Αγορές: Το bull και το bear επιχείρημα για τις μετοχές - Γιατί το δίκιο σήμερα το έχουν οι «αρκούδες»

Mήπως ήρθε η ώρα να βγούμε από το χρηματιστήριο, γράφει ο blogger του CNBC  Charles Hugh Smith.
Εξαρτάται από τη στιγμή.
Η αγορά συχνάει πετάει εκτός και τους ταύρους και τις αρκούδες, άλλοτε με ισχυρές πτώσεις και άλλοτε με αναπάντεχα ράλι.
Επομένως μια βραχυπρόθεσμη απάντηση μπορεί να διαφέρει από μια εβδομαδιαία ή μηνιαία απάντηση.
Επομένως ας ορίσουμε λοιπόν ένα μεγαλύτερο χρονικό πλαίσιο έτους και να θέσουμε την ίδια ερώτηση: Είναι καιρός να βγούμε από το χρηματιστήριο;
Υπάρχει μια βάσιμη περίπτωση η απάντηση να είναι «ναι».
Υπάρχουν δύο βασικές δυναμικές στο παιχνίδι:
1) Το τέλος της υπερ-χρηματιστικοποίησης και της υπερ-παγκοσμιοποίησης, δύο τάσεις που αμφότερες οδήγησαν στην κερδοσκοπία και τα φουσκωμένα κέρδη επί δεκαετίες
2) Το τέλος του δωρεάν χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, δηλαδή το τέλος της πολιτικής των μηδενικών επιτοκίων που μηδένισε τα κόστη του κεφαλαίου.

Το επιχείρημα της bull market

Το ανοδικό επιχείρημα για τις μετοχές και τα ομόλογα συνοψίζεται στον ακόλουθο ισχυρισμό: η Fed θα πρέπει να κάνει το pivot από την αύξηση των επιτοκίων και τις πολιτικές περιορισμού της ρευστότητας στη μείωση των επιτοκίων και την εκ νέου «εκτύπωση χρήματος», δηλαδή την εκ νέου αύξηση της ρευστότητας.
Αυτός ο ισχυρισμός βασίζεται σε δύο υποθέσεις:
1) Ο πληθωρισμός προκλήθηκε από τα δημοσιονομικά και νομισματικά μέτρα στήριξης που υιοθέτησαν οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες κατά την περίοδο του Covid και τις διαταραχές της εφοδιαστικής αλυσίδας, και όλα αυτά τώρα αρχίσουν και εκλείπουν.
Ο πληθωρισμός θα μειωθεί δραματικά στο μέλλον, οπότε η Fed μπορεί να αλλάξει στόχο και να μην εστιάσει άλλο στην καταπολέμηση του πληθωρισμού.
2) Η δεκαετία του 2020 είναι η συνέχεια της Bull Market που ξεκίνησε το 1981, μια περίοδος που κράτησε πολλές δεκαετίες κατά την οποία η Big Tech οδηγούσε την αγορά όλο και υψηλότερα και χαμηλά επιτόκια, χαμηλός πληθωρισμός, χαμηλές τιμές εμπορευμάτων, υπερχρηματιστικοποίηση και υπερ-παγκοσμιοποίηση οδήγησαν σε σταθερή ανάπτυξη της πίστωσης της κατανάλωσης και των κερδών.
Και οι δύο αυτές υποθέσεις όμως είναι ψευδείς.
Η τάση/κύκλος έχει αλλάξει και ο πληθωρισμός πλέον είναι συστημικός λόγω των διαρθρωτικών ελλείψεων/εξάντλησης των πόρων, του υψηλότερου κόστους ανάκτησης, εκβιομηχάνισης κ.λπ., και της πτώσης της αποπληθωριστικής ώθησης της παγκοσμιοποίησης:
Δεν υπάρχουν άλλες δεξαμενές φθηνής εργασίας και πρώτων υλών υλικά που να μπορούμε εύκολα να αξιοποιήσουμε.
Η Fed έχει πολύ περιορισμένο έλεγχο όλων αυτών των διαρθρωτικών πηγών συστημικών αυξήσεων του κόστους.
Ο μόνος μοχλός ελέγχου τους είναι η αύξηση του κόστους του κεφαλαίου, δηλαδή της πίστωσης, γεγονός που προσθέτει μια πληθωριστική πηγή στις άλλες πληθωριστικές διαρθρωτικές πηγές.
Κανένας κύκλος ή τάση δεν διαρκεί για πάντα και η ανοδική τάση μιας 40ετίας έχει τελειώσει.

Η ανοδική τάση μιας 40ετίας έχει τελειώσει

Τώρα αναπτύσσεται ένας διαφορετικός κύκλος και τάση.
Ο βασικός λόγος είναι οι φθίνουσες αποδόσεις: ο περιορισμός της πίστωσης που χορηγείται σε μια οικονομία η οποία θα έχει έλλειψη πιστώσεων μπορεί να έχει δραματικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη και την ευημερία.
Αλλά η αύξηση των πιστώσεων σε μια οικονομία κορεσμένη από χρέος δεν θα έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα.
Μάλλον, δεδομένου ότι το χρέος δημιουργεί τόκους, θα έχει αρνητικό αποτέλεσμα μειώνοντας το διαθέσιμο εισόδημα μέσω της πληρωμής υψηλότερων τόκων.
Αν προσθέσουμε μια μικρή δόση παγκοσμιοποίησης (δηλαδή ανταγωνισμού και νέων προϊόντων) σε μια στάσιμη, αρτηριοσκληρωτική οικονομία μπορεί να τονώσουμε την ανάπτυξη και την ευημερία, αλλά η ώθηση της υπερ-παγκοσμιοποίησης σε μια οικονομία που έχει πιέζεται από την παγκοσμιοποίηση δεν θα έχει κανένα απολύτως θετικό αποτέλεσμα.

Η χρηματιστικοποίηση και η παγκοσμιοποίηση δεν είναι πια λύσεις αλλά προβλήματα

Εκεί βρισκόμαστε τώρα: οι «λύσεις» του κατεστημένου παραμένουν η χρηματιστικοποίηση (Η Fed θα μας σώσει) και η παγκοσμιοποίηση (βρες μια φθηνότερη δεξαμενή εργατικού δυναμικού για εκμετάλλευση και ένα μέρος χωρίς περιβαλλοντικά πρότυπα για να απογυμνώσεις τη γη από φυσικούς πόρους).
Λόγω των μειωμένων αποδόσεων, ωστόσο η χρηματιστικοποίηση και η παγκοσμιοποίηση είναι πλέον προβλήματα και όχι λύσεις.
Το καθοδικό επιχείρημα βασίζεται στα θεμελιώδη μεγέθη μιας επιβραδυνόμενης παγκόσμιας οικονομίας που δεν μπορεί να σωθεί με την αύξηση της χρηματιστικοποίησης και της παγκοσμιοποίησης και τις επιπτώσεις του αυξημένου κόστους λόγω των ελλείψεων, της εξάντλησης πόρων, του υψηλότερου κόστους κεφαλαίου και της αποπαγκοσμιοποίησης.
Η 40χρονη ανοδική αγορά βασίστηκε στη συνεχή πτώση του κόστους λόγω της τεχνολογίας, της χρηματιστικοποίησης, της παγκοσμιοποίησης και της επέκτασης του εργατικού δυναμικού, της παραγωγής και της κατανάλωσης.
Αυτές οι τάσεις έχουν αντιστραφεί.

To επιχείρημα της bear market

Το κόστος αυξάνεται, η τεχνολογία δεν οδηγεί πλέον στην ανάπτυξη, η παγκοσμιοποίηση υποχωρεί, το εργατικό δυναμικό συρρικνώνεται και η κατανάλωση περιορίζεται από τις ελλείψεις, την εξάντληση και το υψηλότερο κόστος.
Το κατεστημένο (ανάπτυξη με οποιοδήποτε κόστος) δεν έχει λύσεις.
Οι «λύσεις» του (να κάνει περισσότερα από αυτά που έχουν αποτύχει) απλώς επιδεινώνουν το τέλος της ανάπτυξης.
Το πτωτικό επιχείρημα έχει επίσης πτυχή τεχνικής ανάλυσης.
Πολλοί αναλυτές έχουν σημειώσει αποκλίσεις σε διάφορους χρηματοοικονομικούς δείκτες.
Για παράδειγμα, ο VIX, ο γνωστός δείκτης φόβου δεν έχει βρεθεί σε επίπεδα που να αντανακλούν μια συνθηκολόγηση της αγοράς με την πραγματικότητα κι έναν «πάτο» που να μπορείς να τον αγοράσεις.
Το συναίσθημα είναι υποτίθεται πτωτικό, αλλά λίγοι έχουν πουλήσει πραγματικά.
Ο κερδοσκοπικός πυρετός είναι ακόμα ανεβασμένος.
Με δυο λόγια όταν κερδοσκοπικά εργαλεία το dogecoin (χωρίς άλλη χρησιμότητα εκτός από κερδοσκοπία) εξακολουθούν να αξίζουν δισεκατομμύρια δολάρια, η κατάρρευση της κερδοσκοπικής φρενίτιδας που σηματοδοτεί τον πάτο της αγοράς δεν φαίνεται πουθενά.

Τι θα γίνει όταν τελειώσει ο κερδοσκοπικός πυρετός

Ένας παράγοντας  θλιβερά υποτιμημένος είναι το τέλος του κερδοσκοπικού πυρετού.
Πολλά από τα χρηματιστηριακά κέρδη των εταιρειών τις δύο τελευταίες δεκαετίες δεν οδήγησαν σε πραγματικές βελτιώσεις στην παραγωγικότητα, αλλά σε εικασίες που βασίστηκαν στην εύρεση ενός «μεγαλύτερου ανόητου» διατεθειμένου να πληρώσει περισσότερα για ένα περιουσιακό στοιχείο από τον σημερινό του ιδιοκτήτη.
Η κερδοσκοπία που εξαρτάται από την υπερβολική μόχλευση και τις αναντιστοιχίες διάρκειας, ρευστότητας και κινδύνου τείνει να καταρρεύσει όπως και η δόλια μόχλευση (FTX).
Μόλις το κοπάδι περάσει από την απληστία και τον εφησυχασμό στον φόβο, η ρευστότητα θα στερέψει και οι πωλητές δεν μπορούν πλέον να βρουν αγοραστές.
Αυτό ήταν το mea culpa του Άλαν Γκρίνσπαν μετά την Παγκόσμια Χρηματοοικονομική Κατάρρευση του 2008.
Παραδέχτηκε ότι η Fed υπέθεσε ότι οι αγορές θα παραμείνουν πάντα ρευστοποιήσιμες.
Αλλά σε συνθήκες πανικού, λίγοι είναι πρόθυμοι να αγοράσουν την ώρα που η αγορά πέφτει προς τα κάτω, και όσοι το επιχειρούν χάνουν γρήγορα τα λεφτά τους.
Με την εξάντληση της ρευστότητας, οι αγορές καταρρέουν.
Ο εφησυχασμός και ο κερδοσκοπικός πυρετός παραμένουν στη θέση τους.
Τα κλασικά σήματα ενός πάτου που μποrεί να αγοράει κανείς - μια άνοδος στο VIX στο 90 ή στο 100 - δεν έχουν συμβεί.
Αυτή είναι η θεμελιώδης περίπτωση για να βγει κανείς από το χρηματιστήριο.
Το επιχείρημα υπέρ της bull market βασίζεται εξ ολοκλήρου στην υπόθεση ότι η Fed θα κάνει το Pivot και μια bull market 40+ ετών θα ξαναπάρει μπροστά.
Πρόκειται για μια μοιραία εσφαλμένη παρανόηση των διαρθρωτικών τάσεων και κύκλων.
Η αγορά είναι bear.

www.bankingnews.gr