Bridgewater: Νέος Ψυχρός Πόλεμος αλλάζει τον κόσμο – Οι ΗΠΑ χάνουν έδαφος λόγω Ουκρανίας, Παλαιστίνης

Παρότι ο ανταγωνισμός μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας δείχνει να μετριάζεται, ο γεωπολιτικός κίνδυνος, λέει ο ιδρυτής του μεγαλύτερου hedge fund του κόσμου, της Bridgewater, Ray Dalio, είναι πιο έντονος από ποτέ.
Πράγματι, οι δύο μεγάλες δυνάμεις ήταν στο χείλος του πολέμου. Ευτυχώς, και τα δυο μέρη συνειδητοποίησαν ότι βρίσκονταν στο χείλος της αβύσσου και ότι είναι προς το συμφέρον τους να γίνονται συνομιλίες.
Σε αυτό το πλαίσιο υπήρξε μια πρώτη συνάντηση μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Biden και του Κινέζου ομολόγου του Xi, η οποία, όπως φαίνεται, θα θέσει τα θεμέλια ώστε να υπάρξει περισσότερη συνεργασία.
Αν και αυτό είναι ένα βήμα πίσω από τον χειρότερο τύπο πολέμου, δεν είναι το τέλος του πολέμου.
Αντιθέτως, υπάρχει μια στροφή σε έναν διαφορετικό τύπο πολέμου.
Ο στόχος και των δύο πλευρών σε αυτόν τον νέο τύπο πολέμου είναι να κερδίσουν χωρίς να χυθεί αίμα.
Η κινεζική εκδοχή αυτού του τύπου πολέμου περιγράφεται καλά στο The Art of War, που γράφτηκε γύρω στον 5ο αιώνα π.Χ. από τον Sun Tzu.
«Και η ανάγνωση αυτού του εγχειριδίου είναι υποχρεωτική για όποιον ενδιαφέρεται να καταλάβει την κινεζική σκέψη για τον πόλεμο» αναφέρει ο Dalio, προσθέτοντας: «Αυτή η προσέγγιση υιοθετήθηκε από τον Deng Xiaoping όταν ηγήθηκε της Κίνας:
Πρέπει να κρύβετε τη δύναμή σας, να μάθετε να περιμένετε» (tao guang yang hui), ώστε να μην φαίνεστε απειλητικοί, μέχρι να είστε αρκετά ισχυροί για να τη δείξετε» ανέφερε, σύμφωνα με τον Dalio, o Sun Tzu.
Αυτός ο τύπος πολέμου διεξάγεται μέσω εξαπάτησης, με την άλλη πλευρά να ξοδεύει πόρους.
Αυτός ο τύπος πολέμου μοιάζει πολύ περισσότερο με σκάκι ή Go παρά με πυγμαχία.
Σε αυτόν τον τύπο πολέμου, το πόσο καλά κάποιος διαχειρίζεται και αναπτύσσει τις δικές του οικονομικές, οικονομικές, τεχνολογικές και κοινωνικές δυνάμεις σε σχέση με την αντιπολίτευση είναι πιο σημαντικό από το πόσο καλά οικοδομεί και χρησιμοποιεί τις στρατιωτικές του δυνάμεις - αν και οι στρατιωτικές δυνάμεις εξακολουθούν να είναι σημαντικές.

Νικητής ο τεχνολογικά προηγμένος…

Όπως αναφέρει ο Ray Dalio, «Η ιστορία μας έχει δείξει επίσης ότι ο νικητής του τεχνολογικού πολέμου θα είναι ο νικητής των οικονομικών και γεωπολιτικών πολέμων.
Αυτό συνήθως προϋποθέτει την ανάπτυξη μιας ή περισσότερων νέων τεχνολογιών που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή νέων τύπων όπλων.
Τέτοιες τεχνολογίες συνήθως γίνονται κρυφά και, όταν είναι έτοιμες, επιδεικνύονται στον αντίπαλο, έτσι ώστε ο αντίπαλος να καταλάβει ότι δεν μπορεί να κερδίσει και να παραδοθεί.
Η ανάπτυξη και η χρήση της ατομικής βόμβας από τις Ηνωμένες Πολιτείες που οδήγησε στην άνευ όρων παράδοση της Ιαπωνίας είναι ένα προφανές παράδειγμα.
Μπορούμε να δούμε αυτήν την αρχή του τεχνολογικού πολέμου να λαμβάνει χώρα σήμερα με τσιπ και τεχνητή νοημοσύνη, κβαντικούς υπολογιστές και πολλές άλλες τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένων αυτών που δεν γνωρίζουμε».

Οι ΗΠΑ χάνουν δυνάμεις…

Πέρα από τα παραπάνω, ο ιδρυτής της Bridgewater επισημαίνει: όταν μια αυτοκρατορία υπερεκτείνεται τόσο, ώστε το κόστος υπεράσπισης των εδαφών της να είναι μεγαλύτερο από τα οφέλη κατοχής τους, αυτό συμβάλλει στην αποδυνάμωσή της.
Για παράδειγμα, το κόστος υποστήριξης τόσο στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας όσο και στον πόλεμο Ισραήλ-Hamas θα αποδυναμώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες οικονομικά αλλά και με άλλους τρόπους (π.χ. προκαλώντας σύγκρουση μεταξύ ανθρώπων εντός των Ηνωμένων Πολιτειών).
Δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν βάσεις σε περίπου 80 χώρες, δεν είναι απίθανο να βρεθούν να υποστηρίζουν ή να διεξάγουν πόλεμο και σε άλλα μέρη, κάτι που θα αποβεί εξουθενωτικό.
Για παράδειγμα, η εξάντληση και η οικονομική πίεση λόγω της παροχής υποστήριξης τόσο στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας όσο και στον πόλεμο Ισραήλ-Hamas θα επηρεάσουν τις προοπτικές του αμερικανικού κοινού και της αμερικανικής ηγεσίας σχετικά με την εμπλοκή σε μια άλλη σύγκρουση, όπως αυτή στην Ασία (π.χ. Ταϊβάν).
Ομοίως, το χάος που επικρατεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, ειδικά στο πολιτικό σύστημα, δημιουργεί τρωτά σημεία.

«Δεν είναι μόνες»

«Φυσικά, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε η Κίνα βρίσκονται σε αυτήν τη σύγκρουση μόνες τους.
Έχουν «συμμάχους» με διαφορετική ισχύ ο καθένας και διαφορετικό επίπεδο αφοσίωσης (βλ. διάγραμμα)».

Φυσικά η μέτρηση αυτού ακριβώς είναι δύσκολη γιατί είναι περίπλοκη.
Για παράδειγμα, ορισμένες χώρες/περιοχές έχουν μεγαλύτερη οικονομική ισχύ, ενώ άλλες έχουν μεγαλύτερη στρατιωτική ισχύ, και μερικές φορές η οικονομική ισχύς έχει μεγαλύτερη σημασία από τη στρατιωτική ισχύ και αντίστροφα.
Όπως φαίνεται, οι συμμαχίες είναι μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της ΕΕ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, του Καναδά και της Αυστραλίας από τη μία πλευρά και μεταξύ της Κίνας, της Ρωσίας, του Ιράν και του Πακιστάν από την άλλη πλευρά.
Όσον αφορά τις σχετικές εξουσίες των δύο πλευρών, αυτό δείχνει ότι το μπλοκ των Ηνωμένων Πολιτειών είναι λίγο ισχυρότερο (με περιθώριο περίπου 60/40), κάτι που φαίνεται επίσης διαισθητικά σωστό.
«Πιστεύω ότι πρέπει να περιμένουμε ότι αυτές οι χώρες/περιοχές που αποδεικνύεται ότι είναι ευθυγραμμισμένες θα είναι πιθανότατα πιο διατεθειμένες να υποστηρίζουν και να επηρεάζουν η μία την άλλη» επισημαίνει ο Dalio.

Συμπέρασμα

Σύμφωνα με τον Dalio, «Θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε επιφανειακή βελτίωση στις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας, αλλά δεν πρέπει να περιμένουμε να δούμε επιστροφή στην περίοδο της συνεργασίας που παρατηρήσαμε όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν σαφώς κυρίαρχη δύναμη.
Αντίθετα, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε μια παρασκηνιακή σύγκρουση σε στυλ Ψυχρού Πολέμου».

www.bankingnews.gr