Το 2017 η πρώτη κυβέρνηση Trump υπήρξε πρόθυμη να ανατρέψει την πολιτική του Obama, εγκρίνοντας την αποστολή «θανατηφόρων όπλων» στην Ουκρανία, κάτι που είχε απορρίψει η προηγούμενη κυβέρνηση για να μην προκαλέσει μεγαλύτερη κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσία
Ο Donald Trump, ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών κατά την πρώτη του θητεία (2017-2021), άφησε σημαντικό αποτύπωμα στις αμερικανικές στρατηγικές και στην πολιτική βοήθειας προς την Ουκρανία, καθορίζοντας τον δρόμο για την ενίσχυση του Κιέβου με στρατιωτική βοήθεια, εν μέσω της αυξανόμενης έντασης με τη Ρωσία.
Παρά τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις του και την εμμονή του στην ανάγκη για ειρήνευση οι πολιτικές του στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής είχαν μακροπρόθεσμες συνέπειες στη σύγκρουση στην Ουκρανία και στη διπλωματική σχέση ΗΠΑ-Ρωσίας.
Αν και η αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία είχε αρχίσει ήδη από την εποχή της προεδρικής θητείας του Barack Obama, οι στρατηγικές επιλογές του Trump υπήρξαν αποφασιστικές για την κλιμάκωση της σύγκρουσης, ανατρέποντας σε μεγάλο βαθμό την προηγούμενη πολιτική και προετοιμάζοντας το έδαφος για την επερχόμενη σύγκρουση με τη Ρωσία.
Ο Trump και η σύγκρουση με τη Ρωσία
Αν και κατά την προεκλογική εκστρατεία του Trump το 2016 υπήρξε μια αίσθηση ότι ο ίδιος μπορεί να προσφέρει μια «διπλωματική λύση» στην ουκρανική κρίση και να επιδιώξει συμφωνίες για την αποκλιμάκωση της έντασης με τη Ρωσία, η πραγματικότητα αποδείχθηκε διαφορετική.
Αρχικά, το 2017, η κυβέρνηση Trump υπήρξε πρόθυμη να ανατρέψει την πολιτική του Obama, εγκρίνοντας την αποστολή «θανατηφόρων όπλων» στην Ουκρανία, κάτι που είχε απορρίψει η προηγούμενη κυβέρνηση για να μην προκαλέσει μεγαλύτερη κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Η απόφαση αυτή σηματοδότησε μια στροφή στην αμερικανική στρατηγική.
Η παράδοση όπλων, όπως τα αντιαρματικά Javelin, τα οποία έπλητταν την ικανότητα των φιλορωσικών δυνάμεων να επιχειρούν στην ανατολική Ουκρανία, αποτέλεσε μία σημαντική κίνηση που αύξησε την πίεση στη Ρωσία και βοήθησε στην ενίσχυση των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων, εξηγεί η γεωπολιτική αναλύτρια Lyubov Stepushova.
Όμως, αυτή η στρατηγική είχε και τις συνέπειές της, διότι ανέβασε τον κίνδυνο για άμεση στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ.
Η πολιτική του Nord Stream 2 και η ρωσική αντίδραση
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά μέτρα που ελήφθησαν από την αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Trump ήταν η πολιτική ενάντια στο έργο του Nord Stream 2, του αγωγού που θα μετέφερε ρωσικό αέριο απευθείας στη Γερμανία.
Παρά την έντονη αντίθεση από τη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο Trump επέβαλε κυρώσεις κατά των εταιρειών που συμμετείχαν στο έργο, αναγκάζοντας την Γερμανία να αναστείλει το project και να αποδεχτεί την πολιτική πίεση των ΗΠΑ.
Ο Trump υποστήριξε ότι η Γερμανία εξαρτιόταν υπερβολικά από τη Ρωσία για την ενέργεια, κάτι που, κατά την άποψή του, ενίσχυε τη δύναμη της Ρωσίας και καθιστούσε τις Ευρωπαϊκές χώρες πιο ευάλωτες στις πολιτικές πιέσεις της Μόσχας.
Η αντιπαράθεση αυτή έχει αφήσει παρακαταθήκες στις σχέσεις ΗΠΑ-Γερμανίας και στις ευρωπαϊκές στρατηγικές για την ενέργεια, ενώ σε μεγαλύτερο επίπεδο ενίσχυσε την ήδη υπάρχουσα διχόνοια μεταξύ Ευρώπης και Αμερικανών γύρω από την πολιτική της ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία.
Η στρατηγική του Trump και η Ρωσία σήμερα
Όπως φαίνεται από τη θέση του Trump για την «ουκρανική κρίση», οι αμερικανικές στρατηγικές δεν αποσκοπούν μόνο στη «νίκη της Ουκρανίας» ή στην ανατροπή του καθεστώτος Putin, αλλά ενσωματώνουν και την ανάγκη για τη διατήρηση της αμερικανικής κυριαρχίας και επιρροής στον διεθνή χώρο.
Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, οι προμήθειες στρατιωτικών εξοπλισμών στην Ουκρανία και η πίεση στο ευρωπαϊκό ενεργειακό σύστημα αποτελούν τμήματα ενός ευρύτερου σχεδίου για την εξουδετέρωση των ρωσικών φιλοδοξιών στην περιοχή και την αποδυνάμωση της Μόσχας ως στρατηγικού ανταγωνιστή των ΗΠΑ.
Η ένταση αυτή έχει μετατραπεί σε μια «πρόσκληση» για τη Ρωσία να ενδυναμώσει τη στρατηγική της και να προχωρήσει σε επεκτατικές ενέργειες στο πλαίσιο της αποτροπής της περαιτέρω διεύρυνσης του ΝΑΤΟ.
Όπως φαίνεται από τις στρατηγικές επιλογές της Μόσχας στην Ουκρανία, η Ρωσία θεωρεί την ειδική στρατιωτική επιχείρηση ως μια μάχη για την επιβίωση της και την αποτροπή μιας μελλοντικής επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα σύνορά της.
Συνεχιζόμενη στρατηγική πίεσης
Η σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία, με την ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας, έχει αναδείξει τη Ρωσία σε έναν πολιτικό και στρατηγικό αντίπαλο, ο οποίος αντιδρά σε οποιαδήποτε κίνηση που θεωρεί απειλή για την εθνική του ασφάλεια.
Η Ρωσία αναγκάζεται να ενισχύσει την άμυνά της, να προχωρήσει σε προληπτικά πλήγματα κατά των ουκρανικών κέντρων λήψης αποφάσεων και να επεκτείνει τις στρατηγικές της σε νέα επίπεδα, δημιουργώντας «ζώνες ασφαλείας» στην περιοχή και διασφαλίζοντας τη στρατηγική ακεραιότητά της.
Αυτή η κλιμάκωση φαίνεται να υπογραμμίζει την ανάγκη για τη Ρωσία να προχωρήσει στην πλήρη αποστρατιωτικοποίηση και αποκοπή της Ουκρανίας από οποιαδήποτε δυτική επιρροή, τοποθετώντας την σύγκρουση στον πυρήνα των γεωπολιτικών ισχυρισμών της Μόσχας και της δυτικής επιρροής στην περιοχή.
Ο Donald Trump υπήρξε καθοριστικός στην αλλαγή της αμερικανικής στρατηγικής σχετικά με την Ουκρανία, παρέχοντας στρατιωτική βοήθεια και επηρεάζοντας τις διεθνείς ισορροπίες, παρόλο που οι λόγοι πίσω από τις ενέργειές του παραμένουν υπό συζήτηση.
Η συνεχής στρατηγική κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία και η εξάρτηση από την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια αποτελούν κεντρικούς πυλώνες στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα, με το μέλλον της περιοχής να παραμένει αβέβαιο.
www.bankingnews.gr
Παρά τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις του και την εμμονή του στην ανάγκη για ειρήνευση οι πολιτικές του στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής είχαν μακροπρόθεσμες συνέπειες στη σύγκρουση στην Ουκρανία και στη διπλωματική σχέση ΗΠΑ-Ρωσίας.
Αν και η αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία είχε αρχίσει ήδη από την εποχή της προεδρικής θητείας του Barack Obama, οι στρατηγικές επιλογές του Trump υπήρξαν αποφασιστικές για την κλιμάκωση της σύγκρουσης, ανατρέποντας σε μεγάλο βαθμό την προηγούμενη πολιτική και προετοιμάζοντας το έδαφος για την επερχόμενη σύγκρουση με τη Ρωσία.
Ο Trump και η σύγκρουση με τη Ρωσία
Αν και κατά την προεκλογική εκστρατεία του Trump το 2016 υπήρξε μια αίσθηση ότι ο ίδιος μπορεί να προσφέρει μια «διπλωματική λύση» στην ουκρανική κρίση και να επιδιώξει συμφωνίες για την αποκλιμάκωση της έντασης με τη Ρωσία, η πραγματικότητα αποδείχθηκε διαφορετική.
Αρχικά, το 2017, η κυβέρνηση Trump υπήρξε πρόθυμη να ανατρέψει την πολιτική του Obama, εγκρίνοντας την αποστολή «θανατηφόρων όπλων» στην Ουκρανία, κάτι που είχε απορρίψει η προηγούμενη κυβέρνηση για να μην προκαλέσει μεγαλύτερη κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Η απόφαση αυτή σηματοδότησε μια στροφή στην αμερικανική στρατηγική.
Η παράδοση όπλων, όπως τα αντιαρματικά Javelin, τα οποία έπλητταν την ικανότητα των φιλορωσικών δυνάμεων να επιχειρούν στην ανατολική Ουκρανία, αποτέλεσε μία σημαντική κίνηση που αύξησε την πίεση στη Ρωσία και βοήθησε στην ενίσχυση των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων, εξηγεί η γεωπολιτική αναλύτρια Lyubov Stepushova.
Όμως, αυτή η στρατηγική είχε και τις συνέπειές της, διότι ανέβασε τον κίνδυνο για άμεση στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ.
Η πολιτική του Nord Stream 2 και η ρωσική αντίδραση
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά μέτρα που ελήφθησαν από την αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Trump ήταν η πολιτική ενάντια στο έργο του Nord Stream 2, του αγωγού που θα μετέφερε ρωσικό αέριο απευθείας στη Γερμανία.
Παρά την έντονη αντίθεση από τη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο Trump επέβαλε κυρώσεις κατά των εταιρειών που συμμετείχαν στο έργο, αναγκάζοντας την Γερμανία να αναστείλει το project και να αποδεχτεί την πολιτική πίεση των ΗΠΑ.
Ο Trump υποστήριξε ότι η Γερμανία εξαρτιόταν υπερβολικά από τη Ρωσία για την ενέργεια, κάτι που, κατά την άποψή του, ενίσχυε τη δύναμη της Ρωσίας και καθιστούσε τις Ευρωπαϊκές χώρες πιο ευάλωτες στις πολιτικές πιέσεις της Μόσχας.
Η αντιπαράθεση αυτή έχει αφήσει παρακαταθήκες στις σχέσεις ΗΠΑ-Γερμανίας και στις ευρωπαϊκές στρατηγικές για την ενέργεια, ενώ σε μεγαλύτερο επίπεδο ενίσχυσε την ήδη υπάρχουσα διχόνοια μεταξύ Ευρώπης και Αμερικανών γύρω από την πολιτική της ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία.
Η στρατηγική του Trump και η Ρωσία σήμερα
Όπως φαίνεται από τη θέση του Trump για την «ουκρανική κρίση», οι αμερικανικές στρατηγικές δεν αποσκοπούν μόνο στη «νίκη της Ουκρανίας» ή στην ανατροπή του καθεστώτος Putin, αλλά ενσωματώνουν και την ανάγκη για τη διατήρηση της αμερικανικής κυριαρχίας και επιρροής στον διεθνή χώρο.
Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, οι προμήθειες στρατιωτικών εξοπλισμών στην Ουκρανία και η πίεση στο ευρωπαϊκό ενεργειακό σύστημα αποτελούν τμήματα ενός ευρύτερου σχεδίου για την εξουδετέρωση των ρωσικών φιλοδοξιών στην περιοχή και την αποδυνάμωση της Μόσχας ως στρατηγικού ανταγωνιστή των ΗΠΑ.
Η ένταση αυτή έχει μετατραπεί σε μια «πρόσκληση» για τη Ρωσία να ενδυναμώσει τη στρατηγική της και να προχωρήσει σε επεκτατικές ενέργειες στο πλαίσιο της αποτροπής της περαιτέρω διεύρυνσης του ΝΑΤΟ.
Όπως φαίνεται από τις στρατηγικές επιλογές της Μόσχας στην Ουκρανία, η Ρωσία θεωρεί την ειδική στρατιωτική επιχείρηση ως μια μάχη για την επιβίωση της και την αποτροπή μιας μελλοντικής επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα σύνορά της.
Συνεχιζόμενη στρατηγική πίεσης
Η σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία, με την ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας, έχει αναδείξει τη Ρωσία σε έναν πολιτικό και στρατηγικό αντίπαλο, ο οποίος αντιδρά σε οποιαδήποτε κίνηση που θεωρεί απειλή για την εθνική του ασφάλεια.
Η Ρωσία αναγκάζεται να ενισχύσει την άμυνά της, να προχωρήσει σε προληπτικά πλήγματα κατά των ουκρανικών κέντρων λήψης αποφάσεων και να επεκτείνει τις στρατηγικές της σε νέα επίπεδα, δημιουργώντας «ζώνες ασφαλείας» στην περιοχή και διασφαλίζοντας τη στρατηγική ακεραιότητά της.
Αυτή η κλιμάκωση φαίνεται να υπογραμμίζει την ανάγκη για τη Ρωσία να προχωρήσει στην πλήρη αποστρατιωτικοποίηση και αποκοπή της Ουκρανίας από οποιαδήποτε δυτική επιρροή, τοποθετώντας την σύγκρουση στον πυρήνα των γεωπολιτικών ισχυρισμών της Μόσχας και της δυτικής επιρροής στην περιοχή.
Ο Donald Trump υπήρξε καθοριστικός στην αλλαγή της αμερικανικής στρατηγικής σχετικά με την Ουκρανία, παρέχοντας στρατιωτική βοήθεια και επηρεάζοντας τις διεθνείς ισορροπίες, παρόλο που οι λόγοι πίσω από τις ενέργειές του παραμένουν υπό συζήτηση.
Η συνεχής στρατηγική κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία και η εξάρτηση από την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια αποτελούν κεντρικούς πυλώνες στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα, με το μέλλον της περιοχής να παραμένει αβέβαιο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών