Krugman (Νόμπελ Οικονομίας): «Η Γερμανία υποκρίνεται, είναι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του Putin» - Η αναφορά στην Ελλάδα

Σφοδρά «πυρά» εξαπέλυσε ο νομπελίστας Οικονομίας Paul Krugman κατά της Γερμανίας και τη στάση της απέναντι στο θέμα του ρωσικού φυσικού αερίου.
Ο αμερικανός οικονομολόγος έκανε μάλιστα λόγο για μια «επαίσχυντη» και «απίστευτα υποκριτική στάση της χώρας» απέναντι στην Ρωσία δεδομένης όπως είπε της πρόσφατης γερμανικής ιστορίας.
Όπως προσθέτει: «Η Γερμανία – της οποίας οι πολιτικοί και επιχειρηματικοί ηγέτες επιμένουν ότι δεν μπορούν να κάνουν χωρίς το ρωσικό φυσικό αέριο, αν και πολλοί από τους Γερμανούς οικονομολόγους διαφωνούν – στην πραγματικότητα έχει γίνει ο κύριος υποστηρικτής (enabler) του Putin»
Μάλιστα σύμφωνα με τον Krugmam η Γερμανία είχε δεχθεί προειδοποιήσεις εδώ και δεκαετίες αναφορικά με τους κινδύνους της εξάρτησης από το ρωσικό αέριο. Ωστόσο οι Γερμανοί ηγέτες, επικεντρωμένοι καθώς ήταν στα βραχυπρόθεσμα οφέλη της φθηνής ενέργειας, αγνόησαν αυτές τις προειδοποιήσεις. Για του λόγου το αληθές, την παραμονή του πολέμου στην Ουκρανία, το 55% του γερμανικού φυσικού αερίου προερχόταν από τη Ρωσία.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μια ταχεία διακοπή ή μεγάλη μείωση αυτών των ροών ρωσικού αερίου θα ήταν τώρα επώδυνη για τη Γερμανία, γράφει ο ίδιος σε άρθρο άποψης στους New York Times.

Εφικτό ένα γερμανικό embargo; 

Όπως εκτιμά ο νομπελίστας, ένα γερμανικό embargo στο ρωσικό φυσικό αέριο θα ήταν μεν δύσκολο αλλά «εφικτό», επικαλούμενος την εκτίμηση εκ των μελών του Συμβουλίου των «σοφών» της γερμανικής οικονομίας.
«Δυστυχώς οι πολιτικοί ηγέτες της Γερμανίας, του ιδίου του καγκελάριου Scholz συμπεριλαμβανομένου, έχουν πάρει το μέρος των φοβικών».
 Οι αποκαλύψεις των ρωσικών θηριωδιών στην Ουκρανία τους ανάγκασαν να παραδεχθούν πως κάτι πρέπει να γίνει, πλην όμως ακόμη και όσοι αναγνωρίζουν αυτήν την ανάγκη δεν δείχνουν να βιάζονται.

Δάσκαλε που εδίδασκες....

Συνεχίζοντας ο Αμερικανός κάνει αναφορά στα χρόνια της λιτότητας, υπενθυμίζοντας τη συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι σε χώρες της Νότιας Ευρώπης, όπως η Ελλάδα:
«Αυτό που μου κάνει εντύπωση», λέει ο Krugman στο άρθρο του, «είναι η αντίθεση ανάμεσα στην τρέχουσα απροθυμία της Γερμανίας να κάνει μέτριες θυσίες μπροστά στα φρικτά εγκλήματα του πολέμου, και στις τεράστιες θυσίες που ζήτησε η Γερμανία από άλλες χώρες κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους πριν από μια δεκαετία».
Οι Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν σπεύσει τότε να κατηγορήσουν τις χώρες της νότιας Ευρώπης για τα δικά τους δεινά, επιμένοντας πως φταίνε εκείνες επειδή υπήρξαν δημοσιονομικά ανεύθυνες και πως εκείνες, ως εκ τούτου, έπρεπε να πληρώσουν το τίμημα, θυμίζει ο Κρούγκμαν μέσα από το άρθρο του.
Όπως αποδείχθηκε ωστόσο, σύμφωνα με τον νομπελίστα Αμερικανό οικονομολόγο, εκείνη η γερμανική διάγνωση ήταν σε μεγάλο βαθμό λανθασμένη.
«Το κόστος δανεισμού έπεσε, ακόμη και για την Ελλάδα, αφού ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είπε «ό,τι χρειαστεί» υποδηλώνοντας ότι η τράπεζα, εάν χρειαστεί, θα παρέμβει για να αγοράσει το χρέος των προβληματικών οικονομιών», συνεχίζει στην ανάλυσή του ο Krugman.



«Ωστόσο, η Γερμανία πρωτοστάτησε στην απαίτηση από τα κράτη-οφειλέτες να επιβάλουν ακραία μέτρα λιτότητας, ειδικά περικοπές δαπανών, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο είναι το οικονομικό κόστος. Και αυτό το κόστος ήταν τεράστιο: Μεταξύ 2009 και 2013 η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 21%, ενώ το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε στο 27%», όπως γράφει ο Κρούγκμαν στην ανάλυσή του.
Η Γερμανία, ενώ άλλοτε «ήταν πρόθυμη να επιβάλει οικονομική και κοινωνική καταστροφή σε χώρες που ισχυριζόταν πως ήταν ανεύθυνες στον δανεισμό τους», τώρα «δεν είναι πρόθυμη η ίδια να αναλάβει πολύ μικρότερο κόστος παρά την αδιαμφισβήτητη ανευθυνότητα των δικών της προηγούμενων ενεργειακών πολιτικών».
«Αισθάνομαι ότι η Γερμανία έλαβε πολύ περισσότερες και σαφέστερες προειδοποιήσεις σχετικά με την απερίσκεπτη εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο από ό,τι η Ελλάδα για τον δανεισμό της πριν από την κρίση», σημειώνει ο Κρούγκμαν. «Ωστόσο, φαίνεται ότι η περίφημη προθυμία της Γερμανίας να αντιμετωπίσει την οικονομική πολιτική ως παιχνίδι ηθικής ισχύει μόνο όταν αφορά άλλες χώρες, όχι την ίδια.»
«Για να είμαστε δίκαιοι», συνεχίζει ο Αμερικανός, «η Γερμανία έχει πια απομακρυνθεί από την αρχική απροθυμία της να βοηθήσει την Ουκρανία». 
«Ίσως η συνειδητοποίηση ότι η άρνηση διακοπής της ροής ρωσικού φυσικού αερίου κάνει τη Γερμανία de facto συνένοχη σε μαζικές δολοφονίες να είναι τελικά αρκετή για να προκαλέσει πραγματική δράση.»

www.bankingnews.gr