Της Έλενας Ερμείδου
Για τη διαμόρφωση του κόστους των ασφαλιστικών προϊόντων υγείας λαμβάνονται υπόψη τα έξοδα των προϊόντων αυτών.
Ειδικότερα, το βασικότερο και πλέον καθοριστικό έξοδο που λαμβάνεται υπόψη στην τιμολόγηση των προγραμμάτων υγείας είναι, βέβαια, οι αποζημιώσεις - πληρωθείσες και εκκρεμείς - που καλείται να καταβάλει η εταιρία για το συγκεκριμένο κάθε φορά πρόγραμμα.
Το ύψος των αποζημιώσεων καθορίζεται από τη συχνότητα χρήσης των υπηρεσιών υγείας, η οποία έχει πολλή σημαντική, θετική, σχέση με την ηλικία των ασφαλισμένων και από τις τιμές των υπηρεσιών υγείας.
Με πολύ απλά λόγια, το ύψος των νοσοκομειακών, για παράδειγμα, αποζημιώσεων διαμορφώνεται από το πλήθος των ασφαλισμένων που πραγματοποιούν νοσηλεία και τις τιμές με τις οποίες τιμολογούνται οι νοσοκομειακές υπηρεσίες και τα προϊόντα υγείας των οποίων έγινε χρήση κατά τη νοσηλεία τους.
Η αύξηση τω δαπανών υγείας συνιστά ζήτημα που παρατηρείται απανταχού στον κόσμο και ταλανίζει έντονα τους πληρωτές υγείας, δημόσιους και ιδιωτικούς.
Βασικοί λόγοι της αυξητικής πορείας του κόστους της υγείας είναι η διαρκής εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και τεχνολογίας και η μακροζωία που, μέσω αυτής της προόδου, έχει επιτευχθεί στο ανθρώπινο γένος. Θεραπεύουμε και αντιμετωπίζουμε ασθένειες, άλλοτε ανίατες και ζούμε περισσότερο και αυτό το οφείλουμε στα άλματα της ιατρικής επιστήμης!
Η ιατροτεχνολογική, ωστόσο, αυτή πρόοδος έχει ένα εξαιρετικά υψηλό κόστος ανάπτυξης, αγοράς και, συνεπώς, χρήσης.
Οι δημόσιες δομές στην Ελλάδα δεν διαθέτουν κατά βάση ιατρική τεχνολογία αιχμής. Αυτή διατίθεται από τις ιδιωτικές νοσηλευτικές δομές, προς τις οποίες η ιδιωτική ασφάλιση δίνει άμεση πρόσβαση, πληρώνοντας, βέβαια, υπέρ των ασφαλισμένων της το αντίστοιχο εξαιρετικά υψηλό κόστος.
Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι η ολιγοπωλιακή διάρθρωση της ιδιωτικής αγοράς νοσοκομειακών υπηρεσιών στη χώρα μας έχει καλλιεργήσει ένα περιβάλλον, όπου οι τιμές των υπηρεσιών αυτών να είναι πολύ υψηλότερες από όσο στις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες.
Η ασφάλιση, τονίζει ο Γιάννης Καντώρος πρόεδρος της Επιτροπής της ΕΑΕΕ λοιπόν, λειτουργεί στη βάση της κοινωνίας των κινδύνων. Δηλαδή, οι δαπάνες περίθαλψης όσων νοσηλευτούν, χρηματοδοτούνται από όλους τους ασφαλισμένους. Εφόσον, λοιπόν, οι δαπάνες νοσηλείας βαίνουν για τους λόγους που προαναφέραμε αυξητικά (ηλικιακή ωρίμανση, αύξηση συχνότητας χρήσης των υπηρεσιών υγείας και κόστος αυτών), δεν είναι σπάνιο να χρειαστεί αναπροσαρμογή του ασφαλίστρου που καταβάλλεται από όλους τους ασφαλισμένους.
Με αυτό τον τρόπο, διατηρείται η ανταλλακτική αξία των ασφαλιστηρίων κατά πάντα χρόνο και δυνατή η πρόσβαση στις σωτήριες σύγχρονες θεραπείες για τους ασφαλισμένους.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, το βασικότερο και πλέον καθοριστικό έξοδο που λαμβάνεται υπόψη στην τιμολόγηση των προγραμμάτων υγείας είναι, βέβαια, οι αποζημιώσεις - πληρωθείσες και εκκρεμείς - που καλείται να καταβάλει η εταιρία για το συγκεκριμένο κάθε φορά πρόγραμμα.
Το ύψος των αποζημιώσεων καθορίζεται από τη συχνότητα χρήσης των υπηρεσιών υγείας, η οποία έχει πολλή σημαντική, θετική, σχέση με την ηλικία των ασφαλισμένων και από τις τιμές των υπηρεσιών υγείας.
Με πολύ απλά λόγια, το ύψος των νοσοκομειακών, για παράδειγμα, αποζημιώσεων διαμορφώνεται από το πλήθος των ασφαλισμένων που πραγματοποιούν νοσηλεία και τις τιμές με τις οποίες τιμολογούνται οι νοσοκομειακές υπηρεσίες και τα προϊόντα υγείας των οποίων έγινε χρήση κατά τη νοσηλεία τους.
Η αύξηση τω δαπανών υγείας συνιστά ζήτημα που παρατηρείται απανταχού στον κόσμο και ταλανίζει έντονα τους πληρωτές υγείας, δημόσιους και ιδιωτικούς.
Βασικοί λόγοι της αυξητικής πορείας του κόστους της υγείας είναι η διαρκής εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και τεχνολογίας και η μακροζωία που, μέσω αυτής της προόδου, έχει επιτευχθεί στο ανθρώπινο γένος. Θεραπεύουμε και αντιμετωπίζουμε ασθένειες, άλλοτε ανίατες και ζούμε περισσότερο και αυτό το οφείλουμε στα άλματα της ιατρικής επιστήμης!
Η ιατροτεχνολογική, ωστόσο, αυτή πρόοδος έχει ένα εξαιρετικά υψηλό κόστος ανάπτυξης, αγοράς και, συνεπώς, χρήσης.
Οι δημόσιες δομές στην Ελλάδα δεν διαθέτουν κατά βάση ιατρική τεχνολογία αιχμής. Αυτή διατίθεται από τις ιδιωτικές νοσηλευτικές δομές, προς τις οποίες η ιδιωτική ασφάλιση δίνει άμεση πρόσβαση, πληρώνοντας, βέβαια, υπέρ των ασφαλισμένων της το αντίστοιχο εξαιρετικά υψηλό κόστος.
Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι η ολιγοπωλιακή διάρθρωση της ιδιωτικής αγοράς νοσοκομειακών υπηρεσιών στη χώρα μας έχει καλλιεργήσει ένα περιβάλλον, όπου οι τιμές των υπηρεσιών αυτών να είναι πολύ υψηλότερες από όσο στις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες.
Η ασφάλιση, τονίζει ο Γιάννης Καντώρος πρόεδρος της Επιτροπής της ΕΑΕΕ λοιπόν, λειτουργεί στη βάση της κοινωνίας των κινδύνων. Δηλαδή, οι δαπάνες περίθαλψης όσων νοσηλευτούν, χρηματοδοτούνται από όλους τους ασφαλισμένους. Εφόσον, λοιπόν, οι δαπάνες νοσηλείας βαίνουν για τους λόγους που προαναφέραμε αυξητικά (ηλικιακή ωρίμανση, αύξηση συχνότητας χρήσης των υπηρεσιών υγείας και κόστος αυτών), δεν είναι σπάνιο να χρειαστεί αναπροσαρμογή του ασφαλίστρου που καταβάλλεται από όλους τους ασφαλισμένους.
Με αυτό τον τρόπο, διατηρείται η ανταλλακτική αξία των ασφαλιστηρίων κατά πάντα χρόνο και δυνατή η πρόσβαση στις σωτήριες σύγχρονες θεραπείες για τους ασφαλισμένους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών