Η Ουκρανία έχει την ικανότητα με τις παραινέσεις του Κόμματος του Πολέμου στην Ευρώπη να τινάξει στον αέρα τις συνομιλίες εισάγοντας ή επαναφέροντας όρους που η Μόσχα θα απορρίψει αυτόματα
Η κυβέρνηση του Donald Trump έχει παίξει μέχρι στιγμής τα χαρτιά της στην ειρηνευτική διαδικασία για την Ουκρανία ομολογουμένως με μεγάλη δεξιοτεχνία.
Η πίεση στο Κίεβο οδήγησε την ουκρανική κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις ανεδαφικές απαιτήσεις της και να αποδεχθεί την πρόταση των ΗΠΑ για μία άνευ όρων προσωρινή κατάπαυση του πυρός 30 ημερών.
Αυτή η πρόταση μαζί με την επανέναρξη της στρατιωτικής βοήθειας και της παροχής πληροφοριών εκ μέρους των ΗΠΑ στην Ουκρανία υποτίθεται ότι μεταφέρει την πίεση στη Ρωσία, ώστε να δεχθεί έναν συμβιβασμό.
Πάντως η εξέλιξη αυτή δεν σημαίνει πως η Μόσχα θα συμφωνήσει αμέσως σε κατάπαυση του πυρός.
Δεν θα το κάνει, γιατί η ρωσική κυβέρνηση επιμένει πάντα ότι ορισμένα πράγματα πρέπει να καθοριστούν εκ των προτέρων.
Η Ρωσία πιστεύει ότι εάν δεν συμφωνηθούν ή εξαιρεθούν βασικές παραμέτρους θα υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να καταρρεύσει η κατάπαυση του πυρός και να ξαναρχίσει ο πόλεμος.
Πρόκειται για θέματα, που θα συζητηθούν τώρα στον επόμενο γύρο συνομιλιών ΗΠΑ-Ρωσίας.
Τι δεν πρόκειται να δεχθεί η Ρωσία
Στις διαπραγματεύσεις οι ΗΠΑ θα καλέσουν τη Ρωσία να αποσύρει την απαίτηση της για πλήρη απομάκρυνση των Ουκρανών από τις τέσσερις περιοχές που έχει προσαρτήσει (Donetsk, Lugansk, Kherson, Zaporizhia).
Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί, η Ρωσία δεν θα αποσυρθεί από τα εδάφη που κατέχει τώρα.
Λογικά οι ΗΠΑ θα αντιπροτείνουν η κατάπαυση του πυρός να τεθεί σε ισχύ εκεί που σταματά η γραμμή των συγκρούσεων.
Οι Ρώσοι εάν συμφωνήσουν σε μία κατάπαυση του πυρός θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να διώξουν τον ουκρανικό στρατό από το κομμάτι του εδάφους που κατέχει στο Kursk και μπορεί κάλλιστα να το πετύχουν αυτό τις επόμενες ημέρες.
Κάτι που θα πρέπει να συμφωνηθεί —τουλάχιστον κατ' αρχήν— πριν από μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός είναι το πλαίσιο μιας μακροπρόθεσμης κατάπαυσης του πυρός.
Δεν είναι σαφές από τις τελευταίες συνομιλίες ΗΠΑ-Ουκρανίας εάν το Κίεβο έχει εγκαταλείψει οριστικά την ελπίδα του για μια ευρωπαϊκή δήθεν ειρηνευτική δύναμη.
Οι Ουκρανοί θα πρέπει να εγκαταλείψουν το εν λόγω αίτημα, καθώς η Ρωσία το θεωρεί ως ένταξη στο ΝΑΤΟ με άλλο όνομα, και αν οι Ουκρανοί και οι Ευρωπαίοι προσπαθήσουν να το επαναφέρουν αργότερα, η Μόσχα θα ξαναρχίσει τον πόλεμο.
Οποιαδήποτε ειρηνευτική δύναμη πρέπει να προέρχεται από πραγματικά ουδέτερες χώρες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να αποτελέσει το σημείο εκκίνησης για έναν νέο συμβουλευτικό μηχανισμό για την ευρωπαϊκή ασφάλεια -- κάτι που η Ρωσία επιδιώκει τα τελευταία 15 χρόνια.
Αγκάθι η αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας
Οι δυτικές προτάσεις για αυτό ήταν άσκοπες και απαράδεκτες για τη Μόσχα, επειδή εμπλέκουν τέσσερα δυτικά κράτη συν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να «διαβουλεύονται» με τη Ρωσία.
Για τη Μόσχα, αυτό θα ήταν απλώς μια νέα εκδοχή του αποτυχημένου Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας, στο οποίο οι δυτικές χώρες παρατάσσονται για να παρουσιάσουν στη Ρωσία τις προηγουμένως συμφωνημένες επιταγές.
Αντίθετα, μια ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ για την Ουκρανία θα μπορούσε να βρίσκεται υπό την αιγίδα μιας επιτροπής των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, συν τη Γερμανία και κάποια ηγέτιδα δύναμη του «Παγκοσμίου Νότου» (για παράδειγμα Ινδία ή Βραζιλία).
Μια τέτοια ομάδα θα έδινε επίσης περιεχόμενο στην αποδοχή του «πολυπολικού κόσμου» από τη Δύση και στη δυτική αναγνώριση ότι και άλλες χώρες έχουν νόμιμα συμφέροντα στην ευρωπαϊκή σταθερότητα.
Ένας τέτοιος μηχανισμός του ΟΗΕ θα μπορούσε με τη σειρά του να βοηθήσει στην έναρξη συνομιλιών για αμοιβαίους περιορισμούς όπλων γράφει το Responsible Statecraft.
Περίπλοκο είναι και το θέμα με το ρωσικό αίτημα για την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας.
Σίγουρα είναι δύσκολο να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης πριν από την κατάπαυση του πυρός, αλλά μια ανακοίνωση για την έναρξη μιας νέας διαδικασίας ελέγχου των όπλων θα πρέπει να θεωρείται εφικτή.
Στο επίκεντρο το θέμα των ρωσικών assets
Έπειτα, υπάρχει το θέμα των περίπου 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, που κατέχονται κυρίως από την Ευρώπη.
Η Μόσχα σίγουρα θα ζητήσει εγγυήσεις ότι θα ξεπαγώσουν.
Η ΕΕ από την πλευρά της βρίσκεται υπό πίεση να δεσμεύσει τα περιουσιακά στοιχεία και να τα χρησιμοποιήσει για να χρηματοδοτήσει την Ουκρανία —κάτι που θα ήταν παράνομο και σοβαρό εμπόδιο για την ειρήνη.
Στην ιδανική περίπτωση, ωστόσο, μαζί με τη βοήθεια της ΕΕ θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος ενός ταμείου ανασυγκρότησης της Ουκρανίας υπό τον ΟΗΕ, με ένα σημαντικό μέρος των ρωσικών χρημάτων να πηγαίνει για την ανοικοδόμηση των περιοχών της Ουκρανίας που προσαρτήθηκαν στη Μόσχα.
Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν δηλώσει ότι αυτή η λύση θα μπορούσε να συμφωνηθεί.
Η ειρηνευτική διαδικασία θα είναι δύσκολη και μακρά παρά την καλή θέληση που υπάρχει σε ΗΠΑ – Ρωσία.
Θα πρέπει να είναι δυνατή η πραγματοποίηση πραγματικής προόδου στον επόμενο γύρο συνομιλιών και να ανοίξει ο δρόμος για κατάπαυση του πυρός μαζί με ένα πλαίσιο για διαρκή και βιώσιμη ειρήνη.
Η Ρωσία έχει βάσιμους λόγους να επιδιώκει μια συμφωνία όχι μόνο για τον τερματισμό του πολέμου αλλά και για να μην καταρρεύσει μία πολλά υποσχόμενη νέα σχέση με την Ουάσινγκτον.
Η Ευρώπη μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα
Η Ουκρανία θα πρέπει επίσης να συμβιβαστεί όπως και οι εταίροι της στη Δύση, που την έσυραν σε έναν φρικτό πόλεμο αντιπροσώπων.
Η έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας της Ουκρανίας από την κυβέρνηση Trump αντιμετωπίστηκε σε μεγάλο μέρος των ΗΠΑ και της Ευρώπης όχι με λογική ανάλυση και παραινέσεις αλλά με υστερία και γεμάτη μίσος καταδίκη, συμπεριλαμβανομένων επαίσχυντων κατηγοριών για «προδοσία», «προδοσία της Ουκρανίας» και «Νέα Συμφωνία Γιάλτας».
Όπως δείχνουν ξεκάθαρα τα τελευταία νέα, τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια.
Και αν, όπως είπε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio,. η μπάλα είναι τώρα στο γήπεδο της Ρωσίας όταν πρόκειται για ειρηνευτικές προτάσεις και κατάπαυση του πυρός, είναι επίσης αλήθεια ότι η Ουκρανία έχει την ικανότητα με τις παραινέσεις του Κόμματος του Πολέμου στην Ευρώπη να τινάξει στον αέρα τις συνομιλίες εισάγοντας ή επαναφέροντας όρους που η Μόσχα θα απορρίψει αυτόματα.
Και εδώ πολλά θα κριθούν από τη στάση της Δύσης.
Εν κατακλείδι, η Ρωσία έχοντας ήδη κερδίσει τη μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θέλει να διασφαλίσει ότι δεν θα της ζητηθεί να αποσύρει την απαίτηση της για πλήρη απομάκρυνση των Ουκρανών από τις τέσσερις περιοχές που έχει προσαρτήσει (Donetsk, Lugansk, Kherson, Zaporizhia).
Εάν της ζητηθεί, απλώς δεν πρόκειται να το δεχθεί.
www.bankingnews.gr
Η πίεση στο Κίεβο οδήγησε την ουκρανική κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις ανεδαφικές απαιτήσεις της και να αποδεχθεί την πρόταση των ΗΠΑ για μία άνευ όρων προσωρινή κατάπαυση του πυρός 30 ημερών.
Αυτή η πρόταση μαζί με την επανέναρξη της στρατιωτικής βοήθειας και της παροχής πληροφοριών εκ μέρους των ΗΠΑ στην Ουκρανία υποτίθεται ότι μεταφέρει την πίεση στη Ρωσία, ώστε να δεχθεί έναν συμβιβασμό.
Πάντως η εξέλιξη αυτή δεν σημαίνει πως η Μόσχα θα συμφωνήσει αμέσως σε κατάπαυση του πυρός.
Δεν θα το κάνει, γιατί η ρωσική κυβέρνηση επιμένει πάντα ότι ορισμένα πράγματα πρέπει να καθοριστούν εκ των προτέρων.
Η Ρωσία πιστεύει ότι εάν δεν συμφωνηθούν ή εξαιρεθούν βασικές παραμέτρους θα υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να καταρρεύσει η κατάπαυση του πυρός και να ξαναρχίσει ο πόλεμος.
Πρόκειται για θέματα, που θα συζητηθούν τώρα στον επόμενο γύρο συνομιλιών ΗΠΑ-Ρωσίας.
Τι δεν πρόκειται να δεχθεί η Ρωσία
Στις διαπραγματεύσεις οι ΗΠΑ θα καλέσουν τη Ρωσία να αποσύρει την απαίτηση της για πλήρη απομάκρυνση των Ουκρανών από τις τέσσερις περιοχές που έχει προσαρτήσει (Donetsk, Lugansk, Kherson, Zaporizhia).
Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί, η Ρωσία δεν θα αποσυρθεί από τα εδάφη που κατέχει τώρα.
Λογικά οι ΗΠΑ θα αντιπροτείνουν η κατάπαυση του πυρός να τεθεί σε ισχύ εκεί που σταματά η γραμμή των συγκρούσεων.
Οι Ρώσοι εάν συμφωνήσουν σε μία κατάπαυση του πυρός θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να διώξουν τον ουκρανικό στρατό από το κομμάτι του εδάφους που κατέχει στο Kursk και μπορεί κάλλιστα να το πετύχουν αυτό τις επόμενες ημέρες.
Κάτι που θα πρέπει να συμφωνηθεί —τουλάχιστον κατ' αρχήν— πριν από μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός είναι το πλαίσιο μιας μακροπρόθεσμης κατάπαυσης του πυρός.
Δεν είναι σαφές από τις τελευταίες συνομιλίες ΗΠΑ-Ουκρανίας εάν το Κίεβο έχει εγκαταλείψει οριστικά την ελπίδα του για μια ευρωπαϊκή δήθεν ειρηνευτική δύναμη.
Οι Ουκρανοί θα πρέπει να εγκαταλείψουν το εν λόγω αίτημα, καθώς η Ρωσία το θεωρεί ως ένταξη στο ΝΑΤΟ με άλλο όνομα, και αν οι Ουκρανοί και οι Ευρωπαίοι προσπαθήσουν να το επαναφέρουν αργότερα, η Μόσχα θα ξαναρχίσει τον πόλεμο.
Οποιαδήποτε ειρηνευτική δύναμη πρέπει να προέρχεται από πραγματικά ουδέτερες χώρες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να αποτελέσει το σημείο εκκίνησης για έναν νέο συμβουλευτικό μηχανισμό για την ευρωπαϊκή ασφάλεια -- κάτι που η Ρωσία επιδιώκει τα τελευταία 15 χρόνια.
Αγκάθι η αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας
Οι δυτικές προτάσεις για αυτό ήταν άσκοπες και απαράδεκτες για τη Μόσχα, επειδή εμπλέκουν τέσσερα δυτικά κράτη συν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να «διαβουλεύονται» με τη Ρωσία.
Για τη Μόσχα, αυτό θα ήταν απλώς μια νέα εκδοχή του αποτυχημένου Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας, στο οποίο οι δυτικές χώρες παρατάσσονται για να παρουσιάσουν στη Ρωσία τις προηγουμένως συμφωνημένες επιταγές.
Αντίθετα, μια ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ για την Ουκρανία θα μπορούσε να βρίσκεται υπό την αιγίδα μιας επιτροπής των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, συν τη Γερμανία και κάποια ηγέτιδα δύναμη του «Παγκοσμίου Νότου» (για παράδειγμα Ινδία ή Βραζιλία).
Μια τέτοια ομάδα θα έδινε επίσης περιεχόμενο στην αποδοχή του «πολυπολικού κόσμου» από τη Δύση και στη δυτική αναγνώριση ότι και άλλες χώρες έχουν νόμιμα συμφέροντα στην ευρωπαϊκή σταθερότητα.
Ένας τέτοιος μηχανισμός του ΟΗΕ θα μπορούσε με τη σειρά του να βοηθήσει στην έναρξη συνομιλιών για αμοιβαίους περιορισμούς όπλων γράφει το Responsible Statecraft.
Περίπλοκο είναι και το θέμα με το ρωσικό αίτημα για την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας.
Σίγουρα είναι δύσκολο να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης πριν από την κατάπαυση του πυρός, αλλά μια ανακοίνωση για την έναρξη μιας νέας διαδικασίας ελέγχου των όπλων θα πρέπει να θεωρείται εφικτή.
Στο επίκεντρο το θέμα των ρωσικών assets
Έπειτα, υπάρχει το θέμα των περίπου 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, που κατέχονται κυρίως από την Ευρώπη.
Η Μόσχα σίγουρα θα ζητήσει εγγυήσεις ότι θα ξεπαγώσουν.
Η ΕΕ από την πλευρά της βρίσκεται υπό πίεση να δεσμεύσει τα περιουσιακά στοιχεία και να τα χρησιμοποιήσει για να χρηματοδοτήσει την Ουκρανία —κάτι που θα ήταν παράνομο και σοβαρό εμπόδιο για την ειρήνη.
Στην ιδανική περίπτωση, ωστόσο, μαζί με τη βοήθεια της ΕΕ θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος ενός ταμείου ανασυγκρότησης της Ουκρανίας υπό τον ΟΗΕ, με ένα σημαντικό μέρος των ρωσικών χρημάτων να πηγαίνει για την ανοικοδόμηση των περιοχών της Ουκρανίας που προσαρτήθηκαν στη Μόσχα.
Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν δηλώσει ότι αυτή η λύση θα μπορούσε να συμφωνηθεί.
Η ειρηνευτική διαδικασία θα είναι δύσκολη και μακρά παρά την καλή θέληση που υπάρχει σε ΗΠΑ – Ρωσία.
Θα πρέπει να είναι δυνατή η πραγματοποίηση πραγματικής προόδου στον επόμενο γύρο συνομιλιών και να ανοίξει ο δρόμος για κατάπαυση του πυρός μαζί με ένα πλαίσιο για διαρκή και βιώσιμη ειρήνη.
Η Ρωσία έχει βάσιμους λόγους να επιδιώκει μια συμφωνία όχι μόνο για τον τερματισμό του πολέμου αλλά και για να μην καταρρεύσει μία πολλά υποσχόμενη νέα σχέση με την Ουάσινγκτον.
Η Ευρώπη μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα
Η Ουκρανία θα πρέπει επίσης να συμβιβαστεί όπως και οι εταίροι της στη Δύση, που την έσυραν σε έναν φρικτό πόλεμο αντιπροσώπων.
Η έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας της Ουκρανίας από την κυβέρνηση Trump αντιμετωπίστηκε σε μεγάλο μέρος των ΗΠΑ και της Ευρώπης όχι με λογική ανάλυση και παραινέσεις αλλά με υστερία και γεμάτη μίσος καταδίκη, συμπεριλαμβανομένων επαίσχυντων κατηγοριών για «προδοσία», «προδοσία της Ουκρανίας» και «Νέα Συμφωνία Γιάλτας».
Όπως δείχνουν ξεκάθαρα τα τελευταία νέα, τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια.
Και αν, όπως είπε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio,. η μπάλα είναι τώρα στο γήπεδο της Ρωσίας όταν πρόκειται για ειρηνευτικές προτάσεις και κατάπαυση του πυρός, είναι επίσης αλήθεια ότι η Ουκρανία έχει την ικανότητα με τις παραινέσεις του Κόμματος του Πολέμου στην Ευρώπη να τινάξει στον αέρα τις συνομιλίες εισάγοντας ή επαναφέροντας όρους που η Μόσχα θα απορρίψει αυτόματα.
Και εδώ πολλά θα κριθούν από τη στάση της Δύσης.
Εν κατακλείδι, η Ρωσία έχοντας ήδη κερδίσει τη μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θέλει να διασφαλίσει ότι δεν θα της ζητηθεί να αποσύρει την απαίτηση της για πλήρη απομάκρυνση των Ουκρανών από τις τέσσερις περιοχές που έχει προσαρτήσει (Donetsk, Lugansk, Kherson, Zaporizhia).
Εάν της ζητηθεί, απλώς δεν πρόκειται να το δεχθεί.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών