Δεν είναι η πρώτη φορά που η δυστυχής Ευρώπη περνά φάση παράκρουσης και αυτό μας φέρνει στο Heckler & Koch VP70
Εσχάτως οι εκπρόσωποι της ευρωπαϊκής Κομισιόν επιδίδονται σε μια σειρά από τρομολάγνες δηλώσεις.
Προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες των χωρών για τον “πανταχού παρόντα” κίνδυνο.
Η αψήφιστη “πρόεδρος” ισχυρίζεται ότι θα πρέπει να ξοδευτούν 400, 500 ή και 750 δισεκατομμύρια ευρώ για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Μία άγνωστη “επίτροπος” με καταγωγή... από τη Σαχάρα δίνει οδηγίες για σάκους με προμήθειες 72 ωρών που θα χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση εισβολής.
“Αρχηγοί” κρατών δηλώνουν ευθαρσώς πως οφείλουμε να προετοιμαστούμε για πόλεμο με τους Ρώσους το 2030 και στείβουν τις διαλυμένες οικονομίες για να προβούν σε αγορές όπλων.
Οι διατηρούντες σώας τας φρένας αναρωτούνται αν οι “ηγεσίες” μας πάσχουν από ψυχωσικά σύνδρομα ή είναι απλώς ανήθικοι και πολεμοκάπηλοι.
Το όπλο του Λαού
Δεν είναι η πρώτη φορά που η δυστυχής Ευρώπη περνά φάση παράκρουσης και αυτό μας φέρνει στο Heckler & Koch VP70.
Στη δεκαετία του 1960 ζούσαν υπό το φόβο μιας σοβιετικής εισβολής.
Υποτίθεται οτι χιλιάδες άρματα μάχης θα ξεχύνονταν στις κοιλάδες της Γερμανίας και εκατομμύρια αιμοδιψείς στρατιώτες θα κατέστρεφαν τις όμορφες και ελεύθερες πόλεις της Δύσης.
Κάτι έπρεπε να γίνει.
Η απάντηση ήταν μια εξοπλιστική φρενίτιδα που έφερε τις περισσότερες χώρες στα όρια της χρεοκοπίας.
Δισεκατομμύρια λίρες, μάρκα, φράγκα (και δραχμές ακόμη) δαπανούνταν στο όνομα τις “ελευθερίας”.
Οι Γερμανοί πείστηκαν από τους υπερατλαντικούς συμμάχους να συμμετάσχουν στην Επιχείρηση Gladio.
Προέβλεπε την οργάνωση αντάρτικων πυρήνων υπό την καθοδήγηση της BND (γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών) και της CIA.
Αμερικανοί κομμάντος μαζί με αντιστασιακούς από την Ευρώπη θα παρέμεναν εντός των κατακτημένων περιοχών.
Σκοπός τους η διαρκής παρενόχληση και τρομοκράτηση των Ρώσων, Πολωνών και Ανατολικογερμανών εισβολέων.
Η Heckler & Koch (που αναπτύχθηκε από τα συντρίμια της ναζιστικής πολεμικής βιομηχανίας) ανέλαβε να φτιάξει ένα φθηνό και απλό πυροβόλο.
Θα διανέμονταν μαζικά στους Γερμανούς αντάρτες.
Το όνομα του μοιάζει παρμένο από το ημερολόγιο του Γιόζεφ Γκέμπελς.
“VolksPistole” (Λαϊκό Πιστόλι) 70 (αρχικό έτος παραγωγής).
Αυτό το κομμάτι χονδροειδούς προπαγάνδας έμελλε να μείνει στην ιστορία για αρκετές τεχνικές καινοτομίες.
Πρωτοποριακές ιδέες
Στοχεύοντας στο ελάχιστο δυνατό κόστος, η Η&Κ ανέπτυξε τον πρώτο πλαστικό σκελετό που χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε πιστόλι.
Η πυροδότηση γινόταν χωρίς σφύρα, αλλά με άμεση επίδραση της σκανδάλης.
Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά αντέγραψε 12 χρόνια αργότερα ο Γκάστον Γκλόκ, στη δική του βελτιωμένη εκδοχή.
Ένα ελατήριο μέσα στο κλείστρο φόρτιζε τον επικρουστήρα και η σχαστηρία τον απελευθέρωνε μετά από πίεση 6 κιλών. Το μεγάλο βάρος έλξης έκανε δύσκολη τη βολή, αλλά λειτουργούσε ως “ασφάλεια” από ακούσια πυροδότηση, αφού δεν υπήρχε κάποιος άλλος μηχανισμός.
Καθώς οι δυνητικοί χειριστές στερούνταν εκπαίδευσης, ήταν μια λογική προσέγγιση.
Η κάνη ήταν σταθερά τοποθετημένη στο σκελετό και το κλείστρο λειτουργούσε με την αρχή της άμεσης οπισθοδρόμησης, ο οποίος είναι ο φθηνότερος τρόπος να παραχθεί ένα αυτογεμές όπλο. Το επανατατικό ελατήριο βρίσκεται περιμετρικά της κάνης.
Το πρόβλημα σε αυτή τη διάταξη ήταν η ισχύς του φυσιγγίου 9Χ19mm, η οποία ξεπερνά τα όρια αντοχής του όπλου.
Η λύση που βρήκαν οι Γερμανοί ήταν να σχηματίσουν υπερβολικά βαθιές ραβδώσεις στο εσωτερικό του αυλού, ώστε να διαφεύγουν αέρια από την πυροδότηση.
Η ηθελημένη διαρροή μειώνει τις πιέσεις που εξασκούνται στο κλείστρο, με τίμημα τη χαμηλότερη ταχύτητα εξόδου της βολίδας.
Διπλή προσωπικότητα
Το επόμενο ασυνήθιστο στοιχείο ήταν η πλαστική θήκη μεταφοράς του πιστολιού, η οποία ήταν ταυτόχρονα και αποσπώμενο κοντάκιο.
Όπως στο Mauser C96 τα δύο τμήματα ενώνονται, μετατρέποντας το σύνολο σε ελαφρά αραβίδα.
Ένας άξονας στο εσωτερικό του κοντακίου ελέγχει την απελευθέρωση της σχαστηρίας.
Όταν το όπλο συνδεόταν με το κοντάκι, μπορούσε να ρίξει ριπές τριών φυσιγγίων με (θεωρητική) ταχυβολία 2.200 βολών το λεπτό.
Ένας επιλογέας στην αριστερή πλευρά του κοντακίου επέτρεπε και μονές βολές. Οι γεμιστήρες χωρούσαν 18 φυσίγγια. Ήταν σχεδιασμένοι για τροφοδοσία σε διπλή στήλη (όπως στα υποπολυβόλα). Έτσι εξασφάλιζαν αξιοπιστία κατά τις ριπές.
Η ανάγκη για χρήση με ή χωρίς το κοντάκι δημιούργησε ένα μοναδικό πρόβλημα: Το στόχαστρο παρουσίαζε φαινομενικά διαφορετικό πλάτος ανάλογα με το πόσο απείχε από το μάτι του σκοπευτή. Αντί για συμβατική ακίδα, το VP70 διαθέτει μια κεκλιμένη “ράμπα” με ένα τούνελ ορθογώνιου προφίλ.
Όταν χρησιμοποιείται ως πιστόλι, η σκιά που δημιουργούν οι πλευρές δημιουργεί την εντύπωση στόχαστρου.
Επωμίζοντας το όπλο το μάτι του χρήστη έχει άλλη προοπτική και βλέπει τη ράμπα ως ακίδα.
Οι αραβίδες που κατασκευάστηκαν για το πρόγραμμα Gladio, χαρακτηρίζονταν ως VP70M (Military).
Αποθηκεύτηκαν και δε ξαναείδαν το φώς του ήλιου. Θέλοντας να εκμεταλλευτεί εμπορικά την έρευνα, η Η&Κ έφερε στην αγορά το VP70Z (Zivil: πολιτικό).
Στερούνταν την ικανότητα προσαρμογής κοντακιού ή εκτέλεσης ριπών και ενσωμάτωνε ένα κουμπί ασφάλειας στη σκανδάλη.
Ζυγίζοντας 750 γραμμάρια κενό, ήταν ελαφρύ και διέθετε μεγάλη αναχορηγία.
Η “βαριά” σκανδάλη το καθιστούσε δύσχρηστο και δεν έγινε ποτέ εμπορική επιτυχία.
Αλλά αυτό δεν είχε σημασία.
Η κατασκευάστρια είχε αποζημιωθεί πλουσιοπάροχα από τα χρήματα των φορολογουμένων.
Η καλλιέργεια κλίματος φόβου για μια σοβιετική εισβολή που δε θα συμβεί ποτέ, κρατά τα ταμεία γεμάτα από το 1949… Καιρός για ένα νέο γύρο.
www.bankingnews.gr
Προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες των χωρών για τον “πανταχού παρόντα” κίνδυνο.
Η αψήφιστη “πρόεδρος” ισχυρίζεται ότι θα πρέπει να ξοδευτούν 400, 500 ή και 750 δισεκατομμύρια ευρώ για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Μία άγνωστη “επίτροπος” με καταγωγή... από τη Σαχάρα δίνει οδηγίες για σάκους με προμήθειες 72 ωρών που θα χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση εισβολής.
“Αρχηγοί” κρατών δηλώνουν ευθαρσώς πως οφείλουμε να προετοιμαστούμε για πόλεμο με τους Ρώσους το 2030 και στείβουν τις διαλυμένες οικονομίες για να προβούν σε αγορές όπλων.
Οι διατηρούντες σώας τας φρένας αναρωτούνται αν οι “ηγεσίες” μας πάσχουν από ψυχωσικά σύνδρομα ή είναι απλώς ανήθικοι και πολεμοκάπηλοι.
Το όπλο του Λαού
Δεν είναι η πρώτη φορά που η δυστυχής Ευρώπη περνά φάση παράκρουσης και αυτό μας φέρνει στο Heckler & Koch VP70.
Στη δεκαετία του 1960 ζούσαν υπό το φόβο μιας σοβιετικής εισβολής.
Υποτίθεται οτι χιλιάδες άρματα μάχης θα ξεχύνονταν στις κοιλάδες της Γερμανίας και εκατομμύρια αιμοδιψείς στρατιώτες θα κατέστρεφαν τις όμορφες και ελεύθερες πόλεις της Δύσης.
Κάτι έπρεπε να γίνει.
Η απάντηση ήταν μια εξοπλιστική φρενίτιδα που έφερε τις περισσότερες χώρες στα όρια της χρεοκοπίας.
Δισεκατομμύρια λίρες, μάρκα, φράγκα (και δραχμές ακόμη) δαπανούνταν στο όνομα τις “ελευθερίας”.
Οι Γερμανοί πείστηκαν από τους υπερατλαντικούς συμμάχους να συμμετάσχουν στην Επιχείρηση Gladio.
Προέβλεπε την οργάνωση αντάρτικων πυρήνων υπό την καθοδήγηση της BND (γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών) και της CIA.
Αμερικανοί κομμάντος μαζί με αντιστασιακούς από την Ευρώπη θα παρέμεναν εντός των κατακτημένων περιοχών.
Σκοπός τους η διαρκής παρενόχληση και τρομοκράτηση των Ρώσων, Πολωνών και Ανατολικογερμανών εισβολέων.
Η Heckler & Koch (που αναπτύχθηκε από τα συντρίμια της ναζιστικής πολεμικής βιομηχανίας) ανέλαβε να φτιάξει ένα φθηνό και απλό πυροβόλο.
Θα διανέμονταν μαζικά στους Γερμανούς αντάρτες.
Το όνομα του μοιάζει παρμένο από το ημερολόγιο του Γιόζεφ Γκέμπελς.
“VolksPistole” (Λαϊκό Πιστόλι) 70 (αρχικό έτος παραγωγής).
Αυτό το κομμάτι χονδροειδούς προπαγάνδας έμελλε να μείνει στην ιστορία για αρκετές τεχνικές καινοτομίες.
Πρωτοποριακές ιδέες
Στοχεύοντας στο ελάχιστο δυνατό κόστος, η Η&Κ ανέπτυξε τον πρώτο πλαστικό σκελετό που χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε πιστόλι.
Η πυροδότηση γινόταν χωρίς σφύρα, αλλά με άμεση επίδραση της σκανδάλης.
Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά αντέγραψε 12 χρόνια αργότερα ο Γκάστον Γκλόκ, στη δική του βελτιωμένη εκδοχή.
Ένα ελατήριο μέσα στο κλείστρο φόρτιζε τον επικρουστήρα και η σχαστηρία τον απελευθέρωνε μετά από πίεση 6 κιλών. Το μεγάλο βάρος έλξης έκανε δύσκολη τη βολή, αλλά λειτουργούσε ως “ασφάλεια” από ακούσια πυροδότηση, αφού δεν υπήρχε κάποιος άλλος μηχανισμός.
Καθώς οι δυνητικοί χειριστές στερούνταν εκπαίδευσης, ήταν μια λογική προσέγγιση.
Η κάνη ήταν σταθερά τοποθετημένη στο σκελετό και το κλείστρο λειτουργούσε με την αρχή της άμεσης οπισθοδρόμησης, ο οποίος είναι ο φθηνότερος τρόπος να παραχθεί ένα αυτογεμές όπλο. Το επανατατικό ελατήριο βρίσκεται περιμετρικά της κάνης.
Το πρόβλημα σε αυτή τη διάταξη ήταν η ισχύς του φυσιγγίου 9Χ19mm, η οποία ξεπερνά τα όρια αντοχής του όπλου.
Η λύση που βρήκαν οι Γερμανοί ήταν να σχηματίσουν υπερβολικά βαθιές ραβδώσεις στο εσωτερικό του αυλού, ώστε να διαφεύγουν αέρια από την πυροδότηση.
Η ηθελημένη διαρροή μειώνει τις πιέσεις που εξασκούνται στο κλείστρο, με τίμημα τη χαμηλότερη ταχύτητα εξόδου της βολίδας.
Διπλή προσωπικότητα
Το επόμενο ασυνήθιστο στοιχείο ήταν η πλαστική θήκη μεταφοράς του πιστολιού, η οποία ήταν ταυτόχρονα και αποσπώμενο κοντάκιο.
Όπως στο Mauser C96 τα δύο τμήματα ενώνονται, μετατρέποντας το σύνολο σε ελαφρά αραβίδα.
Ένας άξονας στο εσωτερικό του κοντακίου ελέγχει την απελευθέρωση της σχαστηρίας.
Όταν το όπλο συνδεόταν με το κοντάκι, μπορούσε να ρίξει ριπές τριών φυσιγγίων με (θεωρητική) ταχυβολία 2.200 βολών το λεπτό.
Ένας επιλογέας στην αριστερή πλευρά του κοντακίου επέτρεπε και μονές βολές. Οι γεμιστήρες χωρούσαν 18 φυσίγγια. Ήταν σχεδιασμένοι για τροφοδοσία σε διπλή στήλη (όπως στα υποπολυβόλα). Έτσι εξασφάλιζαν αξιοπιστία κατά τις ριπές.
Η ανάγκη για χρήση με ή χωρίς το κοντάκι δημιούργησε ένα μοναδικό πρόβλημα: Το στόχαστρο παρουσίαζε φαινομενικά διαφορετικό πλάτος ανάλογα με το πόσο απείχε από το μάτι του σκοπευτή. Αντί για συμβατική ακίδα, το VP70 διαθέτει μια κεκλιμένη “ράμπα” με ένα τούνελ ορθογώνιου προφίλ.
Όταν χρησιμοποιείται ως πιστόλι, η σκιά που δημιουργούν οι πλευρές δημιουργεί την εντύπωση στόχαστρου.
Επωμίζοντας το όπλο το μάτι του χρήστη έχει άλλη προοπτική και βλέπει τη ράμπα ως ακίδα.
Οι αραβίδες που κατασκευάστηκαν για το πρόγραμμα Gladio, χαρακτηρίζονταν ως VP70M (Military).
Αποθηκεύτηκαν και δε ξαναείδαν το φώς του ήλιου. Θέλοντας να εκμεταλλευτεί εμπορικά την έρευνα, η Η&Κ έφερε στην αγορά το VP70Z (Zivil: πολιτικό).
Στερούνταν την ικανότητα προσαρμογής κοντακιού ή εκτέλεσης ριπών και ενσωμάτωνε ένα κουμπί ασφάλειας στη σκανδάλη.
Ζυγίζοντας 750 γραμμάρια κενό, ήταν ελαφρύ και διέθετε μεγάλη αναχορηγία.
Η “βαριά” σκανδάλη το καθιστούσε δύσχρηστο και δεν έγινε ποτέ εμπορική επιτυχία.
Αλλά αυτό δεν είχε σημασία.
Η κατασκευάστρια είχε αποζημιωθεί πλουσιοπάροχα από τα χρήματα των φορολογουμένων.
Η καλλιέργεια κλίματος φόβου για μια σοβιετική εισβολή που δε θα συμβεί ποτέ, κρατά τα ταμεία γεμάτα από το 1949… Καιρός για ένα νέο γύρο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών