξιολόγησης με ισχυρισμούς ότι οι εταιρείες ήταν προκατειλημμένες στις αξιολογήσεις τους.
«Το Reuters δεν βρήκε στοιχεία συστημικής μεροληψίας στις αξιολογήσεις των Big Three για την περιοχή. Αντίθετα, η κρίση χρέους της Αφρικής υπογραμμίζει τις πιθανές παγίδες όταν οι εξελιγμένες χρηματοπιστωτικές αγορές συναντούν φτωχές χώρες που είναι πρόθυμες για ανάπτυξη», σχολιάζει το πρακτορείο.
«Μετά από δεκάδες συνεντεύξεις με νυν και πρώην υπαλλήλους του Big Three, μεγάλους επενδυτές και αξιωματούχους με κυβερνητικούς και πολυεθνικούς οργανισμούς, μαζί με μια ανασκόπηση εκατοντάδων σελίδων ρυθμιστικών και νομικών καταθέσεων, το Reuters διαπίστωσε ότι οι τρεις μεγάλοι δεν ήταν πλήρως προετοιμασμένοι για τις προκλήσεις της αξιολόγησης μιας περιοχής γεμάτη φτώχεια και άγνωστη με τις εν λόγω διαδικασίες, και ότι πολλά από τα εμπλεκόμενα έθνη δεν ήταν έτοιμα για τον χείμαρρο των μετρητών που ξεκλείδωσαν οι αξιολογήσεις τους
Το αποτέλεσμα: Δισεκατομμύρια δολάρια που προορίζονται να πληρώσουν για τις εξαιρετικά απαραίτητες βελτιώσεις στις υποδομές, την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη πηγαίνουν τώρα σε πληρωμές τόκων. Ο μέσος λόγος χρέους της υποσαχάριας Αφρικής έχει σχεδόν διπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία — από 30% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος στα τέλη του 2013 σε σχεδόν 60% το 2022. Η περιοχή έχει σήμερα το υψηλότερο ποσοστό ακραίας φτώχειας στον κόσμο», υπογραμμίζει το Reuters.
Ενδεικτικά, δείτε τι συνέβη στην Γκάνα, μια κορυφαία παραγωγό κακάο. Πτώχευσε το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού χρέους της το 2022, αφού το αυξανόμενο κόστος χρέους ώθησε τη Moody’s να μειώσει την πιστοληπτική της ικανότητα. Εκείνη την εποχή, η Γκάνα ανέφερε ότι οι πληρωμές τόκων της κατανάλωναν έως και το 100% των κρατικών εσόδων.
Μετά την υποβάθμιση, το υπουργείο Οικονομικών της Γκάνας έβαλε στο στόχαστρο τον Moody's, εκδίδοντας μια δήλωση στην οποία ισχυρίστηκε «θεσμοποιημένη μεροληψία» και δήλωσε: «Θα συνεχίσουμε ενεργά να υποστηρίζουμε την παγκόσμια κατακραυγή εναντίον αυτού του Λεβιάθαν». Το υπουργείο κατονόμασε δημόσια την επικεφαλής αναλυτή με έδρα το Παρίσι για την Γκάνα και τον προϊστάμενό της.
Νωρίτερα, η πτώση των τιμών του πετρελαίου και άλλων εμπορευμάτων στα τέλη του 2014 παρέσυρε την αξία πολλών αφρικανικών νομισμάτων, καθιστώντας την αποπληρωμή των ομολόγων σε δολάρια ακόμη πιο ακριβή. Η οικονομική ανάπτυξη της Γκάνας κατέρρευσε σε περίπου 2% το 2015. Εκείνο το έτος, η κυβέρνηση της Γκάνας, αντιμέτωπη με μια συμπίεση μετρητών, έλαβε δάνειο 918 εκατομμυρίων δολαρίων από το ΔΝΤ. Το 2016, οι πληρωμές τόκων για το δημόσιο χρέος κατανάλωναν περίπου το 36% των εσόδων. Η Νιγηρία μπήκε σε ύφεση.
Εν μέσω COVID, η οικονομία της Γκάνας σταμάτησε και οι πληρωμές του χρέους σύντομα κατέκλυσαν τις κρατικές δαπάνες. Το κόστος δανεισμού των ευρωομολόγων εκτινάχθηκε στα ύψη. Για να ελευθερώσει χρήματα για την εξυπηρέτηση του χρέους, η κυβέρνηση άρχισε να περικόπτει άλλες δαπάνες. Το Υπουργείο Ενέργειας, το οποίο βοήθησε στην επίβλεψη του έργου του φράγματος, παραπονέθηκε για «ανεπαρκή» κατανομή του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού για το 2021.
«Οι περισσότεροι μεγάλοι επενδυτές δεσμεύονται από κανονισμούς στις χώρες καταγωγής τους ή από τους δικούς τους κανόνες σχετικά με τις αξιολογήσεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για τη διαχείριση των συνταξιοδοτικών κεφαλαίων ή των επενδύσεων. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι δεν θα μπορούσαν να βασιστούν στις βαθμολογίες ενός αφρικανικού οργανισμού. Έτσι, προς το παρόν, οι αξιολογήσεις των Big Three είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι αφρικανικές χώρες μπορούν να προσεγγίσουν επενδυτές για να χρηματοδοτήσουν μεγάλα αναπτυξιακά έργα.
Πολλές αφρικανικές χώρες μετρούν τη μετα-αποικιακή τους ανεξαρτησία σε δεκαετίες και εξακολουθούν να χτίζουν τη χρηματοπιστωτική και οικονομική υποδομή που μπορεί να συμμετάσχει στις παγκόσμιες αγορές κεφαλαίων, δήλωσε ο Daniel Cash, αναπληρωτής καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο Aston στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, όπου διευθύνει μια πιστωτική πρόγραμμα έρευνας αξιολόγησης και έχει γράψει εκτενώς για τους οίκους αξιολόγησης.
«Αν η Αφρική θέλει να γίνει πραγματικά η ήπειρος που προβλέπεται να είναι, δεν μπορείτε να αποφύγετε τις κεφαλαιαγορές», είπε στο Reuters.
«Αυτός είναι ο μόνος τρόπος του κόσμου», πρόσθεσε...
www.bankingnews.gr
Ακόμη και στα απόνερα της παγκόσμιας κρίσης που προκάλεσαν την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, οι οίκοι αξιολόγησης συνέχισαν να αποτελούν για «άγνωστο» λόγο τους διαμορφωτές της οικονομικής πολιτικής των κρατών (εδώ στην Ελλάδα το ζήσαμε, με τις κυβερνήσεις να ζητιανεύουν... αναβαθμίσεις).
Ένα μάτσο γιάπηδες σε γραφείο της Νέας Υόρκης, να επηρεάζουν ενεργά τους τόκους αποπληρωμής χρέους και να στερούν πολύτιμους πόρους από τους λαούς.
Η ιστορία ωστόσο δεν σταμάτησε στην κρίση της Ευρωζώνης και συνεχίζεται, με επόμενο σταθμό της ανικανότητας των οίκων αξιολόγησης, την πολυ-ταλανιζόμενη Αφρική.
Ακούγοντας συμβουλές έξωθεν, οι χώρες αυτές αποφάσισαν να βγουν στις διεθνείς κεφαλιαγορές τα τελευταία χρόνια να να δανειστούν μέσω ομολόγων τα κεφάλαια που θα τους επέτρεπαν να επενδύσουν σε καίριας σημασίας έργα που θα μείωναν τη φτώχεια.
Όπως αναφέρει σε αφιερωμά του το Reuters, οι τρεις μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας που εδρεύουν στις ΗΠΑ -S&P Global Ratings, Moody's Ratings και Fitch Ratings, οι οποίοι μαζί αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% των παγκόσμιων αξιολογήσεων- έδωσαν στις περισσότερες χώρες βαθμολογίες χαμηλότερης επενδυτικής βαθμίδας, δηλαδή «junk»: αυτές οι χαμηλές βαθμολογίες σήμαιναν ότι οι χώρες έπρεπε να πληρώσουν υψηλότερα επιτόκια στα ομόλογά τους για να προσελκύσουν επενδυτές.
Η σκέψη εκείνη την εποχή ήταν ότι οι αξιολογήσεις των αφρικανικών χωρών θα βελτιωνόταν και το κόστος δανεισμού τους θα μειωνόταν, καθώς οι αναπτυσσόμενες οικονομίες τους επέτρεπαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους και να επενδύσουν στην ανάπτυξη.
Ωστόσο, αντίθετα, η ώθηση για αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας έθεσε αυτά τα κράτη σε μια πορεία προς το χρέος που πολλοί δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, περισσότερες από δώδεκα χώρες της υποσαχάριας περιοχής δανείστηκαν σχεδόν 200 δισεκ. δολάρια από ξένους επενδυτές ομολόγων, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Καθώς τα οικονομικά των κρατών κατέρρευσαν, οι Αφρικανοί ηγέτες επιτέθηκαν στους οίκους αξιολόγησης με ισχυρισμούς ότι οι εταιρείες ήταν προκατειλημμένες στις αξιολογήσεις τους.
«Το Reuters δεν βρήκε στοιχεία συστημικής μεροληψίας στις αξιολογήσεις των Big Three για την περιοχή. Αντίθετα, η κρίση χρέους της Αφρικής υπογραμμίζει τις πιθανές παγίδες όταν οι εξελιγμένες χρηματοπιστωτικές αγορές συναντούν φτωχές χώρες που είναι πρόθυμες για ανάπτυξη», σχολιάζει το πρακτορείο.
«Μετά από δεκάδες συνεντεύξεις με νυν και πρώην υπαλλήλους του Big Three, μεγάλους επενδυτές και αξιωματούχους με κυβερνητικούς και πολυεθνικούς οργανισμούς, μαζί με μια ανασκόπηση εκατοντάδων σελίδων ρυθμιστικών και νομικών καταθέσεων, το Reuters διαπίστωσε ότι οι τρεις μεγάλοι δεν ήταν πλήρως προετοιμασμένοι για τις προκλήσεις της αξιολόγησης μιας περιοχής γεμάτη φτώχεια και άγνωστη με τις εν λόγω διαδικασίες, και ότι πολλά από τα εμπλεκόμενα έθνη δεν ήταν έτοιμα για τον χείμαρρο των μετρητών που ξεκλείδωσαν οι αξιολογήσεις τους
Το αποτέλεσμα: Δισεκατομμύρια δολάρια που προορίζονται να πληρώσουν για τις εξαιρετικά απαραίτητες βελτιώσεις στις υποδομές, την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη πηγαίνουν τώρα σε πληρωμές τόκων. Ο μέσος λόγος χρέους της υποσαχάριας Αφρικής έχει σχεδόν διπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία — από 30% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος στα τέλη του 2013 σε σχεδόν 60% το 2022. Η περιοχή έχει σήμερα το υψηλότερο ποσοστό ακραίας φτώχειας στον κόσμο», υπογραμμίζει το Reuters.
Ενδεικτικά, δείτε τι συνέβη στην Γκάνα, μια κορυφαία παραγωγό κακάο. Πτώχευσε το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού χρέους της το 2022, αφού το αυξανόμενο κόστος χρέους ώθησε τη Moody’s να μειώσει την πιστοληπτική της ικανότητα. Εκείνη την εποχή, η Γκάνα ανέφερε ότι οι πληρωμές τόκων της κατανάλωναν έως και το 100% των κρατικών εσόδων.
Μετά την υποβάθμιση, το υπουργείο Οικονομικών της Γκάνας έβαλε στο στόχαστρο τον Moody's, εκδίδοντας μια δήλωση στην οποία ισχυρίστηκε «θεσμοποιημένη μεροληψία» και δήλωσε: «Θα συνεχίσουμε ενεργά να υποστηρίζουμε την παγκόσμια κατακραυγή εναντίον αυτού του Λεβιάθαν». Το υπουργείο κατονόμασε δημόσια την επικεφαλής αναλυτή με έδρα το Παρίσι για την Γκάνα και τον προϊστάμενό της.
Νωρίτερα, η πτώση των τιμών του πετρελαίου και άλλων εμπορευμάτων στα τέλη του 2014 παρέσυρε την αξία πολλών αφρικανικών νομισμάτων, καθιστώντας την αποπληρωμή των ομολόγων σε δολάρια ακόμη πιο ακριβή. Η οικονομική ανάπτυξη της Γκάνας κατέρρευσε σε περίπου 2% το 2015. Εκείνο το έτος, η κυβέρνηση της Γκάνας, αντιμέτωπη με μια συμπίεση μετρητών, έλαβε δάνειο 918 εκατομμυρίων δολαρίων από το ΔΝΤ. Το 2016, οι πληρωμές τόκων για το δημόσιο χρέος κατανάλωναν περίπου το 36% των εσόδων. Η Νιγηρία μπήκε σε ύφεση.
Εν μέσω COVID, η οικονομία της Γκάνας σταμάτησε και οι πληρωμές του χρέους σύντομα κατέκλυσαν τις κρατικές δαπάνες. Το κόστος δανεισμού των ευρωομολόγων εκτινάχθηκε στα ύψη. Για να ελευθερώσει χρήματα για την εξυπηρέτηση του χρέους, η κυβέρνηση άρχισε να περικόπτει άλλες δαπάνες. Το Υπουργείο Ενέργειας, το οποίο βοήθησε στην επίβλεψη του έργου του φράγματος, παραπονέθηκε για «ανεπαρκή» κατανομή του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού για το 2021.
«Οι περισσότεροι μεγάλοι επενδυτές δεσμεύονται από κανονισμούς στις χώρες καταγωγής τους ή από τους δικούς τους κανόνες σχετικά με τις αξιολογήσεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για τη διαχείριση των συνταξιοδοτικών κεφαλαίων ή των επενδύσεων. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι δεν θα μπορούσαν να βασιστούν στις βαθμολογίες ενός αφρικανικού οργανισμού. Έτσι, προς το παρόν, οι αξιολογήσεις των Big Three είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι αφρικανικές χώρες μπορούν να προσεγγίσουν επενδυτές για να χρηματοδοτήσουν μεγάλα αναπτυξιακά έργα.
Πολλές αφρικανικές χώρες μετρούν τη μετα-αποικιακή τους ανεξαρτησία σε δεκαετίες και εξακολουθούν να χτίζουν τη χρηματοπιστωτική και οικονομική υποδομή που μπορεί να συμμετάσχει στις παγκόσμιες αγορές κεφαλαίων, δήλωσε ο Daniel Cash, αναπληρωτής καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο Aston στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, όπου διευθύνει μια πιστωτική πρόγραμμα έρευνας αξιολόγησης και έχει γράψει εκτενώς για τους οίκους αξιολόγησης.
«Αν η Αφρική θέλει να γίνει πραγματικά η ήπειρος που προβλέπεται να είναι, δεν μπορείτε να αποφύγετε τις κεφαλαιαγορές», είπε στο Reuters.
«Αυτός είναι ο μόνος τρόπος του κόσμου», πρόσθεσε...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών