Δεν αποκλείεται ο 28χρονος Jordan Bardella να απορρίψει μια εντολή Macron για σχηματισμό κυβέρνησης, εάν οι δυνάμεις της ακροδεξιάς δεν έχουν εξασφαλίσει την πλειοψηφία στη γαλλική Εθνοσυνέλευση
Ένα απίθανο σενάριο… για την επόμενη ημέρα στη Γαλλία μετά τις διπλές βουλευτικές εκλογές της 30ης Ιουνίου και της 7ης Ιουλίου ξετυλίγει το Politico, το οποίο εν πολλοίς παραπέμπει στις ημέρες που έζησε πριν μερικά χρόνια η Ιταλία.
«Είναι Σεπτέμβριος του 2024.
Η Christine Lagarde είναι πρωθυπουργός της Γαλλίας εδώ και 10 ημέρες, αν και φαίνεται να έχουν περάσει μήνες.
Μόλις έφτασε στις βροχερές Βρυξέλλες με τον «οδικό χάρτη» της προκειμένου να σώσει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, αν και οι αγορές αντιμετωπίζουν τη «συνταγή» της πολύ λίγη, και πολύ αργά για να σβήσει την φωτιά.
Ο δείκτης μετοχών CAC στο Παρίσι είναι σε ελεύθερη πτώση, όπως και τα γαλλικά ομόλογα…» αναφέρει το Politico, επισημαίνοντας ότι η Γαλλία έχει περιέλθει σε τέτοια πολιτική αστάθεια που αποτελεί πλέον τη νέα αχίλλειο πτέρνα της ΕΕ.
Εβδομάδες ταραχών
Βάσει του σεναρίου αυτού, στις βουλευτικές εκλογές της 30ης Ιουνίου και της 7ης Ιουλίου και αφού κέρδισε τις περισσότερες ψήφους η ακροδεξιά, ταραχές ξέσπασαν για εβδομάδες στις φτωχές γειτονιές των μεταναστών από τη Μασσαλία έως τη Λιλ, εν μέσω μάλιστα των Ολυμπιακών Αγώνων, την ώρα που αγρότες και άλλοι δυσαρεστημένοι πολίτες από την επαρχία κατέληξαν στο Παρίσι, σπάζοντας τζάμια κατά μήκος των Ηλύσιων Πεδίων και πετώντας κοπριά στα υπουργεία.
Η ύστατη λύση
Υπό αυτές τις συνθήκες ο πρόεδρος Macron επιχείρησε να αντιμετωπίσει την αναταραχή, ακολουθώντας τη «συνταγή» της Ιταλίας και ορίζοντας μια έκτακτης ανάγκης κυβέρνηση από ειδικούς.
Καθώς καμία πολιτική δύναμη δεν είχε αρκετές ψήφους για να σχηματίσει κυβέρνηση, οι συνομιλίες για το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού αποτύγχαναν επανειλημμένα.
Η 68χρονη Christine Lagarde ήταν το τελευταίο καταφύγιο για τον Macron, ο οποίος διατηρούσε επιφυλάξεις για το εάν η επικεφαλής της ΕΚΤ είχε ίσως περισσότερα να προσφέρει στη Γαλλία από τη σημερινή της θέση.
Τελικά ο Macron αποφάσισε να τερματίσει τη θητεία της πολύ νωρίτερα από την επίσημη λήξη της το 2027 και να την ορίσει πρωθυπουργό, προκειμένου να διαχειριστεί τη γαλλική οικονομία που βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού.
Στην κόλαση του Παρισιού
Προφανώς πρόκειται για ένα ευφάνταστο, αλλά όχι και τόσο απίθανο σενάριο.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι κανένα κόμμα δεν θα καταφέρει να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στις εκλογές της 30ης Ιουνίου και της 7ης Ιουλίου, ενώ αυξάνεται η ανησυχία ότι η γαλλική οικονομία θα ακολουθήσει μια ελεύθερη πτώση, εάν οι φιλελεύθεροι κεντρώοι του Macron συντριβούν από τις πολιτικές δυνάμεις της ακροδεξιάς και της αριστεράς.
Και μπορεί να ακούγεται πολύ τραβηγμένο, να «συρθεί» η Lagarde από τη θέση της επικεφαλής της ΕΚΤ στην «κόλαση» του Παρισιού, αλλά πρόκειται για ένα σενάριο που ήδη συζητείται στους πολιτικούς κύκλους της Γαλλίας.
«Μία από τις λύσεις θα μπορούσε να είναι ο διορισμός μιας κυβέρνησης εμπειρογνωμόνων που θα μπορούσε να κρατήσει για ένα χρόνο περίπου» λέει ο ειδικός δημοσίου δικαίου Eric Landot,, ο οποίος ανέφερε ως πιθανούς υποψήφιους για τη θέση του πρωθυπουργού, τον 81χρονο πρώην πρόεδρο της ΕΚΤ Jean-Claude Trichet ή τη Lagarde.
Επιπλέον, αναφέρεται ότι ο Macron και οι σύμμαχοι του έχουν επίσης διατυπώσει την ιδέα της οικοδόμησης ενός ευρέος συνασπισμού που θα περιλαμβάνει μετριοπαθείς βουλευτές από την αριστερά και τη δεξιά, αν και εκτιμάται πως κάτι τέτοιο είναι απίθανο λόγω της πολιτικής πόλωσης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πλήρη παραλυσία τη γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Η περίπτωση Bardella
Σύμφωνα με το Politico, με την ακροδεξιά να προβλέπεται να αποκτήσει τις περισσότερες έδρες στην Εθνοσυνέλευση, ο Macron μπορεί να αναγκαστεί, έστω και απρόθυμα, να δώσει εντολή στον ηγέτη της Jordan Bardella να σχηματίσει νέα κυβέρνηση.
Ωστόσο, παραμένει ασαφές εάν ο 28χρονος - που έχει δηλώσει ότι δεν θα είναι «βοηθός του προέδρου» και ότι θα κυβερνούσε μόνο με πλειοψηφία - θα αποδεχόταν την πρόταση Macron.
«Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Bardella θα αρνιόταν την πρωθυπουργία» εκτιμά ο Jean-Yves Camus, ειδικός στα θέματα της ακροδεξιάς στο Ίδρυμα Jean-Jaurès.
«Εκατομμύρια ψηφοφόροι της Εθνικής Συσπείρωσης περίμεναν αυτή τη στιγμή με κομμένη την ανάσα…
Ο Bardella δεν μπορεί να πει: «Ωχ όχι, δεν έχω αρκετές έδρες» όταν βρίσκονται στο κατώφλι της ανάληψης της εξουσίας» εκτιμά ο Jean-Yves Camus.
Δεν βιάζεται η Le Pen
Αλλά ο Bardella μπορεί πράγματι να αρνηθεί να κυβερνήσει εάν δεν έχει διασφαλίσει την πλειοψηφία, προκειμένου να αποφύγει να αμαυρωθεί από μια χαοτική περίοδο στην ηγεσία της χώρας και ενώ η Marine Le Pen θα ετοιμάζεται για να διεκδικήσει την προεδρία της Γαλλίας στις εκλογές του 2027.
Εάν ο Bardella γινόταν ο πρώτος ακροδεξιός πρωθυπουργός της Γαλλίας χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα μπορούσαν εύκολα να ενωθούν για να ψηφίσουν μια πρόταση μομφής και να ανατρέψουν την κυβέρνηση.
Γι' αυτό, σύμφωνα με τον Camus, η Le Pen δεν «βιάζεται» να αρπάξει την πρωθυπουργία για τον εαυτό της ή για τον Bardella.
Εκτός από τις «συνήθεις δυσκολίες της διακυβέρνησης με σχετική πλειοψηφία», η Εθνική Συσπείρωση θεωρείται πολύ τοξική για τα περισσότερα κόμματα της Γαλλίας, επισημαίνει ο Camus.
Νίκη της Αριστεράς
Από την άλλη πλευρά, εάν η συμμαχία της Αριστεράς εκλεγεί πρώτη δύναμη, είναι πολύ πιθανό ούτε και αυτή να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας.
Αν και τα τέσσερα μεγαλύτερα αριστερά κόμματα στη Γαλλία κατάφεραν να ενωθούν τις ημέρες μετά την απόφαση σοκ του Macron να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, η συμμαχία τους παραμένει εύθραυστη και επιρρεπής σε εσωτερικές διαμάχες, καθιστώντας εξαιρετικά απίθανη προοπτική το σχηματισμό μιας σταθερής κυβέρνησης.
Είναι χαρακτηριστικό πως αν και μένουν λίγα 24ωρα από την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας, η ενωμένη Αριστερά δεν μπορεί ακόμα να συμφωνήσει σε έναν υποψήφιο για τη θέση του πρωθυπουργού.
Την περασμένη Κυριακή, ο Jean-Luc Mélenchon, ο ηγέτης της «Ανυπόταχτης Γαλλίας» (France Unbowed) που είναι πιθανό να πάρει τις περισσότερες έδρες στην αριστερή συμμαχία, είπε και πάλι ότι «θέλει να κυβερνήσει τη χώρα» αλλά ότι δεν θα «επιβληθεί».
Ωστόσο, τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα δεν τον θέλουν επικεφαλής.
«Νομίζω ότι υπάρχει μια αυξανόμενη συναίνεση ότι δεν μπορεί να είναι ο Mélenchon.
Τώρα πρέπει να βρούμε μια μέθοδο για να τον σταματήσουμε…
Είναι πολύ αμφιλεγόμενος, πολύ μισητός από τους Γάλλους», είπε αξιωματούχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Αχαρτογράφητα νερά
Η Γαλλία έχει μια ιστορία ισχυρών κυβερνήσεων και θα έμπαινε σε αχαρτογράφητα εδάφη αν ο Macron δεν μπορούσε να βρει έναν πρωθυπουργό που θα μπορούσε να παραμείνει στη θέση του.
Από αυτήν την παραδοχή, προκύπτει και η σεναριολογία για τον ορισμό μιας κυβέρνησης ειδικών – τεχνοκρατών.
«Πέρα από τις επιλογές των Lagarde και Trichet, ο Γάλλος πρόεδρος θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο να διορίσει κάποιον βουλευτή ευρείας αποδοχής όπως τον κεντρώο βουλευτή της αντιπολίτευσης Charles de Courson, που είναι εγγονός Γάλλων ηρώων που βοήθησαν στην Αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και που χαίρει της αποδοχής τόσο από την Αριστερά όσο και από τη Δεξιά| υποστηρίζει ο πολιτικός αναλυτής Benjamin Morel στη Le Figaro.
«Μια τεχνοκρατική κυβέρνηση δεν θα ήταν φιλόδοξη σε καυτά θέματα όπως η γεωργία ή η νομοθεσία για το τέλος του κύκλου ζωής», επισημαίνει ο ειδικός στο δημόσιο δίκαιο Landot, τονίζοντας ότι «δεν θα επιδίωκε δραματικές αλλαγές στον προϋπολογισμό και δεν θα προσπαθούσε να μεταρρυθμίσει τομείς που είναι αμφιλεγόμενοι».
Το παράδειγμα της Ιταλίας
Η Γαλλία θα μπορούσε επίσης να ακολουθήσει το προηγούμενο παράδειγμα της Ιταλίας, όπου το 2012 ο πρώην Επίτροπος της ΕΕ Mario Monti διορίστηκε επικεφαλής μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών, όταν οι αγορές άρχισαν να κλυδωνίζουν την ιταλική οικονομία.
Ωστόσο, επισημαίνεται ότι αυτός που θα οριστεί επικεφαλής μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης, θα πρέπει να υπομείνει μια θυελλώδη Εθνοσυνέλευση, δεδομένου ότι ο Γάλλος πρόεδρος δεν μπορεί να ζητήσει βουλευτικές εκλογές σε διάστημα 12 μηνών από τις πρόωρες εκλογές.
«Ένας Πρωθυπουργός θα πρέπει να μπορεί να κυβερνήσει, αλλά σε αυτόν τον πρώτο χρόνο, τα μέλη του κοινοβουλίου θα μπορούσαν να διασκεδάσουν ρίχνοντας την κυβέρνηση, χωρίς να απειλούνται με διάλυση» τονίζει ο Landot.
Ο προϋπολογισμός
Η πολιτική αβεβαιότητα θα μπορούσε να αποδειχτεί πιο επικίνδυνη όσον αφορά τον προϋπολογισμό - ένα σημείο ανάφλεξης στις διεθνείς αγορές, δεδομένου ότι το Παρίσι ήδη προκαλεί ανησυχίες, όταν η συζήτηση πηγαίνει στο χρέος και στα δημόσια οικονομικά.
Εάν ο προϋπολογισμός δεν συμφωνηθεί έγκαιρα, η κυβέρνηση μπορεί να τον εφαρμόσει με διάταγμα, για να διατηρήσει σε λειτουργία τις δημόσιες υπηρεσίες χωρίς να απαιτείται κοινοβουλευτική έγκριση.
Αλλά χωρίς πολιτική νομιμότητα, μια τεχνοκρατική κυβέρνηση θα ήταν σχεδόν αδύνατο να εφαρμόσει κρίσιμες μεταρρυθμίσεις ή να κάνει περικοπές στον προϋπολογισμό, τη στιγμή που η γαλλική οικονομία είναι αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα, ενώ παράλληλα κινδυνεύει με κυρώσεις από την Κομισιόν για το χρέος και τα οικονομικά της.
Χάος…
Σύμφωνα με το Politico, σε ένα τόσο χαοτικό τοπίο, μόνο ένας άντρας θα μπορούσε να διατηρήσει κάποια φαινομενική εξουσία: ο Macron.
Ενόψει των εκλογών, η Le Pen είπε ότι ο Γάλλος πρόεδρος θα έχει «μόνο μια επιλογή: να παραιτηθεί» εάν η χώρα περιέλθει σε πλήρη … ακινησία.
Εάν η Γαλλία βυθιστεί σε μια θεσμική κρίση, όλο και περισσότερες φωνές αναμένεται να ζητήσουν την παραίτηση του.
Υπάρχουν όμως και άλλες επιλογές.
Σε ένα σημάδι των καιρών, ο γαλλικός Τύπος εξετάζει ολόκληρη τη γκάμα των προεδρικών εξουσιών, συμπεριλαμβανομένων των «εξαιρετικών εξουσιών» που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση θεσμικής κρίσης, που θα μπορούσε να περιλαμβάνει μαζικές αναταραχές μετά από εκλογές.
Τέτοιες συνταγματικές εξουσίες χρησιμοποιήθηκαν μόνο σε μία περίπτωση, μετά από μια απόπειρα πραξικοπήματος από απόστρατους Γάλλους στρατηγούς στην Αλγερία εναντίον του Charles de Gaulle.
Στο Μέγαρο των Ηλυσίων συζητούνται διάφορες επιλογές.
«Ακονίζουν το μυαλό τους για το μέλλον.
Ο Macron θα μελετήσει κάθε επιλογή.
Γνωρίζει το Sύνταγμά του απέξω», υποστηρίζει ένας προεδρικός σύμβουλος.
www.bankingnews.gr
«Είναι Σεπτέμβριος του 2024.
Η Christine Lagarde είναι πρωθυπουργός της Γαλλίας εδώ και 10 ημέρες, αν και φαίνεται να έχουν περάσει μήνες.
Μόλις έφτασε στις βροχερές Βρυξέλλες με τον «οδικό χάρτη» της προκειμένου να σώσει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, αν και οι αγορές αντιμετωπίζουν τη «συνταγή» της πολύ λίγη, και πολύ αργά για να σβήσει την φωτιά.
Ο δείκτης μετοχών CAC στο Παρίσι είναι σε ελεύθερη πτώση, όπως και τα γαλλικά ομόλογα…» αναφέρει το Politico, επισημαίνοντας ότι η Γαλλία έχει περιέλθει σε τέτοια πολιτική αστάθεια που αποτελεί πλέον τη νέα αχίλλειο πτέρνα της ΕΕ.
Εβδομάδες ταραχών
Βάσει του σεναρίου αυτού, στις βουλευτικές εκλογές της 30ης Ιουνίου και της 7ης Ιουλίου και αφού κέρδισε τις περισσότερες ψήφους η ακροδεξιά, ταραχές ξέσπασαν για εβδομάδες στις φτωχές γειτονιές των μεταναστών από τη Μασσαλία έως τη Λιλ, εν μέσω μάλιστα των Ολυμπιακών Αγώνων, την ώρα που αγρότες και άλλοι δυσαρεστημένοι πολίτες από την επαρχία κατέληξαν στο Παρίσι, σπάζοντας τζάμια κατά μήκος των Ηλύσιων Πεδίων και πετώντας κοπριά στα υπουργεία.
Η ύστατη λύση
Υπό αυτές τις συνθήκες ο πρόεδρος Macron επιχείρησε να αντιμετωπίσει την αναταραχή, ακολουθώντας τη «συνταγή» της Ιταλίας και ορίζοντας μια έκτακτης ανάγκης κυβέρνηση από ειδικούς.
Καθώς καμία πολιτική δύναμη δεν είχε αρκετές ψήφους για να σχηματίσει κυβέρνηση, οι συνομιλίες για το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού αποτύγχαναν επανειλημμένα.
Η 68χρονη Christine Lagarde ήταν το τελευταίο καταφύγιο για τον Macron, ο οποίος διατηρούσε επιφυλάξεις για το εάν η επικεφαλής της ΕΚΤ είχε ίσως περισσότερα να προσφέρει στη Γαλλία από τη σημερινή της θέση.
Τελικά ο Macron αποφάσισε να τερματίσει τη θητεία της πολύ νωρίτερα από την επίσημη λήξη της το 2027 και να την ορίσει πρωθυπουργό, προκειμένου να διαχειριστεί τη γαλλική οικονομία που βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού.
Στην κόλαση του Παρισιού
Προφανώς πρόκειται για ένα ευφάνταστο, αλλά όχι και τόσο απίθανο σενάριο.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι κανένα κόμμα δεν θα καταφέρει να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στις εκλογές της 30ης Ιουνίου και της 7ης Ιουλίου, ενώ αυξάνεται η ανησυχία ότι η γαλλική οικονομία θα ακολουθήσει μια ελεύθερη πτώση, εάν οι φιλελεύθεροι κεντρώοι του Macron συντριβούν από τις πολιτικές δυνάμεις της ακροδεξιάς και της αριστεράς.
Και μπορεί να ακούγεται πολύ τραβηγμένο, να «συρθεί» η Lagarde από τη θέση της επικεφαλής της ΕΚΤ στην «κόλαση» του Παρισιού, αλλά πρόκειται για ένα σενάριο που ήδη συζητείται στους πολιτικούς κύκλους της Γαλλίας.
«Μία από τις λύσεις θα μπορούσε να είναι ο διορισμός μιας κυβέρνησης εμπειρογνωμόνων που θα μπορούσε να κρατήσει για ένα χρόνο περίπου» λέει ο ειδικός δημοσίου δικαίου Eric Landot,, ο οποίος ανέφερε ως πιθανούς υποψήφιους για τη θέση του πρωθυπουργού, τον 81χρονο πρώην πρόεδρο της ΕΚΤ Jean-Claude Trichet ή τη Lagarde.
Επιπλέον, αναφέρεται ότι ο Macron και οι σύμμαχοι του έχουν επίσης διατυπώσει την ιδέα της οικοδόμησης ενός ευρέος συνασπισμού που θα περιλαμβάνει μετριοπαθείς βουλευτές από την αριστερά και τη δεξιά, αν και εκτιμάται πως κάτι τέτοιο είναι απίθανο λόγω της πολιτικής πόλωσης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πλήρη παραλυσία τη γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Η περίπτωση Bardella
Σύμφωνα με το Politico, με την ακροδεξιά να προβλέπεται να αποκτήσει τις περισσότερες έδρες στην Εθνοσυνέλευση, ο Macron μπορεί να αναγκαστεί, έστω και απρόθυμα, να δώσει εντολή στον ηγέτη της Jordan Bardella να σχηματίσει νέα κυβέρνηση.
Ωστόσο, παραμένει ασαφές εάν ο 28χρονος - που έχει δηλώσει ότι δεν θα είναι «βοηθός του προέδρου» και ότι θα κυβερνούσε μόνο με πλειοψηφία - θα αποδεχόταν την πρόταση Macron.
«Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Bardella θα αρνιόταν την πρωθυπουργία» εκτιμά ο Jean-Yves Camus, ειδικός στα θέματα της ακροδεξιάς στο Ίδρυμα Jean-Jaurès.
«Εκατομμύρια ψηφοφόροι της Εθνικής Συσπείρωσης περίμεναν αυτή τη στιγμή με κομμένη την ανάσα…
Ο Bardella δεν μπορεί να πει: «Ωχ όχι, δεν έχω αρκετές έδρες» όταν βρίσκονται στο κατώφλι της ανάληψης της εξουσίας» εκτιμά ο Jean-Yves Camus.
Δεν βιάζεται η Le Pen
Αλλά ο Bardella μπορεί πράγματι να αρνηθεί να κυβερνήσει εάν δεν έχει διασφαλίσει την πλειοψηφία, προκειμένου να αποφύγει να αμαυρωθεί από μια χαοτική περίοδο στην ηγεσία της χώρας και ενώ η Marine Le Pen θα ετοιμάζεται για να διεκδικήσει την προεδρία της Γαλλίας στις εκλογές του 2027.
Εάν ο Bardella γινόταν ο πρώτος ακροδεξιός πρωθυπουργός της Γαλλίας χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα μπορούσαν εύκολα να ενωθούν για να ψηφίσουν μια πρόταση μομφής και να ανατρέψουν την κυβέρνηση.
Γι' αυτό, σύμφωνα με τον Camus, η Le Pen δεν «βιάζεται» να αρπάξει την πρωθυπουργία για τον εαυτό της ή για τον Bardella.
Εκτός από τις «συνήθεις δυσκολίες της διακυβέρνησης με σχετική πλειοψηφία», η Εθνική Συσπείρωση θεωρείται πολύ τοξική για τα περισσότερα κόμματα της Γαλλίας, επισημαίνει ο Camus.
Νίκη της Αριστεράς
Από την άλλη πλευρά, εάν η συμμαχία της Αριστεράς εκλεγεί πρώτη δύναμη, είναι πολύ πιθανό ούτε και αυτή να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας.
Αν και τα τέσσερα μεγαλύτερα αριστερά κόμματα στη Γαλλία κατάφεραν να ενωθούν τις ημέρες μετά την απόφαση σοκ του Macron να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, η συμμαχία τους παραμένει εύθραυστη και επιρρεπής σε εσωτερικές διαμάχες, καθιστώντας εξαιρετικά απίθανη προοπτική το σχηματισμό μιας σταθερής κυβέρνησης.
Είναι χαρακτηριστικό πως αν και μένουν λίγα 24ωρα από την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας, η ενωμένη Αριστερά δεν μπορεί ακόμα να συμφωνήσει σε έναν υποψήφιο για τη θέση του πρωθυπουργού.
Την περασμένη Κυριακή, ο Jean-Luc Mélenchon, ο ηγέτης της «Ανυπόταχτης Γαλλίας» (France Unbowed) που είναι πιθανό να πάρει τις περισσότερες έδρες στην αριστερή συμμαχία, είπε και πάλι ότι «θέλει να κυβερνήσει τη χώρα» αλλά ότι δεν θα «επιβληθεί».
Ωστόσο, τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα δεν τον θέλουν επικεφαλής.
«Νομίζω ότι υπάρχει μια αυξανόμενη συναίνεση ότι δεν μπορεί να είναι ο Mélenchon.
Τώρα πρέπει να βρούμε μια μέθοδο για να τον σταματήσουμε…
Είναι πολύ αμφιλεγόμενος, πολύ μισητός από τους Γάλλους», είπε αξιωματούχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Αχαρτογράφητα νερά
Η Γαλλία έχει μια ιστορία ισχυρών κυβερνήσεων και θα έμπαινε σε αχαρτογράφητα εδάφη αν ο Macron δεν μπορούσε να βρει έναν πρωθυπουργό που θα μπορούσε να παραμείνει στη θέση του.
Από αυτήν την παραδοχή, προκύπτει και η σεναριολογία για τον ορισμό μιας κυβέρνησης ειδικών – τεχνοκρατών.
«Πέρα από τις επιλογές των Lagarde και Trichet, ο Γάλλος πρόεδρος θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο να διορίσει κάποιον βουλευτή ευρείας αποδοχής όπως τον κεντρώο βουλευτή της αντιπολίτευσης Charles de Courson, που είναι εγγονός Γάλλων ηρώων που βοήθησαν στην Αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και που χαίρει της αποδοχής τόσο από την Αριστερά όσο και από τη Δεξιά| υποστηρίζει ο πολιτικός αναλυτής Benjamin Morel στη Le Figaro.
«Μια τεχνοκρατική κυβέρνηση δεν θα ήταν φιλόδοξη σε καυτά θέματα όπως η γεωργία ή η νομοθεσία για το τέλος του κύκλου ζωής», επισημαίνει ο ειδικός στο δημόσιο δίκαιο Landot, τονίζοντας ότι «δεν θα επιδίωκε δραματικές αλλαγές στον προϋπολογισμό και δεν θα προσπαθούσε να μεταρρυθμίσει τομείς που είναι αμφιλεγόμενοι».
Το παράδειγμα της Ιταλίας
Η Γαλλία θα μπορούσε επίσης να ακολουθήσει το προηγούμενο παράδειγμα της Ιταλίας, όπου το 2012 ο πρώην Επίτροπος της ΕΕ Mario Monti διορίστηκε επικεφαλής μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών, όταν οι αγορές άρχισαν να κλυδωνίζουν την ιταλική οικονομία.
Ωστόσο, επισημαίνεται ότι αυτός που θα οριστεί επικεφαλής μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης, θα πρέπει να υπομείνει μια θυελλώδη Εθνοσυνέλευση, δεδομένου ότι ο Γάλλος πρόεδρος δεν μπορεί να ζητήσει βουλευτικές εκλογές σε διάστημα 12 μηνών από τις πρόωρες εκλογές.
«Ένας Πρωθυπουργός θα πρέπει να μπορεί να κυβερνήσει, αλλά σε αυτόν τον πρώτο χρόνο, τα μέλη του κοινοβουλίου θα μπορούσαν να διασκεδάσουν ρίχνοντας την κυβέρνηση, χωρίς να απειλούνται με διάλυση» τονίζει ο Landot.
Ο προϋπολογισμός
Η πολιτική αβεβαιότητα θα μπορούσε να αποδειχτεί πιο επικίνδυνη όσον αφορά τον προϋπολογισμό - ένα σημείο ανάφλεξης στις διεθνείς αγορές, δεδομένου ότι το Παρίσι ήδη προκαλεί ανησυχίες, όταν η συζήτηση πηγαίνει στο χρέος και στα δημόσια οικονομικά.
Εάν ο προϋπολογισμός δεν συμφωνηθεί έγκαιρα, η κυβέρνηση μπορεί να τον εφαρμόσει με διάταγμα, για να διατηρήσει σε λειτουργία τις δημόσιες υπηρεσίες χωρίς να απαιτείται κοινοβουλευτική έγκριση.
Αλλά χωρίς πολιτική νομιμότητα, μια τεχνοκρατική κυβέρνηση θα ήταν σχεδόν αδύνατο να εφαρμόσει κρίσιμες μεταρρυθμίσεις ή να κάνει περικοπές στον προϋπολογισμό, τη στιγμή που η γαλλική οικονομία είναι αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα, ενώ παράλληλα κινδυνεύει με κυρώσεις από την Κομισιόν για το χρέος και τα οικονομικά της.
Χάος…
Σύμφωνα με το Politico, σε ένα τόσο χαοτικό τοπίο, μόνο ένας άντρας θα μπορούσε να διατηρήσει κάποια φαινομενική εξουσία: ο Macron.
Ενόψει των εκλογών, η Le Pen είπε ότι ο Γάλλος πρόεδρος θα έχει «μόνο μια επιλογή: να παραιτηθεί» εάν η χώρα περιέλθει σε πλήρη … ακινησία.
Εάν η Γαλλία βυθιστεί σε μια θεσμική κρίση, όλο και περισσότερες φωνές αναμένεται να ζητήσουν την παραίτηση του.
Υπάρχουν όμως και άλλες επιλογές.
Σε ένα σημάδι των καιρών, ο γαλλικός Τύπος εξετάζει ολόκληρη τη γκάμα των προεδρικών εξουσιών, συμπεριλαμβανομένων των «εξαιρετικών εξουσιών» που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση θεσμικής κρίσης, που θα μπορούσε να περιλαμβάνει μαζικές αναταραχές μετά από εκλογές.
Τέτοιες συνταγματικές εξουσίες χρησιμοποιήθηκαν μόνο σε μία περίπτωση, μετά από μια απόπειρα πραξικοπήματος από απόστρατους Γάλλους στρατηγούς στην Αλγερία εναντίον του Charles de Gaulle.
Στο Μέγαρο των Ηλυσίων συζητούνται διάφορες επιλογές.
«Ακονίζουν το μυαλό τους για το μέλλον.
Ο Macron θα μελετήσει κάθε επιλογή.
Γνωρίζει το Sύνταγμά του απέξω», υποστηρίζει ένας προεδρικός σύμβουλος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών