Άρθρο του οικονομολόγου Σαράντου Λέκκα
Μπορεί η συμφωνία συγχώνευσης της Attica bank με την Παγκρήτια τράπεζα να υπερψηφίστηκε με αυξημένη πλειοψηφία από το ελληνικό κοινοβούλιο, μπορεί να ολοκληρώθηκε και τυπικά στις αρχές Σεπτεμβρίου με πρωτοφανή ταχύτητα, μπορεί μια σειρά θεσμικών παραγόντων από το Υπουργείο Οικονομικών έως τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος να μίλησαν για την απόλυτη αναγκαιότητα του συγκεκριμένου σχεδίου διάσωσης των δυο τραπεζών πλην όμως, εάν θέλουμε να είμαστε κάποτε συνεπείς με αυτό που υποτίθεται πρεσβεύουμε δηλαδή με την ελεύθερη αγορά και τους νόμους που την διέπουν, πρέπει να ακολουθήσουμε την ευαγγελική ρήση που θέλει ‘ Παν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται’.
Τα υπόλοιπα που ακούστηκαν για την αναγκαιότητα της συγχώνευσης και τα μεγάλα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην ευστάθεια του πιστωτικού συστήματος αλλά και στις καταθέσεις είναι προφάσεις που απλά επιβεβαιώνουν ότι η διαχρονική αποτυχία διοίκησης, παροχής δανείων και ελέγχων από την Τράπεζα Ελλάδος και το Υπουργείο Οικονομικών όπως και η μη έγκαιρη αντιμετώπιση του προβλήματος όταν αυτό μπορούσε να επιλυθεί με λιγότερο κόστος αλλά και μεγαλύτερη θεσμική άνεση, έπρεπε να καλυφτεί με υποτίθεται τεχνοκρατικό τρόπο θεωρώντας την φυσική κατάληξη μιας διεφθαρμένης διαχρονικής επιχειρηματικής τακτικής, το λουκέτο, ως επιλογή των αμαθών, ακραίων και πνευματικά υποδεέστερων , εκείνων που πιστεύουν ότι το μικρότερο κακό είναι πάντα η ιδανική λύση για την συστημική εμπιστοσύνη και την κοινωνική ειρήνη.
Πάντα το κακό προβάλλεται συγκρινόμενο με το μεγαλύτερο κακό οπότε, η σύγκριση οδηγεί στην υιοθέτηση του κακού για το οποίο ο απλός κόσμος πρέπει να είναι και ευγνώμων .
Εάν νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο θα σταματήσουν την σήψη και την επανάληψη ανάλογων γεγονότων κάνουν μεγάλο λάθος.
Βέβαια στην Ελλάδα έχουμε την τάση να γελοιοποιούμε ακόμη και τις λέξεις, αφού πολλές φορές η ανάγκη χρησιμοποίησης μιας λέξης που θα εμπεριέχει την αναγκαιότητα και την πολιτικοοικονομική κατασκευασμένη ορθότητα ενός εγχειρήματος, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ή μεταφορική έννοια της συγκεκριμένης λέξης .
Όταν αναφερόμαστε στην λέξη ‘πυλώνας’ η πραγματική έννοια οδηγεί σε μια επιβλητική πύλη εισόδου ενώ η μεταφορική έννοια οδηγεί σε κάτι το οποίο στηρίζει κάτι άλλο και κυρίως αποτελεί βασική προϋπόθεση ύπαρξης του.
Δηλαδή η δημιουργία ενός ‘5ου πυλώνα’ όπως το ονομάζει η στείρα ακόμη και στην αναζήτηση ενός ονόματος πολιτικοοικονομική ορθότητα, που προέρχεται από την συγχώνευση της Attica bank και της Παγκρήτιας τράπεζας αποτελεί βασική προϋπόθεση ύπαρξης του εγχώριου τραπεζικού συστήματος ;
Για να το απλοποιήσουμε πλήρως , αυτή την στιγμή έχουμε τέσσερα μεγάλα Super market που συγκεντρώνουν το 96% της αγοράς και διαμορφώσαμε με ιδιαίτερο πάθος ένα mini market που θα αποκτήσει το 2,5 % της αγοράς με σκοπό την ενίσχυση του ανταγωνισμού και την κάλυψη της ζήτησης δανείων από τις μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις .
Και μόνο το άκουσμα του σκοπού προκαλεί θυμηδία όταν το μεγαλύτερο πρόβλημα των δυο συγχωνευόμενων τραπεζών ήταν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ,τα οποία έφθαναν περίπου στο 61% επί του συνόλου των χορηγηθέντων δανείων.
Όταν δε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος προκρίνει την χορήγηση δάνειων από τον ‘5ο πυλώνα’ προς τις επιχειρήσεις εκείνες που βρίσκουν τις πόρτες των συστημικών κλειστές , είναι σαν να λέει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα αποτελούν εκ νέου πρόβλημα για τον ‘πυλώνα’.
Ότι απορρίπτεται από τις συστημικές, απορρίπτεται διότι δεν υπάρχουν τα εχέγγυα χρηματοδότησης, οπότε ο πελάτης θεωρείται μη φερέγγυος , κάτι που θα είναι απορίας άξιο πως ο ‘πυλώνας’ θα τον μετατρέψει σε φερέγγυο.
Θα ακολουθήσει τις ίδιες πρακτικές όπως την χρονική περίοδο διοίκησης της τράπεζας επί ΣΥΡΙΖΑ όπου οι καλύψεις δισεκατομμυρίων στηρίζονταν σε βοσκοτόπια ; ή λειτουργώντας ως παράλληλο τραπεζικό σύστημα όπως ήθελε τη τράπεζα Αττικής ο ΣΥΡΙΖΑ;
Εάν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι , κυρίως έναντι του κοινωνικού συνόλου η Τράπεζα Αττικής θα έπρεπε να είχε κλείσει εδώ και χρόνια και να είχαν σταματήσει οι περιττές ανακυκλούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις.
Και όταν αναφερόμαστε στο κοινωνικό σύνολο συμπεριλαμβάνουμε και του δυστυχείς ασφαλισμένους του ΤΣΜΕΔΕ που έβλεπαν διαχρονικά τις εισφορές τους να πέφτουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο με αποτέλεσμα συνολικά να χαθούν περί το 1 δις € εισφορές.
Να θυμίσουμε ότι το ΤΣΜΕΔΕ από το 1996 που μπήκε στο μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας Αττικής με ποσοστό 34% έφτασε στην απόλυτη πλειοψηφία το 2013 με το 51% για να ξεκινήσει η αποδρομή της το 2021 όταν το ποσοστό συρρικνώθηκε στο 14,7% με τον ΕΦΚΑ στο 10,3% .
Αναφερόμαστε παράλληλα και στο ΕΦΚΑ διότι από το 2017 τα ΤΣΜΕΔΕ απορροφήθηκε από τον ΕΦΚΑ και από το 2018 ο ΕΦΚΑ σταμάτησε να συμμετέχει στο αυτοκτονικό παιχνίδι των αυξήσεων του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας με λεφτά των ασφαλισμένων .
Στην ανακεφαλαιοποίηση του 2023 τα ποσοστά συρρικνώθηκαν περαιτέρω στο 7,6% για τον ΕΦΚΑ και στο 4% για το ΤΣΜΕΔΕ.
Η αυτοκτονική περιπέτεια των μηχανικών που ήθελαν να γίνουν τραπεζίτες παίρνει τέλος με την λεηλασία ενός δις € αποτελεί παράδειγμα κατασπατάλησης εισφορών με επαναλαμβανόμενη συμμετοχή σε ένα από τα καλλίτερα παιχνίδια του καπιταλιστικού συστήματος, τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου για την κάλυψη των λαθών, των παραλείψεων, των εκτός πλαισίου πρακτικών από ένα πιστωτικό ίδρυμα.
Σε ότι αφορά το bail in που είναι ο νέος μηχανισμός τραπεζικών διασώσεων, με βάση την νέα νομοθεσία, πάντα τον πρώτο λόγο στην κεφαλαιοποίηση των τραπεζών έχουν οι μέτοχοι.
Αν οι μέτοχοι δεν μπορέσουν να κεφαλαιοποιήσουν μια τράπεζα, τότε με βάση τον νέο νόμο υποχρεωτικά μετατρέπονται σε μετοχές τα ομολογιακά δάνεια, μειωμένης εξασφάλισης tier 1 και tier 2 και τα πάσης φύσεως μετατρέψιμα ομόλογα σε μετοχές μετά προφανώς από ένα μεγάλο haircut που θα υποστούν στην αξία τους.
Αν τα κεφάλαια που θα βρεθούν από τους ομολογιούχους δεν είναι επαρκεί, τότε σειρά έχουν οι καταθέτες πάνω από 100.000 ευρώ.
Στο τελευταίο αυτό σημείο ,στις απώλειες των καταθέτων, στηρίχτηκαν ολόκληρα σενάρια ακόμη και με παρασκηνιακά τηλεφωνήματα του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος προς του αρχηγούς των κοινοβουλευτικών πολιτικών κομμάτων για την στήριξη της συγχώνευσης .
Οι μη εγγυημένες καταθέσεις στην τράπεζα Αττικής έφθαναν τα 909 εκατ. € και στην Παγκράτια 726 εκατ. € , συνολικά περί τα 1,63 δις €, κυνικά θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ‘ ας χαθούν ’ δεδομένου του ρίσκου να τοποθετούνται εκεί που δίνονταν πολύ μεγαλύτερα του μέσου τραπεζικού όρου επιτόκια.
Με δεδομένο ότι τα υψηλοτέρα επιτόκια αποτελούν πολλές φορές δείκτη προβλημάτων, οι επενδυτές , διότι επενδυτής είναι κάποιος με υψηλότερες των 100 χιλ € καταθέσεων αναλαμβάνει το ρίσκο της τοποθέτησης του.
Έξαλλου επειδή ορισμένοι βάζουν την κοινωνικό παράμετρο των καταθέσεων, οι καταθέσεις άνω των 100 χιλ € αφορούν μόνο το 0,7% των ελλήνων καταθετών που όμως αντιπροσωπεύει το 42% των συνολικών καταθέσεων , δηλαδή περί τα 79,3 δις €.
Επομένως ας χάσουν και αυτοί μήπως και τελειώσει κάποτε η λεηλασία της χώρας για να θυμηθούμε το πρωτοσέλιδο του περιοδικού Τime ,The Looting of Greece, την άνοιξη του 1989.
Μέτοχοι , ομολογιούχοι και μη εγγυημένοι καταθέτες έφθαναν για να στηριχθεί ο ‘5ος πυλώνας’ αφού τον ‘ήθελαν’ τα θεσμικά όργανα της χώρας για να ενισχύσουν υποτίθεται τον ανταγωνισμό και την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος .
Με τις εγγυημένες καταθέσεις απλά εκβιάζονται καταστάσεις, όμως πλέον δεν φοβίζουν κανένα αφού το εγχώριο τραπεζικό σύστημα έχει πλέον διεθνή όργανα ελέγχου ενώ οι διάφοροι ‘πυλώνες’ θα συνεχίσουν να ελέγχονται από αυτούς που πανηγύριζαν όταν η Παγκρήτια εξαγόραζε τόσο την HSBC όσο και την Συνεταιριστική Τράπεζα Κεντρικής Μακεδονίας ισχυριζόμενοι ότι όλα βαίνουν καλώς.
www.bankingnews.gr
Τα υπόλοιπα που ακούστηκαν για την αναγκαιότητα της συγχώνευσης και τα μεγάλα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην ευστάθεια του πιστωτικού συστήματος αλλά και στις καταθέσεις είναι προφάσεις που απλά επιβεβαιώνουν ότι η διαχρονική αποτυχία διοίκησης, παροχής δανείων και ελέγχων από την Τράπεζα Ελλάδος και το Υπουργείο Οικονομικών όπως και η μη έγκαιρη αντιμετώπιση του προβλήματος όταν αυτό μπορούσε να επιλυθεί με λιγότερο κόστος αλλά και μεγαλύτερη θεσμική άνεση, έπρεπε να καλυφτεί με υποτίθεται τεχνοκρατικό τρόπο θεωρώντας την φυσική κατάληξη μιας διεφθαρμένης διαχρονικής επιχειρηματικής τακτικής, το λουκέτο, ως επιλογή των αμαθών, ακραίων και πνευματικά υποδεέστερων , εκείνων που πιστεύουν ότι το μικρότερο κακό είναι πάντα η ιδανική λύση για την συστημική εμπιστοσύνη και την κοινωνική ειρήνη.
Πάντα το κακό προβάλλεται συγκρινόμενο με το μεγαλύτερο κακό οπότε, η σύγκριση οδηγεί στην υιοθέτηση του κακού για το οποίο ο απλός κόσμος πρέπει να είναι και ευγνώμων .
Εάν νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο θα σταματήσουν την σήψη και την επανάληψη ανάλογων γεγονότων κάνουν μεγάλο λάθος.
Βέβαια στην Ελλάδα έχουμε την τάση να γελοιοποιούμε ακόμη και τις λέξεις, αφού πολλές φορές η ανάγκη χρησιμοποίησης μιας λέξης που θα εμπεριέχει την αναγκαιότητα και την πολιτικοοικονομική κατασκευασμένη ορθότητα ενός εγχειρήματος, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ή μεταφορική έννοια της συγκεκριμένης λέξης .
Όταν αναφερόμαστε στην λέξη ‘πυλώνας’ η πραγματική έννοια οδηγεί σε μια επιβλητική πύλη εισόδου ενώ η μεταφορική έννοια οδηγεί σε κάτι το οποίο στηρίζει κάτι άλλο και κυρίως αποτελεί βασική προϋπόθεση ύπαρξης του.
Δηλαδή η δημιουργία ενός ‘5ου πυλώνα’ όπως το ονομάζει η στείρα ακόμη και στην αναζήτηση ενός ονόματος πολιτικοοικονομική ορθότητα, που προέρχεται από την συγχώνευση της Attica bank και της Παγκρήτιας τράπεζας αποτελεί βασική προϋπόθεση ύπαρξης του εγχώριου τραπεζικού συστήματος ;
Για να το απλοποιήσουμε πλήρως , αυτή την στιγμή έχουμε τέσσερα μεγάλα Super market που συγκεντρώνουν το 96% της αγοράς και διαμορφώσαμε με ιδιαίτερο πάθος ένα mini market που θα αποκτήσει το 2,5 % της αγοράς με σκοπό την ενίσχυση του ανταγωνισμού και την κάλυψη της ζήτησης δανείων από τις μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις .
Και μόνο το άκουσμα του σκοπού προκαλεί θυμηδία όταν το μεγαλύτερο πρόβλημα των δυο συγχωνευόμενων τραπεζών ήταν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ,τα οποία έφθαναν περίπου στο 61% επί του συνόλου των χορηγηθέντων δανείων.
Όταν δε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος προκρίνει την χορήγηση δάνειων από τον ‘5ο πυλώνα’ προς τις επιχειρήσεις εκείνες που βρίσκουν τις πόρτες των συστημικών κλειστές , είναι σαν να λέει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα αποτελούν εκ νέου πρόβλημα για τον ‘πυλώνα’.
Ότι απορρίπτεται από τις συστημικές, απορρίπτεται διότι δεν υπάρχουν τα εχέγγυα χρηματοδότησης, οπότε ο πελάτης θεωρείται μη φερέγγυος , κάτι που θα είναι απορίας άξιο πως ο ‘πυλώνας’ θα τον μετατρέψει σε φερέγγυο.
Θα ακολουθήσει τις ίδιες πρακτικές όπως την χρονική περίοδο διοίκησης της τράπεζας επί ΣΥΡΙΖΑ όπου οι καλύψεις δισεκατομμυρίων στηρίζονταν σε βοσκοτόπια ; ή λειτουργώντας ως παράλληλο τραπεζικό σύστημα όπως ήθελε τη τράπεζα Αττικής ο ΣΥΡΙΖΑ;
Εάν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι , κυρίως έναντι του κοινωνικού συνόλου η Τράπεζα Αττικής θα έπρεπε να είχε κλείσει εδώ και χρόνια και να είχαν σταματήσει οι περιττές ανακυκλούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις.
Και όταν αναφερόμαστε στο κοινωνικό σύνολο συμπεριλαμβάνουμε και του δυστυχείς ασφαλισμένους του ΤΣΜΕΔΕ που έβλεπαν διαχρονικά τις εισφορές τους να πέφτουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο με αποτέλεσμα συνολικά να χαθούν περί το 1 δις € εισφορές.
Να θυμίσουμε ότι το ΤΣΜΕΔΕ από το 1996 που μπήκε στο μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας Αττικής με ποσοστό 34% έφτασε στην απόλυτη πλειοψηφία το 2013 με το 51% για να ξεκινήσει η αποδρομή της το 2021 όταν το ποσοστό συρρικνώθηκε στο 14,7% με τον ΕΦΚΑ στο 10,3% .
Αναφερόμαστε παράλληλα και στο ΕΦΚΑ διότι από το 2017 τα ΤΣΜΕΔΕ απορροφήθηκε από τον ΕΦΚΑ και από το 2018 ο ΕΦΚΑ σταμάτησε να συμμετέχει στο αυτοκτονικό παιχνίδι των αυξήσεων του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας με λεφτά των ασφαλισμένων .
Στην ανακεφαλαιοποίηση του 2023 τα ποσοστά συρρικνώθηκαν περαιτέρω στο 7,6% για τον ΕΦΚΑ και στο 4% για το ΤΣΜΕΔΕ.
Η αυτοκτονική περιπέτεια των μηχανικών που ήθελαν να γίνουν τραπεζίτες παίρνει τέλος με την λεηλασία ενός δις € αποτελεί παράδειγμα κατασπατάλησης εισφορών με επαναλαμβανόμενη συμμετοχή σε ένα από τα καλλίτερα παιχνίδια του καπιταλιστικού συστήματος, τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου για την κάλυψη των λαθών, των παραλείψεων, των εκτός πλαισίου πρακτικών από ένα πιστωτικό ίδρυμα.
Σε ότι αφορά το bail in που είναι ο νέος μηχανισμός τραπεζικών διασώσεων, με βάση την νέα νομοθεσία, πάντα τον πρώτο λόγο στην κεφαλαιοποίηση των τραπεζών έχουν οι μέτοχοι.
Αν οι μέτοχοι δεν μπορέσουν να κεφαλαιοποιήσουν μια τράπεζα, τότε με βάση τον νέο νόμο υποχρεωτικά μετατρέπονται σε μετοχές τα ομολογιακά δάνεια, μειωμένης εξασφάλισης tier 1 και tier 2 και τα πάσης φύσεως μετατρέψιμα ομόλογα σε μετοχές μετά προφανώς από ένα μεγάλο haircut που θα υποστούν στην αξία τους.
Αν τα κεφάλαια που θα βρεθούν από τους ομολογιούχους δεν είναι επαρκεί, τότε σειρά έχουν οι καταθέτες πάνω από 100.000 ευρώ.
Στο τελευταίο αυτό σημείο ,στις απώλειες των καταθέτων, στηρίχτηκαν ολόκληρα σενάρια ακόμη και με παρασκηνιακά τηλεφωνήματα του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος προς του αρχηγούς των κοινοβουλευτικών πολιτικών κομμάτων για την στήριξη της συγχώνευσης .
Οι μη εγγυημένες καταθέσεις στην τράπεζα Αττικής έφθαναν τα 909 εκατ. € και στην Παγκράτια 726 εκατ. € , συνολικά περί τα 1,63 δις €, κυνικά θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ‘ ας χαθούν ’ δεδομένου του ρίσκου να τοποθετούνται εκεί που δίνονταν πολύ μεγαλύτερα του μέσου τραπεζικού όρου επιτόκια.
Με δεδομένο ότι τα υψηλοτέρα επιτόκια αποτελούν πολλές φορές δείκτη προβλημάτων, οι επενδυτές , διότι επενδυτής είναι κάποιος με υψηλότερες των 100 χιλ € καταθέσεων αναλαμβάνει το ρίσκο της τοποθέτησης του.
Έξαλλου επειδή ορισμένοι βάζουν την κοινωνικό παράμετρο των καταθέσεων, οι καταθέσεις άνω των 100 χιλ € αφορούν μόνο το 0,7% των ελλήνων καταθετών που όμως αντιπροσωπεύει το 42% των συνολικών καταθέσεων , δηλαδή περί τα 79,3 δις €.
Επομένως ας χάσουν και αυτοί μήπως και τελειώσει κάποτε η λεηλασία της χώρας για να θυμηθούμε το πρωτοσέλιδο του περιοδικού Τime ,The Looting of Greece, την άνοιξη του 1989.
Μέτοχοι , ομολογιούχοι και μη εγγυημένοι καταθέτες έφθαναν για να στηριχθεί ο ‘5ος πυλώνας’ αφού τον ‘ήθελαν’ τα θεσμικά όργανα της χώρας για να ενισχύσουν υποτίθεται τον ανταγωνισμό και την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος .
Με τις εγγυημένες καταθέσεις απλά εκβιάζονται καταστάσεις, όμως πλέον δεν φοβίζουν κανένα αφού το εγχώριο τραπεζικό σύστημα έχει πλέον διεθνή όργανα ελέγχου ενώ οι διάφοροι ‘πυλώνες’ θα συνεχίσουν να ελέγχονται από αυτούς που πανηγύριζαν όταν η Παγκρήτια εξαγόραζε τόσο την HSBC όσο και την Συνεταιριστική Τράπεζα Κεντρικής Μακεδονίας ισχυριζόμενοι ότι όλα βαίνουν καλώς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών