Τα ψηφιακά νομίσματα, των κεντρικών τραπεζών, τα λεγόμενα (CBDC), θα επιτρέπουν σε μια κυβέρνηση να ελέγχει πού ξοδεύουν τα χρήματά μας
Τα ψηφιακά νομίσματα που σχεδιάζουν να εισαγάγουν οι κεντρικές τράπεζες (CBDC) θα επιτρέπουν στις ίδιες και σε μια κυβέρνηση να ελέγχει πού ξοδεύουν τα χρήματα που απέκτησαν αφιερώνοντας κόπο και χρόνο οι πολίτες, σύμφωνα με την GoldSwitzerland, γεγονός που, αν εκτιμηθεί στην ουσία του, δεν αποτελεί παρά ωμό πραξικόπημα…
Ειδικότερα, εάν θέλετε να κατανοήσετε τα CBDC, δηλαδή τα ψηφιακά νομίσματα που σχεδιάζουν να εκδώσουν οι κεντρικές τράπεζες, ίσως αξίζει να κάνετε μια αναδρομή στην ιστορία, τη φιλοσοφία του ανθρώπου, τα μαθηματικά του χρέους και τη γεωλογία του χρυσού, αναφέρει ο επενδυτικός οίκος.
Οι κατεστραμμένες χώρες κάνουν άσχημα πράγματα
Όταν διαλυμένες, εμποτισμένες με χρέη «ανεπτυγμένες οικονομίες», που υποφέρουν από χρόνια νομισματική χαλάρωση, διαφεντεύονται από τυφλούς και οικονομικά ανίδεους πολιτικούς, το τελικό αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: Η ελευθερία… βυθίζεται, τα νομίσματα πεθαίνουν και ο έλεγχος αυξάνεται.
Αυτό δεν είναι στείρος εντυπωσιασμός, αλλά η τοξική εξέλιξη των οικονομικών, πολιτικών και ψυχολογικών προτύπων που παρατηρούνται διαχρονικά.
Δυστυχώς, οι «εποχές» μας (καθώς και η παγκόσμια αφθονία/σύγκλιση αδύναμων ηγεσιών) δεν αποτελούν εξαίρεση.
Οι ανίκανες οικονομικές και πολιτικές ηγεσίες φέρνουν στη δημόσια σφαίρα επικίνδυνους οπορτουνιστές και τυραννικές πολιτικές που φορούν τον μανδύα των αποτελεσματικών λύσεων.
Αυτή η κατεύθυνση επιβεβαιώνεται πανταχόθεν: αριστερά, δεξιά και στο κέντρο.
Ο αναπόφευκτος Klaus Schwab
Τέτοιου είδους λύσεις κατεξοχήν παρουσιάζονται και προτείνονται ως ενδεδειγμένες από το λεγόμενο «Great Reset», εμπνευστής του οποίου είναι ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, Klaus Schwab.
Όπως όλοι οι οπορτουνιστές, ο Schwab (και οντότητες όπως το ΔΝΤ, η BIS, η Fed, ο Λευκός Οίκος, το ευρωπαϊκό ή το βρετανικό κοινοβούλιο κ.λπ.) εκμεταλλεύονται κρίσεις για να ενισχύσουν τον έλεγχο, ενδεδυμένοι πάντα με την «προβιά» του ανθρωπιστή και οραματιστή.
Έχουμε ξαναδεί αυτό το δημαγωγικό story σε Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Γιουγκοσλαβία, Κούβα, Κίνα, Ρωσία κ.λπ.
Σε κάθε παράδειγμα (από τη δεκαετία του 1780 έως τη δεκαετία του 1960 έως τώρα), οι ηγέτες που υπόσχονταν θαυματουργές λύσεις, ως αντίδοτο στην οικονομική καταστροφή, το μόνο που έφερναν ήταν συγκεντρωτισμό και αταξία.
«Μην αφήνετε ποτέ μια καλή κρίση να πάει χαμένη»
Οι κρίσεις είναι η καλύτερη ευκαιρία για εκμετάλλευση…
Υπενθυμίζεται το αφήγημα της πανδημίας της Covid, με θνησιμότητα –ευτυχώς!– μόλις 2%.
Μετά την Covid, είναι πλέον προφανές σε όποιον έχει αφιερώσει χρόνο για να κοιτάξει χωρίς συναισθηματισμό την επιστήμη, τα μαθηματικά και τα δεδομένα (συμπεριλαμβανομένων θαρραλέων Βρετανών δημοσιογράφων όπως ο Matt Ridely, διασημοτήτων όπως ο Russell Brand, σκοτεινών αλόγων όπως ο Bret Weinstein) ότι η Covid πιθανότατα προήλθε από εργαστήριο και ότι η πολιτική αντίδραση ενός παγκόσμιου αποκλεισμού και αναγκαστικού εμβολίου ήταν μια ηθική, επιστημονική, οικονομική και πολιτική καταστροφή για το βιβλίο των ρεκόρ Guiness.
Παρά το γεγονός ότι η ανθρωπότητα έχει βιώσει (και επιβίωσε στωικά) πολύ μεγαλύτερες καταστροφές, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, με την ενοχλητικά συνένοχη υποστήριξη ενημερωτικών καναλιών τύπου Pravda, κλείδωσαν εκατομμύρια ανθρώπους στα σπίτια τους και χρέωσαν τους πολίτες με τρισεκατομμύρια δολάρια.
Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ, το 2020 συνέκρινε τον πόλεμο κατά της Covid με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τους 85 εκατομμύρια θανάτους που αυτός επέφερε.
Αυτό είναι προσβολή της ιστορίας…
Όπως δήλωσε η εξίσου θαρραλέα Christine Anderson από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της πανδημίας (εντολές, περιορισμοί, μάσκες κ.λπ.): Η πολιτική της Covid δεν έπρεπε να αφορά τις μάζες.
Παρά τα τα μακάβρια μαθηματικά, ο Klaus Schwab, μαζί με σχεδόν κάθε άλλο παγκόσμιο ηγέτη, ακολούθησε μια δραματική και ευκαιριακή προσέγγιση, δηλώνοντας ότι «η πανδημία δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.
Είναι η στιγμή μας».
Βέβαια, αυτό που πραγματικά εννοούσε σε αυτό το κλασικό φροϋδικό ολίσθημα ήταν ότι η Covid ήταν η στιγμή του.
Δηλαδή, αυτή ήταν η τέλεια κρίση για να εκμεταλλευτεί τον παγκόσμιο φόβο και να προωθήσει το νέο του όραμα, τη «Μεγάλη Επαναφορά», που μοιάζει με την υπόσχεση/δωροδοκία του Lenin για «ψωμί και ειρήνη» το 1917…
Και ποιο είναι το όραμα του Schwab (και άλλων σαν αυτόν) για ένα καλύτερο αύριο;
Τι είναι το «Great Reset»;
Όπως οι περισσότερες πολιτικά και οικονομικά κακές ιδέες (από την Ποσοτική Χαλάρωση μέχρι τον Νόμο για τους Πατριωτές), το Great Reset που οραματίστηκε ο Schwab έχει έναν σαγηνευτικό τίτλο και πρόσοψη («Καπιταλισμός των Ενδιαφερομένων Μερών»).
Σε αντίθεση με τον σημερινό καπιταλισμό των μετόχων, η αντίληψή του για τον καπιταλισμό των Ενδιαφερομένων Μερών στοχεύει να «γεμίσει» τις παγκόσμιες εταιρικές θέσεις στα διοικητικά συμβούλια με υψηλότερο ποσοστό εκπροσώπησης ειδικών συμφερόντων (δηλαδή, εργασιακή, περιβαλλοντική, κοινωνική δικαιοσύνη κ.λπ.).
Στις ΗΠΑ, η Elizabeth Warren έχει μια παρόμοια, και μάλιστα επιφανειακά ευγενή, και πιο περιεκτική ατζέντα.
Η Κίνα, της οποίας ο ισόβιος ηγέτης (Xi Jinping) είναι αγαπημένος του Schwab και κεντρικός ομιλητής του Νταβός, πηγαίνει αυτό το αυταρχικό όραμα ένα βήμα παραπέρα, εισάγοντας κυβερνητικούς παράγοντες σε κάθε κινεζική αίθουσα συνεδριάσεων.
Μπορεί κανείς να κατανοήσει την επιθυμία βελτίωσης των διεφθαρμένων χρηματοπιστωτικών/τραπεζικών συστημάτων και των σπασμένων κοινωνικών δομών.
Μπορεί κανείς να καταλάβει το αίτημα για συμπερίληψη και λιγότερη εταιρική απληστία.
Ο Schwab δεν είναι ένα πλάσμα μιας σκοτεινής παγκόσμιας συνωμοσίας με σκοπό την ερήμωση του κόσμου, ούτε ο ανώτατος ηγέτης μιας μονοκοσμικής κυβέρνησης.
Μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του (και τους άλλους) ταυτόχρονα.
Αλλά αυτό που μας λένε άνθρωποι όπως ο Schwab δεν είναι καθόλου καλύτερο. στην πραγματικότητα, είναι πολύ χειρότερο.
Η εσφαλμένη υπόθεση του Schwab: Θεσμική πίστη
Όπως ο Xi Jinping της Κίνας, η Μεγάλη Επαναφορά του Schwab βασίζεται στην αντίληψη ότι συστημικοί κίνδυνοι όπως ο πληθωρισμός, οι πανδημίες και οι γεωπολιτικές, καθώς και οι οικονομικές στρεβλώσεις, μπορούν να τύχουν καλύτερης διαχείρισης στο πλαίσιο ενός παγκόσμιου «forum» σοφών συγκεντρωτικών και θεσμικών παραγόντων.
Όπως ο Xi, ο Schwab πιστεύει ότι «τα μεγάλα πλοία επιβιώνουν από καταιγίδες, ενώ τα μικρά σκάφη βυθίζονται».
Αλλά μια τέτοια πίστη (και υπόθεση) ότι η μαζική και παγκόσμια συντονισμένη θεσμική σοφία είναι, κατά κάποιον τρόπο, ασφαλέστερη και ανώτερη από την ατομική ελευθερία αγνοεί το τιτάνιο παράδειγμα… του Τιτανικού.
Εν ολίγοις: και τα μεγάλα πλοία βυθίζονται - και συνήθως με υψηλότερα ποσοστά απωλειών.
Το όραμα του Schwab για μια «συντονισμένη οικονομία» και τον επαναπροσδιορισμό του «κοινωνικού συμβολαίου» για την αντιμετώπιση πραγματικών ή υπερβολικών κρίσεων όπως η κλιματική αλλαγή ή οι μελλοντικές πανδημίες βασίζεται σε μια εγγενώς λανθασμένη υπόθεση.
Αλλά αυτό που δεν κατάφεραν να παραδεχθούν άνθρωποι όπως ο Schwab (ή ο Biden, ο Macron, ο Scholz, ο Johnson) είναι ότι ούτε μία φορά σε ολόκληρη την ιστορία του homo sapiens ένα συγκεντρωτικό σύστημα (φασιστικό, μπολσεβίκος, κομμουνιστής ή σοσιαλιστής) δεν έφερε ποτέ μια ουγγιά βιώσιμου καλού στον κόσμο.
(Αν και ένας τέτοιος συγκεντρωτισμός έφερε σίγουρα πολυτέλεια, πλούτο και δύναμη σε ανθρώπους όπως ο Castro, ο Lenin, ο Mussolini και ο Ροβεσπιέρος…)
Η απλή, τραγική αλλά ιστορικά και (ψυχολογικά) επιβεβαιωμένη πραγματικότητα είναι η εξής: Η «αποτελεσματική» ασφάλεια μέσω κεντρικού σχεδιασμού σε βάρος των ατομικών ελευθεριών ΔΕΝ λειτουργεί ΠΟΤΕ.
Δεδομένου ότι όλα τα συστήματα και τα πειράματα, είτε βασίζονται στην ελευθερία είτε είναι συγκεντρωτικά, οραματίζονται και στη συνέχεια διαχειρίζονται τα ανθρώπινα συστήματα, η πανάρχαια συζήτηση (Hobbes/Locke) ως προς το εάν οι άνθρωποι βρίσκονται εγγενώς σε κατάσταση πολέμου ή κατάσταση της ειρήνης (δηλαδή, καλή ή κακή) παραμένει το βασικό δίλημμα και το ερώτημα.
Πίστη στην τεχνολογία…
Αυτό το διαχρονικό δίλημμα, φυσικά, έχει πάρει μια εντελώς νέα πορεία, ενώ οδεύουμε προς μια εποχή έξυπνων τηλεφώνων και αυξανόμενης πίστης σε τεχνολογικές και ρομποτικές λύσεις.
Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι μπορούμε να αντικαταστήσουμε τα διεφθαρμένα ιδρύματα (από το Νταβός στις Βρυξέλλες, και από την Oυάσιγκτον έως το Πεκίνο) με σοφές τεχνολογίες, οι οποίες μερικές φορές επιτρέπουν μια πιο ελεύθερη και πιο αποκεντρωμένη ροή πληροφοριών (όπως αποδεικνύεται από τη δίψα για αποκεντρωμένα, κρυπτογραφημένα νομίσματα όπως το BTC).
Οι ταχέως εξελισσόμενες τεχνολογίες, για παράδειγμα, επιτρέπουν σε περισσότερους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις πόλεις που έχουν μολυνθεί από το έγκλημα…
Καθώς η τεχνολογία προχωρά, πολλοί, δικαίως ή λανθασμένα, πιστεύουν ότι ο πολιτισμός θα βιώσει περισσότερες ελευθερίες και, ως εκ τούτου, περισσότερα από τα «ευτυχή ατυχήματα».
Για αυτούς, η τεχνολογία προσφέρει μια «μεγάλη απόδραση» από τους κινδύνους της «Μεγάλης Επαναφοράς».
Αυτό φαίνεται πολλά υποσχόμενο με την πρώτη ματιά, ωστόσο αγνοεί την ανθρώπινη πραγματικότητα ότι ακόμη και οι προηγμένες τεχνολογίες κατευθύνονται από μη προηγμένους ανθρώπους, όπως εύκολα υπενθυμίζει η πρόσφατη καταστροφή του FTX.
Εν ολίγοις, όπως η πίστη στην ανθρώπινη φύση ή η πίστη στους θεσμούς, η πίστη στην τεχνολογία δεν είναι θεραπεία.
CBDC: Το πιο πρόσφατο ψέμα
Όπως βλέπουμε τώρα από την αργή αλλά αναπόφευκτη εξέλιξη των ψηφιακών νομισμάτων των Κεντρικών Τραπεζών, η τεχνολογία μπορεί, στην πραγματικότητα, να χρησιμοποιηθεί για να μειώσει, παρά να ενισχύσει, τις ανθρώπινες ελευθερίες.
Φαίνεται πως το 2022 και τώρα το 2023 όλοι ξαφνικά ρωτούν για το CBDC.
Όπως θα έπρεπε…
Τι είναι όμως;
Αρχικά, το CBDC δεν είναι ένα νέο νόμισμα, είναι ένα νέο σύστημα πληρωμών - ψηφιακό και κρυπτογραφημένο, και όχι σε χαρτί.
Αντί για δολάρια, γιεν, λίρες και ευρώ, σύντομα θα έχουμε e-dollars, e-yen, e-liras και e-euro κ.λπ.
Επιπλέον, τα CBDC δεν είναι κρυπτονομίσματα.
Ναι, είναι ψηφιακά, κρυπτογραφημένα και φυλαγμένα σε καθολικό νομίσματα, αλλά δεν σχετίζονται με το blockchain.
Στην ουσία, όπως μια υπηρεσία Visa ή Mastercard, το CBDC περιλαμβάνει παρόμοια τεχνολογία, με τη διαφορά πως σε αυτήν τη νέα και στρεβλή περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα ελεγχόμενο (και όχι κατανεμημένο) βιβλίο κρυπτογραφημένων ψηφιακών νομισμάτων που διαχειρίζονται οι κεντρικές τράπεζες.
Σε αυτό το νέο σύστημα πληρωμών, διατηρούμε ψηφιακό χρήμα στο οποίο έχουν πρόσβαση εφαρμογές εγκατεστημένες στα έξυπνα τηλέφωνά μας, με λογαριασμό απευθείας συνδεδεμένο με μια κεντρική τράπεζα και με (όπως μας υπενθυμίζουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής) πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και μικρότερο κόστος διαμεσολάβησης.
Όλα καλά, σωστά;
Όχι τόσο γρήγορα…
Το επίσημο αφήγημα: Μόνο η μισή ιστορία
Όπως όλες οι επικίνδυνες, συγκεντρωτικές και ελεγχόμενες ιδέες, το CBDC παρουσιάστηκε με παρηγορητικά λόγια εν μέσω περιόδου κρίσης.
Αλλά είναι πολύ περισσότερο από μια εξελισσόμενη και τεχνολογική στιγμή τύπου «ευρήκα».
Τα CBDC ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά από το ΔΝΤ κατά την έναρξη της Κρίσης της Covid, την οποία το Ταμείο χρησιμοποίησε ως πρόσχημα για να δικαιολογήσει τις δικές του και άλλες (και ιστορικά άνευ προηγουμένου) αμαρτίες χρέους, που προκαλούνται από τις κεντρικές τράπεζες.
Οι κρίσεις ενισχύουν πάντα τη δύναμη του κράτους και η κρίση της Covid ενίσχυσε τη δύναμη του ΔΝΤ.
Μετά ήρθε η BIS, το 2021.
Όπως και το ΔΝΤ, η BIS τηλεγράφησε όλα τα θερμά και ασαφή καλά νέα σε ένα ήρεμο μικρό βίντεο σχετικά με την «αποτελεσματικότητα», την «ασφάλεια» και την «ταχύτητα» των CBDC.
Επίσης, πήρε τα εύσημα για την καθοδήγηση της τεχνολογικής χρέωσης CBDC μαζί με 4 άλλες βασικές κεντρικές τράπεζες (δηλαδή, η Fed, η ΕΚΤ κ.λπ.) και μια χούφτα άλλων «συμμετεχόντων».
Μετά ήρθε ο Powell…
Εν μέσω μιας παγκόσμιας πληθωριστικής κρίσης, στροφής της αγοράς και ενός αποφευκτού αλλά καταστροφικού πολέμου στην Ουκρανία, η Fed παρενέβη.
Με ήρεμη έκφραση και διχαλωτή γλώσσα, ο Powell ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα αποκτήσουν CBDC καθώς η Fed διαδραματίζει «πρωταρχικό ρόλο» στην ανάπτυξή τους.
Σύμφωνα με τον Powell, «η Fed είναι επιφορτισμένη με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των συστημάτων πληρωμών» και ότι «αγκαλιάζοντας την καινοτομία», εμείς οι καλοί πολίτες μπορούμε να τη βοηθήσουμε σε αυτή την ιστορική διαδικασία καθώς ο σύγχρονος κόσμος εξελίσσεται.
Ο Powell μάς υπενθυμίζει ευγενικά ότι τα ledgers κρυπτογράφησης δεν είναι ασφαλή, όπως αποδεικνύει η μεταβλητότητα στην αξία.
Παρά το γεγονός ότι παραδέχτηκε ότι τα stable coins (που συνδέονται άμεσα με τα νομίσματα) είναι καλύτερα, είπε ότι και αυτά είναι γεμάτα κινδύνους και επομένως δεν είναι τόσο ασφαλή όσο τα ψηφιακά νομίσματα υπό τίθενται «υπό την επίβλεψη των τραπεζικών και χρηματοπιστωτικών εταιρειών μας»
(Προφανώς, ο Powell πιστεύει ότι το κοινό έχει ξεχάσει τις Bear Stearns, Lehman, AIG, Long Term Capital Management και άλλες «ρυθμισμένες» επιχειρήσεις αυτού του διεφθαρμένου τύπου…).
Ο Powell τελείωσε το βίντεο με το «μπλε χάπι», λέγοντας ότι σκοπός της Fed είναι να βελτιώσει ένα ήδη ασφαλές σύστημα - ως φιλοφρόνηση και όχι ως αντικατάσταση των μετρητών.
Υποσχέθηκε επίσης να λάβει υπόψη ζητήματα δικαίου και ιδιωτικότητας, και ανακοίνωσε ότι «ανυπομονούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας για αυτό το σημαντικό θέμα».
Όλα ζεστά και ασαφή, ασφαλή, καινοτόμα και δημοκρατικά, σωστά;
Και πάλι:
Μη βιάζεστε...
Ένα μεγάλο ψέμα πολλών παραλείψεων
Υπάρχουν πολλοί προφανείς αλλά παραλειπόμενοι κίνδυνοι (και κίνητρα) πίσω από τα CBDC:
Αυτό που ούτε το ΔΝΤ, ούτε η BIS ούτε ο Powell συζήτησαν είναι πιθανώς η αλήθεια… πίσω από το CBDC.
1 «Σκοτώστε τα κρυπτονομίσματα… Η κρυπτομανία θα έφερνε… το τέλος των κεντρικών τραπεζών.
Η έννοια των εναλλακτικών ψηφιακών νομισμάτων εκτός του τραπεζικού συστήματος αποτελούσε άμεση απειλή για την κυριαρχία.
Άλλωστε, αν αναγκαζόμασταν να επιλέξουμε έναν «νικητή» σε έναν πόλεμο μεταξύ της ισχύος ενός BTC του blockchain και ενός διεφθαρμένου τραπεζικού συστήματος, καλό θα ήταν να στοιχηματίζαμε με τους διεφθαρμένους…
Το CBDC, εν ολίγοις, είναι μια άμεση επίθεση στο αυξανόμενο (και από πολλές απόψεις δωρεάν και αξιοθαύμαστη) κρυπτογραφικό αφήγημα.
2 «Σεισάχθεια»: Επιβάλετε αρνητικά επιτόκια και «γ…» τους ανθρώπους. Όλα τα καθεστώτα που είναι εμποτισμένα με χρέη χρειάζονται αρνητικά επιτόκια για να βγουν από την απύθμενη τρύπα που μόνα τους δημιούργησαν.
Αναγκάζοντας τους πολίτες να ενταχθούν σε ένα σύστημα CBDC, τράπεζες όπως η Fed μπορούν «αποτελεσματικά και γρήγορα» να επιβάλουν αρνητικά επιτόκια (δηλαδή, να πληρώνετε τις τράπεζες για να κρατούν τα χρήματά σας, αντί να λαμβάνουν θετικό τόκο για τις καταθέσεις σας).
Αυτό συνέβη στην Ευρώπη.
Επιπλέον, δεδομένου ότι όλα τα μεγάλα έθνη υποφέρουν από επαχθείς δείκτες χρέους προς ΑΕΠ πολύ πάνω από το επίπεδο του 100%, με τα επίπεδα κεφαλαίων προς περιουσιακά στοιχεία να ξεπερνούν το όριο 200:1, είναι πλέον προφανές ότι τα έθνη δεν έχουν την πολυτέλεια να πληρώσουν τοκοχρεολύσια.
Σε αυτό το αποκαρδιωτικό σκηνικό, τα συστήματα CBDC επιτρέπουν στα χρεωμένα έθνη να ελεγχθούν καλύτερα.
Όταν τα νομίσματα «επαναφέρονται» (όπως η Γερμανία στο 48), η κυβέρνηση μπορεί να «μετατρέψει» τα παλιά σας χρήματα στα νέα χρήματα, ενώ ταυτόχρονα (λόγω «κρίσης») κρατά ένα ποσοστό για να πληρώσει τα χρέη του μέσω ψηφιακές αναστολές (δηλαδή, κλοπή).
Και δεδομένου ότι ολόκληρος ο κόσμος έχει χρέος πάνω από 300 τρισεκατομμύρια δολάρια, μπορεί να στοιχηματίσει ότι μια μαζική αναδιάρθρωση χρέους (παρόμοια με μια παγκόσμια δήλωση πτώχευσης) είναι αναπόφευκτη.
Έτσι, τα CBDC αναπτύσσονται εκ των προτέρων για να καταστήσουν αυτή την ενδοτραπεζική και διασυνοριακή αναδιάρθρωση (κλοπή) πιο «αποτελεσματική».
Αλλά αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου όσον αφορά τον έλεγχο των χρημάτων και των ελευθεριών των πολιτών.
3 Κράτος ελέγχου χωρίς μετρητά: Παρά τις διαβεβαιώσεις του Powell για το αντίθετο (όσο αναξιόπιστα είναι η υπόσχεσή του για τον παροδικό πληθωρισμό), ο μακροπρόθεσμος στόχος και η πρακτική ενός αναγκαστικού συστήματος ψηφιακών νομισμάτων είναι να αφαιρέσει μετρητά από το σύστημα.
Στο πλαίσιο ενός καθεστώτος CBDC, τα χρήματα των πολιτών θα παρακολουθούνται ψηφιακά, θα παρακρατούνται, θα παγώνουν, θα φορολογούνται ή θα ελέγχονται με άλλο τρόπο εάν ένας πολίτης (ή ομάδα πολιτών) αμφισβητήσει ή απειλήσει το κράτος - δικαίως ή αδίκως.
Αλλά όπως είπε ο ίδιος ο Μουσολίνι: «Ο φασισμός είναι ο τέλειος γάμος των εταιρειών και του κράτους».
Το CBDC είναι ένα τεράστιο άλμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Δηλωμένο ωμά, το CBDC δεν αφορά την ελευθερία, τα ατομικά δικαιώματα ή την ιδιωτική ζωή.
Είναι καθαρός έλεγχος που μεταμφιέζεται σε ασφαλέστερο σύστημα πληρωμών και ταχύτερους διακανονισμούς διακρατικών συναλλαγών.
Χρυσός, CBDC και έλλειψη εύκολων απαντήσεων
Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση στον τρέχοντα εφιάλτη (πολιτικό, οικονομικό, ηθικό).
Αλλά, τι θα μας σώσει;
Ο χρυσός, φυσικά, δεν μπορεί να λύσει τη λίστα των θρυμματισμένων θρησκειών, οικονομιών, πολιτικών, κοινωνιών, νομισμάτων, συνόρων και συστημάτων που γίνονται πρωτοσέλιδα κάθε μέρα που περνάει.
Ούτε μπορούν να προβλεφθούν ο χρόνος, τα μέτρα και οι κακές χρήσεις των CBDC, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα.
Θα έρθουν τα SDR που υποστηρίζονται από χρυσό;
Θα αλλάξουν άμεσα ή αργά τα τραπεζικά συστήματα και τα συστήματα πιστωτικών καρτών;
Πότε θα κυκλοφορήσει ελεύθερα ο χρυσός;
Πότε θα εκραγούν οι αγορές παραγώγων;
Τι θα πυροδοτήσει την επόμενη τραπεζική κρίση;
Και πάλι: Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.
Αυτό που μπορούμε να πούμε, δυστυχώς, είναι η πολιτική και νομισματική διαφθορά, από την αρχαία Κίνα έως σήμερα, ή από τα ρωμαϊκά νομίσματα και τα άθλια χάρτινα δολάρια έως τα «προηγμένα» CBDC.
Από την άλλη, ο χρυσός δεν έχει καταστραφεί ποτέ από τις ακτίνες του ήλιου ούτε από τις αποφάσεις του ανθρώπου.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, εάν θέλετε να κατανοήσετε τα CBDC, δηλαδή τα ψηφιακά νομίσματα που σχεδιάζουν να εκδώσουν οι κεντρικές τράπεζες, ίσως αξίζει να κάνετε μια αναδρομή στην ιστορία, τη φιλοσοφία του ανθρώπου, τα μαθηματικά του χρέους και τη γεωλογία του χρυσού, αναφέρει ο επενδυτικός οίκος.
Οι κατεστραμμένες χώρες κάνουν άσχημα πράγματα
Όταν διαλυμένες, εμποτισμένες με χρέη «ανεπτυγμένες οικονομίες», που υποφέρουν από χρόνια νομισματική χαλάρωση, διαφεντεύονται από τυφλούς και οικονομικά ανίδεους πολιτικούς, το τελικό αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: Η ελευθερία… βυθίζεται, τα νομίσματα πεθαίνουν και ο έλεγχος αυξάνεται.
Αυτό δεν είναι στείρος εντυπωσιασμός, αλλά η τοξική εξέλιξη των οικονομικών, πολιτικών και ψυχολογικών προτύπων που παρατηρούνται διαχρονικά.
Δυστυχώς, οι «εποχές» μας (καθώς και η παγκόσμια αφθονία/σύγκλιση αδύναμων ηγεσιών) δεν αποτελούν εξαίρεση.
Οι ανίκανες οικονομικές και πολιτικές ηγεσίες φέρνουν στη δημόσια σφαίρα επικίνδυνους οπορτουνιστές και τυραννικές πολιτικές που φορούν τον μανδύα των αποτελεσματικών λύσεων.
Αυτή η κατεύθυνση επιβεβαιώνεται πανταχόθεν: αριστερά, δεξιά και στο κέντρο.
Ο αναπόφευκτος Klaus Schwab
Τέτοιου είδους λύσεις κατεξοχήν παρουσιάζονται και προτείνονται ως ενδεδειγμένες από το λεγόμενο «Great Reset», εμπνευστής του οποίου είναι ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, Klaus Schwab.
Όπως όλοι οι οπορτουνιστές, ο Schwab (και οντότητες όπως το ΔΝΤ, η BIS, η Fed, ο Λευκός Οίκος, το ευρωπαϊκό ή το βρετανικό κοινοβούλιο κ.λπ.) εκμεταλλεύονται κρίσεις για να ενισχύσουν τον έλεγχο, ενδεδυμένοι πάντα με την «προβιά» του ανθρωπιστή και οραματιστή.
Έχουμε ξαναδεί αυτό το δημαγωγικό story σε Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Γιουγκοσλαβία, Κούβα, Κίνα, Ρωσία κ.λπ.
Σε κάθε παράδειγμα (από τη δεκαετία του 1780 έως τη δεκαετία του 1960 έως τώρα), οι ηγέτες που υπόσχονταν θαυματουργές λύσεις, ως αντίδοτο στην οικονομική καταστροφή, το μόνο που έφερναν ήταν συγκεντρωτισμό και αταξία.
«Μην αφήνετε ποτέ μια καλή κρίση να πάει χαμένη»
Οι κρίσεις είναι η καλύτερη ευκαιρία για εκμετάλλευση…
Υπενθυμίζεται το αφήγημα της πανδημίας της Covid, με θνησιμότητα –ευτυχώς!– μόλις 2%.
Μετά την Covid, είναι πλέον προφανές σε όποιον έχει αφιερώσει χρόνο για να κοιτάξει χωρίς συναισθηματισμό την επιστήμη, τα μαθηματικά και τα δεδομένα (συμπεριλαμβανομένων θαρραλέων Βρετανών δημοσιογράφων όπως ο Matt Ridely, διασημοτήτων όπως ο Russell Brand, σκοτεινών αλόγων όπως ο Bret Weinstein) ότι η Covid πιθανότατα προήλθε από εργαστήριο και ότι η πολιτική αντίδραση ενός παγκόσμιου αποκλεισμού και αναγκαστικού εμβολίου ήταν μια ηθική, επιστημονική, οικονομική και πολιτική καταστροφή για το βιβλίο των ρεκόρ Guiness.
Παρά το γεγονός ότι η ανθρωπότητα έχει βιώσει (και επιβίωσε στωικά) πολύ μεγαλύτερες καταστροφές, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, με την ενοχλητικά συνένοχη υποστήριξη ενημερωτικών καναλιών τύπου Pravda, κλείδωσαν εκατομμύρια ανθρώπους στα σπίτια τους και χρέωσαν τους πολίτες με τρισεκατομμύρια δολάρια.
Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ, το 2020 συνέκρινε τον πόλεμο κατά της Covid με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τους 85 εκατομμύρια θανάτους που αυτός επέφερε.
Αυτό είναι προσβολή της ιστορίας…
Όπως δήλωσε η εξίσου θαρραλέα Christine Anderson από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της πανδημίας (εντολές, περιορισμοί, μάσκες κ.λπ.): Η πολιτική της Covid δεν έπρεπε να αφορά τις μάζες.
Παρά τα τα μακάβρια μαθηματικά, ο Klaus Schwab, μαζί με σχεδόν κάθε άλλο παγκόσμιο ηγέτη, ακολούθησε μια δραματική και ευκαιριακή προσέγγιση, δηλώνοντας ότι «η πανδημία δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.
Είναι η στιγμή μας».
Βέβαια, αυτό που πραγματικά εννοούσε σε αυτό το κλασικό φροϋδικό ολίσθημα ήταν ότι η Covid ήταν η στιγμή του.
Δηλαδή, αυτή ήταν η τέλεια κρίση για να εκμεταλλευτεί τον παγκόσμιο φόβο και να προωθήσει το νέο του όραμα, τη «Μεγάλη Επαναφορά», που μοιάζει με την υπόσχεση/δωροδοκία του Lenin για «ψωμί και ειρήνη» το 1917…
Και ποιο είναι το όραμα του Schwab (και άλλων σαν αυτόν) για ένα καλύτερο αύριο;
Τι είναι το «Great Reset»;
Όπως οι περισσότερες πολιτικά και οικονομικά κακές ιδέες (από την Ποσοτική Χαλάρωση μέχρι τον Νόμο για τους Πατριωτές), το Great Reset που οραματίστηκε ο Schwab έχει έναν σαγηνευτικό τίτλο και πρόσοψη («Καπιταλισμός των Ενδιαφερομένων Μερών»).
Σε αντίθεση με τον σημερινό καπιταλισμό των μετόχων, η αντίληψή του για τον καπιταλισμό των Ενδιαφερομένων Μερών στοχεύει να «γεμίσει» τις παγκόσμιες εταιρικές θέσεις στα διοικητικά συμβούλια με υψηλότερο ποσοστό εκπροσώπησης ειδικών συμφερόντων (δηλαδή, εργασιακή, περιβαλλοντική, κοινωνική δικαιοσύνη κ.λπ.).
Στις ΗΠΑ, η Elizabeth Warren έχει μια παρόμοια, και μάλιστα επιφανειακά ευγενή, και πιο περιεκτική ατζέντα.
Η Κίνα, της οποίας ο ισόβιος ηγέτης (Xi Jinping) είναι αγαπημένος του Schwab και κεντρικός ομιλητής του Νταβός, πηγαίνει αυτό το αυταρχικό όραμα ένα βήμα παραπέρα, εισάγοντας κυβερνητικούς παράγοντες σε κάθε κινεζική αίθουσα συνεδριάσεων.
Μπορεί κανείς να κατανοήσει την επιθυμία βελτίωσης των διεφθαρμένων χρηματοπιστωτικών/τραπεζικών συστημάτων και των σπασμένων κοινωνικών δομών.
Μπορεί κανείς να καταλάβει το αίτημα για συμπερίληψη και λιγότερη εταιρική απληστία.
Ο Schwab δεν είναι ένα πλάσμα μιας σκοτεινής παγκόσμιας συνωμοσίας με σκοπό την ερήμωση του κόσμου, ούτε ο ανώτατος ηγέτης μιας μονοκοσμικής κυβέρνησης.
Μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του (και τους άλλους) ταυτόχρονα.
Αλλά αυτό που μας λένε άνθρωποι όπως ο Schwab δεν είναι καθόλου καλύτερο. στην πραγματικότητα, είναι πολύ χειρότερο.
Η εσφαλμένη υπόθεση του Schwab: Θεσμική πίστη
Όπως ο Xi Jinping της Κίνας, η Μεγάλη Επαναφορά του Schwab βασίζεται στην αντίληψη ότι συστημικοί κίνδυνοι όπως ο πληθωρισμός, οι πανδημίες και οι γεωπολιτικές, καθώς και οι οικονομικές στρεβλώσεις, μπορούν να τύχουν καλύτερης διαχείρισης στο πλαίσιο ενός παγκόσμιου «forum» σοφών συγκεντρωτικών και θεσμικών παραγόντων.
Όπως ο Xi, ο Schwab πιστεύει ότι «τα μεγάλα πλοία επιβιώνουν από καταιγίδες, ενώ τα μικρά σκάφη βυθίζονται».
Αλλά μια τέτοια πίστη (και υπόθεση) ότι η μαζική και παγκόσμια συντονισμένη θεσμική σοφία είναι, κατά κάποιον τρόπο, ασφαλέστερη και ανώτερη από την ατομική ελευθερία αγνοεί το τιτάνιο παράδειγμα… του Τιτανικού.
Εν ολίγοις: και τα μεγάλα πλοία βυθίζονται - και συνήθως με υψηλότερα ποσοστά απωλειών.
Το όραμα του Schwab για μια «συντονισμένη οικονομία» και τον επαναπροσδιορισμό του «κοινωνικού συμβολαίου» για την αντιμετώπιση πραγματικών ή υπερβολικών κρίσεων όπως η κλιματική αλλαγή ή οι μελλοντικές πανδημίες βασίζεται σε μια εγγενώς λανθασμένη υπόθεση.
Αλλά αυτό που δεν κατάφεραν να παραδεχθούν άνθρωποι όπως ο Schwab (ή ο Biden, ο Macron, ο Scholz, ο Johnson) είναι ότι ούτε μία φορά σε ολόκληρη την ιστορία του homo sapiens ένα συγκεντρωτικό σύστημα (φασιστικό, μπολσεβίκος, κομμουνιστής ή σοσιαλιστής) δεν έφερε ποτέ μια ουγγιά βιώσιμου καλού στον κόσμο.
(Αν και ένας τέτοιος συγκεντρωτισμός έφερε σίγουρα πολυτέλεια, πλούτο και δύναμη σε ανθρώπους όπως ο Castro, ο Lenin, ο Mussolini και ο Ροβεσπιέρος…)
Η απλή, τραγική αλλά ιστορικά και (ψυχολογικά) επιβεβαιωμένη πραγματικότητα είναι η εξής: Η «αποτελεσματική» ασφάλεια μέσω κεντρικού σχεδιασμού σε βάρος των ατομικών ελευθεριών ΔΕΝ λειτουργεί ΠΟΤΕ.
Δεδομένου ότι όλα τα συστήματα και τα πειράματα, είτε βασίζονται στην ελευθερία είτε είναι συγκεντρωτικά, οραματίζονται και στη συνέχεια διαχειρίζονται τα ανθρώπινα συστήματα, η πανάρχαια συζήτηση (Hobbes/Locke) ως προς το εάν οι άνθρωποι βρίσκονται εγγενώς σε κατάσταση πολέμου ή κατάσταση της ειρήνης (δηλαδή, καλή ή κακή) παραμένει το βασικό δίλημμα και το ερώτημα.
Πίστη στην τεχνολογία…
Αυτό το διαχρονικό δίλημμα, φυσικά, έχει πάρει μια εντελώς νέα πορεία, ενώ οδεύουμε προς μια εποχή έξυπνων τηλεφώνων και αυξανόμενης πίστης σε τεχνολογικές και ρομποτικές λύσεις.
Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι μπορούμε να αντικαταστήσουμε τα διεφθαρμένα ιδρύματα (από το Νταβός στις Βρυξέλλες, και από την Oυάσιγκτον έως το Πεκίνο) με σοφές τεχνολογίες, οι οποίες μερικές φορές επιτρέπουν μια πιο ελεύθερη και πιο αποκεντρωμένη ροή πληροφοριών (όπως αποδεικνύεται από τη δίψα για αποκεντρωμένα, κρυπτογραφημένα νομίσματα όπως το BTC).
Οι ταχέως εξελισσόμενες τεχνολογίες, για παράδειγμα, επιτρέπουν σε περισσότερους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις πόλεις που έχουν μολυνθεί από το έγκλημα…
Καθώς η τεχνολογία προχωρά, πολλοί, δικαίως ή λανθασμένα, πιστεύουν ότι ο πολιτισμός θα βιώσει περισσότερες ελευθερίες και, ως εκ τούτου, περισσότερα από τα «ευτυχή ατυχήματα».
Για αυτούς, η τεχνολογία προσφέρει μια «μεγάλη απόδραση» από τους κινδύνους της «Μεγάλης Επαναφοράς».
Αυτό φαίνεται πολλά υποσχόμενο με την πρώτη ματιά, ωστόσο αγνοεί την ανθρώπινη πραγματικότητα ότι ακόμη και οι προηγμένες τεχνολογίες κατευθύνονται από μη προηγμένους ανθρώπους, όπως εύκολα υπενθυμίζει η πρόσφατη καταστροφή του FTX.
Εν ολίγοις, όπως η πίστη στην ανθρώπινη φύση ή η πίστη στους θεσμούς, η πίστη στην τεχνολογία δεν είναι θεραπεία.
CBDC: Το πιο πρόσφατο ψέμα
Όπως βλέπουμε τώρα από την αργή αλλά αναπόφευκτη εξέλιξη των ψηφιακών νομισμάτων των Κεντρικών Τραπεζών, η τεχνολογία μπορεί, στην πραγματικότητα, να χρησιμοποιηθεί για να μειώσει, παρά να ενισχύσει, τις ανθρώπινες ελευθερίες.
Φαίνεται πως το 2022 και τώρα το 2023 όλοι ξαφνικά ρωτούν για το CBDC.
Όπως θα έπρεπε…
Τι είναι όμως;
Αρχικά, το CBDC δεν είναι ένα νέο νόμισμα, είναι ένα νέο σύστημα πληρωμών - ψηφιακό και κρυπτογραφημένο, και όχι σε χαρτί.
Αντί για δολάρια, γιεν, λίρες και ευρώ, σύντομα θα έχουμε e-dollars, e-yen, e-liras και e-euro κ.λπ.
Επιπλέον, τα CBDC δεν είναι κρυπτονομίσματα.
Ναι, είναι ψηφιακά, κρυπτογραφημένα και φυλαγμένα σε καθολικό νομίσματα, αλλά δεν σχετίζονται με το blockchain.
Στην ουσία, όπως μια υπηρεσία Visa ή Mastercard, το CBDC περιλαμβάνει παρόμοια τεχνολογία, με τη διαφορά πως σε αυτήν τη νέα και στρεβλή περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα ελεγχόμενο (και όχι κατανεμημένο) βιβλίο κρυπτογραφημένων ψηφιακών νομισμάτων που διαχειρίζονται οι κεντρικές τράπεζες.
Σε αυτό το νέο σύστημα πληρωμών, διατηρούμε ψηφιακό χρήμα στο οποίο έχουν πρόσβαση εφαρμογές εγκατεστημένες στα έξυπνα τηλέφωνά μας, με λογαριασμό απευθείας συνδεδεμένο με μια κεντρική τράπεζα και με (όπως μας υπενθυμίζουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής) πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και μικρότερο κόστος διαμεσολάβησης.
Όλα καλά, σωστά;
Όχι τόσο γρήγορα…
Το επίσημο αφήγημα: Μόνο η μισή ιστορία
Όπως όλες οι επικίνδυνες, συγκεντρωτικές και ελεγχόμενες ιδέες, το CBDC παρουσιάστηκε με παρηγορητικά λόγια εν μέσω περιόδου κρίσης.
Αλλά είναι πολύ περισσότερο από μια εξελισσόμενη και τεχνολογική στιγμή τύπου «ευρήκα».
Τα CBDC ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά από το ΔΝΤ κατά την έναρξη της Κρίσης της Covid, την οποία το Ταμείο χρησιμοποίησε ως πρόσχημα για να δικαιολογήσει τις δικές του και άλλες (και ιστορικά άνευ προηγουμένου) αμαρτίες χρέους, που προκαλούνται από τις κεντρικές τράπεζες.
Οι κρίσεις ενισχύουν πάντα τη δύναμη του κράτους και η κρίση της Covid ενίσχυσε τη δύναμη του ΔΝΤ.
Μετά ήρθε η BIS, το 2021.
Όπως και το ΔΝΤ, η BIS τηλεγράφησε όλα τα θερμά και ασαφή καλά νέα σε ένα ήρεμο μικρό βίντεο σχετικά με την «αποτελεσματικότητα», την «ασφάλεια» και την «ταχύτητα» των CBDC.
Επίσης, πήρε τα εύσημα για την καθοδήγηση της τεχνολογικής χρέωσης CBDC μαζί με 4 άλλες βασικές κεντρικές τράπεζες (δηλαδή, η Fed, η ΕΚΤ κ.λπ.) και μια χούφτα άλλων «συμμετεχόντων».
Μετά ήρθε ο Powell…
Εν μέσω μιας παγκόσμιας πληθωριστικής κρίσης, στροφής της αγοράς και ενός αποφευκτού αλλά καταστροφικού πολέμου στην Ουκρανία, η Fed παρενέβη.
Με ήρεμη έκφραση και διχαλωτή γλώσσα, ο Powell ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα αποκτήσουν CBDC καθώς η Fed διαδραματίζει «πρωταρχικό ρόλο» στην ανάπτυξή τους.
Σύμφωνα με τον Powell, «η Fed είναι επιφορτισμένη με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των συστημάτων πληρωμών» και ότι «αγκαλιάζοντας την καινοτομία», εμείς οι καλοί πολίτες μπορούμε να τη βοηθήσουμε σε αυτή την ιστορική διαδικασία καθώς ο σύγχρονος κόσμος εξελίσσεται.
Ο Powell μάς υπενθυμίζει ευγενικά ότι τα ledgers κρυπτογράφησης δεν είναι ασφαλή, όπως αποδεικνύει η μεταβλητότητα στην αξία.
Παρά το γεγονός ότι παραδέχτηκε ότι τα stable coins (που συνδέονται άμεσα με τα νομίσματα) είναι καλύτερα, είπε ότι και αυτά είναι γεμάτα κινδύνους και επομένως δεν είναι τόσο ασφαλή όσο τα ψηφιακά νομίσματα υπό τίθενται «υπό την επίβλεψη των τραπεζικών και χρηματοπιστωτικών εταιρειών μας»
(Προφανώς, ο Powell πιστεύει ότι το κοινό έχει ξεχάσει τις Bear Stearns, Lehman, AIG, Long Term Capital Management και άλλες «ρυθμισμένες» επιχειρήσεις αυτού του διεφθαρμένου τύπου…).
Ο Powell τελείωσε το βίντεο με το «μπλε χάπι», λέγοντας ότι σκοπός της Fed είναι να βελτιώσει ένα ήδη ασφαλές σύστημα - ως φιλοφρόνηση και όχι ως αντικατάσταση των μετρητών.
Υποσχέθηκε επίσης να λάβει υπόψη ζητήματα δικαίου και ιδιωτικότητας, και ανακοίνωσε ότι «ανυπομονούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας για αυτό το σημαντικό θέμα».
Όλα ζεστά και ασαφή, ασφαλή, καινοτόμα και δημοκρατικά, σωστά;
Και πάλι:
Μη βιάζεστε...
Ένα μεγάλο ψέμα πολλών παραλείψεων
Υπάρχουν πολλοί προφανείς αλλά παραλειπόμενοι κίνδυνοι (και κίνητρα) πίσω από τα CBDC:
Αυτό που ούτε το ΔΝΤ, ούτε η BIS ούτε ο Powell συζήτησαν είναι πιθανώς η αλήθεια… πίσω από το CBDC.
1 «Σκοτώστε τα κρυπτονομίσματα… Η κρυπτομανία θα έφερνε… το τέλος των κεντρικών τραπεζών.
Η έννοια των εναλλακτικών ψηφιακών νομισμάτων εκτός του τραπεζικού συστήματος αποτελούσε άμεση απειλή για την κυριαρχία.
Άλλωστε, αν αναγκαζόμασταν να επιλέξουμε έναν «νικητή» σε έναν πόλεμο μεταξύ της ισχύος ενός BTC του blockchain και ενός διεφθαρμένου τραπεζικού συστήματος, καλό θα ήταν να στοιχηματίζαμε με τους διεφθαρμένους…
Το CBDC, εν ολίγοις, είναι μια άμεση επίθεση στο αυξανόμενο (και από πολλές απόψεις δωρεάν και αξιοθαύμαστη) κρυπτογραφικό αφήγημα.
2 «Σεισάχθεια»: Επιβάλετε αρνητικά επιτόκια και «γ…» τους ανθρώπους. Όλα τα καθεστώτα που είναι εμποτισμένα με χρέη χρειάζονται αρνητικά επιτόκια για να βγουν από την απύθμενη τρύπα που μόνα τους δημιούργησαν.
Αναγκάζοντας τους πολίτες να ενταχθούν σε ένα σύστημα CBDC, τράπεζες όπως η Fed μπορούν «αποτελεσματικά και γρήγορα» να επιβάλουν αρνητικά επιτόκια (δηλαδή, να πληρώνετε τις τράπεζες για να κρατούν τα χρήματά σας, αντί να λαμβάνουν θετικό τόκο για τις καταθέσεις σας).
Αυτό συνέβη στην Ευρώπη.
Επιπλέον, δεδομένου ότι όλα τα μεγάλα έθνη υποφέρουν από επαχθείς δείκτες χρέους προς ΑΕΠ πολύ πάνω από το επίπεδο του 100%, με τα επίπεδα κεφαλαίων προς περιουσιακά στοιχεία να ξεπερνούν το όριο 200:1, είναι πλέον προφανές ότι τα έθνη δεν έχουν την πολυτέλεια να πληρώσουν τοκοχρεολύσια.
Σε αυτό το αποκαρδιωτικό σκηνικό, τα συστήματα CBDC επιτρέπουν στα χρεωμένα έθνη να ελεγχθούν καλύτερα.
Όταν τα νομίσματα «επαναφέρονται» (όπως η Γερμανία στο 48), η κυβέρνηση μπορεί να «μετατρέψει» τα παλιά σας χρήματα στα νέα χρήματα, ενώ ταυτόχρονα (λόγω «κρίσης») κρατά ένα ποσοστό για να πληρώσει τα χρέη του μέσω ψηφιακές αναστολές (δηλαδή, κλοπή).
Και δεδομένου ότι ολόκληρος ο κόσμος έχει χρέος πάνω από 300 τρισεκατομμύρια δολάρια, μπορεί να στοιχηματίσει ότι μια μαζική αναδιάρθρωση χρέους (παρόμοια με μια παγκόσμια δήλωση πτώχευσης) είναι αναπόφευκτη.
Έτσι, τα CBDC αναπτύσσονται εκ των προτέρων για να καταστήσουν αυτή την ενδοτραπεζική και διασυνοριακή αναδιάρθρωση (κλοπή) πιο «αποτελεσματική».
Αλλά αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου όσον αφορά τον έλεγχο των χρημάτων και των ελευθεριών των πολιτών.
3 Κράτος ελέγχου χωρίς μετρητά: Παρά τις διαβεβαιώσεις του Powell για το αντίθετο (όσο αναξιόπιστα είναι η υπόσχεσή του για τον παροδικό πληθωρισμό), ο μακροπρόθεσμος στόχος και η πρακτική ενός αναγκαστικού συστήματος ψηφιακών νομισμάτων είναι να αφαιρέσει μετρητά από το σύστημα.
Στο πλαίσιο ενός καθεστώτος CBDC, τα χρήματα των πολιτών θα παρακολουθούνται ψηφιακά, θα παρακρατούνται, θα παγώνουν, θα φορολογούνται ή θα ελέγχονται με άλλο τρόπο εάν ένας πολίτης (ή ομάδα πολιτών) αμφισβητήσει ή απειλήσει το κράτος - δικαίως ή αδίκως.
Αλλά όπως είπε ο ίδιος ο Μουσολίνι: «Ο φασισμός είναι ο τέλειος γάμος των εταιρειών και του κράτους».
Το CBDC είναι ένα τεράστιο άλμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Δηλωμένο ωμά, το CBDC δεν αφορά την ελευθερία, τα ατομικά δικαιώματα ή την ιδιωτική ζωή.
Είναι καθαρός έλεγχος που μεταμφιέζεται σε ασφαλέστερο σύστημα πληρωμών και ταχύτερους διακανονισμούς διακρατικών συναλλαγών.
Χρυσός, CBDC και έλλειψη εύκολων απαντήσεων
Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση στον τρέχοντα εφιάλτη (πολιτικό, οικονομικό, ηθικό).
Αλλά, τι θα μας σώσει;
Ο χρυσός, φυσικά, δεν μπορεί να λύσει τη λίστα των θρυμματισμένων θρησκειών, οικονομιών, πολιτικών, κοινωνιών, νομισμάτων, συνόρων και συστημάτων που γίνονται πρωτοσέλιδα κάθε μέρα που περνάει.
Ούτε μπορούν να προβλεφθούν ο χρόνος, τα μέτρα και οι κακές χρήσεις των CBDC, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα.
Θα έρθουν τα SDR που υποστηρίζονται από χρυσό;
Θα αλλάξουν άμεσα ή αργά τα τραπεζικά συστήματα και τα συστήματα πιστωτικών καρτών;
Πότε θα κυκλοφορήσει ελεύθερα ο χρυσός;
Πότε θα εκραγούν οι αγορές παραγώγων;
Τι θα πυροδοτήσει την επόμενη τραπεζική κρίση;
Και πάλι: Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.
Αυτό που μπορούμε να πούμε, δυστυχώς, είναι η πολιτική και νομισματική διαφθορά, από την αρχαία Κίνα έως σήμερα, ή από τα ρωμαϊκά νομίσματα και τα άθλια χάρτινα δολάρια έως τα «προηγμένα» CBDC.
Από την άλλη, ο χρυσός δεν έχει καταστραφεί ποτέ από τις ακτίνες του ήλιου ούτε από τις αποφάσεις του ανθρώπου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών