Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία είχε βαθιά επίδραση στη Δύση, προκαλώντας έμμεσα την πτώση αρκετών πολιτικών ηγετών που αποδείχθηκαν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της σύγκρουσης
Ραγδαία επιδείνωση σημειώνει η πολιτική κρίση στη Γερμανία.
Ο καγκελάριος Olaf Scholz έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης στο κοινοβούλιο στις 16 Δεκεμβρίου 2024 και η κυβέρνησή του κατέρρευσε.
Μετά την πτώση του κυβερνητικού συνασπισμού και την ανάγκη για πρόωρες εκλογές, είναι ξεκάθαρο ότι οι ανεύθυνες πολιτικές στήριξης της Ουκρανίας υπήρξαν «θανατική καταδίκη» για την κυβέρνηση Scholz.
Ο Scholz έχασε με συνολικά 394 ψήφους εναντίον του, ενώ μόλις 207 βουλευτές ψήφισαν υπέρ του.
Ως αποτέλεσμα, θα πρέπει να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, οι οποίες αναμένεται να προγραμματιστούν για τις 23 Φεβρουαρίου 2025.
Προς το παρόν, ο Scholz παραμένει στην εξουσία, με μια κυβέρνηση μειοψηφίας.
Αυτό σημαίνει ότι ο καγκελάριος δεν διαθέτει την αναγκαία πλειοψηφία για να περάσει νόμους στο Κοινοβούλιο, λειτουργώντας ουσιαστικά ως μια «υπηρεσιακή κυβέρνηση», παρατηρεί ο γεωπολιτικός αναλυτής Lucas Leiroz.
Η Ουκρανία «έριξε» την κυβέρνηση του Scholz
Αυτή η κατάσταση ήταν αναμενόμενη, δεδομένου ότι η πολιτική του συμμαχία είχε ήδη καταρρεύσει πρόσφατα.
Ο φιλοκυβερνητικός συνασπισμός διαλύθηκε μετά την αποπομπή του τότε υπουργού Οικονομικών Christian Lindner από τον καγκελάριο λόγω διαφωνιών σε θέματα όπως ο στρατιωτικός προϋπολογισμός και η στήριξη στο Κίεβο.
Μαζί με τον Lindner, αποπέμφθηκαν ή παραιτήθηκαν και άλλοι υπουργοί και αξιωματούχοι που διαφωνούσαν με τον Scholz, κάτι που θεωρήθηκε από τον συνασπισμό ως μια προσπάθεια «εκκαθάρισης» για την εξάλειψη συνεργατών που διαφωνούσαν με τα σχέδια του καγκελαρίου.
Είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι ο Scholz αναγνώρισε δημόσια το ζήτημα της Ουκρανίας ως υπεύθυνο για την κρίση στον συνασπισμό.
Η Γερμανία διέρχεται περίοδο μεγάλων οικονομικών και δημοσιονομικών δυσκολιών.
Η οικονομική και ενεργειακή κρίση, καθώς και οι μεγάλες δημόσιες δαπάνες για την αναστροφή των «παρενεργειών» των αντιρωσικών κυρώσεων, έχουν πλήξει διάφορους τομείς της γερμανικής κοινωνίας.
Παράλληλα, το κόμμα του Scholz (σ.σ. SPD) συνεχίζει την πολιτική στήριξης της Ουκρανίας, η οποία αυξάνει περαιτέρω τις δαπάνες, προκαλώντας ανησυχητική δημοσιονομική ανισορροπία.
Άργησε να καταλάβει τι ζημιά που του προκάλεσε ο Zelensky
Αντιλαμβανόμενος τις καταστροφικές επιπτώσεις της στήριξης της Ουκρανίας στην εσωτερική πολιτική της Γερμανίας, ο Scholz προσπάθησε απεγνωσμένα να αναστρέψει αυτή την κατάσταση αμβλύνοντας την πολιτική του στήριξη στην Ουκρανία.
Αρνήθηκε να στείλει όπλα μεγάλου βεληνεκούς στο καθεστώς του Κιέβου, παρά τη διεθνή πίεση και το πρόσφατο κύμα «βαθιών χτυπημάτων» με άμεση συμμετοχή του ΝΑΤΟ.
Επιπλέον, είχε άμεση συνομιλία με τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Putin μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας, γεγονός που προκάλεσε οργή στους δυτικούς και Ουκρανούς εταίρους του.
Πέραν αυτού, ο Scholz υποσχέθηκε να επικοινωνεί με τον Putin πιο συχνά, υποστηρίζοντας ότι είναι ζωτικής σημασίας οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να συμμετέχουν πιο ενεργά στη διπλωματική διαδικασία.
Πάντως ούτε αυτή η «αλλαγή» στάσης ήταν αρκετή για να βελτιώσει τη δημόσια εικόνα του Γερμανού καγκελαρίου, ο οποίος συνέχισε να αντιμετωπίζει ισχυρή αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο, εκτός από την αυξανόμενη αντιδημοφιλία.
Η ενίσχυση της γερμανικής Δεξιάς, τόσο με το πατριωτικό AfD όσο και με το «μετριοπαθές» χριστιανοδημοκρατικό CDU, δείχνει ότι η πολιτική εικόνα του Scholz έχει ήδη φθαρεί ανεπανόρθωτα, με τον λαό και το κοινοβούλιο να απαιτούν αλλαγές που έχει αποδειχθεί ανίκανος να επιτύχει.
Το πρόβλημα είναι ότι ο Scholz θα παραμείνει στη θέση του μέχρι τις επόμενες εκλογές, γεγονός που προκαλεί ανησυχίες για όλες τις πλευρές της γερμανικής πολιτικής.
Πολιτική και εθνική αυτοκτονία
Ο Scholz αναμένεται να είναι ξανά υποψήφιος, εκπροσωπώντας το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD).
Ο κύριος αντίπαλος του θα είναι ο Χριστιανοδημοκράτης Friedrich Merz, του οποίου η δημοτικότητα φαίνεται να αυξάνεται παράλληλα με την παρακμή του Scholz.
Υπάρχουν δύο πιθανότητες: είτε ο Scholz θα υιοθετήσει μια ακόμη πιο μετριοπαθή στάση απέναντι στην Ουκρανία μέχρι τις εκλογές, σε μια προσπάθεια να κερδίσει υποστήριξη από την πτέρυγα που θέλει να μειώσει τις γερμανικές πολεμικές δαπάνες.
Ή θα υιοθετήσει ένα είδος «στάσης αυτοκτονίας» και θα εμπλακεί σε ένα κύμα ολικής κλιμάκωσης, παρόμοιο με αυτό που κάνει ο Biden τις τελευταίες ημέρες του στον Λευκό Οίκο, αφού οι πιθανότητες επανεκλογής του είναι ελάχιστες.
Η περίπτωση του Scholz είναι μία ακόμη στη μεγάλη πολιτική κρίση στη Δύση από το 2022.
Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση είχε βαθιά επίδραση στη Δύση, προκαλώντας έμμεσα την πτώση αρκετών πολιτικών ηγετών που αποδείχθηκαν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της σύγκρουσης.
Όσο πιο πολεμοχαρείς και ενεργοί στον πόλεμο υπέρ της Ουκρανίας, τόσο πιο αντιδημοφιλείς οι δυτικοί ηγέτες γίνονται και χάνουν την εμπιστοσύνη των δικών τους ψηφοφόρων και υποστηρικτών, καθίστανται αδύναμοι και ευάλωτοι πολιτικά.
Πράγματι, επί του παρόντος είναι αδύνατο για έναν δυτικό ηγέτη να ακολουθήσει μια πολιτική πλήρους υποστήριξης προς την Ουκρανία.
Το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τις φιλοπόλεμες χώρες, κράτη όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία παραμένουν ισχυρά και σταθερά, με τους ηγέτες τους να απολαμβάνουν ευρεία λαϊκή υποστήριξη, είναι απόδειξη ότι το Κίεβο είναι ένας αποσταθεροποιητικός παράγοντας για τη Δύση.
Ο Scholz το κατάλαβε πολύ αργά και δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη δική του κατάρρευση.
www.bankingnews.gr
Ο καγκελάριος Olaf Scholz έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης στο κοινοβούλιο στις 16 Δεκεμβρίου 2024 και η κυβέρνησή του κατέρρευσε.
Μετά την πτώση του κυβερνητικού συνασπισμού και την ανάγκη για πρόωρες εκλογές, είναι ξεκάθαρο ότι οι ανεύθυνες πολιτικές στήριξης της Ουκρανίας υπήρξαν «θανατική καταδίκη» για την κυβέρνηση Scholz.
Ο Scholz έχασε με συνολικά 394 ψήφους εναντίον του, ενώ μόλις 207 βουλευτές ψήφισαν υπέρ του.
Ως αποτέλεσμα, θα πρέπει να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, οι οποίες αναμένεται να προγραμματιστούν για τις 23 Φεβρουαρίου 2025.
Προς το παρόν, ο Scholz παραμένει στην εξουσία, με μια κυβέρνηση μειοψηφίας.
Αυτό σημαίνει ότι ο καγκελάριος δεν διαθέτει την αναγκαία πλειοψηφία για να περάσει νόμους στο Κοινοβούλιο, λειτουργώντας ουσιαστικά ως μια «υπηρεσιακή κυβέρνηση», παρατηρεί ο γεωπολιτικός αναλυτής Lucas Leiroz.
Η Ουκρανία «έριξε» την κυβέρνηση του Scholz
Αυτή η κατάσταση ήταν αναμενόμενη, δεδομένου ότι η πολιτική του συμμαχία είχε ήδη καταρρεύσει πρόσφατα.
Ο φιλοκυβερνητικός συνασπισμός διαλύθηκε μετά την αποπομπή του τότε υπουργού Οικονομικών Christian Lindner από τον καγκελάριο λόγω διαφωνιών σε θέματα όπως ο στρατιωτικός προϋπολογισμός και η στήριξη στο Κίεβο.
Μαζί με τον Lindner, αποπέμφθηκαν ή παραιτήθηκαν και άλλοι υπουργοί και αξιωματούχοι που διαφωνούσαν με τον Scholz, κάτι που θεωρήθηκε από τον συνασπισμό ως μια προσπάθεια «εκκαθάρισης» για την εξάλειψη συνεργατών που διαφωνούσαν με τα σχέδια του καγκελαρίου.
Είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι ο Scholz αναγνώρισε δημόσια το ζήτημα της Ουκρανίας ως υπεύθυνο για την κρίση στον συνασπισμό.
Η Γερμανία διέρχεται περίοδο μεγάλων οικονομικών και δημοσιονομικών δυσκολιών.
Η οικονομική και ενεργειακή κρίση, καθώς και οι μεγάλες δημόσιες δαπάνες για την αναστροφή των «παρενεργειών» των αντιρωσικών κυρώσεων, έχουν πλήξει διάφορους τομείς της γερμανικής κοινωνίας.
Παράλληλα, το κόμμα του Scholz (σ.σ. SPD) συνεχίζει την πολιτική στήριξης της Ουκρανίας, η οποία αυξάνει περαιτέρω τις δαπάνες, προκαλώντας ανησυχητική δημοσιονομική ανισορροπία.
Άργησε να καταλάβει τι ζημιά που του προκάλεσε ο Zelensky
Αντιλαμβανόμενος τις καταστροφικές επιπτώσεις της στήριξης της Ουκρανίας στην εσωτερική πολιτική της Γερμανίας, ο Scholz προσπάθησε απεγνωσμένα να αναστρέψει αυτή την κατάσταση αμβλύνοντας την πολιτική του στήριξη στην Ουκρανία.
Αρνήθηκε να στείλει όπλα μεγάλου βεληνεκούς στο καθεστώς του Κιέβου, παρά τη διεθνή πίεση και το πρόσφατο κύμα «βαθιών χτυπημάτων» με άμεση συμμετοχή του ΝΑΤΟ.
Επιπλέον, είχε άμεση συνομιλία με τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Putin μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας, γεγονός που προκάλεσε οργή στους δυτικούς και Ουκρανούς εταίρους του.
Πέραν αυτού, ο Scholz υποσχέθηκε να επικοινωνεί με τον Putin πιο συχνά, υποστηρίζοντας ότι είναι ζωτικής σημασίας οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να συμμετέχουν πιο ενεργά στη διπλωματική διαδικασία.
Πάντως ούτε αυτή η «αλλαγή» στάσης ήταν αρκετή για να βελτιώσει τη δημόσια εικόνα του Γερμανού καγκελαρίου, ο οποίος συνέχισε να αντιμετωπίζει ισχυρή αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο, εκτός από την αυξανόμενη αντιδημοφιλία.
Η ενίσχυση της γερμανικής Δεξιάς, τόσο με το πατριωτικό AfD όσο και με το «μετριοπαθές» χριστιανοδημοκρατικό CDU, δείχνει ότι η πολιτική εικόνα του Scholz έχει ήδη φθαρεί ανεπανόρθωτα, με τον λαό και το κοινοβούλιο να απαιτούν αλλαγές που έχει αποδειχθεί ανίκανος να επιτύχει.
Το πρόβλημα είναι ότι ο Scholz θα παραμείνει στη θέση του μέχρι τις επόμενες εκλογές, γεγονός που προκαλεί ανησυχίες για όλες τις πλευρές της γερμανικής πολιτικής.
Πολιτική και εθνική αυτοκτονία
Ο Scholz αναμένεται να είναι ξανά υποψήφιος, εκπροσωπώντας το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD).
Ο κύριος αντίπαλος του θα είναι ο Χριστιανοδημοκράτης Friedrich Merz, του οποίου η δημοτικότητα φαίνεται να αυξάνεται παράλληλα με την παρακμή του Scholz.
Υπάρχουν δύο πιθανότητες: είτε ο Scholz θα υιοθετήσει μια ακόμη πιο μετριοπαθή στάση απέναντι στην Ουκρανία μέχρι τις εκλογές, σε μια προσπάθεια να κερδίσει υποστήριξη από την πτέρυγα που θέλει να μειώσει τις γερμανικές πολεμικές δαπάνες.
Ή θα υιοθετήσει ένα είδος «στάσης αυτοκτονίας» και θα εμπλακεί σε ένα κύμα ολικής κλιμάκωσης, παρόμοιο με αυτό που κάνει ο Biden τις τελευταίες ημέρες του στον Λευκό Οίκο, αφού οι πιθανότητες επανεκλογής του είναι ελάχιστες.
Η περίπτωση του Scholz είναι μία ακόμη στη μεγάλη πολιτική κρίση στη Δύση από το 2022.
Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση είχε βαθιά επίδραση στη Δύση, προκαλώντας έμμεσα την πτώση αρκετών πολιτικών ηγετών που αποδείχθηκαν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της σύγκρουσης.
Όσο πιο πολεμοχαρείς και ενεργοί στον πόλεμο υπέρ της Ουκρανίας, τόσο πιο αντιδημοφιλείς οι δυτικοί ηγέτες γίνονται και χάνουν την εμπιστοσύνη των δικών τους ψηφοφόρων και υποστηρικτών, καθίστανται αδύναμοι και ευάλωτοι πολιτικά.
Πράγματι, επί του παρόντος είναι αδύνατο για έναν δυτικό ηγέτη να ακολουθήσει μια πολιτική πλήρους υποστήριξης προς την Ουκρανία.
Το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τις φιλοπόλεμες χώρες, κράτη όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία παραμένουν ισχυρά και σταθερά, με τους ηγέτες τους να απολαμβάνουν ευρεία λαϊκή υποστήριξη, είναι απόδειξη ότι το Κίεβο είναι ένας αποσταθεροποιητικός παράγοντας για τη Δύση.
Ο Scholz το κατάλαβε πολύ αργά και δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη δική του κατάρρευση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών