8 Ιουλίου 2014: Η Γερμανία διαλύει τη Βραζιλία με 7-1 στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μινεϊράο, ένα ολόκληρο έθνος ξεσπά σε λυγμούς και επανέρχονται μαύρες μνήμες που είχαν «θαφτεί» για πάνω από μισό αιώνα.
Σχετικά Άρθρα
Αυτός ήταν ο Γκερντ Μίλερ!
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Το παιχνίδι μόλις έχει ολοκληρωθεί. Ποιο παιχνίδι άραγε; Πιο πολύ με άνιση μονομαχία σε αρένα έμοιαζε η αναμέτρηση της Βραζιλίας με τη Γερμανία εκείνο το βράδυ. Μία «Σελεσάο», διοργανώτρια του τουρνουά, με βλέψεις επιστροφής στην κορυφή του κόσμου μετά από είκοσι χρόνια, γνωρίζει την πιο ταπεινωτική ήττα της ιστορίας της.
Χιλιάδες κόσμου που έχουν κατακλύσει το νεότευκτο στάδιο του Μπέλο Οριζόντε, βλέπουν τη χώρα τους να δέχεται επτά γκολ, που κάνουν τη νύχτα προ εξήντα τεσσάρων ετών με την Ουρουγουάη στο Μαρακανά, να φαίνεται πως παίζει σε επανάληψη.
Τόσο στην κερκίδα, όσο και στον αγωνιστικό χώρο, από τα μάτια του πιο απλού φιλάθλου, ως αυτά του Νταβίντ Λουίζ, τα δάκρυα ρέουν ακατάπαυστα.
Η απουσία του τραυματία Νεϊμάρ, ο Φρεντ ως το εξιλεαστήριο θύμα, όλα περνούν σε δεύτερη μοίρα. Το μόνο που μένει για την Βραζιλία, είναι παίκτες πεσμένοι στο χορτάρι.
Άλλοι σε στάση προσευχής, αναζητώντας διέξοδο από την ένταση της στιγμής, όπως ο Λουίζ Γκουστάβο, κι άλλοι σαν να προετοιμάζονται για χαρακίρι, για την τιμή τους που ξόφλησε, όπως ο Νταβίντ Λουίζ.
Έγινε πολύς λόγος για το αν εκείνο το βράδυ γράφτηκε η πιο μαύρη σελίδα του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Αν η ιστορία του Μπαρμπόζα που αντιμετωπίστηκε ως παρείσακτος ως το τέλος της ζωής του, μετά το γκολ που δέχτηκε στην κλειστή του γωνία απέναντι στην Ουρουγουάη το 1950, βρήκε νέους πρωταγωνιστές.
Η αλήθεια είναι πως η «χαρακιά» εκείνης της αναμέτρησης, παραμένει. Ωστόσο, όπως η ζωή προχωρά, έτσι πράττει και το ποδόσφαιρο, ακόμη και σε χώρες που είτε με θετική, είτε με αρνητική χροιά, συχνά συγχέονται ως έννοιες.
Σχόλια αναγνωστών