Αυτή τη φορά υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά που θα πρέπει να δώσει ένα μάθημα σε όποιον ενδιαφέρεται για την πολιτική σταθερότητα της Ευρώπης: η Γερμανία βρίσκεται στο επίκεντρο της καταιγίδας
Είναι "μεθυστικοί καιροί" για την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, αναφέρει το Politico, σε ανάλυσή του για την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
Η εκτίναξη της παράνομης μετανάστευσης, η αναιμική οικονομία και ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι από τους βασικούς λόγους που έχουν έρθει τα κόμματα της Ακροδεξιάς στο προσκήνιο - και σε ορισμένες χώρες στην κυβέρνηση - τροφοδοτώντας φόβους σε ορισμένες πλευρές για μια τεκτονική μετατόπιση προς τα δεξιά στο πολιτικό τοπίο της Ευρώπης.
Οι Αδελφοί της Ιταλίας της Giorgia Meloni βρίσκονται ήδη στην εξουσία, ενώ το Εθνικό Ράλι της Γαλλίας απέχει μόλις 1 ποσοστιαία μονάδα από το να είναι το κορυφαίο κόμμα της χώρας στις δημοσκοπήσεις.
Και όσο και να απορρίπτουν μερικοί τη διάρκεια της ανόδου, είναι χρήσιμο να αναλογιστεί κανείς ότι τα πιο επιτυχημένα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, είτε στην Ολλανδία, στην Αυστρία ή στη Σκανδιναβία, έχουν μακρά ιστορία εκλογικής επιτυχίας που ακολουθείται από εσωτερικό διχασμό και θεαματική κατάρρευση, αναφέρει το Politico.
Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά
Ωστόσο, αυτή τη φορά υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά που θα πρέπει να δώσει ένα μάθημα σε όποιον ενδιαφέρεται για την πολιτική σταθερότητα της Ευρώπης: η Γερμανία βρίσκεται στο επίκεντρο της καταιγίδας.
Είναι λογικό για τη Φινλανδία ή το Βέλγιο (το φλαμανδικό αυτονομιστικό κόμμα Vlaams Belang ηγείται των εκλογών) να στραφούν σε μια ακροδεξιά ράγα.
Όταν όμως αρχίσει να συμβαίνει στη Γερμανία, ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να κινητοποιηθούν οι υπόλοιποι χώροι.
Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, η υποστήριξη για το αντιμεταναστευτικό, φιλορωσικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) έχει σχεδόν διπλασιαστεί σε περισσότερο από 20% στο Poll of Polls του POLITICO.
Το κόμμα βρίσκεται τώρα στη δεύτερη θέση, μόλις πέντε ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τους κεντροδεξιούς Χριστιανοδημοκράτες.
Το καλοκαίρι, το AfD πέτυχε επίσης να διευρύνει το προβάδισμά του έναντι των Σοσιαλδημοκρατών του Καγκελαρίου Olaf Scholz.
Μεγάλο μέρος της πρόσφατης δημοτικότητας του AfD μπορεί να αποδοθεί στις συνεχιζόμενες εσωτερικές διαμάχες και την αταξία στον συνασπισμό του Scholz με τους Πράσινους και τους φιλελεύθερους Ελεύθερους Δημοκράτες.
Τα μέλη της Συμμαχίας έχουν διαφωνίες για τα πάντα, από την κλιματική πολιτική έως τις επιδοτήσεις της παιδικής πρόνοιας από τότε που ανέλαβαν τα καθήκοντά τους στα τέλη του 2021.
Ο ρόλος της παράνομης μετανάστευσης
Έτσι, ο κύριος μοχλός της επιτυχίας του AfD είναι το ίδιο ζήτημα που καθόρισε τα ακροδεξιά κόμματα σε ολόκληρη την Ευρώπη για μια γενιά: η μετανάστευση.
Μια δραματική αύξηση της παράνομης μετανάστευσης συνόδευσε την άνοδο του AfD, τροφοδοτώντας τις ανησυχίες πολλών στη χώρα ότι η κυβερνώσα τάξη έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο των συνόρων της Γερμανίας.
Η γερμανική αστυνομία έχει συλλάβει περίπου 43.000 μετανάστες που επιδίωκαν να εισέλθουν παράνομα στη Γερμανία μέχρι στιγμής φέτος - μια αύξηση άνω του 50% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι.
Είναι μια ασφαλής υπόθεση ότι πολλοί περισσότεροι το καταφέρνουν.
Η άνοδος, που αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τη γερμανική εφημερίδα Bild, ήταν ιδιαίτερα έντονη στα σύνορα της Γερμανίας με την Πολωνία, όπου οι διελεύσεις αυξήθηκαν περισσότερο από 140%.
«Έχουμε χάσει τον έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης», δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο Michael Stübgen, το εσωτερικό του ανατολικού κρατιδίου του Βραδεμβούργου της Γερμανίας.
Την ίδια στιγμή, η Γερμανία έχει δει μια αξιοσημείωτη αύξηση του βίαιου εγκλήματος, το οποίο αυξήθηκε περισσότερο από 20% πέρυσι.
Πολλοί Γερμανοί βλέπουν μια σύνδεση μεταξύ των αυξανόμενων επιπέδων εγκληματικότητας και της μετανάστευσης.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας, οι αλλοδαποί, που αποτελούν περίπου το 16% του πληθυσμού των 83 εκατομμυρίων της Γερμανίας, αντιπροσώπευαν περίπου το ένα τρίτο όλων των υπόπτων για εγκλήματα που καταγράφηκαν το 2022.
Η αντίληψη ότι οι μετανάστες αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τη δημόσια ασφάλεια τροφοδοτείται από σχεδόν καθημερινές αναφορές φρικτών εγκλημάτων στα οποία οι ξένοι είναι οι κύριοι ύποπτοι, όπως δύο πρόσφατοι ομαδικοί βιασμοί στο Βερολίνο.
Αν και η σύνδεση (πραγματική και αντιληπτή) μεταξύ του εγκλήματος και της μετανάστευσης ήταν εδώ και καιρό βασικός πυλώνας για το AfD, αυτό που είναι διαφορετικό τώρα είναι ότι η τρέχουσα επανάληψη της συζήτησης συμβαίνει καθώς η Γερμανία αντιμετωπίζει τη χειρότερη οικονομική της ύφεση εδώ και χρόνια, κάτι που ορισμένοι οικονομολόγοι θα μπορούσαν να ανησυχήσουν.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία
Και εδώ έρχεται ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Αν και το κόμμα είχε πάντα μια ήπια θέση για τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Putin, η κύρια κουβέντα του σχετικά με την αντίθεσή του στον πόλεμο είναι ότι στραγγαλίζει την οικονομία της Γερμανίας, τόσο λόγω της απώλειας των εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου όσο και των επιπτώσεων των δυτικών κυρώσεων στις γερμανικές εξαγωγές.
Ενώ η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη, η ρητορική του AfD αντηχεί σε μεγάλες περιοχές της χώρας, ειδικά στην πρώην κομμουνιστική ανατολή, όπου το κόμμα έχει άνετο προβάδισμα σε πολλούς τομείς.
Μια εξήγηση για το γιατί το AfD δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει τον τρόπο με τον οποίο παρόμοια κόμματα αλλού στην Ευρώπη έχουν κάνει είναι ότι παρά τη γοητεία του αντικαθεστωτικού, νατιβιστικού μηνύματός του, η οικονομία της Γερμανίας έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ανθεκτική τα τελευταία χρόνια.
Με άλλα λόγια, ενώ πολλοί ψηφοφόροι μπορεί να μην επικρουτούσαν τη μεταναστευτική πολιτική της πρώην καγκελαρίου Angela Merkel, εξακολουθούσαν να βρίσκονται σε καλή κατάσταση και να μην στρέφονται προς το AfD.
Αλλά τώρα, η οικονομική ύφεση της Γερμανίας απειλεί να αλλάξει αυτή τη δυναμική για πρώτη φορά από την ίδρυση του AfD το 2013.
Ακόμη και χωρίς ηγέτη...
Αυτό που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό με την άνοδο του AfD είναι ότι το κόμμα δεν έχει το κύριο συστατικό που οδηγεί τα περισσότερα ακροδεξιά κόμματα στην επιτυχία: έναν χαρισματικό ηγέτη.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι το κόμμα δεν έχει καθόλου αρχηγό, πολύ λιγότερο κάποιον του διαμετρήματος της Meloni ή της Marine Le Pen.
Το δίδυμο στην κορυφή του κόμματος—Alice Weidel και Tino Chrupalla— είναι περισσότερο διαχειριστές παρά ηγέτες.
Η Weidel κατατάσσεται τακτικά στην τελευταία θέση των 10 «πιο σημαντικών πολιτικών» της Γερμανίας.
Ο Chrupalla δεν υπάρχει καν...
Η περίπτωση Höcke
Αυτή η αδυναμία έχει προκαλέσει φόβους στο πολιτικό κατεστημένο της Γερμανίας ότι μια από τις πιο ακραίες προσωπικότητες του κόμματος — ο Björn Höcke, ο ηγέτης του AfD στο ανατολικό κρατίδιο της Θουριγγίας — θα αναδειχθεί ως η κυρίαρχη φιγούρα του.
Σε αντίθεση με τους περισσότερους ηγέτες που ανέβηκαν στην εξουσία στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, όπως ο Ούγγρος Viktor Orbán ή ο Αυστριακός δεξιός Heinz-Christian Strache — ο Höcke δεν είναι πολιτικός οπορτουνιστής.
Ένας πρώην δάσκαλος που σπούδασε ιστορία και είναι εμποτισμένος στη γερμανική φιλοσοφία, ο Höcke είναι ένας αληθινός ιδεολόγος του οποίου οι απόψεις για τη φυλή και τη μετανάστευση θυμίζουν τη φασιστική ρητορική της δεκαετίας του 1930.
Στην πραγματικότητα, ένας Γερμανός εισαγγελέας στην Έσση διαπίστωσε τον περασμένο μήνα ότι διαδηλωτές αποκάλεσαν τον Höcke «Ναζί».
Αυτό ακολουθεί μια απόφαση του 2019 από ένα γερμανικό δικαστήριο ότι ο Höcke θα μπορούσε εύλογα να αναφέρεται ως «φασίστας» κατά τη διάρκεια μιας οργανωμένης διαμαρτυρίας.
Αν και ο Höcke δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο ευρύ κοινό, η παραμονή του στη βάση του κόμματος είναι σημαντική.
Σε ένα πρόσφατο συνέδριο του κόμματος, για παράδειγμα, ο Höcke πέτυχε να τοποθετήσει έναν από τους συνεργάτες του στην κορυφή της λίστας υποψηφίων του AfD για τις ευρωπαϊκές κοινοβουλευτικές εκλογές του επόμενου έτους.
Το μήνυμα του Höcke εκείνη την ημέρα: «Η ΕΕ πρέπει να πεθάνει για να ζήσει η αληθινή Ευρώπη».
Η περίπτωση της Αυστρίας
Στην Αυστρία, το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας (FPÖ), το οποίο ιδρύθηκε από πρώην Ναζί τη δεκαετία του 1950 και χρησίμευσε ως πρότυπο για το AfD, πρωτοστατεί στις εθνικές δημοσκοπήσεις από τον Νοέμβριο.
Αφού σημείωσε σημαντικά κέρδη σε μια σειρά πρόσφατων περιφερειακών εκλογών, το Κόμμα της Ελευθερίας είναι το φαβορί με μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει τις γενικές εκλογές του επόμενου έτους.
Αυτό είναι αξιοσημείωτο όχι μόνο επειδή η πλατφόρμα του αντικατοπτρίζει το AfD, αλλά επειδή εκείνη την εποχή το περασμένο καλοκαίρι, οι Αυστριακοί ήταν ακριβώς εκεί που βρίσκονται τώρα οι Γερμανοί στις κάλπες.
Ο ηγέτης του Κόμματος Ελευθερίας Herbert Kickl, ο οποίος όπως και ο Höcke πιστεύει αληθινά τη φιλοσοφία του κόμματός του, δεν έχει αφήσει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του: «Ο στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι ένας δικομματικός συνασπισμός είναι δυνατός μόνο με το FPÖ».
www.bankingnews.gr
Η εκτίναξη της παράνομης μετανάστευσης, η αναιμική οικονομία και ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι από τους βασικούς λόγους που έχουν έρθει τα κόμματα της Ακροδεξιάς στο προσκήνιο - και σε ορισμένες χώρες στην κυβέρνηση - τροφοδοτώντας φόβους σε ορισμένες πλευρές για μια τεκτονική μετατόπιση προς τα δεξιά στο πολιτικό τοπίο της Ευρώπης.
Οι Αδελφοί της Ιταλίας της Giorgia Meloni βρίσκονται ήδη στην εξουσία, ενώ το Εθνικό Ράλι της Γαλλίας απέχει μόλις 1 ποσοστιαία μονάδα από το να είναι το κορυφαίο κόμμα της χώρας στις δημοσκοπήσεις.
Και όσο και να απορρίπτουν μερικοί τη διάρκεια της ανόδου, είναι χρήσιμο να αναλογιστεί κανείς ότι τα πιο επιτυχημένα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, είτε στην Ολλανδία, στην Αυστρία ή στη Σκανδιναβία, έχουν μακρά ιστορία εκλογικής επιτυχίας που ακολουθείται από εσωτερικό διχασμό και θεαματική κατάρρευση, αναφέρει το Politico.
Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά
Ωστόσο, αυτή τη φορά υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά που θα πρέπει να δώσει ένα μάθημα σε όποιον ενδιαφέρεται για την πολιτική σταθερότητα της Ευρώπης: η Γερμανία βρίσκεται στο επίκεντρο της καταιγίδας.
Είναι λογικό για τη Φινλανδία ή το Βέλγιο (το φλαμανδικό αυτονομιστικό κόμμα Vlaams Belang ηγείται των εκλογών) να στραφούν σε μια ακροδεξιά ράγα.
Όταν όμως αρχίσει να συμβαίνει στη Γερμανία, ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να κινητοποιηθούν οι υπόλοιποι χώροι.
Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, η υποστήριξη για το αντιμεταναστευτικό, φιλορωσικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) έχει σχεδόν διπλασιαστεί σε περισσότερο από 20% στο Poll of Polls του POLITICO.
Το κόμμα βρίσκεται τώρα στη δεύτερη θέση, μόλις πέντε ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τους κεντροδεξιούς Χριστιανοδημοκράτες.
Το καλοκαίρι, το AfD πέτυχε επίσης να διευρύνει το προβάδισμά του έναντι των Σοσιαλδημοκρατών του Καγκελαρίου Olaf Scholz.
Μεγάλο μέρος της πρόσφατης δημοτικότητας του AfD μπορεί να αποδοθεί στις συνεχιζόμενες εσωτερικές διαμάχες και την αταξία στον συνασπισμό του Scholz με τους Πράσινους και τους φιλελεύθερους Ελεύθερους Δημοκράτες.
Τα μέλη της Συμμαχίας έχουν διαφωνίες για τα πάντα, από την κλιματική πολιτική έως τις επιδοτήσεις της παιδικής πρόνοιας από τότε που ανέλαβαν τα καθήκοντά τους στα τέλη του 2021.
Ο ρόλος της παράνομης μετανάστευσης
Έτσι, ο κύριος μοχλός της επιτυχίας του AfD είναι το ίδιο ζήτημα που καθόρισε τα ακροδεξιά κόμματα σε ολόκληρη την Ευρώπη για μια γενιά: η μετανάστευση.
Μια δραματική αύξηση της παράνομης μετανάστευσης συνόδευσε την άνοδο του AfD, τροφοδοτώντας τις ανησυχίες πολλών στη χώρα ότι η κυβερνώσα τάξη έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο των συνόρων της Γερμανίας.
Η γερμανική αστυνομία έχει συλλάβει περίπου 43.000 μετανάστες που επιδίωκαν να εισέλθουν παράνομα στη Γερμανία μέχρι στιγμής φέτος - μια αύξηση άνω του 50% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι.
Είναι μια ασφαλής υπόθεση ότι πολλοί περισσότεροι το καταφέρνουν.
Η άνοδος, που αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τη γερμανική εφημερίδα Bild, ήταν ιδιαίτερα έντονη στα σύνορα της Γερμανίας με την Πολωνία, όπου οι διελεύσεις αυξήθηκαν περισσότερο από 140%.
«Έχουμε χάσει τον έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης», δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο Michael Stübgen, το εσωτερικό του ανατολικού κρατιδίου του Βραδεμβούργου της Γερμανίας.
Την ίδια στιγμή, η Γερμανία έχει δει μια αξιοσημείωτη αύξηση του βίαιου εγκλήματος, το οποίο αυξήθηκε περισσότερο από 20% πέρυσι.
Πολλοί Γερμανοί βλέπουν μια σύνδεση μεταξύ των αυξανόμενων επιπέδων εγκληματικότητας και της μετανάστευσης.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας, οι αλλοδαποί, που αποτελούν περίπου το 16% του πληθυσμού των 83 εκατομμυρίων της Γερμανίας, αντιπροσώπευαν περίπου το ένα τρίτο όλων των υπόπτων για εγκλήματα που καταγράφηκαν το 2022.
Η αντίληψη ότι οι μετανάστες αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τη δημόσια ασφάλεια τροφοδοτείται από σχεδόν καθημερινές αναφορές φρικτών εγκλημάτων στα οποία οι ξένοι είναι οι κύριοι ύποπτοι, όπως δύο πρόσφατοι ομαδικοί βιασμοί στο Βερολίνο.
Αν και η σύνδεση (πραγματική και αντιληπτή) μεταξύ του εγκλήματος και της μετανάστευσης ήταν εδώ και καιρό βασικός πυλώνας για το AfD, αυτό που είναι διαφορετικό τώρα είναι ότι η τρέχουσα επανάληψη της συζήτησης συμβαίνει καθώς η Γερμανία αντιμετωπίζει τη χειρότερη οικονομική της ύφεση εδώ και χρόνια, κάτι που ορισμένοι οικονομολόγοι θα μπορούσαν να ανησυχήσουν.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία
Και εδώ έρχεται ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Αν και το κόμμα είχε πάντα μια ήπια θέση για τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Putin, η κύρια κουβέντα του σχετικά με την αντίθεσή του στον πόλεμο είναι ότι στραγγαλίζει την οικονομία της Γερμανίας, τόσο λόγω της απώλειας των εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου όσο και των επιπτώσεων των δυτικών κυρώσεων στις γερμανικές εξαγωγές.
Ενώ η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη, η ρητορική του AfD αντηχεί σε μεγάλες περιοχές της χώρας, ειδικά στην πρώην κομμουνιστική ανατολή, όπου το κόμμα έχει άνετο προβάδισμα σε πολλούς τομείς.
Μια εξήγηση για το γιατί το AfD δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει τον τρόπο με τον οποίο παρόμοια κόμματα αλλού στην Ευρώπη έχουν κάνει είναι ότι παρά τη γοητεία του αντικαθεστωτικού, νατιβιστικού μηνύματός του, η οικονομία της Γερμανίας έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ανθεκτική τα τελευταία χρόνια.
Με άλλα λόγια, ενώ πολλοί ψηφοφόροι μπορεί να μην επικρουτούσαν τη μεταναστευτική πολιτική της πρώην καγκελαρίου Angela Merkel, εξακολουθούσαν να βρίσκονται σε καλή κατάσταση και να μην στρέφονται προς το AfD.
Αλλά τώρα, η οικονομική ύφεση της Γερμανίας απειλεί να αλλάξει αυτή τη δυναμική για πρώτη φορά από την ίδρυση του AfD το 2013.
Ακόμη και χωρίς ηγέτη...
Αυτό που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό με την άνοδο του AfD είναι ότι το κόμμα δεν έχει το κύριο συστατικό που οδηγεί τα περισσότερα ακροδεξιά κόμματα στην επιτυχία: έναν χαρισματικό ηγέτη.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι το κόμμα δεν έχει καθόλου αρχηγό, πολύ λιγότερο κάποιον του διαμετρήματος της Meloni ή της Marine Le Pen.
