γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ο Πανιώνιος, το έχω πει και γράψει συχνά ως σωματείο είναι κάτι διαφορετικό. Υπάρχει μια αύρα στο γήπεδο, στην Πλατεία, σε ολόκληρη τη συνοικία, ένα αθλητικό άρωμα το οποίο αναδύεται μέσα από κάθε κουβέντα για τον «Ιστορικό».
Σχετικά Άρθρα
Ο Αντώνης Μανίκας στο BN Sports για τον αείμνηστο Ούρμπεν Μπραμς: «Έτσι έκανε την διαφορά – Του είμαι ευγνώμων»!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Πρώτα από όλα ο Πανιώνιος είναι θρησκεία για αυτούς που τον αγαπάνε και τον ακολουθούν. Και αυτή η ομάδα που δεν κερδίζει συνέχεια, που δεν κατακτά τίτλους διαρκώς, που δεν είχε ποτέ την εύνοια του κατεστημένου, στηρίζεται σε αυτή τη διαφορετικότητα. Και η είδηση πως έφυγε από τη ζωή ο μακροβιότερος προπονητής σε συνεχόμενες σεζόν που κάθισε στον πάγκο του ο Βέλγος Μπραμς μας έφερε σε όλους που τον ζήσαμε στιγμές σπάνιες στο μυαλό!
Η κίνηση να βραβευτεί το 2009 από τη διοίκηση του Κωνσταντίνου Τσακίρη ξάφνιασε ευχάριστα όλους μας! Και το άξιζε ο Ουρμπέν, ο κορυφαίος ξένος προπονητής που κάθισε στον πάγκο του Πανιωνίου από άποψη βιογραφικού αλλά και τακτικής προσέγγισης.
Όταν ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του '80 στη Νέα Σμύρνη, ο Πανιώνιος, όπως και οι πιο πολλές ελληνικές ομάδες, έπαιζε με 4-4-2 ή 4-3-3. Βδομάδα έμπαινε, βδομάδα έβγαινε, αυτό ήταν το σύστημα και δεν άλλαζε, αφού οι παίκτες ήταν με ελάχιστες εξαιρέσεις οι ίδιοι, οπότε δεν υπήρχε και λόγος να τους βγάζεις από τις συνήθειες τους! Άλλωστε τα προηγούμενα χρόνια ο Πανιώνιος είχε βιώσει δύο σερί δραματικές χρονιές και σώθηκε μέσα από μπαράζ, μία φορά το 1983 νικώντας τον Μακεδονικό και 12 μήνες μετά τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Ο Μπραμς είχε τον πολύ δύσκολο ρόλο να αλλάξει αντιλήψεις. Να κάνει μερικά γέρικα σκυλιά να μάθουν καινούργια κόλπα, όπως τον αείμνηστο Μήτσο Μαυρίκη που έβαλε 11 γκολ παίζοντας μόνος στην κορυφή το 1985-86, κάτι που κατάφερε αναγεννώντας και τον Θωμά Μαύρο με 16 γκολ το 1987-88 μόλις συγκρούστηκε με τον Αλέφαντο στην ΑΕΚ. Πέτυχε να μετατρέψει μια εύθραυστη αγωνιστική νοοτροπία σε χαλύβδινη, με πίστη για τη νίκη και δοκίμασε να αγωνιστεί με 4-5-1, το σύστημα, δηλαδή, της Γαλλίας του Ινταλγκό που πήρε το Euro το 1984. Τόλμησε να μετατρέψει το κλασικό 4-4-2, αλλά με ρόμβο που εκείνη την εποχή είχε κάνει μόδα η εθνική Βελγίου του Γκι Τάις, η οποία έφτασε στα ημιτελικά του Μουντιάλ το 1986, και έτσι ο Τεοντόρ Μπαρζόφ του έβαλε 12 γκολ ως κρυφός κυνηγός, όπως και ο Άγγλος (πρώην αρχηγός της εθνικής Ελπίδων της Αγγλίας) Γκάρι Όουεν με τις ιδιοφυείς πάσες που επίσης βρήκε δίχτυα δέκα φορές τη χρονιά (1986-87) που φόρεσε την κυανέρυθρη φανέλα.
Ο Μπραμς είχε για δύο χρονιές το μικρότερο ρόστερ, με μόλις 20 επαγγελματίες παίκτες, από οποιονδήποτε άλλο συνάδελφό του στην Α' Εθνική, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να δημιουργήσει μία αληθινή ομάδα. Και έβγαλε παιδιά από τις ακαδημίες, όπως ο Σπύρος Μαραγκός, τα οποία έφτασαν μέχρι την Εθνική ομάδα ακριβώς επειδή δεν φοβόταν να τα ρίξει στα βαθιά. Πήρε στα χέρια του τον Νίκο Τσιαντάκη ως ταλέντο που κανείς δεν του είχε δουλέψει τις αδυναμίες και σε μία τριετία τον έκανε ένα από τα καλύτερα εξτρέμ στην Ελλάδα, προσαρμόζοντας επάνω του την ομάδα ανάλογα με την πλευρά, ήθελε να ρίξει βάρος στο παιχνίδι!
Κάποιοι θεωρούν τον Τζο Μάλετ τον κορυφαίο ξένο προπονητή που πέρασε από τη Νέα Σμύρνη, αλλά επειδή σε αυτά τα πράγματα τα πάντα είναι υποκειμενικά στέκομαι πιο πολύ στο πόσο άλλαξε τη νοοτροπία και τον αγωνιστικό προσανατολισμό μίας ομάδας καταρρακωμένης.
Ο Τζο Μάλετ, όταν ήρθε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1970, ήταν τυχερός διότι βρήκε μία καλά οργανωμένη και γυμνασμένη ομάδα από τον Ντέζο Μπούτζακ. Με την αγγλική λογική του δήλωσε ευθαρσώς ότι ο Πανιώνιος θα πήγαινε ακόμα και για πρωτάθλημα και έκανε πράξη τα λόγια του, αφού οι «κυανέρυθροι» πλησίασαν πιο κοντά από ποτέ στο να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Η δεύτερη θέση πίσω από την ΑΕΚ και το χάλκινο παπούτσι στην Ευρώπη από τον Γιώργο Δέδε είναι στιγμές χαραγμένες στη μνήμη των Νεοσμυρνιωτών ενώ ο Μάλετ άφησε και μια σημαντική παρακαταθήκη στον σύλλογο: τον πιτσιρικά Θωμά Μαύρο, που τον έριξε τον Φλεβάρη του 1971, μόλις 16 χρόνων, στη μάχη με φανέλα βασικού!
Ο Ουρμπέν Μπραμς, αντίθετα, έκανε θαύματα μετατρέποντας ακόμα και ρολίστες σε πρωταγωνιστές! Όποιοι τον γνωρίσαμε δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε ποτέ!
www.bnsports.gr
Σχόλια αναγνωστών