Το δίδυμο στην κορυφή του κόμματος—Alice Weidel και Tino Chrupalla— είναι περισσότερο διαχειριστές παρά ηγέτες.
Η Weidel κατατάσσεται τακτικά στην τελευταία θέση των 10 «πιο σημαντικών πολιτικών» της Γερμανίας.
Ο Chrupalla δεν υπάρχει καν...
Η περίπτωση Höcke
Αυτή η αδυναμία έχει προκαλέσει φόβους στο πολιτικό κατεστημένο της Γερμανίας ότι μια από τις πιο ακραίες προσωπικότητες του κόμματος — ο Björn Höcke, ο ηγέτης του AfD στο ανατολικό κρατίδιο της Θουριγγίας — θα αναδειχθεί ως η κυρίαρχη φιγούρα του.
Σε αντίθεση με τους περισσότερους ηγέτες που ανέβηκαν στην εξουσία στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, όπως ο Ούγγρος Viktor Orbán ή ο Αυστριακός δεξιός Heinz-Christian Strache — ο Höcke δεν είναι πολιτικός οπορτουνιστής.
Ένας πρώην δάσκαλος που σπούδασε ιστορία και είναι εμποτισμένος στη γερμανική φιλοσοφία, ο Höcke είναι ένας αληθινός ιδεολόγος του οποίου οι απόψεις για τη φυλή και τη μετανάστευση θυμίζουν τη φασιστική ρητορική της δεκαετίας του 1930.
Στην πραγματικότητα, ένας Γερμανός εισαγγελέας στην Έσση διαπίστωσε τον περασμένο μήνα ότι διαδηλωτές αποκάλεσαν τον Höcke «Ναζί».
Αυτό ακολουθεί μια απόφαση του 2019 από ένα γερμανικό δικαστήριο ότι ο Höcke θα μπορούσε εύλογα να αναφέρεται ως «φασίστας» κατά τη διάρκεια μιας οργανωμένης διαμαρτυρίας.
Αν και ο Höcke δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο ευρύ κοινό, η παραμονή του στη βάση του κόμματος είναι σημαντική.
Σε ένα πρόσφατο συνέδριο του κόμματος, για παράδειγμα, ο Höcke πέτυχε να τοποθετήσει έναν από τους συνεργάτες του στην κορυφή της λίστας υποψηφίων του AfD για τις ευρωπαϊκές κοινοβουλευτικές εκλογές του επόμενου έτους.
Το μήνυμα του Höcke εκείνη την ημέρα: «Η ΕΕ πρέπει να πεθάνει για να ζήσει η αληθινή Ευρώπη».
Η περίπτωση της Αυστρίας
Στην Αυστρία, το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας (FPÖ), το οποίο ιδρύθηκε από πρώην Ναζί τη δεκαετία του 1950 και χρησίμευσε ως πρότυπο για το AfD, πρωτοστατεί στις εθνικές δημοσκοπήσεις από τον Νοέμβριο.
Αφού σημείωσε σημαντικά κέρδη σε μια σειρά πρόσφατων περιφερειακών εκλογών, το Κόμμα της Ελευθερίας είναι το φαβορί με μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει τις γενικές εκλογές του επόμενου έτους.
Αυτό είναι αξιοσημείωτο όχι μόνο επειδή η πλατφόρμα του αντικατοπτρίζει το AfD, αλλά επειδή εκείνη την εποχή το περασμένο καλοκαίρι, οι Αυστριακοί ήταν ακριβώς εκεί που βρίσκονται τώρα οι Γερμανοί στις κάλπες.
Ο ηγέτης του Κόμματος Ελευθερίας Herbert Kickl, ο οποίος όπως και ο Höcke πιστεύει αληθινά τη φιλοσοφία του κόμματός του, δεν έχει αφήσει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του: «Ο στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι ένας δικομματικός συνασπισμός είναι δυνατός μόνο με το FPÖ».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών